Dagur - 24.12.1966, Blaðsíða 22
22
J ÓLABLAÐ DAG S
Reyniblahib
(Úr bréfi til umsjónarmanns Lystigarðsins á Akureyri)
brú. Ekki var nú hægt að segja að
þetta væri álitlegt því vatnið belj-
aði yfir alla bakka og við óðum
harðar kvíslar oft' í hné. Ekki bætti
úr að nú var veðrið að breytast, var
nú að koma grenjandi hríð á sunn-
an, beint á móti okkur. Nú var
ekki um annað að gjöra, en duga
eða drepast. Ekki stóð á Nonna að
taka forustuna og þó að kvíslarnar
frá ánni væru straumharðar og kol-
mórauðar, hikaði hann ekki mikið
en kallaði bara til hópsins: „Nú
komið þið á eftir annars eruð þið
geitur", en enginn vildi vera geit
og á eftir honuin héldum við. Þ'að
er ekki að orðlengja Jrað að engin
brú fannst á ánni. Hún hafði rutt
sig alla leið og ekki var lnin árenni-
Jeg við Bakkabrúna, sem aðeins var
göngubrú, sem Vilhjálmur bóndi á
Bakka hafði látið byggja fyrir heim
ilisfólk sitt til að stytta því engja-
göngu. Þegar við komum að Bakka-
brúnni sáum við Vilhjálm úti á
híaðinU á Bakka og gjörði hann
ýmsar bendingar. Ég fyrir mitt leyti
var ekki í vafa um að hann var að
banna okkur að fara yfir á brúnni,
en svo var nú Jrrengt að okkur að
mér er til efs að við hefðum tekið
til greina þó við liefðum fengið að-
vcirun æðri máttar. Á brúna héld-
um við, kannske fullmörg í einu,
og yfir komst hópurinn, en ekki
vorum við nema rétt sloppin yfir
þegar brúin steyptist ofaní kol-
rtiórauðan beljandi hylinn.
Það sagði Vilhjálmur mér seinna,
að aldrei á ævi sinni hefði sér liðið
verr en á méðan við vorum að fara
yfir brúna. Víð hrósuðum hapþi en
hugsuðum minna um þá fífldirfsku
okkar og heimsku, sem hefði getað
orðið örlagarík ef ekki hefðu vakað
yfir okkur æðri máttarvöld.
Öll kornum við glöð og frísk
heim, dálítið Jneytt en engum varð
méint af slarkinu þrátt fyrir ný-
afstaðna mislinga hjá öllum í Jress-
nm hóp.
ÞAÐ hefir oftar en einu sinni
hvarflað að mér að senda þér línu
og þakka fyrir síðast, og nú þegar
sumarið er að kveðja, lét ég af Jressu
verða. Ég vil líka þakka, mér ligg-
ur við að segja lieilaga stund í lnisi
liins horfna vinar okkar,-----svo
og alít sem ég lcit á fögru eyrinni
ykkar. Blessað Guðshúsið, Davíðs-
luisið og Lystigarðurinn. Þegar ég
Var ung óskaði ég mér oft ]>ess að
fá að hlúa að björk og blómi. En
ég hitti -ekki á óskastund með þá
von, og í sumar er ég gekk um garð
inn hjá }>ér óskaði ég þess að vera
aftur ung og geta rétt hjálparhönd
eftir eyðileggingu hinnar miklu
civeðursnætur. En aldrei lyrr hefi
ég séð fagurgrænar lilíðar og ný-
fallna mjöll íalla svo jafnt og fagur-
lega saman að svo virtist sem ]>ar
væri strengd lína á milli, og J>rátt
fyrir cihagstætt veður gat mér ekki
dulizt fegurð Eyjafjarðar.----Eg
ætla að leggja hér með, að gamni
míiiu, lítið og ófullkomið ljóð sem
varð til nokkru eftir að ég kvaddi
Dávíðshús. Ég bið atsökunar á
ófullkomleika þesS, J>ví ég var }>ess
ekki umkomin að’geta túlkað í orð-
tim hugsaiiii mínar á fullkomnari
há'tt.
Mikið þótti mér gaman að
hlusta á upplesturinn úr Síðustu
Ijóðum Davíðs, og löngun mín í J>á
bók er sterk. Ef ég eignast hana, á
ég allt sem eftir liann og um hann
hefir verið skrifað. Ekki meira um
]>að. Vona að komandi vetur verði
ykkur cUlum hágstæður og göður
og kærar }>akkir - og kveðjur til
Akureyrar og Eyjaljarðar.
Seinna skrifað.
Nú er ég búin að sjá Síðustu
Ijóð Davíðs, én einhvernveginn
finnst mér að hann hefði ekki lát-
ið bókina líta svona út, ef hann
hefði ráðið J>ar nokkru um. En í
bókinni eru perlur eius og vænta
mátti frá honum.
REYNIBLADIÐ.
Það var heilagur friður í húsi }>ví
er hásumardag einn kom ég í.
Það var yndisleg stund ]>ar inni.
Þar ómuðu söngvar, en þögn var }>ó
og ]>arna var annarleg kyrrð og ró
sem hverfur ei mér úr minni.
Er gekk ég burt frá þeim góða stað,
á gangstígnum fann ég reyniblað
sem bráðstormúr hafði brótið. —
Ég laút }>ar niður, }>að laúíbláð tök.
Mér fannst ég hnoss hálá hlotið. •
Ég horfi á j>að’ stundum hljóð
' og ein,
og hugsa um ]>essa litlu grein
sem varð }>arna á vegi mínuin.
Hún var eitt sinn }>ín, sem ég
unni og ann,
en aðeins í mínum draumi fann
og blessuðu b(>kuriúm þínum. .
Sumargestur.
>