Dagur - 24.12.1966, Blaðsíða 6

6
JÓLABLAÐ DAGS
Þórður Sveinbiörnsson forseti, en 1849
var Jón Sigurðsson kosinn til þess í
fyrsta sinn. Hann var sá eini af þing-
mönnum 1845, er ávallt var til þings
kjörinn, meðan hann lifði, og þó jafnan
búsettur erlendis. Hefir enginn þing-
maður átt svo erfiðar þingferðir sem
hann, en hann kom hingað út alls
fjórtán sinnum til þings. Jón var jafnan
kjörinn þingmaður ísafjarðarsýslu, en
með nokkrum rétti má segja, að hann
hafi jafnframt verið þingmaður íslend-
inga í Danmörku, enda voru þeir vanir
að kveðja hann með virktum og fagna
honum vel, er hann lét í haf eða kom
úr hafi. Mun það og nærri réttu, að
engir hafi verið áhugasamari um þjóð-
mál íslendinga, meginhluta 19. aldar,
en landar vorir við Eyrarsund.
Einn af þeim, sem bezt kvöddu Jón
Sigurðsson, er hann fór til Alþingis í
fyrsta sinn, var listaskáldið góða, Jónas
Hallgrímsson. Jónas lifði ekki endur-
reisn Alþingis, því að hann andaðist 26.
maí, eða rúmum mánuði áður en þingið
var sett. Hann var raunar einn fremst-
ur í flokki þeirra manna, er vildu end-
urreisa þingið á Þingvöllum, og var
honum mjög á móti skapi, að það yrði
háð í Reykjavík.
„Þingið fluttu þangað
þeir á kalda eyri“
segir hann í „Leiðarljóðum“, er hann
flutti í samsæti því, er Jóni var haldið
við brottför. Mátti þetta raunar heita
áminning til Jóns, því að hann var einn
þeirra, er töldu þingið bezt komið ó
„eyrinni", en af konungs hálfu var það
lagt á vald Alþingis sjálfs að ákveða
sér stað fi’amvegis. Jón Sigurðsson mið
aði afstöðu sína til þingstaðar við það,
er hann taldi hagkvæmast eins og 1
ástæður voru þá. Taldi hann þjóðinni
m. a. nauðsyn að eignast höfuðstað með
nokkru fjölmenni. Hitt þætti mér þó
ekki ólíklegt, að skáldið og stjórnmála-
foringinn gætu nú, ef þeir lifðu báðir,
orðið sammála um þingstaðinn, enda
margt breytt á ýmsa lund frá því, sem
áður var.
» *
Pér sl
siysavarnaKonur
k.
'4
?
t
Heill yðuy, konur, sem kveikið eld í hjarta
og kunnið öðrum fremur að senda geisla bjarta
þér víkið aldrei fet frá fornum dyggðum
þér flytjið sjúkum hlýju í öllum byggðum.
Þér konur, sem jrarfnist ba’ði manna og meyja
að móta starfið, baráttuna heyja
þér eruð búnar bróðurkærleik þýðum
þér bjargið öllum nauðstöddum lýðum.
Þér varnið slysum veröld alla yfir
þér verndið fræið, sem í rnoldu lifir
þér eruð gullið, sem að geislann sendi
þér eruð gjöfin bezta við lífsins endi.
Þér reisið hús við strendur stórra fjalla
og styðja viljið heimsbyggðina alla
þér eruð máttur mannlífsstörfum alinn
minningarsjóður í djúpi andans falinn.
T
I
t
I
1
4
I
t
t
©
t
*
Þér breytið hugsjón í skipbrotsmannaskýli
þér skapið varnir við hvert hrakið býli
þér byggið vita við voða og eyðistrendur
þér veitið mæddum hjálp á báðar hendur.
Starfið var hafið, stór var yðar alda
stórbrotinn hugur lýsti myrkrið kalda
átthagabönd og ást, sem festi rætur
arfinn þann rækta yðar fögru dætur.
Áfram skal halda enn ,er nóg að vinna
ungum og gömlum þarf í nauð að sinna
hönd styður hond í tryggu vina-taki
trúin á lífið í starfi yðar vaki.
Heiður sé yður heillakonur góðu
hugsjónir yðar vegi bjargar tróðu
minnast skal yðar meðan aldir renna
minning um dyggð, sem hjörtu yðar brenna.
'4
%
t
t
©
f
!
f
f
4
%
t
4
1
I
|
I
Arnaldur Guttormsson.
© *
ý 4
é ©
^©-H^©-MtW-©-^^©-M5W-©*ítW-©*HW-©'Mi:->-©-MM-©‘í-í!M-©-í'#-í-©->-í!S«>-©->-3!S>í-©-M!M-©<J-íi't-í-©