Dagur - 09.05.1967, Blaðsíða 5

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Súnar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Síldveiðibannið
er
neyðarúrræði
HINIR stóru og vel búnu síldarbát-
ar hafa verið hið græna tré sjávarút-
vegsins á undanförnum árum, á með-
an togarafloti landsmanna hefur
minnkað um helming og floti minni
fiskibáta dregizt sanran.
Nú hafa Síldarverksnriðjur ríkis-
ins neitað að taka á móti síld til
vinnslu þennan mánuð. Bera þær
því við, að síldarafurðir séu í lágu
verði svo að hvorki borgi sig að vinna
síldina né heldur að veiða hana. Þá
segir stjóm Síldarverksmiðja ríkisins
í föðurlegum tón, að menn skuli
nota þennan mánuð til að undirbúa
vertíðina! Eftir að þessi ákvörðun
var út gefin, hafa sumir síldarbátam-
ir snúið sér að öðmm viðfangsefnum
en hinir bíða í höfn, aðgerðarlausir.
Þetta er í raun og vem framleiðslu
bann á þeim afurðum, sem einhverj-
ar mestu tekjur hafa gefið undanfar-
in ár. Þetta bann er réttlætt með
verðfalli á síldarlýsi og síldarmjöli.
Rétt er það, að þessar afurðir hafa
lækkað í verði, en eru þó verðmeiri
til útflutnings en fyrir nokkrum ár-
um. Þá borgaði sig að veiða síld og
vinna hana. Nú er komið í veg fyrir
síldveiðamar. Það er verðbólgan,
sem hér er enn einu sinni að verki.
Framleiðslukostnaðurinn er orðinn
svo mikill af hennar völdum, að það
borgar sig ekki að veiða síld.
Sá vandi, sem stafar af verðfalli er-
lendis og verðbólgu innanlands og
þar með miklum framleiðslukostn-
aði, verður auðvitað jafnmikill í
júnímánuði og verður ekki leystur
með því að binda síldarskipaflotann
í höfn og koma í veg fyrir veiðamar.
Það útflutningsverð síldarafurða, sem
nú er fyrir hendi, þótti allgott á ár-
um áður, en dugir nú engan veginn
til að mæfa heimatilbúinni verð-
bólgu og hinum háa framleiðslukostn
aði. Svona grátt leikur verðbólgan
atvinnuvegi þjóðarinnar. Jafnvel hið
græna tré sjávarútvegsins, síldveiði-
flotinn og síldariðnaðurinn, fær ekki
rönd við reist.
Á síðasta Alþingi bám stjómarand
stæðingar fram fmmvarp um það, að
létta útflutningsgjaldi af síldarafurð-
um. Það máttu stjórnarsinnar ekki
heyra nefnt. Á síðasta ári nam þetta
gjald um 160 millj. króna. Svarar
það til 20—30 aura verðliækkunar á
hvert kíló síldar.
Skipulagsbreytingar launþegasamtakanna
eru mjög aðkallandi
HÉR fer á efir ávarp SigurSar
Jóhannessonar skrifstofumanns,
er hann flutti á hátíðasamkomu
verkalýðsfélaganna í Nýja-Bíói
á Akureyri 1. maí.
Góðir samkomugestir, gleðilega
hátíð.
FyTsti maí er runninn upp.
A dagatalinu er liann nelndur
hátíðisdagur verkamanna. Hann
var það í fyrstu. Alþjóðlegur frí-
dagur verkamanna, dagur upp-
gjörs liðinna tíma, dagur samstill-
ingar óska um betri lífskjör, meira
Vinnuöryggi, betri aðstöðvt til
menntunar afkomenda sinna,
kröfur um frelsi, jafnrétti og
bræðralag. I dag er 1. maí frídag-
ur allra launþega. Hann er tákn
um samstöðu allra launastéttanna,
tákn um samruna óska um betri
lífskjör alls maunkyns.
Verzlunar- og skrifstofufólk á
Akureyri tekur undir jiessar ósk-
ir, og væntir Jiess heilshugar að
íslenzkir launjiegar geti borið
gæfu til Jiess að vinna samtaka að
bættum lífskjörum sínum, og J)á
um leið bættri lífsafkomu allrar
íslenzku Jtjóðarinnar.
Hvað erum við íslendingar
annað en ein stór fjölskylda, sem
berst fyrir lífsafkomu sinni. Fjöl-
skyldu-meðlimina greinir kann-
ski á um j)ær leiðir sem fara á til
að bæta lífskjör liennar, cn allir
bera J)ó liag fjölskylduheildarinn-
ar fyrir brjósti, því afkoma hvers
um sig, er svo samantvinnuð al-
komu hinna, að erfitt er J)ar í
sundur að skilja.
íslenzkir launþegar standa á
tímamótum í félagsmálum sínum
og baráttuskipulagi. I dag er að
mestu eða öllu leyti liðinir sá tími,
að hvert félag út af fyrir sig hefji
eitt sér sína baráttu fyrir bættum
lífskjörum, semji um þau við at-
vinnurekandann á staðnum og
láti sig litlu skipta unt árangur
annarra stéttarfélaga.
Nú eru J)að stærri samtakahóp-
ar scm semja. Það eru fulltrúar
íjórðungssambanda eða landssant-
taka sem seinja vjð-fulkrúa;-Iand>-
samtaka atvinnukaúpenda.
Þetta er sú Jsróun, sem helur
verið að ske núna undanfarin ár,
og er hún ekki eingöngu bundin
við þau félagasamtök sem við
kjarasanminga fást, heldur er hér
um enn víðtækari breytingu að
ræða.
Þessi þróun til stærri eininga
hjá sanmingsaðilum um kaup og
kjör, stafar þó ekki einungis af
hinni almennu J)róun í landinu.
Þetta stafar einnig og ekki sízt af
því, að allur atvinnurekstur í land
inu, allir atvinnuvegirnir, eru svo
illa settir í efnahagslegu og rekstr-
arlegu tilliti, að óhugsandi er að
ræða um aukin og betri kjör laun-
þegum til handa, öðruvísi en að
sækja ])ær kjarabætur beint í
hendur ríkisvaldsins.
Atvinnuvegir okkar eru í dag
yfirleitt ekki aflögufærir, og þurfa
])ví einnig að sækja greiðslur síns
kostnaðarauka beint þangað. Með
an þannig er ástatt, er ekki annars
að vænta en heildarsamtök at-
vinnustéttanna og atvinnurek-
enda semji sín á inilli með aðstoð
hins opinbera.
En þetta er ekki heilbrigt á-
stand.
Það er launþeganna og at-
vinnurekendanna að semja sín á
milli og ná sem víðtækustum
samningum um kaup og kjör, en
síðan er það ríkisvaldsins að
tryggja Jiað, að verðlag breytist
ekki og rekstrargrundvöllur at-
vinnuveganna raskist ekki og eyði
leggi á J)ann hátt J)á áfanga, sem
náðst hafa. Því ef slíkt skeður, J)á
eyðileggjast þeir áfangar sem nást.
Til þess að félagasamtök laun-
þega séu fær um að mæta J)essari
kröfu eða nauðsyn um stærri stétt
arheildir, er skipulagsbrevting hjá
launþegasamtökunum óumflýjan-
leg. ,
Þá er rétt að spyrja sjálfan sig,
livort J)að sé eðlileg og sjálfsögð
þróun, að launþegar skiptist í sér
greinasambönd, sem síðan eru að-
ilar að ASÍ. Þetta er sú þróun, sem
liggur beinast við, og er Jiegar
Sigurður Jóhannesson.
byrjuð hér á landi, og í stórum
dráttum sú leið, sem launjrega-
stéttir nágrannalanda okkar hafa
íarið.
Þó hefur þetta fyrirkomulag
sína annmarka.
T. d. það, að mörg núverandi
stéttarfélaga myndu skiptast upp
að meira eða minna leyti, ef með-
limir þeirra ættu að fara í hina
ýmsu starfsgreinahópa. Ylirstjórn
hvers sérgreinasambands yrði í
höndum tiltölulega fárra manna,
og yrði mjög erfitt að finna heppi
legt fyrirkomulag um kosningu
þeirrar stjórnar og Jteirra fulltrúa,
sem kjósa á innan sérsambandsins,
eða ég meina kosningar, sem
næðu til meðlima jafnt um allt
landið. Hér kemur einnig til sá
annmarki, að fámpnn sérgreina-
sambönd mundu hafá mjög erfíða
áðstöðu í kjarabárá'ttu með til-
tölulega íáa félagsmenn á hverj-
um stað, og hörð kjarabarátta því
útilokuð, nema með samkomulagi
og í samvinnu við önnur stærri
sérgreinasambönd. Onnur tilhög-
un er einnig möguleg í þessum
málum. Hún er sú, að öll laun-
Jregafélög landsins skiptist upp í
ein sjö héraðasambönd, sem [)á
myndu taka við hlutverkum fjórð-
ungssambauda og fulltrúaráða á
viðkomandi svæðum Síðan yrðu
héraðasamböndin beinir aðilar að
ASÍ.
Þeásum skipulagsmálum verður
ekki komið í höfn á einum degi
eða einni viku, en umræður um
hagkvæmustu og jafnframt raun-
hæfustu þróun jicssara mála verka
lýðshreyfingarinnar á íslandi eru
mjög tímabærar, sérstaklega með
tilliti til þess að aukajung ASÍ
kemur saman á næsta hausti til að
fjalla um Jtessi mál. En það eru
- Safnahús byggt á
Húsavík
(Framhald af blaðsíðu 8).
eru til menntamála kr. 461 þús-
und, til heilbrigðismála kr. 732
þúsund, þar af innifalið framlag
til nýbyggingar sjúkrahúss í
Húsavík, til búnaðarmála 179
þúsund! og-til vegamála 1 millj-
ón 397 þúsund kr. Þ. J.
íleiri greinar skipulagsmálanna
sem kalla á aðgerðir. Launþega-
samtökin verða að koma á fót eig-
in hagstofnun, sem kanni ástand
og horfur í efnahagsmálum ]>jóð-
arinnar, alkomu einstakra at-
vinnugreina og fyrirtækja, kanni
vinnutíma og starfsskiptingu laun
})ega, og afli annarra ])eirra upp-
lýsinga, sem launþegasamtökin
Jturfa í samskiptum sínum við rík
isvald og vinnuveitendur. Með
slíkri hagstofnun mætti efalaust
leiðrétta margan þann misskiln-
ing og ókunnugleika, sem ríkt hef
ur á milli samninganefnda laun-
[icga og launagreiðenda í viðræð-
um Jreirra um launakjör.
Obeint hefur J)ó nokkuð unn-
izt í jiessu máli með störfum kjara
rannsóknarnefndar, en samt sem
áður lifýtur liagstofnun að verða
eitt af þeim verkefnum, sem laun-
Jtegasamtökin bera fram til sig-
urs á næstunni.
Ég vil lýsa ánægju minni með
það samstarf sem tekizt hefur milli
verkalýðshreyfingarinnar og sam-
vinnuhreyfingarinnar um bréfa-
skóla, og vænti ])ess að J)etta boði
enn aukna samvinnu J>essara að-
ila á sviði fræðslu- og iélagsmála
landsmanna.
Eg hef gcrzt hér alllangorður
um skipulagsmál launþegasamtak-
anna: En Jiað er mín skoðun, að
ef J)ær skipulagsbreytingar, sem
nú standa fyrir dyrum takast vel,
J)á muni baráttu íslenzkra laun-
þegasamtaka fyrir bættum kjörum
meðlima sinna verða enn áhrifa-
ríkari og árangursríkari í framtíð-
in ni.
Ef svo verður, erum við á réttri
leið.
í dag er mikill hluti lélaganna
með lausa kjarasamninga sína, og
viðsjárverðir tímar framundan.
Lög um sýiidarverðstöðvun, sem
lialda eiga gildi sínu frain yfir
kosningar í vor, til })ess eins að
í Köln hefir verið gerður minn-
isvarði um séra Jón Sveinsson,
Nonna, í tilefni af 20 ára dán-
ardegi hans. Var þetta nefnt
Nonnabrunnur. Ofurlítil tjöm,
með þrem litlum vatnsbogum.
Á barmi brunnsins situr dreng-
ur, sem er að lesa í bók. „Svona
hugsum við okkur Nonna, J>eg-
ar hann var drengur,“ stóð neð-
an við myndina í blaðinu, sem
við fengum með umsögn um há
tíðlega vígslu minnisvarðans,
en þýzk-íslenzka félagið í Köln
sendi okkur það ásamt vinsam-
legu bréfi.
Nonnaklúbburinn í Köln stóð
að gerð Jressa minnismei'kis.
Við vígslu brunnsins var við-
staddur fjöldi Nonnavina og
þar á meðal margt merkra
manna, svo sem þáverandi borg
arstjóri dr. Max Adenauer, for
seti þýzk-íslenzka félagsins (í
Köln, dr. Otto Löffler íslenzki
ræðismaðurinn í Köln og frú
hans, sem er dóttir hins merka
íslandsvinar Erkes.
í greininni er sagt frá vænt-
anlegri för Nonna-klúbbsins í
Köln til íslands á þessu sumri
(1967). Aðalerindið er að heim-
sækja æskustöðvar Nonna og
Nonnahúsið. Er þetta drengja-
félag undir stjórn séra Hiero-
nymi, sem er skólastjóri og
Nonna-klúbburinn er skólafé-
lag í hans skóla. Verður séra
Hieromymi fcU-arstjóri. Þar seg
ir líka, að dr. Adenauer hafi
gripið hattinn af íslenzka sendi
herranum í Bonn og safnað í
hann meðal gesta við Nonna-
brunninn, fyrstu peningunum í
ferðasjóðinn handa Nonna-
slá rvki í augu háttvirtra kjósenda
og fá J)á til að álíta ástand dýrtíð-
armálanna annað og bctra en J)að
er, mcgnar ekki að blekkja J)ær
tugþúsundir launþega, sem með
hverjum deginum cr líður finna
æ betur fyrir stjórnleysi ríkisvalds
ins á verðbólgunni. Þrátt fyrir
stórauknar þjóðartekjur, liefur rík
isvaldinu tekizt að varna því, að
laun))egar fengju nokkra hlut-
deild í þeirri aukningu, og er því
kaupmáttur launa ekki hærri í
dag en hann var árið 1959. A sama
tíma hefur kaupmáttur launa far-
ið stórvaxandi í nágrannalöndum
okkar, og hafa Islendingar J)ví
dregizt aftur úr á })essu sviði, en
við höfum haldið uppi lífskjörum
okkar með sííellt lengdum vinnu-
tima.
Astand iðnaðarins í landinu og
flestra annarra atvinnugreina
landsmanna er þannig á sig kom-
ið vegna aðgerða ríkisvaldsins, svo
sem vegna verðbólgujmóunar, láns
ljárkreppu og J>ví um líku, að nær
útilokað er, að J)ær séu undir það
búnar að greiða launþegum eðli-
légan hlut af aukningu þjóðar-
teknanna.
Þess vegna er nauðsynlegt að
koma fjárhagsafkomu atvinnuveg-
anna á réttan grundvöll, samhliða
kjarabótum launþeganna.
Það eru því ýmis mál framund-
an, sem við verðum að leysa.
Mörg J)eirra eru Jrannig vaxin, að
farsæl lausn Jieirra varðar alla
efnahagsafkomu íslenzka J)jóðar-
búsins.
Ég.vænti J)ess, :að við getum, í
anda frelsis, jafnréttis og bræðra-
lags, ef allir stofnar þjóðlífsins
leggjast [)ar á eitt, leyst Jiessi
vandamál okkar þannig, að is-
lenzka þjóðin geti haldið áfram
sinni stórstígu göngu til þess
menningarlega Jiroska og éfna-
hagslega sjálfstæðis, sem lienni er
samboðin.
klúbbnum og söfnuðust um 6—
7 hundruð ríkismörk.
Löfflershjónin komu hingað
sl. haust að heimsækja Nonna-
slóðir og Nonnahúsið á Akur-
eyri. Þau komu hingað líka sum
arið 1957 í tilefni af hundrað
ára afmæli Nonna seinna á því
ári. Urðu J)á mjög glöð og hrif-
in, er þau sáu að Z. A. var að
láta gera við gamla húsið í Fjör
unni, J)ar sem heimili Nonna og
fjölskyldu hans var um árabil,
er Nonni var drengur og að til
stóð að opna þar Nonnasafn í
Nonnahúsi á 100 ára afmæli
hans, 16. nóv. J)að ár. Séra Jón
var aldavinur J)eirra hjóna og
heimagangur á heimili þeirra.
Síðan hann lézt, (16. október
1944) hefir frú Löffler annast
um leiði hans sem er í Jesúíta-
kirkjugarði í Köln.
Á hundrað ára afmæli séra
Jóns, sendi þáverandi sendi-
herra íslands í Bonn, dr. Helgi
P. Briem Zontaklúbbi Akureyr
ar heillaskeyti, þar sem hann
segist þá um morguninn hafa
verið viðstaddur hátíðlega at-
höfn við leiði séra Jóns Sveins-
sonar — Nonna —, þar hafi ver
ið margt merkra manna og
margir flutt ræður og ávörp og
mai-gir blómsveigar látnir á
gröfina, en fegurstur hafi Verið
blómsveigurinn frá Zonta-
klúbbi Akureyrar. En blóm-
sveiginn gaf frú Löffler í nafni
Zontaklúbbs Akureyrar.
Við vitum ekki enn, hvenær
Nonna-klúbbsins í Köln er von.
Vonum að veðrið verði gott og
að Akureyri taki vel á móti
þeim. (Fréttatilkynning)
Nonna-brunnur í Köln
«

i
i
©
r
%
%
F
í”
I
-t
©
I
•í*
©
•e
©
r
i
&
t
i
&
i
&
t
I
&
I
t
I
Leikfélag Akureyrar 50 ára
ÞANN 19. apríl sl. voru liðin
50 ár frá stofnun Leikfélags
- Akureyrar. Félagið minntist
þess með hátíðarsýningu í
Samkomuhúsinu á laugardags
kvöldið og afmælishófi að
Hótel KEA í gærkvöld, eins
og getið er um á öðrum stað
hér í blaðinu.
Leikfélagið hefur verið það
drjúgur og merkur þáttur í
menningarlífi þessa litla bæj-
arfélags á liðnum árum, að
það er full ástæða til að
staldra við á þessum áfanga-
stað í sögu félagsins og minn-
ast starfs þess.
, Við, sem fátt höfum að
segja af Leikfélaginu, nema
sem áhorfendur á sýningum
þess, gaumgæfum sjaldan
starf þess í ysi og önn dægr-
anna. Okkur þykir bara sjálf-
sagt, að félagið sé til. En við
nánari íhugun sjáum við, að
því fer fjarri, að svo sé. Við
nánari íhugun undrumst við
einmitt, að félagið skuli hafa
dafnað hér öll þessi ár og sé
nú orðið svo gamalt, sem raun
ber vitni. Við undrumst það,
að fátækt og fámennt félag á-
hugamanna skuli hafa haldið
uppi ágætu órofnu starfi um
hálfrar aldar skeið, og það við
svo erfið og frumstæð skil-
yrði, sem smábær á strönd-
inni við yzta haf hlýtur að
marka allri listsköpun. Hvað
veldur þessari seiglu? Svar
við þeirri spurningu er áreið-
anlega margþætt. Fyrst og
fremst mættum við muna, að
leiklistin á meiri ítök í andlegu
lífi okkar en við gerum okk-
ur daglega Ijóst. Áhrif hennar
eru á ýmsan hátt tafarlausari,
viðnámslausari en margra
annarra listgreina. Til þess að
njóta ritlistar, myndlistar og
hljómlistar þurfum við vissa
þjálfun. Eki það er eins og
hvert bam hafi gaman af að
fara í leikliús. Þó fer því víðs-
fjarri, að leiklist sé grynnri
eða frumstæðari en systur-
greinar hennar. Þvert á móti.
Þó að hún í aðra röndina sé
svo auðveld og aðgengileg
þeim, sem nýtur hennar, verð
ur hennar ekki notið á hinn
fyllsta og dýpsta hátt, nema
við höfum einhvern skilning á
öllum hinum. Einmitt þá finn-
ur hún dýpri hljómgrunn í
sálum okkar en flest annað.
Leiklistin á ef til vill léttast
allra lista með að hræra okkur
til þeirra hræringa, þeirrar
svörunar, sem við köllum and
legt líf. Hún slær svo oft neist
ana, sem leiftra milli and-
stæðra skauta í sálum okkar
og skipta svo óendanlega
miklu í lífi hvers manns, þótt
okkur sé erfitt að skilgreina
þá.
Onnur megin orsök þessar-
ar lífsseiglu er fórnarlund
þeirra manna, sem voru í far-
arbroddi og stýrðu félaginu
um áranna leið. Því megum
við gjarna minnast þeirra nú.
Óþreytandi elja þessara
manna, dugur þeirra og ein-
hugur voru hornsteinar félags
ins. Laun þeirra voru oftast.
lítil, bæði í eiginlegum og
óeiginlegum skilningi. Það,
sem hvatti þá til dáða var
virðing þeirra fyrir og ást
þeirra á þeirri list, sem þeir
þjónuðu. Flestra þessara
manna mun vafalaust getið í
Afmælisriti félagsins, sem út
kemur í sumar. Þeir verða því
ekki nefndir hér. Þó mun tæp
ast talið, að öðrum sé gert
rangt til, ef við minnumst
Hallgríms Valdemarssonar,
sem helgaði Leikfélaginu
krafta sína um tugi ára. Hann
hafði enga leikhæfileika og
kom aldrei á leiksvið, en undi
sér vel í skugga ágætra leik-
stjóra og góðra leikara. Hann
unni bara leiklistinni af heit-
um huga og leit á hana sem
hugsjón, sem ekki er unnt að
bregðast. Og Hallgrímur stóð
aldrei einn. Hann átti sér
alltaf vopnabræður, sem stóðu
vörð um gengi Leikfélagsins
og börðust fyrir tilvist þess og
þroska. Þess vegna hefur Leik
félag Akureyrar staðizt alla
storma í hálfa öld.
Akureyringar og Eyfirðing-
ar samfagna Leikfélaginu á
þessum tímamótum. Þeir
þakka því öll liðin ár og óska
þvi gæfu og gengis á komandi
timum. Við vonum öll, að
Leikfélagið megi dafna og
vaxa með bænum og byggð-
inni állri. Megi það verða um
aldur ríkur og traustur þáttur
í menningarlífi okkar, borið
uppi af dýrmætum arfi geng-
inna kynslóða og fórnarlund,
ungra manna og kvenna, sem
helga því krafta sína í starfi
og list. Megi Leikfélag Akur-
eyrar ætíð vera í fylkingar-
brjósti, þar sem norðlenzk
æska leitar meiri þroska, feg-
urra og betra lífs og þeirra
sanninda, sem listin eiri fær
gefið okkur. □
Frá vinstri: Jón Ingimarsson form. L. A., Gylfi Þ. Gíslason menntamálaráðherra, Svava Jóns-
dóttir heiðursfél. L. A., Ragnhildur Steingrímsdóttir leikstjóri, Þorsteinn M. Jónsson heiðursfél.
L. A., Sigurjóna Jakobsdóttir heiðursfél. L. A. (Ljósm. Eðvarð Sigurgeirsson).
f,
1
*
t
t
l
|
I?
1
Í
«
■tr'.
t
t
f
*
V
<3
■y
Í
1
*
■d
$
X
•s>
F'
I
a
*
I
!
*
9
1
f
I
t
l
X
t
i
f
t
*
(-v'-,;Íe-í' i'>>'>-;;;--;í;>-;''l)',' Ií:--?- Q-r v’rc-) 't-'r ®
HÁTlÐARSÝNING L.A.
A LAUGARDAGINN
HATÍÐARSÝNING Leikfélags
Akureyi*ar var í Samkomuhús-
inu sl. laugardagskvöld. Sýnd-
ur var Draumur á Jónsmessu-
nótt eftir William Shákespeare
í þýðingu Helga Hálfdánarson-
ar og undir leikstjórn Ragn-
hildar Steingrímsdóttur. Hátíð-
arsýning þessi var einungis
fyrir boðsgesti L. A. og var hús
ið þéttskipað.
Leiknum var framúrskarandi
vel tekið og leikendur kallaðir
fram hvað eftir annað svo og leik-
stjóri og voru Jieim færðar blóma-
gjafir.
jón Ingimarsson formaður L.A.
kvaddi sér hljóðs að lokinni leik-
sýningunni, ávarpaði leikhúsgesti,
en sneri einkum máli sínu til
stofncnda L. A. og heiðursfélaga
þess.
Fjórir af stofnendunum eru á
líli, [)eir Friðrik Júlíusson, bú-
settur á Sauðárkróki, Gísli R.
Magnússon, Tryggvi Jónatansson,
báðir á Akureyri og Hallgrímur
Sigtryggsson Reykjavík. Af þess-
um stofnendum var aðeins Frið-
rik viðstaddur og ílutti hann
ávarp. Leikfélagið heiðraði þessa
menn með blómagjöfum og dæt-
ur Gísla og Tryggva voru kalla.ðar
upp á leiðsviðið til að veita blóm-
unum viðtöku fyrir liönd feðra
sinna.
Heiðursfélagar L.A. eru 5 tals-
ins. Fjórir Jieirra voru viðstaddir,
Jiau Svava Jónsdóttir, Þorsteinn
M. Jónsson, Sigurjóna Jakobs-
dóttir og Björn Sigmundsson.
Agúst Kvaran, fimmti heiðursfé-
laginn, gat því miður ekki verið
viðstaddur. Formaður L.A. J)akk-
aði hverjum einstökum heiðurs-
félaga og færði J)eim blómavendi.
Svava Jónsdóttir flutti L.A. árn-
aðaróskir og aíhenti því blóma-
körfu.
Síðan tóku til máls Gylli Þ.
Gíslason menntamálaráðherra,
Guðlaugur Rósinkranz Þjóðleik-
hússtjóri og færðu þeir félaginu
gjafir, ráðherrann blómakörfu en
Þjóðleikhússtjóri áletraðan silfur-
skjöld. Ennfremur kvaddi sér
hljóðs Brynjólfur Jóliannesson
leikari og flutti L.A. kveðju frá
F’élagi íslenzkra leikara og afhenti
L.A. styttu eftir Ágúst Sveinsson.
Steindór Hjörléifssön formaður
Frá vinsíri: Jón Ingimarsson form. L. A., Ragnhildur Stehigrímsdóttir leikstjóri, Svava Jónsdóttir,
Þorsteinn M. Jónsson, Sigurjóna Jakobsdóttir, Björn Sigmundsson, öll heiðursfélagar í L. A., Guðm,
Gunnarsson (bak við Þorstein M. Jónsson). __________________________(Ljósm. Eðvarð Sigurgeirsson),
Leikfélags Reykjavíkur færði L.A.
bókagjiif og Sveinbjörn Jónsson
framkvæmdarstjóri Bandalags ísl.
leiklélaga afhenti L.A. leiklistar-
bók. Frá Freymóði Jóhannssyni
barst félaginu fögur blómakarfa.
Gestir þessir fluttu stutt ávörp,
árnuðu L.A. allra heilla og Jiökk-
uðu J)átt [)ess í leiklistarsögu
landsins.
Að lokum þakkaði formaður
Leikfélags Akureyrar leikhúsgest-
um fyrir komuna, hlýjar kveðjur
og góðar gjafir.
Afmælishóf L.A. i tilefni af 50
ára afmæli J)ess, var haldið að
Hótel KEA á sunnudágskvöldið.
Formaður stjórnaði hófinu en
Guðmundur Gunnarsson flutti
lróðlegt erindi um leiðlist fyrr og
nú. Ennfremur tóku til máls: Sig-
urjóna Jakobsdóttir, Jónas Jónas-
son, Friðrik Júlíusson og Frey-
móður Jóliannsson og Tiljuðu þau
upp yngri og eldri minningar úr
leiklistarlífinu á Akureyri. Söngv-
ararnir Jóhann Daníclsson og Jó-
liann Konráðssoh sungu ljóð eftir
Freymóð Jóhannsson, tileinkað
Akureyri. Guðmundur Gunnars-
son minntist sérstaklega Hall-
gríms Valdimarssonar og Jóns
Norðfjörðs og jieirra miklu starfa
í leiklistarmálum bæjarins. Heiðr-
uðu viðstaddir minningu þeirra
með því að rísa úr sætum.
Afmælishóf þetta fór hið bezta
fram og lauk því með dansi.
Sýning á ýmsum munum L. A.
svo og gjöfum þeim er því bár-
ust í tilefni 50 ára afmælis síns, ej;
í Bókaverzluninni Bókval. ■
>