Dagur - 13.05.1967, Blaðsíða 5

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Framboðm
FRESTUR til að skila framboðslist-
um vegna alþingiskosninganna 11.
júní n.k. rann út síðasta miðviku-
dagskvöld. Fjórir gömlu stjómmála-
flokkamir bjóða fram í öllum kjör-
dæmurn landsins eins og áður. Til
viðbótar koma fram tveir nýir fram-
boðslistar.
Flokkur, sem nefnir sig Óháða lýð
veldisflokkinn býður fram í Reykja-
vík og í Reykjaneskjördæmi og er
Áki Jakobsson hæstaréttarlögmaður
í efsta sæti þess lista í Reykjavík. Þá
hefur Alþýðubandalagið klofnað
með þeim afleiðingum, að nokkur
hluti þess býður fram sérstakan lista
í Reykjavík. Efsti maður á þeim lista
er Hannibal Valdemarsson forseti
Alþýðusambands íslands.
Framboðslisti Áka Jakobssonar og
hans manna virðist ekki sigurstrang-
legur eða líklegur til þess að hljóta
meiri háttar fylgi og ekki sennilegt
að þessi listi hafi mikla þýðingu.
Hins vegar mun skipting Alþýðu-
bandalagsins í tvær fylkingar geta
haft veruleg áhrif í þessum kosning-
um. Hinn opinberi ágifeiningur og
framboðin tvö sem af honum leiddi
og „fullur fjandskapur“ milli flokks-
brotanna, samanber opinber máls-
gögn þeirra, lama samtökin veru-
lega. Og þessi ágreiningur veikir að-
stöðu Alþýðubandalagsins um land
allt. Þúsundir kjósenda hafa undan-
farin ár naumast eða alls ekki gert
sér grein fyrir veikleika og sundrung
flokks síns. Þar hefur fámennur en
harðvítugur hópur kommúnista,
dýrkendur erlendrar öfgastefnu, ráð-
íð lögum og lofum. Minni háttar
menn samtakanna hafa svo verið
sendir út af örkinni með afneitun
kommúnismanns á vörunum til þess
að smala atkvæðum. Fyrri fylgjend-
ur Alþýðubandalagsins gera sér nú
ljóst, að til þeirra hefur verið talað
á fölskum forsendum og munu marg
ir átta sig á því, sem ekki hafa gert
það áður. Eitt er víst, að þetta fólk
verður að gera það upp við sig nú
fyrir kosningarnar, hvort það vill
öðru hvoru flokksbroti Alþýðu-
bandalagsins fylgja eða styðja öflug-
asta íhaldsandstæðinginn, Framsókn-
arflokkinn. Það val verður sumum
erfitt, en allir verða að viðurkenna
staðreyndir og hin breyttu viðhorf.
„Við erum eins og særðir fuglar við
veginn“, sagði einn af frambjóðend-
um Alþýðubandalagsins á skrifstofu
Dags í gær, „en ef þetta verður
áfangi að myndun heilsteyptrar
vinstri fylkingar í landinu, er ég
ánægður þótt við höldum ekki okk-
ar fyrra fylgi í þessum kosningum.“
VIÐ SKILUM HRAUSTU ÆSKUFÓLKITIL
ALLRA STÉTTA ÞJÓÐFÉLAGSINS
SEGÍR JÓN BÓNDI FRIÐRIKSSON Á HÖMRUM í REYKJADAL
í EINNI vinalegustu sveit á
Norðurlandi, Reykjadal í Su'ð-
ur-Þingeyjarsýslu, við suður-
enda Vestmannsvatns óx upp
sveinninn Jón Friðriksson á
fjölmennu heimili Friðriks
pósts og bónda. Svanir bg fjöldi
annarra sundfugla prýða Vest-
mannsvatn skammt frá, á fögr-
um sumardögum, laxinn hrygn-
ir á sínum vissu stöðum, þar
sem dýpi er haefilegt og botn-
inn eins og vera ber, ungfiskur,
bæði lax og silungur, vakir á
kyrrum kvöldum.
Ekki kann blaðið frá afrek-
um Jóns Friðrikssonar að segja
á æskustöðvum hans Helga-
stöðum í Reykjadal. Hitt leynir
sér ekki, að hin fagra sveit mót
aði snemma hugarfar þessa
sveins, vann ást hans og tryggð,
sem dugað hefur til þessa. Og
Jón varð hinn nýtasti maður,
óx mjög úr grasi, varð hinn
gjörvilegasti að vallarsýn og
vaskur maður. Jón á nú að baki
44 ára búskaparsögu, fyrstu 15
árin á Halldórsstöðum en síðan
29 ár á Hömrum og er nú á
sextugasta og níunda aldurs-
ári. Hann yfirgaf aldrei ætt-
byggð sina en helgaði henni
starfskrafta sína alla.
Hamrar standa austanundir
Fljótsheiði og dregur bærinn
nafn sitt af fallegum klettabelt-
um rétt ofan við bæinn, en ofan
þeirra er hin gróðurfagra heiði,
þar sem forsjónin virðist hafa
lagt sig einna mest fram um lita
valið, svo að unun er á að
horfa. Og hvernig hefur svo bú
skapurinn gengið? Hinar reisu-
legu byggingar og stærri töðu-
vellir en almennt gerist, svara
því. Á þeim bæ hefur verið búið
af bjartsýni á framtíðina og trú
á landið og fólkið, og hendur
látnar standa fram úr ermum.
Það hefur alltaf munað um
handtök bóndans á Hömrum,
hvort sem um var að ræða hin
eiginlegu bústörf, byggingar
eða ræktun eða liðveizla hans í
félagsmálum eða á gleðimótum.
Söng, dans, taumhald góðhesta
og viðræður um landsins gagn
og nauðsynjar er honum kær-
komið tómstundarefni og h'fs-
nautn, og enginn er hann tæpi-
tungumaður, aldrei hálfur mað
ur í leik eða starfi. Nú um tíma
hefur Jón dvalið á Akureyri
vegna veikinda konu sinnar,
sem liggur í sjúkrahúsi og lítur
stundum á skrifstofur blaðsins.
Leynir sér þá ekki áhugi hans
á almennum málum héraðs og
lands og á kosningum þeim,
sem nú eru framundan. Á borð-
inu liggur Morgunblaðið og
hann rekur strax augun í fyrir
sögnina: Framsóknarflokkurinn
svertir bændur.
Hvað segirðu um þetta Jón?
Morgunblaðið hikar ekki við
að segja allskonar slúður af
flokksþingi Framsóknarmanna
í vetur, sem nokkur hundruð
manns á því þingi geta borið
vitni gegn. Þegar svo stendur á,
mætti ætla, að rétt væri frá
skýrt. Maður getur látið sér
detta í hug hvað áreiðanlegar
frásagnir sama blað ber á borð
fyrir lesendur sína, þar sem
ekki verður slíkum fjölda vitna
við komið. í frásögn Mbl. er
enn nauðað á því, að Þorsteinn
á Vatnsleysu hafi verið felldur
úr miðstjórn Framsóknar og að
hann hafi vítt Framsóknarflokk
inn. Framsóknarmenn munu
sjálfir færir um að kjósa sér
Jón Friðriksson.
menn í miðstjórnina. Þorsteinn
var þar eflaust góðm' fulltrúi,
enda hefur hann lengi átt þar
sæti. En það eru bara margir
fleiri, sem þar geta fyllt sæti af
mikilli prýði. Kannski Mbl. vilji
nefna þá, sem ekki ættu að vera
í miðstjóm Framsóknarflokks-
ins? Og sama blað segir, að Þor
steinn hafi hellt sér yfir Fram-
sókn á miðstjórnarfundinum.
Þetta er skreytni. Hann stjórn-
aði fundi af skörungsskap einn
daginn. Og ræðu eina flutti
hann, eftir að kosning í mið-
stjóm hafði farið fram og eggj-
aði Framsóknarmenn lögeggjan
til mikillar og drengilegrar kosn
ingabaráttu. Þetta veit ég að er
satt og er frásögn Mbl. því röng.
En ég veit hverjir svert hafa
bændastéttina.
Hverja viltu nefna í því sam-
bandi?
Þá myndi ég fyrst nefna
Gylfa Þ. Gíslason ráðherra.
Mér kemur hann ævinlega fyrst
í hug þegar talað er um að ein-
hver sverti bændastéttina eða
dragi hana niður. Það var hann,
sem sagði, að bændur væru
hemill á hagvexti þjóðarinnar.
Ég veit ekki um annað Ijótara
og ósannara, sem 'sagt hefur
verið um bændur. Og þar ofan
í kaupið vill hann svo fækka
þeim til muna. Ég tel, að bænd-
ur hafi sýnt það á undanförn-
um árum, að aðrir hafi ekki
staðið betur í stöou sinni. Þeir
hafa á síðustu 15—20 árum
byggt upp jarðir sínar, svo að
segja frá grunni og ræktað mik
ið land. Eftir því, sem ég kemst
næst hafa þeir komizt af með
minna lánsfé til þessara fram-
kvæmda en margir. aðrir. Og
þeir hafa alið upp æskufólkið
fyrir aðrar stéttir þjóðfélagsins
og skilað því hraustu og starf-
hæfu til annarra atvinnustétta.
Þetta er stórkostlegt framlag
til þjóðfélagsins, ánægjulegt og
mikilsvert í senn. Það má einn-
ig minna á, að oft flytur aldraða
fólkið til kaupstaðanna og með
því mikið fjármagn. Nei, bænda
stéttin og landbúnaðurinn hef-
ur aldrei verið hemill á hag-
vexti þjóðarinnar heldur hið
gagnstæða.
En það er nú Ingólfur Jóns-
son en ekki Gylfi, sem hefur á
hendi æðstu stjórn landbún-
aðarmála.
Veit ég það og það var sá
sami Ingólfur ráðherra, sem
sagði fyrir hálfu öðru ári, og
lét bæði útvarp og blöð flytja
þann boðskap, ásamt nokkrum
vel völdum orðum um áhuga
sinn fyrir velferð landbúnaðar-
ins, að það þyrfti að taka land-
búnaðarmálin til gaumgæfilegr
ar athugunar til þess að bænd-
ur gætu staðið á sínum eigin
fótum. Við höfum kannski ekki
staðið á okkar eigin fótum, held
ur einhverjum gervifótum, eða
kannski verið á fjórum fótum.
Þá væri illa komið fyrir bænda
stéttinni, ef hún stæði á láns-
fótum, og svo illa er nú ekki
komið fyrir okkur, þrátt fyrir
„viðreisnina“. Þessir ráðherrar
virðast ekki sjá hvað bænda-
stéttin hefur gert fyrir samtíð
sína — fyrir þjóðina alla —.
Þér er heldur uppsigað við
blessaða ráðherrana?
Það eru skaplitlir bændur,
sem láta bjóða sér annað eins
og gert hefur verið allra síðustu
árin, enda mun það koma fram
í kosningunum, sem nú standa
fyrir dyrum. Og svo má nú ekki
gleyma forsætisi'áðherranum,
Bjarna Benediktssyni. Á síðasta
sumri fór hann um landið og
smjattaði á þeim möguleika, að
flytja bara búvörurnar frá út-
löndum, og tók það svo aftur í
hinu orðinu og sagði, að auð-
vitað kæmi það ekki til greina.
Innflutning búvara taldi hann
gott læknislyf við verðbólgunni.
Þeir menn eru djúpt sokknir,
sem misst hafa trúna á atvinnu
vegi þjóðar sinnar. Sú þjóð er í
vanda stödd, sem kýs slíka
menn til ábyrgðarmestu starfa.
Nú er sauðburðurinn fram-
undan, dreifing áburðar og fleiri
vorverk?
Já, mikill og oft skemmtileg-
ur annatími. Því miður heilsar
gróðurinn ekki unglömbunum á
þessu vori, framan af sauðburði
að minnsta kosti. En auðvitað
kemur gróður, eins og ævin-
lega, þótt stundum komi hann
seint og auðvitað berum við á
tún og kappræktum þau með
hjálp tilbúins ábm-ðar. En í sam
bandi við tilbúna áburðinn er
það sorgarsaga, að núverandi
valdhafar skuli svo lengi hafa
trassað raforkuframkvæmdir,
að Áburðarverksmiðjan í Gufu
nesi skuli ekki, vegna raforku-
skorts, geta framleitt nægilegt
áburðarmagn handa okkur
bændunum. Ég dreg ekki í efa,
að ef nægileg raforka til áburð-
arframleiðslunnar væri fyrir
hendi, stæðum við betur að
vígi, fengjum bæði meiri, betri,
fjölbreyttari og ódýrari áburð
en nú er. Það hefur eiginlega
ekkert teljandi verið gert í raf-
magnsmálum okkar í tvö kjör-
tímabil og mjög aukinni raf-
orkuþörf hefur ekki verið sinnt.
Þetta er mjög vítavert og auð-
vitað ekki afsakanlegt, að ríkis-
stjórnin skuli hafa haldið að
sér höndum allan þennan tíma.
Við bændur gerum kröfur til
þess, að Áburðarverksmiðjan sé
endurbætt og stækkuð án taf-
ar, svo að hún uppfylli þarfir
landbúnaðarins eins vel og
verða má. Ég veit, að margir ís-
lenzkir bændur, sem um þessar
mundir eru að kaupa tilbúna
áburðinn og bera hann á, hugsa
til þess með sársauka, að hluti
verðs hvers áburðarpoka er
greiddur fyrir slóðaskap í stjóm
þessara mála. Bændur þurfa að
taka þátt í stjórn Áburðarverk-
smiðjunnar og auðvitað á hún
að vera ríkiseign.
Hvað viltu segja um fræðslu-
málin?
Um þau væri margt að segja
og flest margþvælt. En í því
sambandi óttast ég mest, að
bændastéttin verði minnst
menntaða stétt þjóðfélagsins
áður en varir, ef svo heldur
sem horfir í skólamálum þjóð-
arinnar. En í þessu liggur meiri
hætta en margir gera sér grein
fyrir. Þá vil ég benda á þann
mikla mun á menntunaraðstöðu
barna og unglinga í þéttbýli
og sveitum. f þéttbýli eru
heimagönguskólar og börnin
njóta heimila sinna. Sveitafólk-
ið verður hins vegar að senda
bömin frá sér, jafnvel á bama-
skólaaldri, þar sem heimavistar
skólar eru komnir, og kosta þau
þar, og svo auðvitað í aðra
skóla. í þessu liggur mikill að-
stöðumunur, sveitafólki í óhag.
Þú býrð nú félagsbúi á Hömr
um, Jón?
Já, tengdasonur minn, Benoný
Arnórsson og ég búum félags-
búi á Hömrum hin síðustu ár
og hefur samvinnan gengið
mjög vel.
Þið munið ekki á eitt sáttir í
stjórnmálum?
Nei, hann skipar sæti á lista
Alþýðubandalagsins í þessum
kosningum. Um það get ég sagt
það, sem ég fyrr í vor sagði við
nokkra kunna flokksbræður
mína yfir kaffibolla, og deildu
þeir á mig fyrir það að hafa
ekki alið mitt fólk upp á réttan
hátt! Ég svaraði því þá á þá
leið, að á meðan ég væri hús-
bóndanefna á Hömrum ríkti þar
(Framhald á blaðsíðu 7)
I
Þessar stúlkur eru nú á námskeiðinu á Hótel KEA. Frá vinstri: Þuríður Snæbjörnsdóttir, Reynihlíð,
Sigríður Sveinsdóttir, KEA, Valgerður Sveinsdóttir, KEA, Védís Stefánsdóttir, Reynihlíð, Bergljót
Jónsdóttir, Hótel Húsavík, Steinunn Þorsteinsdóttir, Skíðaskálanum I Hveradölum, Karitas Hasler,
Mánakaffi ísafirði og Hjördís Karlsdóttir, sama stað. Fyrir framan sitja Sigurður Gröndal og Jens
Otto Mose, kennarar. Aðrir kennarar voru fjarverandi þegar myndin var tekin. (Ljósm.: F. B.)
FRÁ BÆJARSTJÓRN
Námskeið íyrir framreiðslusfúSk-
ur haldið að Hófel KEA
NIU stúlkur eru þessa dagana á
námskeiði iyiir íramreiðslustúlk-
ur, sem Samband veitinga- og
gistihúsaeigenda eínir til, og íer
kennslan tram hér að Hótel KEA.
Námskeiðið skipulagði Tryggvi
Þorfinnsson, skólastjóri Mat-
sveina- og veitingaþjónaskólans,
en yfirumsjón með framkvæmd
þess hefur Sigurður B. Gröndal,
yfirkennari, sem einnig kennir
bóklega framreiðslu.
Við ræddum stutttega við Sig-
urð og báðum hann um að segja
okkur frá tilgangi námskeiðsins
og fyrirkomulagi þess. — Sagði
hann, að þetta væri fyrsta nám-
skeiðið, sem Samband veitinga-
og gistihúsaeigenda efnir til fyr-
ir framreiðslustúlkur, en í fyrra
hefði verið haldið námskeið í
Reykjavík fyrir veitingamennina
sjálfa. Einu sinni hefði verið
nokkra upphæð fyrir dvölina á
KEA.
Sigurður sagðist vona, að nám-
skeið sem þetta yrði fastur lið-
ur í starfsemi sambandsins og
skólans framvegis, þvi þeir, sem
það sæktu, ættu að geta hgft
eitthvað gott af náminu, ef þeir
á annað borð hefðu áhuga á því
og vildu leysa starf sitt vel af
hendi. Þarna er framreiðslustúlk-
um kennt það hagnýtasta, sem
þær þurfa á að halda í starfinu
á veitingahúsunum.
Sigurður sagðist telja, að mörgu
væri ábótavant í framreiðslunni
hér á landi. Miklar breytingar
hefðu orðið þar á um og upp úr
strxðsárunum. Fram til þess tíma
hefði íslenzk framreiðsla ein-
kennzt af evrópskum áhrifum,
formfestu og nákvæmni, en á
stríðsárunum hefðu áhrif Banda-
ríkjamanna orðið meiri, og nú
í FUNDARGERÐUM bæjar-
ráðs er m. a. þetta bókað:
Framkvæmdir við dráttar-
brautina.
Frá fundi í hafnárnefnd segir
svo:
Pétur Bjarnason skýrði frá
því, að stöðugt væri unnið að
dýpkun fyrir framlengingu
spors dráttarbrautarinnar og
væri við það verk notaður flot-
krani vitamálastjórnarinnar
ásamt krana hafnarsjóðs, en
verkið gengi mikið seinna en
áætlað var.
. Ennfremur, er unnið að und-
irbúningi að þilrekstri og geti
það verk hafizt strax eftir helgi
ef ekki stendur á teikningum
frá vitamálastjóra.
Saniskipti vitamálastjómarinn-
ar og liafnamefndar.
Á fundi hafnai-nefndar 13.
apríl s.I. var rætt við Svein
Sveinsson, verkfræðing vita-
málastjóra, um ráðningu yfir-
verkstjóra sem hafnarnefndin
átti að ráða með samþykki
Sveins, samkvæmt samningi frá
8. apríl s.h, gerðum í Reykja-
vík.
Á þessum ftmdi var tilnefnd-
ur ákveðinn maður af hafnar-
nefnd, sem nefndin var sam-
mála um að væri einn hæfasti
maður, sem völ væri á, til þess
að stjóma þessu verki.
Maðurinn er Áskell Bjama-
son, skipasmiður, Ránargötu 22,
Akureyri.
Sveinn Sveinsson, verkfræð-
ingur, óskaði eftir fresti, til þess
að ráðfæra sig við sína yfir-
nrenn hjá vitamálastjóminni,
urn hæfni Áskels til þess að
taka að sér nefnt yfirverkstjóra
starf og fellst nefndin á að veita
Sveini umbeðinn frest.
Síðan hefur mál þetta verið
í athugun hjá vitamálastjórn-
inni í um það bil 3 vikur og
hafa átt sér stað fjölmörg sím-
töl frá vitamálastjórninni við
formann hafnarnefndar, Sefán
Reykjalín, og síðar bæjarstjóra,
Bjarna Einarsson, og einhverja
bæjarfulltrúa, um þetta mál og
verður ekki á þessu stigi máls-
ins bókað efnislega það, sem
um hefur verið rætt.
Á þessum fundi hafði bæjar-
stjóri, Bjarni Einarsson, tvíveg
is símasamband við vitamála-
stjóra, Aðalstein Júlíusson, varð
andi þetta verkstjóramál og var
vitamálastjóra tjáður sá vilji
hafnamefndar, að frá þessu
máli verði gengið tafarlaust og
jafnframt var vitamálastjóra
tjáð, að samkomulagið frá 8.
apríl yrði haldið af hálfu hafn-
arnefndar og þess einnig vænzt
af hálfu vitamálastjórnarinnar.
í síðai'a samtali bæjarstjóra
við vitamálastjóra óskaði vita-
málastjóri enn eftir fresti til
að ráðfæra sig við ráðuneyti
það, sem fer með vita og hafn-
armál.
Ut að því, sem á undan er
gengið í þessu dráttarráutar-
máli, lítur hafnarnefnd svo á,
að samstarf við vitamálastjórn-
ina sé ekki eins og það ætti að
vera, þótt ekki sé meira sagt,
og tæplega verði við það unað
öllu lengur.
Hafnarnefnd telur því tíma-
bært að hefja athuganir og
undirbúning að því að Akur-
eyrarhöfn taki allar hafnar-
framkvæmdir í sínar hendur,
eins og gert er ráð fyrir í nýj-
um hafnarlögum, — sem taka
gildi 1. janúar 1968.
Samkomulag gert.
1 framhaldi af þessu hefur nú
verið gert samkomulag (8.
apríl) við vitamálastjóra. í því
sambandi óskar Aðalsteinn Júl-
íusson, vitamálastjóri bókað:
„Enda þótt ég hefði talið
heppilegra að yfirverkstjóri við
umrætt verk, hefði meiri
reynslu sem verkstjóri við hafn
argerðir við stærri framkvæmd
ir samþykki ég val hafnarnefnd
ar Akureyrar á yfirverkstjói'a,
þ. e. Áskeli Bjarnasyni, skipa-
smið, enda hafi Sveinn Sveins-
son heimild til að kveðja sér-
fræðinga sér til ráðunevtis, eftir
því sem hann telur ástæðu til.
Slrkir ráðunautar starfa beint
undir sf.jórn Sveins, en hafa
ekki með verkstjórn að gera.“
Hafnarnefnd samþykkir ofan
ritaða bókun, en tekur fram að
nefndin telur Áskel Bjarnason,
skipasmið, ágætlega hæfan sem
yfirverkstjóra og ber fyllsta
traust til hans.
- STÆRSTA GJÖFIN
(Framhald af blaðsíðu 8).
Laxdal frá Nesi, Hlaðgerður Lax-
dal fyrrv. símstöðvarstjóri, Jó-
hannes Laxdal, Tungu, og Jón
Laxdal fyrrum bóndi í Meðal-
heimi.
Gjöf þessari fylgja ekki aðrar
kvaðir en þaer, að henni skuli
varið til kaupa á einhverjum
þeim tækjum, sem bætt geta
þjónustu sjúkrahússins við hina
sjúku og ennfremur þarf til að
koma samþykki nefndra systkina
þegar peningaupphæðinni verður
ráðstafað. Enn hefur ekki verið
ákveðið, hvernig hinni höfðing-
legu gjöf verður varið. Yfirlækn-
irinn minnti á, að um margt væri
að ræða í þessu efni, sem sjúkra-
húsið vanhagaði enn um, en oft-
ast hefði staðið á kaupgetunni.
Gjöfin væri því mikilsverð á
tvennan hátt: Gæfi möguleika
til tækjakaupa og sýndi um leið
ómetanlegan vinarhug til stofn-
unarinnar, sem ljúft væri og
skylt að þakka. Q
haldið námskeið fyrir fram-
reiðslustúlkur, það var í fyrra-
haust, að Matsveina- og veitingá-
þjónaskólinn í Reykjavík. hélt
slíkt námskeið. Stóð það í átta
vikur og var kvöldnámskeið, og
er þetta námskeið, sem nú stend-
ur yfir, sniðið eftir því að mestu.
Námskeiðið að Hótel KEA
hófst á mánudagsmorguninn kl.
11 og stendur fram í næstu viku.
Prófað verður á föstudaginn, en
formleg slit verða á láugardag-
inn.
Á námskeiðinu kennir Sigurð-
ur B. Gröndal bóklega fram-
reiðslu, Ragnar Ragnarsson, hót-
elstjóri KEA, kennir verklega
framreiðslu, Aðalgeir Pálsson
kennir reikning og Jens Otto
Mose kennir ensku, en Jón Sig-
urgeirsson tók að sér að útvega
þessa menn hér á Akureyri, til
þess að annast kennsluna.
Upphaflega hafði verið gert-
ráð fyrir, að á námskeiðinu yrðu
a. m. k. 20 stúlkur, en svo und- .
arlega brá við, að áhugi veitinga-
manna virðist ekki hafa verið
nægilegur, því aðeins 9 stúlkur
voru innritaðar. Tvær eru frá
Reynihlíð, þrjár frá KEA, ein
frá Hótel Húsavík, tvær frá Hót-
el Mánakaffi á Isafirði og ein
frá Skíðaskálanum í Hveradöl-
um. Vakti þessi dræma aðsókn
undrun forstöðumanna nám-
skeiðsins, ekki hvað sízt vegna
þess, að námskeiðið er haldið á
nokkuð hentugum tíma, að því
er talið er, fyrir veitingamenn, og
lítill kostnaður er við að senda
stúlkurnar á námskeiðið, t. d. er
námsgjaldið aðeins 1000 krónur,
en auk þess greiða stúlkurnar
virðist allt miðast við, að fram-
reiðslan gangi sem hraðast fyrir
sig.
Það, sem ef til vill kann a8
há veitingamönnum nokkuð hér
á landi, er hversu stuttur starfs-
tími er hjá mörgum veitinga-
stöðum úti á landi, þar sem að-
eins er opið yfir hásumarið, en
annað kemur líka til, og eru það
hin öru skipti á starfsfólki, en
reikna má með, að með aukinni
menntun starfsfólksins færist
framreiðslan í betra horf og veröi
landi og þjóð til hins mesta
sóma, enda er það vissulega
æskilegt. O
JÓNSMESSU-
NÆTUR- ;|
DRAUMUR j|
JÓNSMESSUDRAUMUR-
INN hjá Leikfélagi Akureyr;!
ar vekur verðskuldaða at- j
hygli bæjarbúa og nærsveit- !|
armanna. Annað eins skraut!;
hefur ekki áður sézt á sviði!;
Samkomuhússms, og söngv- ;;
ar og dansar vekja athygli. ;>
Efni leiksins hefur áður ver;!
ið rakið að nokkru. Það er á!!
mörkum veruleikans og hins !!
raunverulega og leikur-;'
um tekst að lyfta leikhús-;;
gestum upp í heim ævintýr-;!
anna um stund. Þrjátíu leik!!
arar koma fram og gera flest!;
ir hlutverkum sínum góð!;
skil, jafnvel svo, að hvar-!;
vetna mundi sóma sér. —;;
Ljósmyndimar tók Eðvarð;!
Sigurgeirsson á liátlðasýn-;!
ingu L. A. sl. Iaugardag. ![