Dagur - 29.08.1962, Qupperneq 7

HELGI VALTÝSSON:
29. ágúst 1862 - 29. ágúst 1962
Old er i straumi alda-raða
aðeins sem blik á sce.
Úr örlitlu þorpi — með auknum hraða —
varð Akureyri að fögrum bce. —
Og ungur bcer lyftir höfði hátt
og horfir i framtiðar-átt!
I.
Alvara dagsins
Hér skýla fjöll, — hér seiðir sær,
og sveitin græna, fjær og nær,
oss brosir við með blíðuhót
og bændabýla fjöld.
Hún sá hér blómgast byggðu mót
vorn bæ — í lieila öld-
Sú hugsjón vex nú í vökudraumi
að virkja hjartnanna Jökulsá!
Þá flæðir lífið í stríðum straumi,
starfsgleðin magnast urn land og sjál
Þá sprettur ylríkur andans gróður,
og auðug framtíð er bænum tryggð. —
í bæjarbrag, sem er gegn og góður,
er gæfan samfeta starfsins dyggð!
— Og þá skín sól yfir bæ og byggð!
II.
Framtíðin: — Bærinn vex út í sveitina
Er bærinn og sveitin binda sín heit,
eykst blessun við hvert eitt spor!
Þá rætist farsæll, — já, fyrr en veit, —
framtíðar-draumur vor:
Leirurnar orðnar að grænum grundum
með gulnandi akra í hlégarða vörn.
Þar starfa á sumarsins sælustundum
sólfáð æska og borgar-börn.
Og bærinn vor vex — og blómgast óðum —
með breiðar götur og fögur torg. —
Og áður en varir' — á eyfirzkum slóðum
rís AKUREYRAR-BORG!
Þar skiptast á runnar og skógarlundar,
sem skýla og fegra heimila-vé.
Og blómaskrúð hverrar grænnar grundar
gjöful náttúran lætur í té!
Þá vinna hér heili og hendur sarnan
og helga starfinu lífsins dag!
Hver athafnastund veitir gagn og gaman. —
Og lífið syngur sinn sólar-brag!
— Það yrkir sjálft bæði ljóð og lag!
Heyr: — Stílhreinn og glaður er starfsins kliður.
Sterkur og hraður vélanna niður!
Hjólin svífa, — og reimarnar renna. —
Hér ríkir starfsglaður friður!
III.
Glerárdals-ævintýr
Enn Glerárdalur oss gæfu býr:
Hann geymir framtíð sín ævintýr,
og loks mun gertæma „gulla-kistu“ sína!
Hann eykur borginni afl og yl,
og æskan gleðst af að vera til!
Og hennar sól mun hátt í heiði skína!
Hún helgar starfi sinn hug og hönd
og nemur hin nýju lönd!
Og Glerá tvíefld enn þá að oss snýr,
íslenzkra borga stærsta ævintýr!
Hin litla á, sem feimin hjá sér fór,
fellur urn bæinn, orkuoflöð 02: stór
með strauma-blik, unz land og lögur mætast.
— Og áratuga draumar þannig rætast! —
Hún sem svo lengi „ein fyrir utan varð“,
er orðin djörf — og fús „að hlaupa í skarð“!
Er Laxárveitu-ljósin taka að dvína,
hún leggur óðar glöð fram krafta sína.
Því loksins erfði’ hún aflsins dýrsta hnoss
í efstu Dalsbrún: — nýjan Glerárfoss!
IV.
Framtíðar-æska
Og árin renna í aldanna skaut.
Eilíft er lífið á þroskans braut!
Á Brekkunni framvegis klukkurnar klingja,
í Kirkjunni æskuraddirnar syngja
samhljóma þróttmikla þakkargjörð:
Ó, Guð vors lands! — Blessa i gleði og sorg
vora lijartkœru hamingjuborg!
Varðveit vort frelsi! — Gcf frið á jörð!
------Blessun þín fylgi’ oss um fold og ver!
Vor framtíð sé helguð þér!
DAGUR 5