Dagur - 12.07.1967, Síða 4

4
I
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Sírnar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Atvinnumálanefnd
Á ÖÐRUM STAÐ er birt tillaga sú-
um atvinnumálanefnd Akureyrar,
sem bæjarráð, í umboði bæjarstjóm-
ar, samþykkti. Hér fara á eftir meg-
inkaflar úr greinargerð, sem tillög-
unni fylgdi:
„Algengt er í öðmm löndum, að
bæjarfélög geri ýmsar ráðstafanir til
eflingar atvinnulífi sínu, m. a. með
því að fá fyrirtæki til að flytjast til
bæjanna. Eru til þess stofnaðar ým-
iskonar ráð og nefndir, og oft komið
á samstarfi bæjarstjóma, lánastofn-
ana, atvinnurekenda og verkalýðsfé-
laga um slíka starfsemi. Víða kemur
til stuðnings ríkisvaldsins þegar um
er að ræða eflingu atvinnulífs í
landshlutum, sem að einhverju leyti
eru eftirbátar annarra landshluta,
þannig að stuðlað sé að því, sem tal-
ið er hagstæð byggðaþróun. Hér á
landi hafa a. m. k. þrír bæir komið
vísi að slíkri starfsemi á fót. Er þar
átt við iðnaðar- og atvinnumála-
nefndir í Sauðárkróki, Siglufirði og
Húsavík. Elzt mun vera iðnaðar-
málanefndin í Sauðárkróki.
Allir munu sammála um, að þörf
sé á eflingu atvinnulífsins á Akur-
eyri. Akureyri getur boðið atvinnu-
fyrirtækjum upp á mjög fjölbreytt
úrval þjónustu, sem að verulegu
leyti er sambærilegt við þjónustuúr-
val Reykjavíkur. Auk þess hefur Ak-
ureyri að líkindum upp á ýmsa sér-
kosti að bjóða, jafnvel umfram höf-
uðborgina. Eitt af verkefnum þess-
arar nefndar ætti einmitt að vera að
kanna hverjir kostir Akureyrar séu
og vekja athygli á þeim á réttum
stöðum.
Nefnd þessi getur orðið bæjar-
stjórn að verulegu liði við afgreiðslu
mála viðkomandi atvinnulífi bæjar-
ins. í því sambandi væri rétt að
nefndin safnaði saman ýmsum upp-
lýsingum um atvinnulíf og atvinnu-
fyrirtæki. Þá getur slík nefnd kann-
að ýmis vandamál, sem rísa kunna á
vettvangi bæjarráðs og bæjarstjóm-
ar og varða atvinnumál og gert al-
mennar tillögur um ráðstafanir bæj-
arins til eflingar atvinnulífi. Mundi
nefndin þannig mynda tengilið á
milli bæjarstjórnar og atvinnulífs
bæjarins.
Þegar sérstakir erfiðleikar steðja
að atvinnulífi bæjarins, eða ein-
hverjum hluta' þess, getur nefnd
þessi orðið bæjarstjóm að verulegu
liði, með því að kanna ástandið og
gera bæjarstjóm grein fyrir orsök-
og afleiðingum aðsteðjandi erfið-
leika. Einnig getur slík nefnd veitt
fyrirtækjum, sem í erfiðleikum eiga,
ýmislega aðstoð í skiptum þeirra við
opinbera aðila.“ □
Skurfiagerð í Staðarbyggðamýrum Sérstæð myndasýning í Landsbankasalnum
Hinn 1. júlí í sumar var aldar-
fjórðungur liðinn síðan véla-
vinna hófst við skurðaðgerðir í
Staðarbyggðamýrum í Önguls-
staðahreppi í Eyjafirði. En stærð
„engjalanda" þar var talin 777,86
ha. samkv. umsögn Pálma Ein-
arssonar, sem mældi fyrir skurð-
um þessum. En undir áveitu var
talið að fara myndu um 600 ha.
lands. Framkvæmd þessi var við
það miðuð, að hlutaðeigandi
bændur hefðu það á valdi sínu
að veita Eyjafjarðará yfir engja-
löndin og var því um áveitufram-
kvæmd að ræða, en einnig að
þurrka landið þegar við ætti, svo
að unnt yrði á auðveldari hátt en
áður að stunda þar lieyskapinn.
Staðarbyggðarmýrar ná að heita
má milli Munkaþverár og Þverár,
og eru mjög hallalitlar. Hallinn
nær ekki tveim metrum á aðal-
skurðinum austur við brekkuræt-
urnar, en hann er 8,28 km langur
og rými hans 50 þús rúmmetrar.
Annar minni skurður, en framar
eða vestar á jmssum engjum, er
nokkru styttri og 14 eða 15 þver-
skurðir á milli jjeirra. Staðar
byggðarmýrar ná vestur undir
Eyjaljarðará. Bakkar árinnar eru
jmrrir og töluvert grasgefnir víða,
enda gott heyskaparland allt til
jiessa. En hið mikla mýrlendi,
kennt við Staðarbyggð, var hins-
vegar mjög votlent og á sumum
stöðum nær botnlausir forarflóar
og tjarnir. í tjörnum og flóum óx
gulstör og náði miklum þroska,
ennfremur fergin, sem jjótti mjög
hollt fóður handa nautgripum. En
vinna við heyskapinn var hins-
vegar mjög erfið og vandasöm. —
Mest af lieyinu var þurrkað á
blautu landi eða hállblautu, sem
fór undir vatn ef skapleg liey-
skaparveðrátta brást. Síðan var
lieyið flutt á hestum í garð. Kom
sér jjá vel, að í jressum mýrum er
grasrótin víðast mjög seig og torf-
kennd. — Þrátt fyrir heyskapar-
erfiðleikana þóttu j>að töluverð
hlunnindi að eiga Jiarna land eða
liafa þar ofnotarétt til fóðuröfl-
unar.
Aveitufélag Staðarbyggðar hef-
ur lengi starfað. Ahugi bænda
fyrir framkvæmdum í Staðar-
byggðarmýrum hefur jafnan verið
mikill. Formaður þess félags um
fjölda ára, og á meðan hin mikla
skurðaðgerð fór fram, var Halldór
Sigurgeirsson bóndi á Öngulsstöð-
um, lá'tinn fyrir skömmu, en síðar
Baldur Kristjánsson bóndi á Ytri-
Tjörnum.
Þótt skurðirnir í Staðarbyggð-
armýrum þættu stórvirki fyrir
aldarfjórðungi, og væru það vissu-
lega, segir sagan frá því, að á ár-
unum 1878—1879 hafi einnig ver-
ið gerðar athyglisverðar fram-
kvæmdir á þessum slóðum. — Þá
voru handgrafnir miklir skurðir
í sama skyni og kostuðu um 9
J)ús. krónur, og var mikið fé á
þeim tíma. Fyrir því verki stóð
Sveinn Sveinsson búfræðingur. í
skýrslu, sem liann sjálfur ritar í
Norðanfara fyrir 88 árum segir
frá því m. a., að hann hafi starf-
að við þær framkvæmdir fyrir til-
skipaii amtsráðs Norður- og Aust-
Uramtsins, og látið 10—40 menn
vinna við skurðaðgerð frá júní-
byrjun til 3. júlí, samt. 500.dags-
verk og aítur um haustið. Byrjað
hafi verið á því að byggja brú frá
Syðra-Laugalandi j)vert vestur yfir
mýrarnar, 8 feta breiða með skurði
á hvora hlið, 300 faðma langa, til
að auðvelda umferðina. Þar næst
var byrjað á aðalskurðinum, er
tekið gæti á móti öllu vatni mýr-
anna. Var skurðurinn 6 álna breið
ur og 2—3 feta djúpur og J)á orð-
inn 1000 faðma langur. „Seinna
hefur maður í hyggju," segir
Sveinn, „að ná bæði Munkaþverá
og Eyjafjarðará inn á mýrarnar til
að geta ha4 áveituna í hendi
sinni".
Um aldamótin skrifar Sigurður
Sigurðsson, eftir l'erð um Norður-
land og athugun á framkvæmdum
í Staðarbyggðarmýrum: „Eins og
nú horfir, tel ég ])að barnaskap
næst að legga fram fé til að end-
urbæta þær (j).c. jressar jarðabæt-
ur) með því fyrirkomulági, sem á
þeim er". Og hann segir eimiig:
„Sá timi mun koma fyrr eða síð-
ar, að ráðist verður í að endur-
bæta Staðarbyggðarmýrar að nýu.
Ég efast ekki um, að jrað verði
gjört uokkuð á annan hátt eu
áður. — Staðarbyggðarmýrarnar
heyra 12 jörðúm til á Staðarbyggð-
inni, sem allar eru j)jóðareign,
auk J)ess á jörðin Kroppur land í
mýrunum, en hún er bændaeign".
Það mun hafa J)ótt mikil fram-
kvæmd fyrir 80—90 árum að hand-
grafa skurðina og hlaða upp flóð-
garðana á Staðarbyggðarmýrum.
En alls urðu skurðirnir 7500 m
langir og flóðgarðar 2550 metrar.
(Grein Sig. Sig. 1937 í Aldarminn-
ing Búnaðarfélagsins). Hvert nota-
gildi skurðanna og flóð- og áveitu-
garðanna var, skal ósagt látið. —
Verkinu mun sennilega aldrci
hafa verið lokið til íulls og sumir
telja, að það hafi komið að litlum
notum. Margir koma við sögu
áveituframkvæmdanna á jressum
slóðum fyrr og síðar, en hér verð-
ur ekki nánar út í j)á sálma farið.
En enn sér fyrir hinum gömlu
skurðum og görðum og hafa Jreir
e.t.v. j)ótt broslegir og einnig tæki
j)au, sem fyrrum voru eingöngu
notuð, jregar farið var af stað með
fyrstu vélgröfuna hér norðanlands
1. júlí árið 1942.
í fyrstu mátti notkun slíkrar
vélgröíu, Priestman Cub, sýnast
óframkvæmanleg við j)ær aðstæð-
ur, er fyrir hendi voru. En bjart-
sýni og verklagni fóru saman og
sigruðu erfiðleikana. Arni G. Ey-
lands, liinn kunni hvatamaður að
innflutningi margra góðra hluta,
og allir þekkja, átti sinn þátt í
innflutningi skurðgrafa. Erik
sonur hans vann að uppsetningu
hinnar nýju vélar hér fyrir norð-
an, ásamt Theódóri Kristjánssyni
frá Ytri-Tjörnum, sem síðan vann
manna lengst við skurðgröftinn, —
og kenndi síðar mörgum meðferð
slíkra tækja. Og svo hófst vinn-
an. Lengst af var grafið í vatni,
en landið er forblautast uppi við
brekkurnar, þar sem aðalskurður-
inn liggur. Grafan varð áð standa
á flekum og varð að hlekkja })á
saman, annars flutu þeir burtu,
nema þeir, sem graían stóð á,
hverju sinni. Má geta nærri hve
tafsamt og vandasamt verkið hef-
ur verið við þau skilyrði, þegar
ekkert sást fyrir vatni og gizka
varð á, hvar skóflunni skyldi
kasta.
Þá var yfirborðið víðast „ólseig-
ur fjandi", eins og einn skurð
gröfustarfsmaður orðaði réttilega,
en á öðrum stöðum rótlausir fúa-
pyttir. En áfram var baldið og
verkið unnið á nokkrum árum. —
Mýraruar tóku miklum breyting-
um i ýmsan veg. En eitt vandamál
var aldrei leyst að íullu, ]).e. að ná
Eyjafjarðará upp á mýrarnar og
liafa þannig vald á áveitunni. Um
árangurinn verður ekki dæmt,
Theodór Kristjánsson.
fremur en um hina fyrri tilraun á
Staðarbyggðarmýrum, enda gripu
hér önnur öíl inn í. Ræktunarað-
staða með stórauknum vélakosti
bændanna batnaði, og ræktun
})urrlendis jókst ört. A tiltölulega
skömmum tíma voru tún bænd-
anna orðin svo stór og gjöful, að
ekki þurfti að leggja kapp á dýr-
an og erfiðan heyskap niðri i mýr-
unum, eins og áður hafði verið
gert, frá j)ví menn mundu og
vissu. A skömmum tíma lagðist
heyskapur í Staðarbyggðamýrum
niður að mestu og skurðirnir síga
saman. Að vísu var aðalskurður-
inn einu sinni lireinsaður upp.
Arlega vinna skurðgröfur að full-
þurrkun annars lands á j)eim bæj-
um, sem eiga land í margncfndum
mýrum, en sauðfé og nautpening-
ur nýtir kjarnafóður hinna flötu
mýra, jafnskjótt og hann vex, —
enda voru þær aldrei ætlaðar til
túnræktar og verða aldrei til þess
hæfar, fyrr en ný tækni kemur til,
heldur áveituland, frjófgað með
vatni Eyjafjarðarár. í þessu efni
má segja, að sagan hal'i endurekið
sig að nokkru leyti, og að Staðar-
byggðarmýrar þrjóskist enn við
nýjungum og láti gras sitt gróa
yfir mannanna verk. Með jressu
cr })ó engan veginn lítið gert úr
])ví framtaki, sem á })essu sumri á
aldarfjórðungsafmæli, og var stór-
merkilegt, en féll ekki saman við
aðra þróun landbúnaðarmála,
nema að litlu leyti.
Hér að framan var drepið á hið
seiga ylirborð umræddra mýra.
Fyrrum var góð torfrista talin
mikilsverð og ekki vantaði hana
í hinum víðlendu mýrum. Unnt
var að rista mörg lög niður. Mýra-
torf á hús og hey var alveg nauð-
syn lram á okkar daga. Með notk-
un nýrra byggingarefna fór sú
j)i)rf þverrandi, en þá fékk torfið
eða reiðingurinn, eins og J)að var
nefnt, gildi scm einangrunarefni
til húsagerðar. En þá var torfið
rist á annan veg, eftir máli á alla
vegu, flutt á hestabökum úr mýr-
unum upp í juirrar brekkur ofan
við, en síðan selt húsbýggjendum.
Nú háfa önnur einangrunarefni
rutt sér til rúms, og nú sjást ekki
lengur hestalestir með torf, og
ekki heldur torfbílar flytja j)á
vöru á byggingarstaði.
Og lyrir fáum áratugum var
mjög til athugunar að nota þetta
ágæta efni til að vinna úr ])ví ein-
angrunarplötur, í verksmiðju. —
Unnu erlendir menn að rannsókn-
um á ])essu um skeið. Torfið var
mjög létt j)egar ])að j)ornaði, —
enda ein rótarflækja, loftmikið og
því gott til einangrunar.
Einhverntíma í fyrndinni hef-
ur sjór legið yfir J)ví landi, sem
nú cru Staðarbyggðarmýrar. —
Fyrir nokkrum árum fundust
hvalbein við malarnám nálægt
Hrafnagili, vestan ár, gegnt Stað-
arbyggðarmýrum. Margra metra
malarlag var yfir beinum J)essum,
og munu j)au hafa verið komin til
ára sinna.
En við gröft aðalskurðarins við
brelýkurnar.^vustast í Staðarbyggð-•
ariltýrtun koinu uþþ ntiklir lurkar
skógviðar. Vera má, að J)ar hafi
einhverntíma skógur vaxið, en
aðrir gizka á, að j)eta liafi verið
gamlir rekadrumbar.
Síðan vinna hófst með skurð-
gröfunni í Staðarbyggðarmýrum
1. júlí 1942, hafa lönd verið
Jturrkuð í stórum stíl við Eyja-
fjörð til túnræktar, og enn er
verið að grafa skurði, allt upp í
fjallshlíðar í Öngulsstaðahreppi.
Vélgrafnir skurðir á })essu tíma-
bili (j)etta sumar ekki meðtalið)
eru orðnir 903.057 lengdarmetrar
og 3835.363 rúmmetrar. Heildar-
kostnaður 13.956.055 krónur. —
Frámlag ríkisins 8.531.338 krónur.
Hitt hafa bændur greitt sjálfir. En
myndin er ófullkomin, ef Sval-
barðsstrandarhreppur og Grýtu-
bakkahreppur eru ekki meðtaldir.
Þar voru grafnir 663.284 rúm-
metrar á þessu tímabili, eða ná-
iægt 147.000 lengdarmetrar. Kostn
aður samtals 2.206.154 krónur. —

Framlag ríkisins 1.306.826 kr. —
A1 jtessum tölum er ljóst hvert
verk hefur verið unnið við Eyja-
fjörð á þessu sviði síðan 1942,
eða á aldarfjórðungi.
Ef stærra er Jitið á jressi mál,
og landið allt er haft í huga, kem-
ur í ljós, að einum mánuði fyrr
en skurðgrafan íór að grafa í
Staðarbyggðarmýrum, fór önnur
grala af stað við Akranes. Það var
einnig Priestman Cub.
En á 25 árum, sem síðan eru
liðin, hafa á öllu landinu verið
grafnir um 15 millj. lengdarmetr-
ar skurða, sem eru 62.5 millj.
rúmm. Unt 60% skurðanna með
gröfum Vélasjóðs. Kostnaður alls
er 260 millj. kr. Þar af hefur ríkis-
sjóður grcitt um 169 millj. kr.
Vélasjóður á nú 22 starfhæfar
skurðgröfur og tvo lokræsaplóga.
Fyrsta skurðgrafan, sem til
landsins kom, var grafa Skeiða-
áveitunnar, keypt 1919. — Með
lienni voru grafnir skurðir Skeiða
og Flóaáveitunnar.. Hún var 30
tonn og stóð á brú yfir skurðinum,
en brúarsporðarnir hvíldu á spor-
brautum á bakkanum.
Árið 1930 voru lög sett um
skurðgröfur ríkisins. Þau voru
síðar felld inn í jarðræktarlöin.
Það var Hermann Jónasson, ráð-
herra, sem lét ílytja inn fyrstu
gröfurnar, en Árni G. Eylands sá
um kaupin. Framræzlan með opn-
um skurðum, gröfnum á síðasta
aldarfjórðungi, svarar til j)ess, að
um 120 j)ús. ha. lands hal'i verið
ræstir. Skurðgröfurnar mörkuðu
J)ví tímamót i ræktunarmálum og
eiga drúgan J)átt í hinum stór-
stígu ræktunarframkvæmdum
síðari ára. E. D.
og höfundurinn, Þórður Halldórsson, er kynlegur kvistur
ÞESSA DAGANA eiga bæjarbú-
ar þess kost að sjá sérkennileg
málverk sérstæðs manns í Lands
bankasalnum. — Það er Þórður
Halldórsson frá Dagverðará á
Snæfellsnesi, rúmlega sextugur
maður, sem sýnir þar 40 myndir,
og voru margar þeirra seldar
þegar í gær, þegar blaðamaður
hitti höfund þeirra að máli. —
Myndirnar verða menn sjálfir
að sjá og njóta þeirra, svo sem
þeim er auðið. Þær eru forvitni-
legar og málarinn ekki síður. —
Hann hefur verið 20 vertíðir á
togara, en sveitamaður á sumr-
in, hefur stundað refaveiðar í
40 ár, kveðið niður drauga og
látið margt flakka við lifandi
menn og framliðna. Snæfellsnes
er mikillar náttúru. Dagverðará
stendur þar sem sjór er á aðra
hönd en jökull á hina. Þar var
skóli Þórðar í uppvextinum, en í
annan skóla gekk hann í 8 vikur,
sem barn, og fjóra daga var hann
ástfanginn af sænskri listakonu,
sem heimsótti Island. Hún var
málari og það var líka skóli.
Þú hefur áður haldið mál-
verkasýningu, Þórður?
Já, í Hafnarfirði og Olafsvík,
og ekki má gleyma sýningunni í
Bogasalnum, þar sem öll málverk
in seldust, nema eitt.
Hvemig hefur verkum þinum
verið tekið?
Myndirnar seljast en stofulærð
ir menn ætluðu að kveða mig í
kútinn og var það samdóma álit
þeirra, að gamlar refaskyttur
ættu ekki að fást við léreft og
liti, eins og þeir, sem með slikt
kynnu að fara. Ég svaraði þvx
til, að ekki væri ósennilegt, að
ýmsir þeir, sem hæst létu meðal
listgagnrýnenda, myndu síðar
endurfæðast sem refir.
Eitthvað muntu hafa lært —
meira en að kynnast fagurri
stúlku með pensil?
Já, ég hef alltaf verið fremur
eftirtektarsamur, og í mörg ár
var ég fylgdarsveinn málara og
lærði ýmislegt af þeim. Flestir
þeirra voru fúsir á að segja mér
margt um málaralistina og þetta
bjó með mér alla tíð síðan og
hefur þroskast þar með árunum.
En ég fór ekki að mála fyrr en
þetta fór að ónáða mig á efri ár-
um.
Ég hef stundum verið að velta
því fyrir mér, hvað myndin sé
í raun og veru?
Hún er tjáning málarans á því,
sem liggur honum á hjarta. Og
myndin er eitt af mörgum tján-
ingarformum. Stundum sækir
eitthvað svo fast á hugann, að
það er erfitt að standa á móti
því, að það fái útrás. Það getur
verið bæði sorg og gleði, hrifn-
ing eða bara sjálfsmeðaumkvun.
Á meðan menn höfðu svo fátt
fagurt í kringum sig, leituðust
menn við að bæta það upp með
skrauti, bæði í útskurði og í
meðferð lita. Nú eru margir orðn-
ir snortnir af hinu hrjúfa, jafnvel
því ljóta og sér þess víða merki.
Svokölluð abstrakt-list er að
sumu leyti sprottin af hræðslu
mannsins við sjálfan sig, og hann
vill þá ekki horfast í augu við
- Verksmiðjureksfur SÍS í hættu
(Framhald af blaðsíðu 8).
nefnd til þess m.a., „að vera bæj-
arstjórn til ráðuneytis um at-
vinnumál og skapa tengilið milli
bæjarstjórnar og atvinnulífs bæj-
arins“.
Hlutverk samvinnusamtak-
anna í landinu mun vera hið
sama og áður?
Já, hlutverk samvinnumanna
og samtaka þeirra er enn hið
sama og verið hefur: Að stuðla
að bættum kjörum almennings
í landinu, með batnandi verzl-
unarháttum og framleiðslxj] til
hagsbóta bæði fyrir framleið-
endur og neytendur.
Heildarsamtök samvinnu-
manna, Samband íslenzkra sam-
vinnufélaga, hefur nýlega lokið
aðalfundi sinum að Bifröst. Þar
var af fyllstu hreinskilni gefin
skýrsla um ástandið í verzlun
og iðnaði Sambandsins og -kaup-
félaganna.
Er dýrtíðin höfuðorsök hinna
miklu erfiðleika í iðnaði og
verzlun samvinnusamtakanna?
Undanfarin ár, eftir að dýr-
tíðarflóðinu var gjörsamlega
sleppt lausu hér á landi, hefur
verksmiðjureksturinn verið mjög
erfiður, þótt um verulegan tap-
rekstur hafi ekki verið að ræða
fyrr en á sl. 2—3 árum. Verzl-
unarrekstur Sambandsins og
samvinnufélaganna er einnig
mjög óhagstæður og því ekki
við að búast, að hann geti til
lengdar staðið undir taprekstri
iðnaðarins.
Nokkuð að lokum?
Eg trúi ekki öðru, segir Jakob
Frímannsson, en að ríkisvaldið
Til maðktínslumanna
GARÐURINN við Minjasafnið
í Kirkjuhvoli er eign þess. Þessi
garður er fyrsta gróðrarstöð
landsins og í gegnum hann
ganga allir þeir gestir, sem
heimsækja safnið, og þeir eru
margir, innlendir og útlendir.
Af báðum þessum orsökum er
skylt að reyna að hafa garðinn
sem bezt útlítandi. Fjárskortur
og starfskraftaleysi hefur vald-
ið því, að garðurinn hefur ekki
verið svo vel hirtur sem skyldi
undanfarin sumur. Það vantar
m. a. girðinguna og hliðið við
götuhlið hans, er þar um ís-
lenzkan slóðaskap að ræða og
verður ekki einn sakaður í því
máli. En nú í sumar hefur safn-
vörður unnið gott starf í garð-
inum og keypt til þess aðstoð,
svo hami er nú með bezta móti
útlits, plantað hefur verið blóm
um í beð, gangstígar snyrtir og
grasfletir. En þá komið þið,
maðktínslumenn er kvöldar.
Nú hef ég persónulega, nokkra
samúð með þeim, sem vantar
beitu, enga þó með þeim, sem
tína maðkinn til að selja okkur,
sem vantar hann. En það er
samt erindi mitt að biðja ykkur
að láta garðinn í friði, því að
víða er maðkinn að fá. En ef
freistingin ber ykkur ofurliði
eins og oft vill henda dauðlega
menn, þá reynið að valda sem
minnstum spjöllum í beðum og
á grasflötum. Vonandi tekst
bráðum að fá hliðgrind og
girðingu, þá verður erfiðara
um að fyrirgefa, sé garðinum
spillt.
Með vinsemd.
K. f. D.
FJÁRMARK MITT ER
Biti fr., fjöður aftan
hægra, stýft vinstra.
Brennimarkið er Þ.
Þorsteinn Jónsson,
Samkomugerði.
Rauði RABARBARINN
er beztur nú,
til frystingar og sultu-
gerðar.
Athugið að ég mun ekki
getað annað allri eftir-
spurn að hausti. Pantið
þess vegna sem allra fyrst,
með eins dags fyrirvara.
Gísli Guðmann, Skarði.
Sími 1-12-91.
eigin getu, enda margir leiðir á
sjálfum sér.
En þín list?
Hún er að miklu leyti sprottin
af reynslu minni, einkum á mörg-
Þórður Halldórsson.
um einverustundum í náttúrunni.
Uppi á fjöllum og úti í hraunum
hefi ég átt margar, langar og
ógleymanlegar stundir, sem ég
vil miðla öðrum í myndum mín-
um. Ég held, að það sé ekkert
fals í þeim. En hver og eánn
verður að njóta þeirra eftir föng-
skilji hvað hér er i húfi og geri
ráðstafanir til að fyrirbyggja
það, að jafn þýðingarmikil grein
þjóðarbúskaparins, sem iðnaður-
inn er orðinn ,og þá alveg sér-
staklega iðnaður í sambandi við
annan aðalatvinnuveg lands-
manna, landbúnaðinn,visni. Fyrir
Akureyri hefur og er iðnaður-
inn lífsnauðsyn. — Verður að
treysta því, að opinber aðstoð
fáist hér ekki siður en í Reykja-
vík, segir stjórnarformaður Sam-
bandsins, Jakob Frímannsson að
lokum, og þakkar Dagur viðtalið.
E. D.
mmmm
BARNGÓÐ STÚLKA
óskast í ársvist á íslenzkt
heimili í Netv York, helzt
sem fyrst. Tvö börn í
heimili.
Uppl. í síma 1-15-27.
TIL SOLU:
BIFREIÐIN A—35,
Mercedes Benz, árg. 1963
Uppl. í síma 1-15-05.
TIL SÖLU:
BIFREIÐIN A—487,
Renault Dauphine,
árg. 1961. Vel með farin.
Góðir greiðsliuskilmálar.
Uppl. í síma 1-15-05.
TIL SÖLU:
FORD FÓLKSBIFREIÐ,
árg. 1958 (sex cyl. bein
skiptur. Góðir greiðslu-
skilmálar.
Uppl. frá kl. 5 tií 7.
Ólafur Sigfússon,
sími 1-13-95.
BÍLL TIL SÖLU
Chevrolet fólksbifreið,
árgerð 1955, til sölu. •
Uppl. í síma 1-14-21.
TIL SÖLU:
Chevrolet vörubíll
með yfirbyggðum þálli'.
Árgerð 1947. Nýskoðaður
Jón B. Rögnvaldsson,
sími 1-15-13.
TIL SÖLU:
MERCEDES BENZ,
árgerð 1962.
Ógangfær, palllaus.
Upplýsingar hjá
Sigurði Stefánssyni,
Fomhólum,
Fnjóskadal.
Þú munt vera skyggn?
Stöku sinnum, og drauga hefi
ég kveðið niður, t.d. á Fróðá. —
Þar er nú bara nótalegt orðið,
enda verða draugarnir bara góð-
ir, ef maður sjálfur er nógu góð-
ur. En hitt er mér meira virði,
að ég get slappað algerlega af,
þannig að hugsa alls ekki neitt.
En þá er hægt að skynja bæði
eitt og annað og þroska með sér
vissa hæfileika. Hin algera, and-
lega hvíld er dúsamleg og hress-
andi.
Finnst þér gott að konia hing-
að til bæjarins?
Það er einkennilegt við Akur-
eyri, hve hér hafa alizt upp marg-
ir ágætis menn eða tekið ást-
fóstri við staðinn. Af einhverju
er það. I því sambandi minni ég
á Davíð og Matthías. Ég minni
líka á ummæli Bólu-Hjálmars og
á Bjarna Thorarensen. Og hér
hóf Oddur Björnsson merka út-
gáfu og var langt á undan sinni
samtíð. Mín ferð hingað er eins-
konar pílagrímsferð. Ég þykist
vita, að för min hafi áhrif á mig,
en það tekur sinn tíma. Sjálfur
hlakka ég.til að sjá þær myndir,
sem Akureyrardvölin fæðir af
sér, segir Þórður að lokum, og
þakkar blaðið viðtalið. E. D.
2—3 herbergja
ÍBÚÐ ÓSKAST
til leigu.
Þrennt í heimili.
Uppl. í síma 1-29-39.
HUSEIGNIN
ODDEYRARGATA 4
er til sölu.
Upplýsingar gefa
Jón Vigíússon, Hrafna-
gilsstræti 23, og Svein-
bjöm Egilsson, B.S.O.
Ungt par óskar eftir
2 HERBERGJA ÍBÚÐ
á leigu. Tilboð sendist
blaðinu fyrir 20. þ. m.
merkt ,,íbúð“.
ÍBÚÐ ÓSKAST
4—5 herb. íbúð óskast nú
þegar eða eigi síðar en
1. október.
Brynjólfur Brynjólfsson,
Ásveg 27, sími 1-29-80.
EINBÝLISHUS
á Norður-Brekkunni
til sölu.
Uppl. í síma 1-29-39.
VANTAR IBUÐ
í liaust, helzt á Eyrinni.
Uppl. í síma 1-16-71
h.
1—2 herbergi í eða við
miðbæ óskast fyrir
VINNUSTOFUR.
Uppl. í síma 1-17-32.
HERBERGI til leigu.
Reglusemi áskilin.
Sími 1-21-91.
SA HLÝTUR VIÐSKIPTIN, SEM
ATHYGLI VEIÍUR Á ÞEIM