Dagur - 30.08.1967, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Sirnar 1-1166 og 1-1167
Kitstjóri og ábyrgðarmaSur:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
IÖLUVERT
ATVINNULEYS!
ÞÆR staðreyndir blasa nú við á Ak-
ureyri hvort sem menn vilja mikla
þær fyrir sér eða horfa framhjá þeim,
að þar er töluvert og vaxandi at-
vinnuleysi.
Samkvæmt skýrslu vinnumiðlunar
stjóra voru um síðustu mánaðamót
skráðir 87 atvinnulausir, 76 verka-
konur og 11 verkamenn. Auk þess
30 unglingar á gagnfræðaskólaaldri
(13-15 ára).
Á þessum árstíma hefur ekki áður
verið atvinnulaust fólk á Akureyri.
Frá áramótum hafa verið greiddar á
staðnum í atvinnuleysisbætur 12
hundruð þús. krónur.
Fólk horfir með nokkrum ugg til
komandi vetrar vegna þess ástands í
atvinnumálum, sem þessar tölur
bera vott um og þeirrar óvissu um
starfrækslu stórra atvinnustöðva, sem
undanfarið hafa veitt fjölda manns
atvinnu. Bæjarstjóm, verkalýðsfélög
og atvinnurekendur á Akureyri
þyrftu að halda ráðstefnu um þessi
mál og leita allra tiltækra úrræða,
sem sameiginlega kynnu að finnast
í þessu þýðingarmikla vandamáli.
Með því, og aðstoð stjórnarvalda við
færar leiðir, ætti að vera unnt, að
halda uppi þróttmiklu athafnalífi á
Akureyri í framtíðinni eins og und-
anfarin ár.
Ráðstafanir til að tryggja fólki í
Akureyrarkaupstað næga atvinnu,
kunna að kosta mikla fjármuni, en
atvinnuleysið er þó miklu dýrara.
Þm' miður ógnar atvinnuleysið nú
fleiri norðlenzkum þéttbýlisstöðum.
Og þegar á heildina er litið er það
ekki aðeins dálítið af atvinnulausu
fólki á einhverjum stöðurn úti um
land, er áhyggjum veldur, heldur er
stærra vandamál á ferð. Þjóðartekj-
urnar líta út fyrir að minnka veru-
lega og viðskiptajöfnuðurinn við út-
lönd er svo óhagstæður, að geigvæn-
legt er, og því miður endist gjaldeyr-
isvarasjóðurinn skammt þegar harðn
ar á dalnum. Handaltófsfjárfesting
undanfarinna ára, hverskonar brask
og síðast en ekki sízt það efnahags-
kerfi, sem beinlínis miðar að eyðslu,
eru staðreyndir, sem segja til sín um
leið og afli minnkar eða verðlag er-
lendis hættir að hækka. Allt er þetta
nú flestum að verða ljóst. Og ráð-
herramir, sem fengu fólk til að kjósa
sig í vor á röngum forsendum, tala
nú daglega um „nauðsyn ráðstafana“
vegna hinna ýrnsu erfiðleika eína-
hagslífsins. Þeir hefðu betur sagt
þjóðinni satt áður en kosið var og
látið fylgja {>au úrræði, sem stjórnar-
flokkamir höfðu yfir að ráða. □
VIÐ NI4GARAFOSSA
Ameríkubréf 14. ágúst.
RÍKIN í U.S.A. eru 50 eins og
stjörnurnar í hinum sameigin-
lega fána þeirra. Norðaustan til,
út að Atlantshafi, eru sex ríki,
sem kölluð eru einu nafni Nýja
England. Eitt þessara Nýja Eng
lands ríkja er New Hampshire,
sem mun vera 3-—4 sinnum fjöl
mennara en ísland, og þar er
smábærinn West Lebanon, þar
sem við dveljum nú og væntan
iega fram eftir hausti. Til þessa
staðar er nálega 500 km. leið
norður fi-á New York. Þar og í
næsta bæ eru nú 15 íslendingar
búsettir eða staddir um stundar
sakir, að okkur meðtöldum. Nú
erum við 10 úr þessum hóp ný-
komin úr 8 daga feríalagi norð-
ur fyrir landamæri Kanada.
Á öllum alfaraleiðum héðan
til norðurs er umferð nú sögð
með meira móti vegna heims-
sýningarinnar í Montreal. Og
víst er um það, að stríður var
sá straumur, sem við fylgdumst
með á hinum miklu stein-
steyptu eða asfalteruðu hrað-
brautum. Það sem hér eru kall
aðar hraðbrautir eru í raun-
inni tveir vegir samhliða og
víða langt bil á milli, en ein-
stefnuakstur, tvöfaldur eða
þrefaldur á hvorum vegi. Há-
markshraði er mjög víða aug-
lýstur, og á okkar leið voru 60
mílur algengur hraði á aðal-
brautum. Mér finnst það nokk
uð nýstárlegt, að bifreiðir
skyldu ekki mega nema staðar
nema á tilteknum stöðum, en
þetta fer víst í vana. Hitt get-
-ur vafist fyrir ókunnugum að
finna rétta leið af einni hrað-
braut yfir á aðra. Allir vegir
eru hér nafnlausir, en tölusettir,
og á ég enn erfitt með að átta
mig á vegatölunum. í okkar
för voru tvær bifreiðir og dró
önnur þeirra hjólhýsi. Fyrir
fjölskyldu er það talið eftir-
sóknarvert að eignast hjólhýsi.
Það kemur í stað tjalds. Mjög
víða á leið okkar voru víðáttu
mikil skipulögð svæði fyrir
hjólhýsi og tjöld. Hjólhýsið
rennur inn á sitt afmarkaða
svæði með rúmum sínum, borði,
stólum, eldavél og ísskáp, en
tjald þarf að reisa og fella með
nokkurri fyrirhöfn. Á áningar-
stað fyrir hjólhýsi og tjöld er
aðgangur að borði og bekkjum,
vatnsleiðslu, snyrtiherbergjum,
rafmagni og, ef vel er, að heitu
Gísli Guðmundsson.
og köldu steypibaði. Stæðin
eru yfirleitt á grónu landi og
trjágróður þar víða mjög fagur.
Gjald er greitt fyrir stæði með
þægindum, er því fylgja. Erfitt
var að gera sér grein fyrir
stærð víðáttu sumra þessara
svæða, þetta voru í rauninni
heilar borgir tjalda og hjólhýsa
með merktu gatnakerfi og sýnd
ist mér þar víða villugjarnt, er
dimmt var orðið. En gaman var
að sitja þar við viðareld á kvöld
in. Allir, sem höfðu orðið sér
úti um eldsneyti, gátu kynt
slíkan eld á sínum stað.
Fyrsta kv-öldið tjölduðum
við á skógivaxinni eyju í stöðu
vatninu Lake Champlain stutt
frá landamærum Kanada.
Nefni ég það síða-r Næsta dag
fórum við yfir landamærin og
komum síðdegis til Montreal.
Niagarafossar.
Úr vötnunum miklu nokkru
vestar fellur St. Lawrencefljót
austur í Atlantshaf og er stór-
skipaleið. Montrealborg er við
fljótið og heimssýningin á eyju
í fljótinu. Hana skoðuðum við
daginn eftir og komum ekki á
tjaldstað fyrr en um miðnætti.
Margt var þar mikilfenglegt að
sjá, og manngrúinn óskaplegur
af mörgum þjóðum og kyn-
þáttum, og munu aðrir frá því
segja í öðrum blöðum. Á þess-
um slóðum eru frönskumæl-
andi menn í 'miklum meirihluta
og ræðuhöld de Gaulle í Mont-
real rétt áður en við komum
voru í nokkra daga umtalsefni
allra blaða, sem ég hefi séð hér
vestra. Frá Montreal lá svo leið
okkar næstu tvo daga um
kanadískt land, og upp með
St. Lawrencefljóti fyrri daginn.
Að kvöldi þess dags gistum við
ofarlega við fljótið, sem þar og
síðan ræður landamærunum.
Förunautar okkar með hjólhýs
ið fóru þar morguninn eftir suð
ur yfir fljótið til Bandaríkjanna
en okkar áform, sem raunar
tókst, var að fara í kringum
Ontariovatn, sem fljótið kemur
úr, og hitta samferðafólkið
aftur sunnan landamæra. Tak-
markið var Niagara.
Við komum til Niagarafossa,
eða kanadíska þéttbýlissvæð-
isins, sem við þá er kennt,
skömmu fyrir sólsetur og ókum
strax að fossinum. Þarna á ár-
bakkanum er ein áf breiðgötum
bæjarins og gangstétt með hand
riði næst ánni. Eftir að við höfð
um búið um okkur í tjaldstað,
fórum við þangað aftur, og lent
um þá í þrumuveðri og úrhell-
isrigningu á leiðinni, en geng-
um síðan alllengi um árbakk-
ann móti fossunum, sem þá
voru upplýstir með kastljósum.
Aftur vorum við þarna hjiá foss
unum lengi dags, fórum niður í
jarðgöng sem liggja niður í ár-
bakkann og undir fossröndina
öðru megin þar sem hann fellur
frá borginni. Allir sem þátt
tóku í þeirri för, voru færðir
í sjóklæði og ekki vanþörf á.
Síðan fórum við í lyftu upp í
útsýnisturn mjög háan. Sást
þaðan vel yfir hina víðlendu
borg eða borgir, fossana og ána
allt niður í Ontariovatn, og
mátti þetta í heild kallast dýrð-
legt yfir að líta í sólskini þessa
heita dags.
Áin Niagara er fremur stutt,
kemur úr Erievatni og fellur í
Ontariovatn. Vatnsmagn henn-
ar er gífurlegt. Fossarnir eru
tveir og er allstór skógivaxin
eyja í ánni milli þeirra. Þar
eru líka margir smáhólmar
skógi vaxnir, alveg niður undir
fossbrúnir. Minni fossinn og
eyjan er í Bandaríkjunum, en
fossinn Kanadamegin er bæði
hærri og miklu breiðari. Ifann
er nefndur Skeifufoss, og fellur
inn af skeifunni. Sú skeifa
minnir á Ásbyrgi. Breiddin var
mér sögð a. m. k. 2000 fet en
hæð 50—60 metrar. Töfrar
þessa staðar eru miklir og mátt
ugir, 'aflið yfirþyrmandi, fegurð
hins tæra, fallandi vatns undur
samleg en allt um kring bros-
andi land en byggð skógi vaf-
in. Ósjálfrátt varð mér hugsað
til þess, hve margir vatnafarar,
sem fóru þessa leið í fyrsta sinn,
úr vatni í vatn, kynnu að hafa
endað æfi sína á þessum fagra
stað. Saga frumbyggjaranna er
hvergi skráð.
Það var erfitt að fara frá
Niagara. þennan dag. Leiðin lá
nú aftur inn í Bandaríkin, og til
baka þeim megin við Ontario-
vatn. Næstu nótt gistum við á
bandarísku heimili. Húsfreyjan
raunar íslenzk, og þar var okk
ur tekið opnum örmum. Síð-
degis næsta dag hittum við
aftur samferðaifólkið við St.
Lawrencpfljót. Þarna er, í hinu
breiða, langa stórfljóti, urmull
af eyjum, stórum og smáum,
yfirleitt skógi vöxnum. Þessar
„þúsund eyjar“, sem svo eru
nefndar, eru paradís ferða-
manna og margar í eigu auð-
manna, sem þar hafa byggt sér
sumarbústaði. Við tjölduðum
í einni og sigldum út í aðra. Sú
eyja er mjög lítil og hjarta-
löguð, enda kölluð Hjartaeyja.
Þar duldist fyrrum frægur
stigamaður og rændi vatnaskip.
Auðmaður frá New York var
langt kominn að byggja þar
eftirlíkingu af miðaldarkastala
eftir síðustu aldamót og ætlaði
að dvelja þar með konu sinni
sem hann að sögn unni mjög.
En sigð dauðans snart konu
hins ríka manns, og daginn,
sem það skeði, hættu hamars-
höggin að glymja í Hjartaeyju.
Smiðirnir voru kvaddir á burt
frá verki sínu og kastalinn var
aldrei fullgerður. Hann varð
aldrei mannabústaður og virð-
ist ekki vera haldið við, en
margir ferðamenn leggja þang
að leið sína.
Eina nótt gistum við í „þús-
und eyjum“, og eina nótt miklu
neðar við fljótið. Síðasta dag-
inn lá leiðin yfir breiða lægð
milli tveggja fjalla, sem kalla
mætti Vatnadal. Á norðurleið
Flutningatæki við Niagarafossa.
höfðum við gist á öðrum stað
í þeim dal. Lake Champlain,
sem er firnalangt, en tiltölulega
mjótt, liggur þarna norður að
landamærum. Rétt sunnan við
það er annað vatn, einnig mjög
langt. Þar um vötnin var al-
faraleið hvítra landnema á 18.
öld milli Bandaríkjanna og
Kanada, hvort sem þeir fóru
með friði eða ófriði Fólk syðra
kallaði þessi vötn „hliðið í
norðri“. Um þetta norðurhlið
fóru herflokkar Frakka þá
Kanada og Breta frá nýlend-
unum á austurströnd Banda-
ríkjanna, sem oft áttu í styrjöld
um út af yfirráðum yfir kunn-
um löndum hins nýja heims,
og stundum með aðstoð Indí-
ána. Þarna við Lake Champlain
sunnanvert byggðu Frakkar
virkið Ticonderoga (orð úr
Indíánamáli eins og mörg önn-
ur örnefni hér), sem var end-
urreist á þessari öld til minja.
Þar dvöldum við um stund,
skoðuðum gamla múra og fall-
byssur, sem liklega eru um 100
á þrem hæðum virkisins — með
tilheyrandi minjasafni — og lét
um hugan reika. Hin miklu
ríkjasambönd, Norður-Amer-
íka, Bandaríkin og Kanada,
hafa gert fallbyssur óþarfar
á þessum stað. G. G.
r
Alykfanir Búnaðarsambands Ausfurlands
AÐALFUNDUR Búnaðarsam-
bands Austurlands 1967, leggur
áherzlu á, að rafmagnsmál
fjórðungsins verði tekin fastari
tökum en hingað til. Fundur-
inn beinir því til þingmanna
fjórðungsins og raforkumálaráð
herra a ðþeir beiti sér fyrir því,
að nú þegar verði hafnar fram-
kvæmdir við virkjun Lagarfoss
til þess að tryggja næga raf-
orku í fjórðungnum og dreif-
ingu hennar um þær sveitir
sem enn hafa ekkert rafmagn
fengið frá almenningsveitum,
verði lokið á næstu þremur ár-
um.
Aðalfundur B.S.A. 1967, skor
ar á útflytjendur landbúnaðar-
vara, framleiðsluráð og land-
búnaðarráðherra,. að gera allt
sem í þeirra valdi stendur til
þess að leita nýrra markaða
erlendis fyrir íslenzkt dilkakjöt.
Og þá sérstaklega að leita eftir
hótelmarkaði fyrir einstaka
hluta úr hverjum skrokk, þar
sem afganginn mætti fullnýta
innanlands til vinnslu, eða á
annan hátt.
Aðalfundur B.S.A. 1967, lýsir
ánægju sinni yfir því að Áburð
arverksmiðjan h.f. varð við
beiðni Héraðsbúa um að köfn-
unarefnispöntunum þeirra var
fullnægt með útvegun kalk-
saltpéturs að nokkrum hluta á
þessu ári, og væntir þess fast-
lega að Austfirðingar geti feng-
ið hann í ríkari mæli á næsta
ári og framvegis.
Þá beinir fundurinn þeim til-
mælum til Áburðarverksmiðj-
unnar h.f., að hún svo fljótt
sem yerða má, breyti fram-
leiðslu sinni á þann hátt að
framleiða alhliða áburð kalk-
blandaðan og kornaðan svo og
kalkblandaðan köfnunarefnis-
áburð. Ennfremur að allur
áburður verði pakkaður í plast-
umbúðir.
Aðalfundur B.S.A. 1967, vek-
ux' athygli á að enn einu sinni
hafa orðið vei'ulegar kal-
skemmdir á þessu voi'i á sam-
bandssvæðinu og víðar á land-
inu. Fundurinn skorar því á
Rannsóknarstofnun landbúnað-
arins, að rannsóknir á kali
verði stórauknar, og mælir með
fx'amkominni hugmynd um að
stofnunin feli einum sérfræð-
inga sinna að helga sig kalrann
sóknum, og að hann hafi að-
setur á Austur- eða Norður-
landi, þar sem kalhætta er
mest.
Aðalfundur B.S.A. 1967, skor
ar á landbúnaðarráðheri'a að
vinna að útrýmingu búfjái'veiki
þeiri'ar sem upp hefur komið í
Eyjafirði, þar sem fundurinn tel
ur útbreiðslu þessa sjúkdóms
mjög alvai'legan fyrir landbún-
aðinn, ef hann nær að breiðast
út.
Aðalfundur B.S.A. 1967, bein
ir þeirri áskorun til bænda á
sambandssvæðinu, að vera vel
á verði að flytja ekki gripi úr
Eyjafirði sem borið gætu hrings
kyrfi á miHi landshluta, og
verði dýralæknir fenginn til
samstai'fs um þetta.
Aðalfundur B.S.A. 1967, vítir
það eftirlitsleysi sem átt hefur
sér stað á sl. vetri með innflutn
ingi á nýjum og óþekktum fóð-
urvörum sem reyndust. hættu-
legar í notkun, og leiddu til stór
tjóns fyrir ýmsa bændur í land
inu. Fyrir því skorar fundurinn
á næsta Búnaðai'þing að beita
sér fyrir því að eftirlit sam-
kvæmt lögum um innflutning
og verzlun með fóðurvörur
verði eftirleiðis framkvæmt á
þann hátt að því megi treysta
að ekki verði á sölumarkaði
fóðurvöriu' sem hætta geti staf-
að af við notkun. □
- Hinnisvarði afhjúpaður
(Framhald af blaðsíðu 8).
ið og verður því útengjahey-
skapur mjög lítill. Nýting heyja
er með bezta móti en afrakstur
með minnsta móti. Margir
bændur verða nú að sætta sig
við helmings töðumagns og jafn
vel enn minna, sérstaklega úti
á Langanesi.
Um hádegi á laugardag kvikn
aði í íbúðarhúsinu Sætúni í
Sauðaneshreppi út frá miðstöð.
Svo heppilega vildi til að nokkr
ir menn er störfuðu við skurð-
gröfu, auk þess tveir gestir,
voru staddir í Sætúni er þetta
bar til og sátu að hádegisverði.
Tókst að slökkva eldinn á
skammri stund og áður en
slökkviliðið kom á staðinn.
Hvasst var þennan dag og
íbúðai’húsið allt klætt með
timbri að innan. Hefði það því
brunnið á svipstundu ef aðgerð
ir hefðu dregizt. Það auðveld-
aði slökkvistarfið að þrýstingur
var mikill í vatnsleiðslu til bæj
arins. Skemmdir af eldi urðu
ekki mjög miklar en miklar af
reyk og vatni. Bóndinn í Sæ-
túni heitir Vigfús Jósefsson.
Jón Jónsson jai'ðfi'æðingur
var hér nýlega og athugaði þá
meðal annars volga uppsprettu
í landi Gunnarsstaða. Hún
í'eyndist 28 stiga heit og er 10—
12 km. suðvestur frá bænum.
Afli hefur verið sæmilegur
og sjómenn róa nú allir 'með
línu. Hætt.er nú hinum stór-
vixku veiðiaðferðuin í Þistil-
firði. Ó. G.
Fjölmenni var á Hólahátíðinni
Frostastöðum 17. ágúst. Sunnu-
daginn 13. ágúst sl. var hin ár-
lega hátíð Hólafélagsins haldin
að Hólum í Hjaltadal, í fögru
veðri við fjölmenni.
Fyrir hádegi samdægurs var
aðalfundur félagsins haldinn að
Hólum. Fóru þar fram venju-
leg aðalfundarstörf. Að þessu
sinni áttu að ganga úr stjóm
félagsins sr. Sigui'ður Guð-
mundsson, Grenjaðarstað, sr.
Pétur Sigurgeirsson, Akureyri,
fi'ú Emma Hansen, Hólum og
sr. Gísli Kolbeins, Melstað. í
þeirra stað voru kjörnir í stjórn
ina: sr. Bolli Gústafsson, Lauf-
ási, Finnbogi S. Jónasson, Akur
eyri, frú Helga Kristjánsdóttir,
Silfrastöðum og sr. Pétur
Ingjaldsson, Höskuldsstöðum.
Eftir hádegið hófst hátíða-
messa í Hóladómkirkju. Fyrir
altari þjónuðu sr. Þórir Stephen
sen og sr. Björn Bjömsson, dóm
kirkjuprestur. Sr. Benjamín
Kristjánsson flutti predikun.
Kirkjukór Sauðárkróks annað-
ist kirkjusöng undir stjórn Ey-
þórs Stefánssonar tónskálds og
við undirleik frú Guði'únar Ey-
- Tliraunir með flutn-
ing fersksíldar
(Framhald af blaðsíðu 1).
tækan samanburð á því að salta
síldina um borð í veiðiskipun-
um í tunnur á venjulegan hátt,
eða ísa hana í veiðiskipunum
eða varðveita hana á annan hátt
eða umskipa henni og ísa í stí-
um eða kössum um borð í flutn
ingaskipum eða setja síldina
hausaða eða óhausaða í pækil-
kör eða pækiltanka eða kældan
sjó um borð í sérstöku flutninga
skipi eða tankskipi eða fara ein
hverjar aðrar leiðir til hagnýt-
ingar síldar á fjarlægum mið-
um, svo sem Norðmenn gera
um borð í ms. Kosmos IV.
Síldarútflutningsnefnd sam-
þykkir að fela fi’amkvæmda-
stjórum nefndarinnar, Gunnari
Flóvenz og Jóni Stefánssyni, að
hafa forgöngu um það í samráði
við Rannsóknarstofnun fiskiðn-
aðarins að slíkar tilraunir verði
gerðar og skýrslur gerðar um
niðurstöðu þeirra og upplýs-
inga aflað um tilraunir og starf
semi Norðmanna og fleiri þjóða
á þessu sviði. Þá samþykkti
Síldarútvegsnefnd að leggja
fram allt að 250 þús. kr. í þessu
skyni.
Að fenginni skýrslu fram-
kvæmdastjóranna mun Síldar-
útvegsnefnd ákveða hvaða leið-
um hún vill mæla með til þess
að hagnýta sild á fjarlægum
miðum til söltunar eða frysting
ar.“ □
- Skýli verður reist
(Framhald af blaðsíðu 1).
hingað til Akureyi-ar og í'áðgert
að reyna að koma því upp um
næstu helgi. Þökkum hina
myndarlegu gjöf til minningar
um Ólöfu og Ingibjörgu Eld-
járn með því að starfa af eins
miklum áhuga og ósérhlífni og
þær ávallt gjörðu, þökkum for-
manni félagsins rausn hennar
og öll störf, um leið og við biðj-
um þeim öllum blessunar Guðs.
Akureyringar, konur og karl
ar, er vilja hjálpa við að reisa
skýli á Öxnadalsheiði næstkom
andi laugardag og sunnudag
vinsamlegast talið við Sesselju
Eldjárn sem fyrst.
F. h. deildarmnai',
Sigríður L. Árnadóttir,
gjaldkei'i.
þórsdóttur. Söng kórinn m. a.
stólvers eftir Eyþór Stefánsson,
nýtt, fagurt og stílhreint tón-
verk, sem höfundur ' helgar
minningu Jóns biskups Ög-
mundssonar.
Að messu lokinni nutu menn
um sinn staðarins, góðviðris og
veitinga en síðan var gengið til
dómkirkju á ný. Þar flutti sr.
Þórir Stephensen erindi um
Hólafélagið, störf þess og stefnu
mið. Steindór Steindórsson
menntaskólakennari á Akur-
eyri talaði snjallt mál um Jón
biskup helga, líf hans og störf
og áhrif á samtíð og sögu.
Kii'kjukór Sauðárkróks söng
milli í-æðna. Lauk svo samkom
unni með því.að sr. Pétur Sigur
geirsson flutti bæn en kirkju-
gestir sungu sálminn: Víst ertu
Jesús kóngur klár.
Meðan dvalist var í kirkju í
síðara sinnið sáu þau sr. Jón
Bjarman og Unnur Halldórs-
dóttir um barnaskemmtun í
leikfimishúsi skólans. inhg.
Málverkasýnin
SL. LAUGARDAG opnaði Sig-
fús Halldórsson tónskáld og
listmálari málverkasýningu í
Landsbankasalnum. Á sýning-
unni eru 50 málverk, og öll héð
an frá Akui’eyi'i. Ég ætla mér
ekki að dæma um einstök mál-
vei'k, til þess vantar mig þekk-
ingu, ég vil með þessum fáu lín
um vekja athygli fólks á þess-
ari sýningu, því .hún er fyllilega
þess virði, að eyða stund með
þessum elskulega listamanni.
Sigfús Haldórsson þarf ekki að
kynna, hann þekkja allir gegn-
um hans fallegu lög, og er ég
sat hjá honum eina kvöldstund
um daginn, sagði ein frú um
leið og hún þakkaði Sigfúsi:
„Svo þakka ég yður líka fyrir
Litlu fluguna.“ En þeir sem
þekkja Sigfús persónulega, hafa
betri skilning á verkum hans.
Þeir þekkja þroskaðari lista-
mann með stóra barnssál sem
heyrir og sér, fegurð í öllu. Er
ég spurði Sigfús, hvers vegna
hann hefði allar myndirnar héð
an, sagði hann: „Akureyri er
fallegur bær, og hér hefur mér
ævinlega verið vel tekið, ég er
að reyna að greiða þá skuld, og
þó ég sé Reykvíkingur, er ég þó
fyrst og fremst íslendingur.“
Eins og ég sagði áðan eru allar
myndirnar héðan frá Akureyri,
er gaman að sjá hve mæmur
hann hefur veiúð, að velja sér
falleg mótív, og oft hafa augu
hans staðnæmst við kirkjuna,
en Sigfús sagði við mig, að
hann saknaði gömlu kirkjunnar
í fjörunni.
Ég hef komið á málvei'kasýn-
ingu, og farið út án þess að vita
hvað upp eða niður var á mynd
um, nema ég gat mér þess til að
málarinn hefði snúið þeim rétt.
Það má vel vera að það sé list,
hún er víst óúti'eiknanleg er
okkur sagt. Kjarval - meistari
var einu sinni spurður hvað
væri list. Hann svaraði með
annarri spurningu, hvort spyrj-
andinn hefði boi'ðað á hóteii
sem hann tiltók? Jú, hann hafði
gert það. Og þá sagði Kjarval:
„Það er lyst.“
Þeir sem sjá sýningu Sigfúsar
fara þaðan út hreyknir yfir hve
bærinn þeirra sé fallegur. Af
þessum 50 myndum sem á sýn-
ingunni eru, eru þegar 20 mynd
ir seldar, og aðsókn vei'ið góð.
Hafðu kæra þökk fyrir kom-
una, Sigfús. J. Ö.
Sálmar og sönglö
UM þessar mundir er verið að
Ijúka við fjölritun bókai', sem
Bókaútgáfa Æskulýðssambands
kirkjunnar í Hólastifti gefur
út. Það mun verða kærkomin
bók í safnaðarstarfi krikjunnar.
Þar eru 53 sálmar og lofsöngv-
ar ásarnt sönglögunum með full
kominni í'addsetningu. Að því
leyti til er hér um nýbreytni
að ræða og til mikils hagræð-
is, að nóturnar fylgi með hverju
erindi textans.
Af sálmunum eru 20 sigildir
sálmar úr sálmabókinni. 33
söngvar eru teknir úr öðrum
bókum, innlendum og erlend-
um. Sum lögin og sálmai', sem
þar eru, þekkja margir og nota
við söng, en annað er þar af
nýju efni. Af þeim sökum var
nauðsynlegt, að láta hvort
tveggja birtast, lögin og sálm-
ana.
Auk þess er í bókinni messu-
skrá hinna almennu æskulýðs-
daga, og valdir kaflar úr 15
Davíðs sálmum ætlaðir til sam-
lesturs. Nótumar eru hand-
skrifaðar af séra Friðriki A.
Friðrikssyni fyrrv. prófasti, og
er það verk snilldai'lega imnið.
Vér viljum gefa söfnuðum,
æskulýðs- og barnastarfinu,
kii’kjukórum og öðrum aðilum,
sem að söngmálum vinna kost
á að eignast bókina. Hún kost-
ar kr. 125,00, en séu tekin í
einu 20 eintök eða fleiri kostar
hún ki'. 100,00.
Ef þér óskir eftir því að
eignast bókina fyrir söngstarf-
semi yðai’, þá biðjum vér yður
vinsamlegast • að láta oss vita
hið allra fyi'sta, og munum vér
þá senda hana í póstkröfu um
leið og hún er fullgei'ð. LTpp-
lagið er takmai'kað, og mun
það hrökkva skammt ef bók-
in vei'ður almennt notuð hjá
kirkjukórum og við æskulýðs-
starf. Bókinni er ætlað að bæta
úr bi'ýnni þörf á þeim vett-
vangi.
Utanáskrift:
Bókaútgáfr ÆSK í Hólastifti
Pósthólf 87
Akureyri.
Virðingai-fyllst, ’ii
f. h. útgáfunnar.
Gunnl. P. Kristinsson.
- Félagsheimili vígt
(Fi-amhald af blaðsíðu 8).
þús. tonn til vinnslu. Síldin,
sem nú veiðist, er 24—26% feit
og væri því mjög góð söltunar-
síld ef hún kæmist óskemmd til
hafnai'.
Engin isíld hefur fundizt á
miðunum á venjulegum slóðum,
en erlend veiðiskip fengu um
tíma allgóða veiði í reknet aust
an við land.
Sæmilegur þorskafli hefur
vei'ið hér í allt sumar og hefur
einkum fiskazt á íæri. Nokkrir
aðkomubátar hafa veitt tölu-
vert af ufsa við Langanes að
undanförnu. H. H,