Dagur - 06.08.1966, Blaðsíða 4

4
5

Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Heimta þú rétt þinn bóndi!
RÍKISSTJÓRN sú, sem nú situr,
beitir bændástéttina rangindum.
Löggjöf ætlast til þess, að bændastétt-
in fái það verð fvrir búvörur, að
laun hennar verði sambærileg við
aðrar erfiðisvinnustéttir þjóðfélags-
ins. Ríkisstjórnin á auðvitað að sjá
um að lögin gildi. En hún gerir það
ekki. Reiknað er út það grundvall-
arverð, sem bændur þurfa að fá fyrir
framleiðsluna til þess að.kjör þeirra
verði hliðstæð viðmiðunarstéttunum
— en þeim er ekki tryggt þetta verð.
Þegar sagt var sl. vetur, að sjávar-
útveginn vantaði 8() milljónir króna,
þá gerði ríkisstjórnin ráðstafanir til
jþess að greiða þær úr sameiginlegum
sjóði landsmanna. En þegar bændur
gátu ekki selt alla framleiðslu sína
svo nægði til þess að kjör þeirra
væru eins og ætlazt er til samkvæmt
lögum, þá sagði ríkisstjórnin: Við
skiptum okkur ekkert af þessu, ber-
ið sjálfir þann skaða. Ykkur má
fækka, bætir Gylfi við.
Og nú heyrist, að boðskapur á hér-
aðsmótum Sjálfstæðisflokksins sé'm.
a. sá, að bændur verði að taka þessu
eins og slæmri veðráttu, sprettuleysi
eða öðru, sem óviðráðanleg og stund-
um kaldhæðin náttúruöfl valda.
Hvað eru menn í sveitum að
fást um þótt nokkrar smjördömlur
verði framyfir það, sem hægt er að
selja, þegar góðæri er í landbúnaðin-
um, er haft eftir þingmanni Sjálf-
stæðisflokksins.
Þessi og hvílíkur hugsunarháttur
er fordæmanlegur í þjóðfélagi þeirr-
ar gjaldheimtu, sem á sér stað til
tryggingar kjarajöfnuði á öðrum
sviðum. Þá stjórn, sem vanrækir
þannig að gæta landsföðurlegrar
skyldu sinnar gagnvart bændastétt-
innr, eiga bændur karlmannlega og
einum rómi að „hrópa niður“. Sjálfri
sér hefur stjórnin gefið hinn hrak-
legasta vitnisburð með því að líkja
verkum sínum við óblíð náttúruöfl
og hún hefur jafnvel beðið bændur
að sýna langlundargeð og þolinmæði
eins og þeir liafi alltaf sýnt, þegar
svalast hefur blásið og þeir hafa ver-
ið harðast leiknir. Öll bændastéttin'
virðist nú hafa samcinazt í varnar-
baráttu sinni við hin óblíðu öfl á
vettvangi þjóðmálánna og sækja nú
rétt sinn betur sameinaðir en nokkru
sinni fyrr. Öll þjóðin á að styðja bar-
áttu þeirra og krefjast betra skipu-
lags, sem við það hvort tveggja sé
nuðað, að varðveita og hagnýta þann
dýrmæta auð íslendinga, sem býr í
gróðurmoldinni og hefur beðið í
þúsund ár. □
^ : : : :
Skólasetrið á Eiðum. '
FERÐAMENN undrast víðáttu
Fljótsdalshéraðs, gróður þess,
fjölbreytni landslagsins og elf-
una miklu. Fljótsdalshérað
gengur upp af Héraðsflóa og er
þar um 30 km. milli fjallanna,
Landsenda að austan, eins og
þar er kallað og Hlíðarfjalla að
vestan með Kollumúla nyrst.
Strandlengjan milli þessara
fjallgarða er mjög lág og send-
in. Þar heyja eyðingaröflin og
gróðurinn sína þrotlausu bar-
áttu. Jökulsá og Lagarfljót falla
þarna til sjávar í einum ósi, en
austar á söndunum fellur Sel-
. fljótið, laxgeng á langt upp á
| Hérað og heitir þar Gilsá.
Skammt þar frá er Selfljótið
rennur í Héraðsflóa er Unaós,
landnámsjörð, kennd við Una
hinn danska, sem þaðan var
hrakinn svo sem fornar sögur
herma.
Selur kæpir við Héraðsflóa
og er mikil selveiði í Húsey, bæ
á tungunni milli Jökulsár og
Lagarfljóts og á fleiri bæjum,
og ekki dylst af hverju Selfljót
dregur nafn. Hin síðari ár eru
kópaskinnin í háu verði enda
falleg vara. Kópax-nir eru því
eftirsóttir en urtunum er ekki
mein gert.
Ætla má eftir landslagi og um
merkjum, að Héraðsflói hafi áð
ur náð miklu lengra inn í land
en nú er. Klettadrangar, sem
nú standa langt frá sjó hafa
áður vei’ið hleinar í sjó fram,
brimi sorfnar.
Út við Héraðsflóa, á hinu
mikla og marflata láglendi hef-
ur skúmui’inn numið land og
blandar nú geði við kjóa, sém
mikið er af. Ekki munu kúa-
smalar og hestasveinar gleðjast
yfir landnámi skúmsins. Nógu
vont er að veiTa sig fyrir kjóa
og kríu. En skúmurinn er þess-
ara fugla aðsópsmestux-, en svip
ar annars í mörgu til kjóans.
Hann er þó sverari að vexti og
hefur styttri vængi og stél.
Gi’immur er hann og mikill flug
fugl.
Við horfðum ofurlitla stund
á viðureign þessara fugla við
krumma, og átti hann sér eng-
an vin en skúmurinn lék hann
þó harðast bæði á flugi og á
jörðu niðx’i, en bæði kjói og
kría Iögðu sitt af mörkum. Það
lá við að ég vorkenndi krumma.
Þegar fjær dregur sjó eru grös
ugar starengjai’, sem kallaðar
eru flár austur þar. Lítt munu
þær nytjaðar til slægna eftir að
ræktað land jókst og vélai’nar
héldu innreið sína. Flóðs og
fjöru gætir alllangt upp í Sel-
fljót.
vals. Þar var kussa inni en mál
ax’inn hafði hi’eiðrað um sig und
ir húsveggnum og bjóst til
svefns!
En víkjum nú að höfuðstað
Fljótsdalshéraðs, Egilsstaða-
kauptúni. Það stendur í landi
stói’býlisins Egilsstaða, var á
En nú er sköpum skipt á
Gálgaási. Þar voru menn fyrr-
um hengdir, en nú er þar líkn-
að sjúkum.
Kaupfélag Hcraðsbúa á nú
heimili sitt og aðalstöðvar í
Egilsstaðakauptúni og hefui’,
auk margháttaði’ar verzlunar,
mjólkurvinnslustöð, slátui’hús
o. fl. stai’fsemi með höndum.
Kaupfélagsstjói’i er Björn Stef-
ánsson. Flugvöllurinn er ör-
skammt frá kauptúninu og auð
veldar mjög samgöngurnai’.
Búnaðarbankinn hefur þarna
útibú undir stjórn Halldórs Ás-
gi’ímssonai’. Tveir héraðslækn-
ar sitja á Egilsstöðum, Þor-
steinn Sigui’ðsson er héraðs-
læknir vestan Fljóts en Hauk-
ur Magnússon austan Lagar-
fljóts. Skólastjóri barna- og
unglingaskóla er Þórður Bene-
diktsson. Öflugt byggingafélag,
Brúnás, undir stjórn Vilhjálms
Sigui’bjöx-nssonar, sendir sína
röndóttu steypubíla að húsum
í byggingu á staðnum og vítt og
breitt um Héi’að. Véla- og tré-
smíðaverkstæði eru í Egilsstaða
Fljótsdalshérafli
A meðan bíllinn rennur aust-
ur sandana í átt að Unaósi rifj-
ast upp sagan af njósnurunum
frá stríðsárunum, sem settir
voru í land í vík einni norðan
eða austan í fjallgarði þeim,
sem áður getur og kallaður er
Landsendi. Þessir menn voru
mjög óvelkómnh’ „verndurum
okkar“. Borgfirðingar fundu þá
og sögðu til þeirra. Þeir voru
síðan eltir og teknir höndum.
Um þetta eru skráðar heimild-
ir. Á leið með fangana var kom
ið í Njai’ðvík. Húsfi’eyja bauð
kaffi að góðum íslenzkum sið
og var það vel þegið. En á með-
an skyldu vopnaðir menn gæta
fanganna fyrir dyrum úti. Þeg-
ar húsfreyja vai’ð þess vör,
kvaðst hún ekki fara í mann-
greinarálit og veitti hún
annað hvort öllum eða engum.
Varð svo að vera og nutu allir
veitinganna. Enda mun föngun-
um ekki síður hafa vei-ið þörf
hressingar en leitai’mönnum.
Flestum finnst, þegar komið
er á þessar slóðir, tilvinnandi
að leggja lykkju á leið sína, og
fara um Njarðvíkurskriður, þar
sem krossmarkið fræga stend-
ur við veginn og til Borgar-
fjarðar eystri, en þar óx Kjarval
upp.
En á öðrum stað minnir Kjar
val ferðafólk á sig. Það er á
bökkum Selfljóts, þar sem lítill
lækur skiptir sýslum, Norður-
og Suður-Múlasýslu. Þar er
sUmarhús Kjarvals undir
hamrastöllum, smíðað af eigin
höndum, ásamt bátaskýli. Sú
saga er sögð, að eitt sinn vant-
aði góðvin og granna Kjai’vals
eina kúna sína að kveldi og var
hennar lengi leitað. Um síðir
kom bóndi að sumax’húsi Kjar-
sínum tíma tekið þar eignar-
námi. Þar skex-ast allir vegir
Austux-lands að heita má. Á
þessum krossgötum er nú 500
manna þox-p, sem vex mjög ört
og sýnist ætla að verða eins-
111111 < 11 u ■ i • 111111 ■ 111|
| Grein og Ijósm. E. D. I
= =
• liuiiiiiuiiiiiiiiiiiimiiiiiiiKiimiiiiiMiiiiiiiiuiiiiiiiil
konar höfuðstaður Austurlands
alls. Til dæmis um öra stækkun
eru fast að 30 hús, sem þar eru
nú í smíðum. Kauptúnið stend-
ur á dálitlum ási eða hæð, í’étt
við Egilsstaðaskóg og stutt frá
hinni myndarlegu 300 metra
Lagaidljótsbrú. En þar var fyrr
um fei-justaðux’. Á þessari hæð
er Gálgaás, stutt frá sjúkra-
skýlinu. En þar hafði náttúran
fengið mönnum í hendur þægi-
legan aftökustað. Bein liggja
þar enn. Sögur og sagnir eru
tengdar staðnum, meðal ann-
arx-a um Valtý á gi’ænni treyju.
kauptúni og að sjálfsögðu bíla-
viðgei’ðir. Rafveitustjóri Aust-
urlands er á Egilsstöðum og
stjói-nar hinum margtengdu
vii’kjunum landshlutans, en þar
er Grímsárvirkjun langstærsta
og öflugasta orkuverið. Dýra-
læknir annast heilbrigðismál
búpenings. Sézt af þessu, að fyr
ir mörgu er séð. En prestur fyr
irfinnst enginn og ekki heldur
kirkja. Hins vegar rekur Sveinn
bóndi Jónsson og synir hans
stærsta kúabú Austurlands á
Egilsstöðum, og byggakrar stór
ir hafa gefið fullþroska korn á
undanförnum árum. Á vestri
bakka Lagai’fljóts er að mynd-
ast ofux-lítill byggðai’kjarni, sem
tilheyrir Fellahx-eppi. Þar fékk
bilað bílhjól viðgei’ð.
Valaskjálf heitir nýbyggt fé-
lagsheimili eða héraðsheimili í
Egilsstaðakauptúni, kostar 10
milljónir og er eign allra
hi-eppa Fljótsdalshéraðs. Allt er
það hið myndai-legasta og stórt
í sniðum. Ef menningai’bragur
verður slíkur á samkomum hér
aðsheimilisins og á sjálfri bygg
ingunni þarf ekki undan að
kvarta. Mannfagnaðirnir vei’ða
þá guði þóknarlegii’. En Hér-
aðsbúar munu reka sig á þá
staðreynd eins og allir aðrir,
sem eiga og reka slíka staði, að
sá vandinn er ekki mestur
að byggja húsin, heldur að nota
þau. Næstu missexú svara þeirri
spurningu hvort menning fólks
austur þar vaxi við ný og
betri skilyrði eða láta undan
síga fyrir ágangi ómenningar.
En um það skulu engar hrak-
spár á lofti hafðar.
Eiðastóll, sem aldrei var
biskupssetur en ber þó „stóls“-
nafnið eins og Skálholt og Hól-
ar, er landmikil og fögur bú-
jöi’ð. Þar eru í landi mörg vötn
og allmikið skóglendi. Þar mun
gott land undir bú og sagt, að
þar sé nægilegt land fyrir
sex góð býli. En annað mun
fremur skorta á Héraði en land
undir bú, enda hafa engir hafið
búskap í Landnámi ríkisins, svo
sem til var ætlazt og sýndist
álitlegt. Á Eiðum er kii’kja.
Skólasetrið Eiðar er mikill
staður að byggingum, en mörg-
um mun nú finnast nokkuð á
skorta um skipulagið. Gegnt
Eiðum kemur Gilsá af fjöllum
en vill enga samsuðu við Lagar
fljót og rennur í grunnu dal-
vei-pi út með fjallinu og ein sér
allt til sjávar en skiptir um
nafn á leiðinni.
Á Eiðum bjó Helgi Ásbjarnar
son til forna og þar var goða-
staður. Nú heitir Eiðagoðinn
Þoi-kell Steinar Ellertsson og
stjórnar 120 manna alþýðu-
skóla, en Björn Magnússon er
skólastjóri barnaskóla þar á
staðnum. Staðai’pi’estur er Ein-
ar Þór Þorsteinsson, og sím-
stöðvarstjói’i Jón Sigfússon.
Fi’ú Guðrún Ásgeirsdóttir
stjóx-nar móttöku gesta og
reksti’i sumai’gistihúss, sem
Ferðaskrifstofa ríkisins hef-
ur í Eiðaskóla. Á Eiðum er end
urvarpsstöð, stöðvai’stjóri Júlí-
us Bjarnason. Ungmenna- og
íþróttasamband Austux-lands á
íþróttamannvirki á Eiðum, og
mun ætla að auka þau og bæta.
Kúahópar eru þar á beit, gæð-
Sumarbústaður Kjarvals við Selfljót.
SMÁTT OG STÓRT
ingar í girðingu, en flest fé til
fjalla í’unnið. Þó var skammt
frá vegi mórauð ær og úðaði í
sig grængresið. Ungur sveinn
á Akui-eyi’i á þaxma Móru sína
og bað hún að heilsa.
Kirkjusaga á Eiðum er löng
og viðbui’ðarík á- köflum. En
1881 samþykktu sýslunefndir í
Múlasýslum að stofna þar bún-
aðai’skóla, eða ái’i síðar en Torfi
í Olafsdal stofnaði sinn skóla.
Aðdragandi vai-ð þó að fram-
kvæmdum og fyrsta skólavet-
urinn 1883 kom einn nemandi
til náms í skólanum. Búnað-
arskólinn á Eiðum er merkur
þáttur í sögu íslenzks landbún-
aðai’. Um 1920 tók svo Alþýðu-
skólinn á Eiðum til stai’fa og er
hann enn í vexti.
Það er ósköp notalegt að
hvíla fei’ðlúin bein á Eiðum. En
þegar hvílzt hefur verið og
rætt við heimafólk og aðra
gesti er lagt á „Gi’ána“ á nýj-
an leik með tjald og nesti í
skotti en Fei’ðahandbókina í
framsætinu. Framhald.
MÉR ER tjáð að á umliðnu vori
hafi bændur keypt mikið af
einæru rígresisfræi og noti það
til sáningar með fóðurkáli. Vafa
laust eru það góð ræktunartök.
En fleira ber til.
Nú er sagt frá norskri tili’aun
sem virðist eiga erindi til ís-
lenzkra bænda.
Það hefir verið norsk venja
þegar grasfræi er sáð í akur-
flög, til þess að gera þau að
túni, að nota skjólsáð. Venju-
legast er að sá byggi með gras-
fræinu. Byggið er látið spretta
til þroskunar og það er skorið
að áliðnu sumri sem fullþrosk-
aður kornakur. Af grasi fæst
engin eftirtekja það árið — sán
ingaárið — enda er það ekki
fyrr en árið eftir sem sáðtúnið
er kallað fyrsta árs tún.
Nokkuð var einnig um skeið
gert að því hér á landi að sá
skjólsæði með grasfræi, er flög
voru gerð að túni. Helzt munu
það hafa -verið hafrar til græn-
fóðurs. Minna um það nú orð-
ið, grasfræi sáð eingöngu án
skjólsæðis, og heppnast ekki
ávallt fuljvel.
Hin noi-ska tilraun og ný-
breytni er að sá til túns venju-
legum skammti af grasfræ-
blöndu, svo sem tíðkost í hlutað
eigandi landshluta. Noregur .er
mismunandi um í’æktunax’hætti,
einnig túna, enda langur norð-
ur og suður. En með grasfræ-
blöndunni var sáð til reynslu,
um 15 kg. af Westerwolds rí-
gresi einapru, á hektara. Rígres
isfræinu auðvitað blandað sam
an við hitt grasfræið við sán-
inguna.
Með þessu móti fékkst kafa-
gras og bezta slægja af túninu
sáningarárið. Var tilraunaland-
því slegið sáningarárið. Auð-
vitað var eftirtekjan nær ein-
gngu rígresi, en hitt skiptir
mestu .máii, að með þessu móti
(Framhald af blaðsíðu 8).
N.-Austurland á þann hátt, sem
nú er gert. Til Þórshafnar og
Kópaskers eru nú þrjár flug-
ferðir í viku frá Reykjavík. En
aðeins í einni þeirra er komið
við á Akureyri. Á sýslufundi
Norður-Þingeyinga í júlí sl. var
þetta fyrirkomulag átalið og far
ið fram á breytingu. Þetta er
einkum bagalegt fyrir Þórshöfn
og umliverfi hennar, því að
þangað eru engar fastar áætl-
unarferðir á landi. Fyrir Akur-
eyri er það líka alvörumál, ef
hún er ekki viðurkennd sem
sjálfsagður viðkomustaður í
slíkum ferðum. Flugfélagið má
ekki gleyma uppruna sínum.
INNVIGTUNARGJALDIÐ
Framleiðsluráð landbúnaðarins
hefur, sem kunnugt er, ákveðið
að hætta innheimtu innvigtunar
gjaldsins 1. sept. Jafnframt hef-
ur verið tilkynnt, að Seðlabank
fékkst betur gróið nýtt tún lield
ur en þar sem sáð var með
gamla laginu, grasfræi og byggi
til skjóls.
Þessi norska tilraun er það
merk og greinagóð, gerð á til-
raunabúinu á Apelsvoll, að ég
tel íslenzkum bændum alveg
óhætt að reyna þetta án þess að
bíða eftir tilraunareynslu frá
tilraunabúunum hérlendu. En
vonandi þarf ekki að efa að frá
þeim komi brátt tölulegar til-
í’aunasannanir um þessa hluti.
Nokkur ástæða er til að ætla,
að rígresið notað þannig, sem
skjólsáð, sé allmikilvirkt til að
halda niðri arfa og öðru illgx-esi
sem oft vill sækja í grassáð flög
sáningarárið. Mikilvert að fá
innlenda reynslu um það.
Brattahlíð, 25. júlí 1966
Árni G. Eylands.
ÖLVEIG Ágústsdóttir bóndi og
húsfreyja á Helgafelli á Sval-
barðsströnd varð sextíu ára
hinn 28. júlí sl. Sat hún þann
dag heima á búi sínu og hi’ædd-
ist ekki heimsóknir ættmenna,
vina og kunningja en veitti
þeim af rausn og skörungsskap.
Dvöldust margir þar við alls-
nægtir fram að miðnætti. Mest
bar þar á kvenfélagskonum,
sem hylltu sína félagssystur, en
bændur fylgdust og með og
taldist hver um sig eiga Öl-
veigu skuld að gjalda.
Ásgeir í Nesi í Fnjóskadal
sagði eitt sinn um Sigríði í Hrís
gerði, er þau haust eitt höfðu
rekið sláturfé yfir Vaðlaheiði,
að aldrei hefði hann lcomið
hundi sínum að hópnum, svo
þar hefði ekki Sigríður verið
inn hafi hætt við að draga úr
lánum út á vinnsluvörubirgðir.
Hætt er þó við, að fleira liafi
þurft til að koma, ef bændur
eiga að fá verðlagsgrundvallar
verð á þessu ári. Niðurfelling
innvigtunargjaldsins, út af fyr-
ir sig, leysir ekki þann vanda,
sem við er að etja. Hann kemur
aftur í nýrri mynd, ef ekki fást
greiddar þær, útflutningsbætur,
sem þörf verður á.
VAR TVÆR KLUKKU-
STUNDIR A SUNDI
Á mánudaginn lagði stroku-
hestur einn til sunds á Álfta-
nesi syðra og stefndi í suður-
átt. Er menn urðu þessa varir
var liraðbátur sendur á vett-
vang til að snúa skepnunni til
sama lands og tókst það. Hafði
hesturinn verið á suridi í um
það bil tvær klukkustundir, er
hann hafði fast land undir fót-
um á ný. Ekki varð honum
meira um sundið en svo, að
samdægurs bar hann hnakk og
mann og varð ekki þreyta á hon
um fundin.
LÉZT í ÞÓRSMÖRK
Sú sorgarsaga gerðist í Þórs-
mörk um verzlunarmannahelg-
ina, að 19 ára gamall piltur úr
Reykjavík fannst þar með-
vitundarlaus. Pilturinn var
þegar fluttur til Reykjavíkur
og síðan áleiðis til . Kaup-
mannaliafnar, en var látinn áð-
ur en komið var á ákvörðunar-
stað. Þórsmörk Var að þessu
sinni einn af aðalskemmtistöð-
um ungra manna og kvenna og
lifnaðarhættir fólks þar, að
sögn fréttamanna, mjög ólíkir
þeim skemmtistöðum öðrum,
þar sem viðbúnaður var gerður
af ábyrgum aðilum, og áfengis-
notkun algerlega bönnuð og því
banni fylgt eftir með vakandi
eftirliti. Það er svo komið í
landi okkar, að fjöldasamkom-
ur virðast ekki lengur þolandi
vegna ölvunar, slysahættu á
fyrir og var hún þó komin á
efri ái’. Svo mætti um Ölveigu
segja, að þar hafi hún jafnan
verið komin til hjálpar, er ein-
hvers þurfti með, menn og mál-
leysingjar.
Ölveig fluttist í Helgafell með
manni sínum, Sigmundi Jóhann
essyni fi-á Yztuvík 1928 og hef-
ur búið þar síðan.
Mann sinn missti hún 1949.
Þau hjón áttu tvo sonu, Jón,
sem drukknaði fyrir Suður-
landi 1946 og Jóhannes, giftur
og búsettur í Skagafii’ði. En Öl-
veig ríkir óbeygð í sínu kon-
ungsdæmi, býlinu sínu, og bú-
skapurinn blómgast og blessast.
Þökk fyrir samfylgdina, Veiga.
Styðji þig guð og gæfan fram í
lok.
Sveitungi.
Vlerkileg tilraiin
• • r
sextug
fólki og farartækjum — nema
til komi boð og bönn, svo
skemmtileg sem þau kunna að
þykja —. Engu að síður verður
að horfast í augu við þeíta
vandamál almennt eins og gert
hefur verið á nokkrum stöðum
með góðum árangri.
Mikil bræðslusíld kom
in til Raufarhafnar
Raufarhöfn 5. ágúst. Hingað eru
komin til verksmiðjunnar 2Ö
þús. tonn síldar og er það meira
en á sama tíma í fyrra. Búið er
að salta í um það bil 18 þús.
tunnur. Tvö síldarskip eru nú á
leiðinni hingað af miðunum.
Annai’S er fremur dauft yfiir
síldveiðinni um þessar mundié.
Og þegar veiði er lítil taka síld
arflutningaskipin mest af aff-
anum úti á hafi og sigla bui't
með hann.
í sumar hafa 12—14 trillubát-
ar róið héðan og tveir þilfars-
bátar og aflað vel og oft ágæt-
lega þegar gefið hefur. Mest er
veitt á handfæri og hefur mað-
urinn komizt upp í 2 tonn á dag.
Margir aðkomubátar voi’U hé'r
fyrr í sumar á ufsaveiðum.
H. H.
NÝ UPPTÖKUVÉL
SVO SEM kunnugt er hafa kart
öfluupptökuvélar frá Under-
haug á Jaðri verið töluvert not-
aðar hér á landi, og með góðum
árangri. Eru það beltavélar.
Það er vitað að Undei’haugs-
verksmiðjan hefir á seinni ár-
um verið að fást við tilrauna-
smíði fullkomnari upptökuvélá,
af hálf-sjálfvirkri gerð, sexA
kallað er. Hingað til hefir verið
um tilraunasmíði að ræða. Ert
nú koma þær fregnir að í ár
verði smíðaðar 800 vélar af
gerðinni Faun, en svo nefna
þeir þessa upptökuvél, þannig
búnar sem reynsla undanfar-
inna ára hefir leitt í Ijós að bezt
henti. Þetta eru engin ósköp, en
bendir þó til þess að nú sé vél
þessi komin af tilraunastiginu,
og sala hennar talin örugg.
Jax’ðvegur sem kartöflur eru
ræktaðar í á Jaðri er mjög mis
munandi að gerð og til vinnslu.
Bendir því flest til þess að upp-
tökuvél sem reynist vel á Jaðri
geti einnig hentað hér á landi,
og að vert sé að reyna Fauna-
vélina hér heldur fyrr en síðai'.
Þess skal getið að þeir Under-
haugs-bræður miða ekki smíð-
ar sínar og vélaframleiðslu ein-
göngu við norska staShætti,
þeir selja mikið af kartöflurækt
unarvélum sínum til Svíþjóðar,
og eitthvað víðar um lönd.
Þetta er aðeins ábending, full
vissa fæst ekki um nothæfi
Faun-upptökuvélarinnar hér á
landi fyrr en hún hefir verið
reynd hér við mismunandi að-
stæður, jarðveg og tíðarfar. Það
ætti að gerast nú á hausti kom-
anda.
Bi’attahlíð, 25. júlí 1966 j
Ámi G. Eylands.