Dagur - 18.10.1967, Blaðsíða 5

Dagur - 18.10.1967, Blaðsíða 5
4 5 Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri Simar 1-1166 og 1-1167 Ritstjóri og ábyrgðarmaður: ERLINGUR DAVÍÐSSON Auglýsingar og afgreiðsla: JÓN SAMÚELSSON Prentverk Odds Bjömssonar h.f. Alþingi iekið til starla HINNI nýju, dýru hurð Alþingis- hússins var formlega upp lokið fyr- ir nýkjörnum alþingismönnum 10. október. Ivostar liurðin 700 þús. kr. Fyrstu umræður milli þingmanna snerust um kjörbréf Steingríms Páls- sonar eða.þó öllu fremur um fram- boð Hannibals Valdimarssonar í Reykjavík. I»að voru einkum Sjálf- stæðismenn og talsmenn hinna stríð- andi deilda Alþýðubandalagsins sem héldu uppi þessum umræðum. En við atkvæðagreiðslu sátu allir þing- menn stjórnarflokkanna hjá. — En kjörbréfið var samþykkt með 28 at- kvæðum af 60. Það kom fram, að stjómarflokk- arnir báðir og Magnús Kjartansson vilja láta breyta kosningalögunum þannig, að ekki verði hægt að bjóða sig fram í flokksnafni á þann liátt, sem Hannibal gerði. Kemur þá til álita, livort rétt sé að auka enn vald flokka umfram það, sem gert var í stjórnarskrár- og kosningalagabreytingum árið 1959. Fjárlagafrumvarpið er nú með öðru sniði en fyrr og því erfiðara um samanburð við fyrri ár, en ver- ið hefur. Af greinargerð fjármála- ráðherra má þó ráða, að um tölu- verða hækkun sé að ræða, enda gert ráð fyrir nýjum sköttum og hækkun sumra þjónustugjalda og ríkisverzl- unarálagningar. Þar á ofan eru svo í frumvarpinu felldar burt niður- greiðslur á neyzluvörum, sem talið er að nemi 410 millj. kr. á næsta ári. Neyzluvörumar eru þegar hækk- aðar í verði, svo sem ahnenningur hefur fengið að þreifa á í verzlun- um. Samtímis fjárlagafrumvarpinu hefur stjórnin svo lagt fram fmm- varp til nýrra laga um efnahagsað- gerðir. í því frumvarpi er gert ráð fyrir lögfestingu hinna nýju skatta- hækkana (farmiðagjald, eignaskatts- hækkun, söluskattur af póst- síma- gjöldum) ennfremur, að vísitölu- greiðslur á laun skuli haldast óbreytt ar, þrátt fyrir verðhækkun vara. En nýr vísitöluútreikningur á að taka gildi 1. marz n. k. en verðlagið þá teljast 100 í ným vísitölu. Gert er og ráð fyrir að framlengja á árinu 1968 ráðstafanir þær til aðstoðar sjávar- útveginum, sem gerðar voru á þessu ari. Sú brella ríkisstjómarinnar að fela dýrtíðarvöxt fram yfir kosningar, er nú augljós orðin. Og það sem Fram- sóknarmenn sögðu um það mál sl. vor, er fram komið. □ verður farsæ DAG einn í sumar sá ég Snorra Sigfússon fyrrum skólastjóra og námsstjóra á fleygiferð á göt um Akureyrar og sýndist mér hann alveg hafa snúið á lögmál elli og hrörnunar. En mér varð það til láns, að hann er vin- margur og tók menn tali, svo ég náði honum og bað um viðtal um skólamál. Varð hann fús- lega við 'þeim tilmælum. Hinn kunna skólamann, Snorra Sig- fússon, þarf ekki að kynna sér- staklega, sízt hér norðanlands og fer viðtalið hér á eftir. Þú munt liafa lengri yfirsýn um skólamálin, Snorri, en flest- ir aðrir? Já, ég ætti að hafa það, fermd ur fyrir aldamót og alinn upp í skóla baðstofunnar. Sá skóli var býsna heilladrjúgur þótt ekki væri harrn margbrotinn. í barna skóla kom ég ekki fyrr en ég skyldi kenna þar. Þá voru hin fyrstu íslenzku lög um barnafræðslu að taka gildi. Og í farskóla, þorpsskóla og kaupstaðaskóla eyddi ég starfsævi minni að mestu, síð- ast sem eftirlitsmaður með þess um skólum hér norðanlands. Ég hlaut því að vera kunnugur öllum þáttum barnafræðslunn- ar frá upphafi laganna 1907, þessarar merkilegu löggjafar, vel undirbúnu og alveg við okkar 'hæfi þá. Og að sjálfsögðu hlaut ég að hafa all náin kynni af mörgum þeim valdsmönnum, er með málefni barnafræðslunn ar fóru þennan langa tíma, eða um hálfrar aldra skeið. Og þá var það, að því er mér virtist, eins konar þegjandi samkomu- lag allra þeirra, er með þau mál efni fóru, að endurskoða skyldi gildandi fræðslulög á 10 ára fresti, eða svo. Enda gættu kennarasamtökin þess að minna á slíkt. Og þá var tekið tillit til þeirra. Það sýndi sig líka, að í hvert sinn sem endurskoðun fór fram kom breyting til bóta. Heldur þokaði alltaf í áttina að því ( marki, sem kennarar vildu ná, | svo að skóli fengi notið sín og * börn haft sem bezt af veru sinni þar. Og alltaf er sjálfsagt reynt að sækja að þessu marki, þótt það muni jafnan nokkuð undan, að áliti þeii’ra sem ætlast til að heimur fari ögn batnandi, og eiga þá ósk heitasta að fá að taka þátt í þein-i framvindu. En hvað er að segja um nú- núgildandi fræðslulög? Þau eru nú, sem kunnugt er, meir en tvítug að aldri. Þau komu þó með mikið nýmæli á sinni tíð. Fram til 1946 var ekki hróflað við því meginatriði, að barnaskólinn sæi um fræðslu bama til 14 ára aldurs, til fermingar. Aðeins eitt og eitt barn, sem á undan var gat fengið undanþágu frá seinasta árinu. Nú var bamaskólinn klofinn og skyldi 14. árið flutt á eldra stig. Þetta varð örlaga- rík breyting. Hún hefir ekki reynzt uppeldislegur ávinning- ur, að ég hygg, heldur þvert á móti. Hver var ástæðan til þessarar breytingar þá? Vafalaust sú, að ýmsir töldu barnaskólann spanna yfir of stórt vaxtarskeið. Væri því rétt að kljúfa eldra skeiðið í verknám og bóknám. Það gat verið rétt en erfitt í fram- kvæmd svo að gagni yrði, og hefir aldrei getað orðið það sem til var ætlazt. Voru þessi mál mikið rædd á Norðurlöndum upp úr 1930. Varð ég þess greinilega var 1937 er ég var þar á ferð til að draga í bú Barnaskóla Akureyrar. Danir voru þá með sinn próflausa miðskóla, sem mér þótti gott að kynnast, en Norðmenn ræddu þá mjög þennan klofn- ing um 13 ára aldur (eða 12) og þó meir síðar. Þar virtist þó andstaða gegn því brátt koma í ljós. Hér var málið lítið sem ekert rætt. Er ég, árið 1933, lenti í því að vera með að endurskoða fræðslulögin, var varla minnzt á að til mála kæmi að taka ár ofan af bamaskólanum, þótt bættist við 'hann neðan frá með skólaskyldu við 7 ára aldur. En umræður héldu áfram um þetta, og þá einkum í Noregi. Þar hafði farið fram all víðtæk athugun á líkamlegum þroska skólabama, er sýndi að sá þroski kom fyrr en áður, og var m. a. þakkað matgjöfum í skólum þar. Þetta var líka at- hugað hér á sinni tíð, í Mið- bæjarskólanum í Reykjavík í 2 + 2 ár og í Bamaskóla Akur- eyrar í 5 + 5 ár. Var mælt á sama hátt og í Noregi og reikn- að með sama mælikvarða. Og hér kom hið sama í ljós, börn- in uxu hraðar og urðu fyrr líkamlega þroskuð en áður. Hér hafði líka verið gefin mjölk og lýsi í skólunum. Skýrsla um mælingarnar á Akm-eyri var prentuð 1942, og mælingarnar bornar saman við Reykjavík og Osló. Nú segi ég alls ekki að þama liggi meginorsök til breytingar- innar 1946, því að allir vita, og þá ekki sízt þeir sem áttu eink- um hlut að máli, að ekki fylg- ist alltaf að hinn ytri og inni i þroski, ef svo má taka 1il orða. um bömum úrvals kennara, ef vel átti að fara, skilningsríkan og Ijúfan með skapsmuni í jafnvægi. Og ekki sízt með hjarta á réttum stað. Og einmitt Snorri Sigfússon. ■hér var styrk leiðsögn nauð- synleg og að einn væri sá, er hana hefði og aðalumsjá með hverjum hópi. Þetta varð að meta miklu meira en annað, þótt fræðslunni skyldi ekki gleymt. Barnaskólinn þekkti þessi böm. Þau höfðu yaxið upp und ir hans umsjá. Þá þekkingu brast þann skóla sem við þeim tók. Hann leit á sig sem fræðar- ann fyrst og fremst, sem eðli- legt var. Þar kon^u e. t. v. marg ir kennarar hver með sína fræði grein. Fræðslunni varð að sinna, og ber ekki að áfellast það. Til þess voru þessir nem- endur sendir honum. Hitt væri heldur, að lá löggjafanum það, að skylda þá til að taka við þess um lítt þroskuðu bömum til náms, er litu þá líka á sig full- /WVVV>/WV/VV>//VVVV/>//VV>/Vs//>/>/V>/>/>/V>/V'/>/V>/>/WVW>/Vs//>/>//V>//>/V>/>/VVVVs//>//>/V Viðtal við Snorra Sigfússon, fyrrv. námsstjóra En ég hygg að það hafi ýtt und- ir þá skoðun, sem mjög bólaði þá á og áður er nefnd, að bamaskóli til 14 ára aldurs mundi sennilega spanna yfir of stórt þroskasvið, og væri því réttlætanlegt að flytja 14. árið yfir á eldra svið. Þetta ætluðu Norðmenn sér, en hurfu frá. Við höfum hins vegar búið við það s.l. 20 ár. Þó held ég að þetta spor hafi verið miklu stærra, en menn gerðu sér grein fyrir þá. Viltu skýra það nánar? Það hlaut að leiða til þess, að bömum á mjög misjöfnu þroskaskeiði væri ýtt til þeirra, sem eldri voru og þroskaðri. Það gat náttúrulega átt við líf- ið í Láka að mega teljast með mönnum, oft miklu fyrr en hann hefur gott af. En hyggi- legt er það ekki, og hefir aldrei þótt. Og þetta vita raunar allir og skilja. Kennarar ekki sízt, sem um áratugi hafa kennt börnum á þessu aldursskeiði. Þeir þekktu bezt þann vanda sem því fylgdi, eðlilegan að vísu, en oft ærið enfiðan við að fást. Þar þurfti vissulega margs að gæta. Það varð að fá þess- orðnari en þeim var hollt. Það var mitt síðasta skóla- stjórnarár á Akureyri, 1946—47, er þessi lög tóku gildi og 7. bekkurinn hvarf úr barnaskól- anum, þó ekki allur. Ég man enn þau miklu viðbrigði. Ég sá eftir 'þessu fólki, fannst skólinn fátækari, en starfið mun létt- ara — þar en áður. En það fór ekki fram hjá kennara sem fylgdi bömunum yfir á eldra stigið og jafnan hafði kennt þessum aldursflokki, að flutn- ingurinn hafði ekki orkað á bömin til góðs, heldur þvert á móti. Og allt í þá áttina, að þau þóttust ekki lengur vera börn og mættu því leyfa sér eitt og annað, sem félagarnir gerðu, þótt eitthvað væru eldri. Og þannig mun þetta hafa reynzt yfirleitt, ýtt undir þá löngun, sem í brjósti flestra barna býr, ekki sízt á þessu reki, að mega teljast til þeirra sem eldri eru og vera eins og þeir. Hverjar eru svo afleiðing- arnar? Það hefir óneitanlega eitt og annað skeð í sambandi við þessa aldursflokka á sl. 10—15 árum, sem okkur kom algerlega skélana, á óvart. Slíkt var varla hugs- andi áður. Við getum margir vottað það, að við munum varla eftir neinum þeim vanda í sam- bandi við skólaveru þessara 14 ára barna, sem lögregla þurfti að skipta sér af. Sá vandi var þá varla stærri en svo, að skól- inn gat leitt það til lykta, lang oftast, að ég hygg. Einhverjar undantekningar eru að sjálf- sögðu til. En þetta virðist hafa breyzt stórlega til hins verra upp á síðkastið, afbrot færst neðar í aldursstigann, og sá hópur vax- ið óhugnanlega sem reykir og drekkur og fremur afbrot. „Þið hafið hér mikið af of fullorðnum börnum“, sagði norskur skólamaður hér fyrir skömmu. Það gekk fram af hon um að sjá böm sitja á veitinga- húsum og taka þátt í almennum danssamkomum eins og full- orðið fólk. Hann taldi það happ, að Norðmenn sneru frá klofn- ing barnaskólans á sinni tíð. Hvaða úrræði telur þú lík- legii.st? Líklega eru flestir, sem hugsa þessi mál, búnir að koma auga á það, að breytinga sé þörf, og hefði fyrr mátt vera. Hefir Reykjavík hin síðari ár tekið þá eindregnu stefnu, að a. m. k. 14. árið sé undir þaki bamaskólans og stjórn hans, og helzt skyldu- námið allt. Þetta er ugglaust rétt stefna, en líklega lögbrot! Það sýnir m. a. hvernig reynsl- an hefir sannað þá þörf, að lög- unum væri breytt. Og nú er meira að segja farið að nefna rétt eins og fyrir 20 árum. Og 15. árið þá að sjálfsögðu 8. bekk líka. Og þá fyrst eiga gagn- fræðaskólarnir að taka við. En Akureyri, með hliðsjón af þessu? Ég tel alveg rétt að farið sé í þessa slóð í þéttbýlisskólunum, og raunar alls staðar, þar sem mögulegt er. Það kann að vera eitthvert úrvál, sem fara má öðruvísi að með, en almennt á það ekki að vera. Akureyri á að byggja nýjan barnaskóla og stækka til muna Glerárhverfisskólann. Hinir skólarnir eru af þeirri stærð, að ekki er ákjósanlegt að hafa þá stærri. Rými þarf gott, bæði inni og úti, handa mjög mis- aldra nemendum. Ég tel æski- legt að skyldunámið allt yrði undir sama hatti, þegar fram í sækti og unnt verður að koma því fyrir. En hraða ætti þeim framkvæmdum sem gerði barnaskólunum það mögulegt að hafa sinn 7. bekk, fermingar árið, eins og áður var. En tak- markið á að vera það, að skyldu námið allt sé imdir stjóm eins og sama skóla. Hvað viltu að lokum segja um prófin og kennarastéttina? Ég hefi um áratugaskeið talið allt skólakerfið oflilaðið af próf um, og sé nú að menn eru sum- ir famir að hallast að því að svo kunni að véfa. Próf eiga vitan- lega rétt á sér, en má ekki of- nota þau. Þau stela allt of mikl- um tíma og eru flestum kval- ræði sem fáa bætir, eða engan. Landspróf á sinn tilverurétt, en í gjörbreyttu formi, þar sem leitað er meira að greind en minnisatriðum. Og allt þarf skólakerfið að endurskoðast. að sem bezt verði séð fyrir upp eldi þjóðarinnar. „Sú þjóð sem á beztu skólana verður fremst og farsælust' ef ekki í dag, þá á morgun“, var haft eftir brezk um þjóðspekingi hér á árunum. Og skólarnir eru í þeim skiln- ingi fyrst og fremst skólamenn- imir, kennaramir. Þeir eru lífið og sálin. Á þeim veltur það hvort skóli verður að gagni eða ekki. Þess vegna verður að gera kennarastarfið eftirsóknarvert starf, svo að þangað leiti góðir menn og dugandi. Kennara- stanf er vandasamt og þreyt- andi og hreint ekki öllum hent. En því aðeins fást hæfir menn til að sinna því, að sómasam- lega sé við þá gert. Annars leita þeir þangað sem betur blæs.“ — Og þetta hefir gerzt og gerist nú í stórum stíl. Það er sjálfsagt margt sem kallar að, nú sem oftar. En hvað um það. Sú nauðsyn blas- ir við umfram flest annað: að gera kennarastarfið eftirsótt svo að úrvalsmeim leiti þangað. Uppeldismálin eru mál allra mála, þegar öllu er á botninn hvolft. Það má aldrei gleymast neinni kynslóð, segir Snorri Sigfússon að lokum og leggur þunga áherzlu á orð sín. Blaðið þakkar svörin. □ REIKISTJÖRNURNAR NÝLEGA er komin út fjórtánda bókin í Alfræðasafni AB, og nefnist hún Reikistjörn- umar. Eru aðalhöfundar henn- ar þeir Carl Sagan, prófessor í stjörnufræði og ráðunautur Geimvísindastofnunar Banda- ríkjanna, og J. N. Norton, kunn ui' rithöfundur á vísindaleg efni, en Örn Helgason, ungur eðlisfræðingur og kennari við Menntaskólann í Reykjavík, sneri bókinni á íslenzku. I formála, sem Jón Eyþórs- son skrifar fyrir bókinni, drep- ur hann á það helzta, sem hér á landi hefur verið sýslað um stjarnfræðileg efni, og minnir á nokkur nöfn, sem þar koma við sögu, allt frá Stjörnu-Odda, ^sem uppi var um 1100 til Magnúsar landshöfðingja Step- hensen, sem hafði miklar mæt- ur á stjörnufræði og átti „býsna góðan stjörnukíki.“ Allir Reyk víkingar kannast við „næpuna“ á Landshöfðingjahúsinu við Þingholtsstræti, en hitt vita færri, að einmitt á þessum stað Umrenningur o HINN kunni skagfirzki hagyrðingur, Hjörleifur Jónsson á Gils- bakka, mun ekki hafa gert víðreist um dagana. Á liðnu sumri brá hann þó vana sínum og fór að hitta vini og vandamenn í Eyjafirði og Þingeyjarsýslu. Hann er á sjötugasta og áttunda árinu, og kvað ekki seinna vænna að litast dálítið um. Heimkominn sendir hann öllum, sem veittu honum fararbeina, sínar beztu kveðjur ásamt eftirfarandi ljóði, sem hann biður Dag góðfúslega að flytja. Fari ég að gægjast í glugga minninganna þá grilli ég í ferðalag yfir Svalbarðsströnd. Þar rann ég um á farkostum vina og vándamanna og var í fyrsta sinni að skoða ókunn lönd. Á Ströndinni ég notið hefi gestrisni og greiða og góðar vættir bið því að jafna sakirnar og hátíðlega framvegis blessun sína breiða um byggðina svo kartöflumar geti vaxið þar. Svo er runnið útfyrir, eða gegnum fjöllin og athugað í skyndi hvað hinum megin býr. Líkar eru hlíðarnar og svipuð fossafjöllin en ferðamanni ókunnum birtist heimur nýr. Þingeyingum yfirleitt þarf ég ekki að lýsa, þjóðin hefur perlurnar tínt í vasa sinn, og ætíð þegar kyndlar úr rökkri tímans rísa er ríkur þeirra hlutur og tryggir sigurinn. Að endingu er stanzað hjá Steingrími í Nesi á stilltu sumarkvöldi með heilagt geislabað, og þar er sem ég stuðlaða lífsspekina lesi í litaskrúði friðarboðans yfir þessum stað. Hagsældar og friðar bið ég umrenningum öllum, sem eiga ferð um landið, og hafa á brattann sótt, eins í byggðum dölum og upp á reginfjöllum ég óska þeim til hamingju — og býð svo góða nótt. EFTIRMÁLI. Þó að stöku heimasæta kunni að eignast krakka í kringum níu mánuðum eftir vissan dag tel ég útilokað að það sé mér að þakka, en þó er eitthvað bogið við svona ferðalag! Hjörleifur Jónsson. undi hinn virðulegi valdsmaður oft löngum kvöldstundum við athugun á gangi himintungla, þegar heiðskírt var. Þá getur Jón lauslega nokkurra þeirra rita, sem komið hafa á íslenzku um stjörnufræðileg efni, en „þessi bók, sem hér er boðin ís- lenzkum lesendum, ber að öll- um frágangi af öðrum bókum hérlendis um sama efni“, segir hann. Reikistjörnurnar opna lesend um svimandi sýn inn í ævin- týralega framtíð. Og þó verður mönnum kannske allra ljósast að loknum lestri bókarinnar, hversu margt af því undraverð asta, sem vísindi nútimans með allri sinni tækni leiða sífelld- lega í ljós, kemui' illa til skila í þeim daglega fréttaflutningi, sem allur almenningur verður að láta sér nægja í þeim efnum, af .því að hann hefur lengst af ekki átt í önnur hús að venda. Reikistjörnurnar eru 200 bls. að stærð. Eins og aðrar bækur Alfræðasafnsins hafa þær að geyma mikinn sæg mynda og þar á meðal litmyndir á um það bil 80 síðum. □ Anna frá Stóruborg EINS og flestum mun kunnugt hóf Almenna bókafélagið á síð- astliðnu ári útgáfu á samstæð- um flokki íslenzkra merkisrita frá gömlum tíma og nýjum, og nefnist hann Bókasafn AB. Tekur flokkurinn jöfnum hönd um til fræða og skáldskapar svo sem bert verður af vali þeirra bóka, sem þar hafa nú þegar komið út, en þær eru Kristrún í Hamravík eftir Guð mund G. Hagalin, Líf og dauði eftir Sigurð Nordal, Sögur úr Skarðsbók gefnar út af Ólafi Halldórssyni og Píslarsaga síra Jóns Magnússonar í útgáfu Sig urðar Nordals. Loks hefur nú fimmta bókin bætzt við, en það er skáldsagan Anna frá Stóru- borg eftir Jón Trausta. Er þar tvímælalaust um að ræða eina af allraskemmtilegustu sögum þessa vinsæla höfundar og þarf því ekki að efa, að hún verði enn sem fyrr aufúsugestur á mörgu heimili. Guðmundur Magnússon, sem tók sér rithöfundarnafnið Jón Trausti, fæddist 12. febrúar 1873 að Rifi á Sléttu, nyrzta bæ á landinu, og lézt í Reykjavík 18. nóvember 1918. Hann ólst upp við fátækt og hrakninga, naut aldrei neinnar skólavistar, en óbugandi hneigð til skáld- skapar og mennta skilaði hon- um snemma yfir ótrúlegar tor- færur til merkilegs þroska og þótt hann ætti aldrei annars kost en að hafa ritstörfin í hjá- verkum, gerðist hann engu að ; síður einn afkastamesti höfund ur íslenzkur og var um skeið tvímælalaust vinsælastur sagna skálda meðal alls. almennings. Upphaflega var honum Ijóð- formið tiltækast, en úrslitasigur sinn sem rithöfundur vann hann með skáldsögunni Höllu, sem kom út 1906, og Heiðar- býlis-sögunum, sem fylgdu í kjölfarið. í þessum sígildu bók- um er höfundurinn staddur á sögusviði eigin bei’nsku þar sem hann er öllu gérkunnugur, jafnt náttúruöflum og umhverfi sem ævikjörum fólksins og örlagabaráttu. En áður hafði Jón Trausti sótt sér efnisvið í sögu íslands frá fyrri öldum og þangað leitaði nú hugur hans æ fastar um sinn. Af þeim toga eru Sögur frá Skaftáreldi, 1912 —1913 og Góðir stofnar I-^-H, 1914—1915, en fyrra bindi þeirra er einmitt Anna frá Stóruborg, sagan, sem nú hefur verið valin til útgáfu í Bóka- safni AB. Anna frá Stóruborg gerist á sextándu öld og fylgir trúlega hinum sögulegu heimildum eins og þær hafa geymzt, ýmist í samtíðarskilríkjum eða skráð- um munnmælum frá síðari tíma. Aðalsöguhetjan, Anna frá Stóruborg undir Eyjafjöllum, var auðug kona og ættstór, dótt ir Vigfúsar Ei'lendssonar hirð- stjóra (d. 1521), en sagan fjall- ar annars vegar um ástir henn- ar og Hjalta Magnússonar, smalapiltsins, sem hún tók bók- staflega á arma sína, og hins - LANDBÚN AÐARSÝNING NÆSTA SIIMAR (Framhald af blaðsíðu 1). ekki sízt ber að nefna búfjár- sýningar, sem þama verða einnig. Ýmsar stofnanir og fyrirtæki, er vinna að landbúnaðarmálum, eða hafa viðskipti við bændur, munu taka þátt í sýningunni og undirbúningi hennar. Eftirfar- andi stofnanir hafa tilnefnt full trúa í 21 manna sýningarráð: Búnaðarfélag íslands, Fram- leiðsluráð landbúnaðarins, Stétt arsamband bænda, Samband ís- lenzkra samvinnufélaga, Rann- sóknarstofnun landbúnaðarins, - Tónlistarfélagið á Akureyri hefur sex tónleika á vetri komanda En til hvers eru skólar og skólakerfi ef ekki fást kennar- ar? Þeirra er mikiU skortur nú. Fyrir mörgum árum ræddi ég þessi mál í útvarpi og sagði þá m. a.: „Kennarastéttin þarf að verða hópur úrvalsmanna að menntun og mannkostum, svo (Framhald af blaðsíðu 8). ureyri. Hann hefii' vakið athygli í London sem mjög efnilegur celloleikari og hlaut hann mikla viðurkenningu og lofsamleg um mæli við lokapróf fi'á Royal Academy of Music í London. 6. Sinfóniuhlgómsveit íslands mun koma norður um mánaða- mótin maí—júní og vérða það 25 ára afmælistónleikar félags- ins. Hljómsveitina er óþarft að kynna, en hún vakti afar mikla hrifningu tónlistarunnenda hér í voi' og bárust félaginu þá ótal áskoranii' að vinna að því að fá Sinfóniuhljómsveitina' " árlega hingað til Akureyrar. Endurnýjun félagsskírteina styrktarmeðlima fer fram í bókaverzl. Huld vikuna mið- vikudaginn 18. okt. til miðviku- dagsins 25. okt. á hádegi. Mjög er áríðandi að félagsmenn end- umýi skírteini sín í tæka tíð, ella eiga þeir á hættu að þau verði seld öðrum. Félagið er nú fullskipað miðað við rými í tón- leikasal, eða 290 manns. Þeir sem eru á biðlista félagsins at-' hugi miðvikudaginn 25. okt. eftir hádegi, hvort nokkrir að- göngumiðar hafi losnað. Áskrift argjald má greiða í einu eða tvennu lagi, fyrri hluta starfs- árs eða árið allt og nemur verð hvers miða sem svarar kr. 100. Hverjum styrktarfélaga eru ætlaðir 2 miðar á hverja tón- leika. Félagsgjald er ekkert. Styrkur Tónlistarfélagsins ligg- ur í því að allir félagsmenn sæki sína miða og þá hefir fé- lagið bolmagn til að efla starf- semi sína enn meir bg stuðla að fjölbreyttu tónhstarlífi í bæn- um. Tónlistarfélagið býður alla sína velunnara velkomna til nýs starfsárs, sem vonandi verð ur ánægjulegt tónlistarár. Tónlistarfélags Akureyrar. vegar um viðureign hennar við bróður sinn, Pál lögmann á Hlíðarenda. Anna frá Stóruborg er 208 blaðsíður, prentuð í Odda h.f. og bundin í Sveinabókbandinu. Tómas Guðmundsson hefur rit- að formála fyrir bókinni, þar sem dregin eru saman í stuttu máli helztu æviatriði höfund- arins. □ Tuttugu og tveir lielgisöngvar Það var sr. Bjarni Þorsteins- son, sem gerðist fyrstur til að opna augu almennings og fræði manna fyrir þeirri auðlegð fegurðar og Ustar, sem fólst í íslenzku þjóðlögunum, enda helgaði hann rannsóknum. þeirra og varðveizlu stóran hluta síns merka ævistarfs. Síð an hafa ýmsir lagt þar hönd á plóginn og þeirra á meðal er í fremstu röð dr. Róbert A. Ottós son, söngmálastjóri þjóðkirkj- unnar. Mun nú enginn stande. honum á sporði um kunnáttu i þeim efnum, er varða íslenzk sálmalög og aðrar kirkjulegar söngerfðir frá fyrstu tíð og fram á vora daga. Um það ber . ljósan vott rit það, sem nú er síðast komið frá hans hendi, en það eru Tuttugu og tveir helgi- söngvar fyrir kóra og söfnuði. Hefur hann ekki aðeins radd-' sett söngvana og búið þá ti! flutnings, heldur skrifar hanr. og með þeim ýtarlegar skýrinj; ar, þar sem greint er frá heim- ildum og rakinn uppruni þeirra og ferUl, hvers um sig. Útgef- andi er A. B. - Skólar á Héraði að hef ja starf Garðyrkjufélag íslands, Sölu- félag garðyrkjumanna, Kven- félagasamband íslands, Mjólkur samsalan í Reykjavík, Osta- og smjörsalan, Áburðarsala ríkis- ins, Landgræðsla ríkisins, Slát- urfélag Suðurlands, Skógi'ækt ríkisins, Landbúnaðárráðuneýt- ið, Landnám ríkisins, Bænda- skólarnir á Hólum og Hvann- eyri, Tilraunastöðin Keldum, Vélasjóður ríkisins, ‘ Búnaðar- bankinn. Ofanskráðar stofnanir hafa kosið fulltrúa í sýningaxnáð. Sýningan-áð hefur svo kosið eftirtalda menn í sýningar- stjórn: Sveinn Tryggvason, fram- kvæmdastjóri, Halldór Pálsson, búnaðarmálastjóri, Agnar Tryggvason, framkvæmdastjóri, Kristinn Helgason, innkaupa- stjóri, Pétur Gunnarsson, for- stjóri. Sýningarráð hefur ráðið Agn ar Guðnason ráðunaut aðal- framkvæmdastjóra sýningarinn ar og Kristjáp Karlsson erind- reka honum tU aðstoðar. Þess er vænst að þeir, sem áhuga hafa á að taka þátt í sýn ingunni gefi sig fram við Agnar Guðnason, c/o Búnaðarfélagi íslands, sími 1 92 00, mun hann veita allar frekari upplýsingar. Sýnmgarstjómm. (Framhald af blaðsíðu 1). Pálsdóttir. Nýr skólastjórabú- staður hefur verið tekinn til af- nota við Hallormsstaðaskóla nú í haust. Hann var teiknaður hjá húsameistaraembættinu af Þor- valdi S. Þorvaldssyni arkitekt. Byggingaframkvæmdir annað- ist Brúnás h.f. á Egilsstöðum. Barnaskólinn verður settur á sunnudaginn og hefst þá annað starfsár þess nýja skóia, sem ennþá er ekki fullgerður og' óvígður. Skóli þessi er fyrir fjóra hreppa. Skólinn hefur heimavistarním fyrir 56 nem- endur. Skólastjóri er Guðjón Jónsson. Leit að heitu vatni vestan Lagarfljóts bar ekki árangur. Borinn var fluttur að Urriða- vatni, og þar byrjað í holu, boraðri fyrir nokkrum árum, Komið er niður á 150 metra dýpi. Hitinn er tæplega 50 stig en vatn ekkert. Skammt frá var áður borað úti í vatninu og bullar enn vatn úr þeirri holu og er það vatn 58 stig. Það vatn er óvirkjað. í haust fannst volg uppspretta í Slenjudal, . undir Skagafelli. Þar var áður búið og hét Þuríðarstaðir. Sagn ir voru til um þessa volgru en menn vissu ekki hvar hún var, Að þessum stað mun vera um 12 km. frá Egilsstöðum, nálæg; veginum til Reyðarfjarðar. Örlítið föl er á jörð, driftir til fjalla. Frostið fór yfir 10 stig. Allir fjallvegir eru enn færir, en víða eru vegir hálir og vara-> samir. V. £»

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.