Dagur - 05.07.1967, Blaðsíða 5

4
I
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Síniar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Landbúnaðurinn
UM það leyti sem dagur var lengst-
ur í sumar voru frostnætur hér á
Norðurlandi og komst frostið í 4 til
5 gráður í mörgum uppsveitum. En
ekki eru það þessi frost, sem hér
verða hugleidd sérstaklega, heldur
annar vandi landbúnaðarins um
þessar mundir. Og vonandi verður
það ekki talið til barlóms, þó _að
staðreyndir séu dregnar fram í dags-
ljósið. Harður vetur og langur, kalt
vor og gróðurleysi, hrjáði bændur
mjög og hafa þeir nú safnað skuld-
um og búast má við rýrari áfúrðúm
á þessu ári en undanfarin ár. Flest-
ir bændur munu einnig sammalá
um, að stjórnarfar landsins sé þeim
ekki nógu vinveitt og má færa að
því mörg rök. Má þar nefná launa-
skattinn, breytingar á framleiðslú-'
ráðslögum, afnám ákvæðisvinnu og
aflahlutar hjá viðmiðunarstéttum,
sem tekjur bænda eru miðaðar við
o. fl.
Tvennt er hér ótalið, sem ,ógnar
bændastéttinni sérstaklega um þess-
ar mundir. Hið fyrra er kal ræktaðs
lands, sem nú virðist meira á Norð-
austurlandi en nokkru sinni áður.
Þótt tíð verði mjög hagstæð má hú-
ast við því að töðufengur vegna kals-
ins minnki í mörgum sveitum til
mikilla muna og veldur það fækkun,
búpenings í haust í þessum lands-
hluta. En með fyrirsjáanlegum sam-
drætti í landbúnaðinum af völdum
náttúruafla og stjómarvalda mun
dæmið snúast við og e. t. v. verða
þörf á innflutningi búvara í stað
margumtalaðrar offramleiðslu í
landbúnaðinum.
Hið síðara er nýr búfjársjúkdóm-
ur, sem vikizt var í upphafi undan
að taka þeim tökum er þurfti og
hefur blaðið á öðmm stað rætt það
mál.
Má því segja, að margt þjaki
bændur um þessar mundir, og það
jafnvel svo, að kalla megi hetju-
sögu ef ekki verður vemleg eyðing
ýmsra byggða við slíkar aðstæður.
Þess er þó að vænta að ský dragi frá
sólu og að betur rætist úr en nú
horfir um landbúnaðinn. Og víst er
það að víða er haldið uppi hinum
myndarlegasta búskap og menning-
arlífi lifað, jafnvel í harðbýlum
sveitum. Og enn ala sveitir landsins
upp þróttmesta fólkið og enn eru
sveitir þessa lands þjóðinni sá blóð-
gjafi, sem engin menningarþjóð get-
ur án verið. □
BYGGINGAAÆTLUN FYR
IR AKUREYRARBÆ
NÚ er svo komið á Akureyri,
að liúsnæðisskortur er vaxandi
þrátt fyrir all miklar íbúða-
byggingar undanfarin ár. Hef-
ur þessi skortur, ásamt hrað-
vaxandi byggingarkostnaði leitt
af sér stórhækkaða húsaleigu,
sem er meiri en gjaldgeta fjöld
ans Ieyfir. Gildir það fyrst og
fremst um húsaleigu í ný-
byggðum húsum. Dregur þetta
jafnframt úr nauðsynlegum
vexti bæjarins.
Hér er því brýn þörf til úr-
bóta. Við eigum vel menntaða
iðnaðarmannastétt og brask-
aralýður hefur aldrei náð hér
fótfestu á íbúðarhúsamarkað-
inum. Það hefur oft komið í
ljós, að byggingarkostnaður og
söluverð íbúða hefur fylgzt að
á eðlilegan hátt og er hvort
tveggja hagstæðara hér en á
Reykjavíkursvæðinu og er það
vel. Samt er svo komið, að
óðaverðbólga og skortur á láns
fé hefur nær algerlega eyði-
lagt möguleika launafólks á því
. að eignast eigið íbúðarhúsnæði.
í margumtöluðu júní-sam-
komulagi voru ákvæði um sér-
staka fyrirgreiðslu í húsnæðis-
málum meðlima verkalýðsfé-
laga í Reykjavík, svo sem fram
kemur í sambandi við bygg-
jngaráætlunina þar. Er þar um
að ræða 80% lán og þar miðað
við kaupgetu lánlaunaðs fólks.
SKÁTAMÓT verður haldið í
Vaglaskógi um næstu helgi og
verður opið fyrir gesti á sunnu-
daginn, eftir hádegi.
Gefst þá gestum kostur á að
ganga um tjaldbúðasvæðin og
skoða þau. Eiinnig verða þar
ýmsar „gestaþrautir“ sem þeir
geta spreytt sig á.
Á meðan gestaheimsóknin
stendur yfir, mun fara fram
Furðulegt er að þessi fyrir-
greiðsla hins opinbera skyldi
ekki strax gilda fyrir allt land-
ið. Heimild er þó fyrir því.
Nú hefur bæjarstjórn Akur-
eyrar, fyrir forgöngu Fram-
sóknarmanna þar, gert um
þetta efni tillögu og verkalýðs-
félögin í bænum munu að sjálf-
sögðu knýja fast á að árangur
náist. Með framgangi tillög-
unnar mundi fjölda manns gert
kleift að eignast eigið húsnæði,
sem ekki á þess kost nú. — En
tillagan er svohljóðandi:
„Tillaga um byggingaráætlun
fyrir Akureyri. — Bæjarstjóm
Akureyrar samþykkir að fara
þess á leit við Félagsmálaráðu-
neytið, að það heimili að gerð
verði byggingaráætlun fyrir
Akureyri, hliðstæð þeirri, sem
gerði var fyrir Reykjavík,
samkvæmt lögum n r. 97, 1965,
um breytingu á lögum nr. 19,
1965, um Húsnæðismálastofnun
ríkisins.
í framhaldi af því skipi ráð-
herra framkvæmdanefnd bygg-
ingaráætlunar fyrir Akureyri.
Akureyrarbær býður svæði,
sem þegar hefur verið skipu-
lagt undir fjölbýlishús, 8—10
hús með um 18 íbúðum í hverju
húsi. Æskilegt er að byggt
verði á árunum 1968—1970.
Hlutur Akureyrarbæjar gæti
orðið tíu af hundraði.“ □
nýstárleg og spennandi flokka-
keppni, sem kallást „Gegnum
aldirnar“ og gefst gestum kost-
ur á að fylgjast með henni. —
Keppni þessi er um leið firma-
keppni og taka um 40 firmu á
Akureyri þátt í henni.
Á skátamótinu verður minja-
gripaverzlun, sem mun hafa
ýmsa muni á boðstólum. □
„ÓSKÖP ER VEGURINN
SLÆMUR!“
OFT heyrist þessi setning —
gjarnan krydduð sterkum blóts
yrðum — þegar ekið er um
götur og nágrenni Akureyrar,
og auðvitað víðar um okkar tor
færa land. En oft eru vegirnir
í nánd við Ak. og í bænum flest
um hreppavegum hraklegri og
verri. Á þessu verður skjótt að
ráða bót, enda stórvirk tæki
fyrir hendi, þótt nú sinni öðru.
Víst er gott að fá hér enn ágæt
ari flugvöll, en til hvers er það,
ef vegurinn úr bæ á völl er
ófær, en segja má, alloft, að svo
sé, Gangandi mætti þó komast
þangað! En það er engin furða
þótt hér sé annríki mikið á bif-
reiðaverkstæðum!
íslendingar, sem ætla að aka
í bíl um höfuðleiðir hinna Norð
urlandanna, undrast víst fátt
meira — þótt um margt sé að
ræða — en mismun veganna
þar og hér. Hundruð og þúsund
ir kílómetra má þar aka um
steypta, malbikaða eða olíu-
malar-vegi af beztu gerð, án
nokkurra hindrana. Á stöku
stað sjást 4—6 menn með mal-
bikunartæki að lagfæra, en
sýnilega er viðhald mjög auð-
velt og kostnaðarlítið. Vitan-
lega er aðstaða þar víða betri
en hér til vegagerðar og með
góðri lagningu er hætta á
skemmdum, t. d. af frosti, þar
miklu minni — skurður á báð-
ar hliðar, vegur kúptur og
vatnið fer aldrei í undirlag
hans. Ekki er furða, þótt bílar
líti betur út og endist betur þar
er hér. Hérlendis mun stefnt í
sömu átt í vegamálum, þótt
hægar miði. Keflavíkurvegur-
inn er auðvitað ágætur — og
má með sanngimi ætla þeim,
sem um þvílíka vegi aka, að
greiða nokkurt vegargjald. End
ing bílsins endurgreiðir það.
En hluta af slíku gjaldi ætti
hiklaust að vei-ja til að halda
áfram sams konar vegagerð —
og ætti að vera vel fært og
eðlilegt, þar sem viðhaldskostn-
aður þar hlýtur að vera aðeins
brot af því, sem áður var. Með
því móti, með hagkvæmum
lánum, sem sennilega mætti að
einhverju leyti fá innan við-
komandi héraðs — með ein-
hverjum ráðum verður að
vinna ákveðið að stórbættri
vegagerð á íslandi. Jafnframt
ætti að létta af vegum fslands
þungaflutningum í stórum stíl,
a. m. k. á sUmum tímum árs
með betur skipulögðum og hag
kvæmari strandferðum — á
ódýrari vegum.
Það þarf engan reiknings-
heila til að segja okkur, að það
sé ómælanlegt tjón, sem okkar
slæmu, ófæru vegir valda. Um
hægri og vinstri umferð þýðir
víst ekki lengur að ræða í því
sambandi, en við væntanleg
skipti eru þó sæmilegir og góð-
ir vegir mikUsverðir til að
draga úr slysahættu.
25. júní 1967
Jónas í Brekknakoti.
Menningarlegar
samkomur
í Vaglaskógi
UM næstu helgi verður skáta-
mót í Vaglaskógi, svo sem sagt
er frá á öðrum stað. Hinn 15.
og 16. júlí verður mikil sam-
koma í skóginum. Að henni
standa Héraðssamband Þingey-
inga, Ungmennafélagið Bjarmi
í Fnjóskadal og Skógræktarfé-
lag Suður-Þingeyinga.
Um verzlunarmannahelgina
verður enn haldið mikið mót í
Vaglaskógi á vegum þeirra
mörgu félagasamtaka, sem slík
mót hafa haldið um þessEwhelgi
í Vaglaskógi síðustu árin.
Á öllum þessum mótum er
áfengisneyzla bönnuð og er að
því mikill menningarauki og
lofsverður. □
««««««««««!:«««««««««««««««««««««««««««««««««««i«
Sameiginlegur óvinur islenzkra bænda
BÚNAÐARSAMBAND Eyja-
íjarðar er nú að undirbúa
bændafund um búfjársýkina
á Grund. En Búnaðarfélag
Skriðuhrepps hafði óskað
þess og að til hans yrði boð-
aðir landbúnaðarráðherra, yf-
irdýralæknir, framkvæmda-
stjóri búfjárveikivama o. fl.
Á fundinum verða efalaust
ræddar þær staðreyndir sem
við blasa í sambandi við áð-
umefndan búfjársjúkdóm —
hringorminn — sem fluttist
til landsins í fyrra siunar með
útlendum landbúnaðarverka-
manni, og þau ráð til úrbóta
og útrýmingar veikinni, sem
verið -er að gera og til greina
koma.
Yfirdýralæknir verður efa-
laust um það spurður, hvers
vegna hann féllst á að farin
yrði næst bezta leiðin í mál-
inu en ekki sú bezta, þ. e.
lækningaleiðin í stað niður-
skurðar. Eða var það ráðu-
neytið sem ekki fór að tillög-
um hcins? Rætt verður um
ófullkomnar girðingar, flutn-
ing ósótthreinsaðra mjólkur-
brúsa, þvert ofan í reglugerð-
arákvæði o. fl.
Um það verður einnig spurt
og þeirri spumingu beint til
héraðsdýralæknis, hvemig
lækningar hafa tekizt. Og
enn munu bændur vilja fá
svör við því hver skaðvaldur
sjúkdómurinn er og hvert
tjón muni af honum hljótast,
ef hann nær útbreiðslu í land
inu.
Dagur fagnar því að opin-
berar umræður skuli hefjast
um málið. Eftir viðtöl við 4
dýralækna á s.l. vetri hefur
blaðið hvatt til róttakra ráð-
stafana og er það í samræmi
við það álit þessara lækna, að
með þeim, þ. e. niðurskurði
væru mestar líkur til fulls
árangurs, samanber einnig
grein í Frey, sem yfirdýra-
læknir ritaði fyrr á þessu ári.
En í tilefni af viðtölum við
ýmsa bændur virðist þetta
mál hafa tilhneygingu til
þess að fara nokkur hliðar-
spor og getur þá lent í
blindgötu. í þeim samræðum
hefur kjarni málsins stundum
vikið fyrir áhuga á því hver
muni græða og hver tapa, ef
niðurskurði yrði beitt, enn-
fremur, hverjir fylgi Pétri og
hverjir Páli að máli.
Hringoi-maveiki var út-
rýmt á íslandi 1933 og þá
með niðurskurði. Annar inn-
fluttur búfjársjúkdómur —
mæðuveikin — náði og út-
breiðslu. — Sjúkdómar þessir
eru óskyldir og ekki sam-
bærilegir að öðru leyti en því
að vera báðir innfluttir bú-
fjársjúkdómar — með öllum
þeim vandamálum sem slíku
fylgir.
Því miður vantaði í upp-
hafi þá röggsemi að gera það
sem gera þurfti strax og
hringormaveikin kom upp í
fyrrasumar. Niðurskurður
nautgripa þá, ásamt ströngu
eftirliti, var líklegur til að
bera fullan árangur. En lækn
ingar hafa farið fram og varn
argirðingar verið settar upp.
Sú brennandi spurning er nú
á allra vörum, hvort þær að-
ferðir séu líklegar til að hefta
útbreiðslu og koma í veg
fyrir leiðan og landlækan
sjúkdóm.
Að síðustu og af marggefnu
tilefhi (bréf, símtöl og við-
ræður hér .á skrifstofunni) er
þeirri ósk komið á framfæri,
að bændur, sem mest eiga á
hagttu ':um heilbi-igði búpen-
ings síns, taki á málum þess-
um af þeirri stéttvísi og fé-
lagshyggju sem ætla má að
feli í sér farsælustu lausnina.
I því efni verður hver og einn
að hyggja langt út fyrir sinn
vallargai'ð og hugsa til fram-
tíðarinnar.
En til þess er bændum
betur treystandi en flest-
um, öðrum. Með þetta í huga
má vænta þess, að fundur
Búnaðarsambandsins verði í
senn fróðlegur, og að þá liggi
Ijósar fyrir en áður, hvaða
tökum beri að taka hinn sam-
eiginlega óvin bændastéttar-
innar.
E. D.
SKÁTAMÓT í VAGLASKÓGIUM HELGINA
GERVIEFNIN - Ný bók í Alfræðasafni AB
ÞESSA DAGANA kemur á
markaðinn ný bók í Alfræða-
safni AB, hin þrettánda í röð-
inni, og nefnist hún Gerviefnin.
Aðalhöfundur hennar er Her-
man F. Mark, sem er löngu
heimskunnur fyrir vísindalega
forustu sína á því sviði, sem bók
in tekur til, en Guðmundur G.
Sigvaldason jarðefnafræðingur
hefur þýtt hana á íslenzku og
skrifar hann jafnframt formála
fyrir henni.
Það er alkunna, að á allra síð-
ustu árum hafa vísindi og tækni
stigið stærri og ævintýralegri
risaskref en mannkynið hefur
áður lifað á mörgum öldum.
Þessi öra þróun, eða öllu heldur
gerbylting, hefur flætt yfir heim
inn og lagt hann undir sig með
slíkum hraða, að mönnum hef-
ur vart gefizt tóm til að átta sig
á henni til nokkurra muna, fyrr
en hún var stig af stigi orðin
þeim sjálfsagður hlutur í dag-
legum lífsháttum og aðbúnaði.
Á þetta ekki sízt við um hin
mörgu og furðulegu gerviefni,
sem setja æ meiri svip á allt
umhverfi nútímamannsins og
hafa svo að segja í örskammri
svipan orðið hugmyndaheimi
'hans samgróin.
En þó að ávextir þessarar
framvindu blasi hvai-vetna við
augum, á hún sér í raun ótrú-
lega skamma sögu. T. d. er
nælon fyrst tekið í notkun upp
úr 1920 og gervigúm ekki fyrr
en í síðari heimsstyrjöld, þar
sem tilkoma þess réð reyndar
úrslitum, að því sem talið er.
Síðan hafa stöðugt ný gerviefni
verið framleidd og tekin til
ólíkustu nota, og eru samt enn
stórkostlegri tíðindi í vændum
eins og berlega verður ljóst af
þessari bók, Gerviefnunum.
Þannig mun þess skammt að
bíða, að algengustu hlutir, svo
sem naglar, rær og boltar, þyki
ærið frumstæðir, því að nú þeg
ar nægir einn dropi af efninu
Eastnian 10 til að halda uppi
hlut, sem vegur hálft tonn. Þá
hefur mikil reynsla fengizt í
sambandi við framleiðslu hluta,
sem koma í stað sýktra líffæra
. í.-inannklíkamanum.
Gerviefnin eru fyrsta fræðslu
ritið, sem út kemur um þessi
efni á íslenzku, og er það ekki
vonum fyrr, þar sem við íslend
ingar eigum engu síður en aðr-
ar þjóðir mikið af hagsæld okk-
ar undir þeim vísindum, sem
þar er fjallað um, og njótum „í
ríkum og sívaxandi mæli góðs
af árangri þeirra" eins og þýð-
andinn kemst að orði í formála
sínum. En einnig mun leitun á
fræðsluriti, sem leiðir hug les-
andans í jafn ríkum mæli að
íramtíðinni og veitir um leið
jafn heillandi sýn inn í upp-
rennandi öld hirma þrotlausu
möguleika.
Gerviefnin eru prýdd mikl-
um sæg mynda, þar á meðal
röskum sextíu litmyndasíðum,
sem margar hverjar eru engu
síður forvitnilegar og spennandi
en lesmálið sjálft. En öll er bók
hi tvö hundruð blaðsíður. □
Píslarsaga síra Jóns
Magnússonar
NÝLEGA er komin á markað-
inn Píslarsaga síra Jóns Magnús
sonar, og hefur prófessor Sig-
urður Nordal séð um útgáf-
una. Er þetta fjórða ritið í
Bókasafni AB, hinum nýja
flokki íslenzkra merkisrita í
fræðum og skáldskap, sem hófst
fyrir síðustu áramót, en þrjár
fyrstu bækurnar voru Kristrún
í Hamravík, eftir Guðmund G.
Hagalín, Líf og dauði eftir Sig-
urð Nordal og Sögur úr Skarðs-
bók í útgáfu Óskars Halldórs-
sonar magisters. Er svo ráð fyr
ir gert, að þessum flokki verði
haldið sleitulaust áfram næstu
árin, og takist svo til sem stefnt
er að, verður hér um að ræða
verulegt átak til að gera mönn-
„Hneykslanleg veiði“
(Framhald af blaðsíðu 1).
Hér hlýtur að sjálfsögðu
að vera spurning um það
tvennt, hvemig varðveita
Skuli eina tegund nytjafisks
og hversu nýta beri þann
afla, sem óhætt þykir að
veiða. Álit fiskifræðingsins í
þessu efni hlýtur þar að
verða þungt á metunum, og
íslendingar þurfa að varast
ofveiðina, sem að áliti hans
er „hneýkslanleg" — þegar
litið er til framtíðarinnar. □
um kleift að koma sér upp í
fallegri útgáfu allvíðtæku safni
þeirra bókmennta íslenzkra frá
eldri og yngri tímum, sem eiga
sér varanlegt gildi og lesendum
má vera mestur fengur í að
kynnast. í þeim flokki á Píslar-
saga síra Jóns Magnússonar tví
mælalaust heima.
Síra Jón Magnússon var fædd
ur um 1610 og lézt árið 1696.
Hann nam í Skálholtsskóla, tók
vígslu 23 ára gamall og gegndi
prestsembætti fram á niræðis-
aldur. Lengstan þann tíma, eða
hálfan fimmta tug ára, sat hann
að Eyri við Skutulsfjörð, þar
sem nú er ísafjarðarkaupstaður,
og þar varð hann fyrir þeim
hatrömmu galdraofsóknum, sem
hann lýsir af svo einstæðri orð-
kynngi og sannfæringarhita í
Píslarsögu sinni. En röskar tvær
aldir liðu, unz þetta einstæða rit
var „uppgötvað" í döhsku safni
og þá af Þorvaldi Thoroddsen,
sem rakti efni þess að nokkru í
Landfræðisögu sinni. Loks var
það gefið út af Fræðafélaginu á
árunum 1912—14 og sá Sigfús
Blöndal um þá útgáfu, en hún
er nú löngu uppseld og ófáan-
leg.
„Píslarsagan er að mínum
dómi eitt af stórvirkjunum í
síðari alda bókmenntum íslend-
inga“, segir Sigurður Nordal í
inngangsritgerð sinni, og seinna
bætir hann við: „Nú er það
mála sannast, að Píslarsagan er
í senn furðuleg menningarsögu-
leg heimild — að minni hyggju
stórkostlegasti minnisvarði, sem
galdrafárið hefur látið eftir sig
í bókmenntum nokkurrar þjóð-
ar-, sjúkdómssaga og vellandi
uppspretta auðugs og ósvikins
alþýðumáls. En á henni eru enn
fleiri fletir. Stílkynngi höfund-
arins og þrotlaus hugkvæmni
skipa honum á bekk með gáf-
uðustu stílsnillingum vorum.
„Það þarf annað og miklu meira
en að vera hálfbeggjaður og
kunna vel íslenzkt alþýðumál
til þess að skrifa beztu kaflana
í Píslarsögunni. Þeir sýna hæfi-
leika á borð við menn eins og
Strindberg og Fröding, þegar
þessir snillingar eru að lýsa
brjálsemi sinni.“
U M D A Q
V E GINN
i iií2r
UM BEIN EIRfKS RAUPA OG ONNUR BEIN
Uppgötvast þjng, sem menn ætluðu týnd,
ef það er. rétt, sem ég heyri,
að íslenzkra bein séu erlendis sýnd,
— Eiriks hins rauða og fleiri.
Frændrækpi okkar er falslaus og hrein
og fæst jafnt um lifandi og dauða,
okkur finnst því að við eigum hvert bein
í Eiríki, karlinum, rauða.
Það fomminja okkar, sem ennþá er til,
er erlendis margt og í hömlum,
af örlæti Danir samt ætla okkur skil
á einhVérju aí skinnbókum gömlum.
Að heimtá nú beinin, ég held vera ráð,
og hygg að það muni ekki saka,
því fræridþjóðiri okkar er örlát og fjáð,
enda af ilógu að taka.
Þeir eiga' forrialdar hallir og hof
og hetjusögri skráða á steininn,
en arfleifðin vor, sem þó víða fékk Iof,
er vart riema'— skinnið og beinin.
• . . DVERGUR.
GLÆFRALEG STJÓRVARSTEFNA
STJ ÓRNARFLOKKARNIR
hafa lýst því yfir sameigin-
lega, að þeir muni halda
áfram samstarfi og fara áfram
með stjórn landsins. Kemur
það engum á óvart eftir
kosningaúrslitin 11. júní. En
þá hlutu þeir 32 þingmenn af
60 og hafa þar með meiri-
hluta í báðum þingdeildum,
þótt sá meirihluti megi ekiki
naumari vera og stjómin
verði áfram veik stjórn. Þess-
ir flokkar hafa tilkynnt, að
þeir taka upp nýjan málefna-
samning sem miðist við lausn
ýmsra vandamála, sem nú
kalla að.
Stjómarflokkarnir eru enn
að hugga sjálfa sig með full-
yrðingum um sterkt fylgi og
að þjóðin haíi í kosningunum
vottað þeim þakkir og traust.
Kosningatölurnar segja það
sem segja þarf í þessu efni og
þær tölur brenna marga
íhaldsleiðtoga í bak og fyrir,
því að fylgið hrundi af Sjálf-
stæðisflokknum í Reykjavík,
kjördæmi forsætisráðherra og
í Reykjaneskjördæmi einnig.
En þar voru höfuðvígi þess
flokks um langt skeið. Má því
með nokkrum rétti segja, að
aðalstjómarflokkurinn hafi
hlotið vantraust í sínum höf-
uðstöðvum og verður ekki á
móti mælt. Sjötti hver fyrri
kjósandi hans sneri við hon-
um baki í þessum kosning-
um.
Núverandi ríkisstjóm hefur
setið við völd i mesta afla-
góðæri sögunnar og sölugóð-
æri erlendis. Peningaveltan
hefur því verið mikil í land-
inu. Þetta er skýringin á því
að stjómin hélt velli. Aðvar-
anir stjórnarandstöðunnar
fengu ekki hljómgrunn. Eftir
er svo að sannreyna hve lerigi
verður unnt að halda sömu
stefnu og hvort aðvarariir
stjómarandstæðinganna voru
á rökum reistar.
Því miður eru horfumar
ískyggilegar í atvinnu- og
framleiðslumálum og óbreytt
stefna rikisstjórnarinnax er
glæfraleg eins og nú er ástatt.
Líklegt er, að stjómin telji
sig til þess neydda, áður en
langt um líður, að grípa til
þeirra ráða, sem hún hefur,
með þrjá fingur á lofti, lofað
að gera ekki.
Menn hljóta að veita því at-
hygli, að ríkisstjómin segist
hafa fengið til þess umboð
sinna fylgismanna, að fara
áfram með stjórn landsins, án
þess að fyrir liggi málefna-
samningur um, hvað gert
verður í efnahagsmálum þjóð
arinnar. En samkvæmt marg-
yfirlýstu, verður haldið áfram
á sömu braut. Forsenda þess
að slíkt sé hægt er: Enn eitt
metár í aflabrögðum og hækk
að verð erlendis á útflutn-
ingsvörum. — Minna dugar
ekki, því skammt hrekkur
gjaldeyrisvarasjóðurinn — ef
meiru er eytt en aflað er. □