Dagur - 06.12.1967, Blaðsíða 5

4
5
i
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar hi.
OKKUR er flestum þannig farið, að
við horfum meira til þess og finnum
til þess, sem vantar, en þess er við
höfum öðlast. Þetta gildir að sjálf-
sögðu á sviði íþrótta, sem á öðrum
sviðum. Þessa dagana ættum við Jkí
að gefa okkur tíma til að gleðjast
yfir unnum sigri, þar sem skíðalyftan
nýja er. Hún var vígð á laugardag-
inn og verður nú til afnota um langa
framtíð, skíða- og fjallafólki til liins
mesta hagræðis og ánægju. Hún stað
festir einnig betur en flest annað J)á
ákvörðun, að Akureyri skuli vera
miðstöð vetraríþrótta hér á landi.
í þessu sambandi er hollt að minn-
ast þeirrar aðstöðu, sem æskufólki er
búin hér á Akureyri. íþróttavöllur-
inn er vinsælasti útiskemmtistaður
bæjarbúa á sumrin, einkum þegar
knattspyrnan er annars vegar. Sund-
laug bæjarins, bæði inni- og útisund-
laugin, er góð og auk þess menning-
arleg og ánægjulegt J)ar að koma,
innanhúss. Við eigum að vísu ekki
marga sundkappa, en það verður
fremur rakið til })ess, live áhugi á
öðrum íþróttagreinum er mikill og
eflaust verður sundíj)ióttin innan
skamms í meiri hávegum höfð á Ak-
ureyri en verið hefur um sinn.
ÍJn-óttahús bæjarins er auðvitað
löngu of lítið. En þörfu hlutverki
J)jónar Jiað, J)að sem J)að nær og hef-
ur veríð heilsubrunnur, ef á annað
borð er unnt að tala uin slíkt í sam-
bandi við inniíjnóttir, sem vart Jiarf
að draga í efa. Til viðbótar er svo
ÍJ)róttaskemman nýja, fyrir knatt-
leiki og fleira og marga áhorfendur.
Golfið er mikið iðkað í bænum og
aðstaða betri en víðast annarsslaðar,
og skilyrði orðin góð til að gera bæði
fullkominn og fagran golfvöll á nýj-
um stað. Skautamenn liafa haldið
uppi merkilegri starfsemi og er þar
átt við skautasvell fyrir almenning,
sem bærinn liefur nú tekið að sér að
halda opnu eftir J)ví sem unnt er.
Pollurinn er eitt bezta svæði til
skemmtisiglinga og veiða, sem hugs-
ast getur. Er raunar furðulegt, að
þessi aðstaða skuli ekki betur notuð
ennþá en raun ber vitni. Þá hafa
skátafélögin í bænum ýmsa starfsemi
með höndum, sem er sömu ættar og
íþróttahreyfingin, og að síðustu skal
svo minnt á Skíðaliótelið í Hlíðar-
fjalli, sem er enn Jiýðingarmeira fyr-
ir skiðaíþróttina og fjallgöngumar
en áður, með tilkomu skíðalyftunn-
ar. Hér er ekki tæmandi upptahiing,
en hún sýnir J>ó, að úr ýmsu er að
velja fyrir allt Jiað fólk, sem vill og
getur stundað íjiróttir, ásamt námi
og störfum til þess að auka lireysti
sína og heilbrigði. Einkum er þess-
(Framhald á blaðsíðu 7).
ÍÞRÓTTA-ÁFANGI
Höfn í Hornafirði er fyrirmynd
ar staður
segir Jóhann Ösmundssoii, nýkominn að austan
NÝLEGA var Höfn í Homa-
firði á dagskrá í útvarpinu og
vakti þjóðarathygli. En það var
í samtalsþætti Stefáns Jónsson-
ar fréttamanns við heimamenn
þar. Byggðin er aðeins hálfrar
aldar gömul og sumir frum-
byggjendanna enn ofar moldu.
Fyrir nokkrum dögum kom
Jóharm Ögmundsson heim það-
ah frá því að setja þar sjónleik
’á'svið og ræddi blaðið við hann
iihí stund.
Hvaða sjónleik settir þú á
svið?
Kjamorku og kvenhylli.
Þeir hafa 8 ára gamalt leikfélag
og hafa sýnt ýmsa góða sjón-
leiki á undanförnum árum.
Frumsýningin á Kjarnorku og
kvenhylli var 22. nóvember sl.
Formaður félagsins er Þórhall-
ur Dan Kristjánsson. Félags-
heimilið er gott og heitir Sindra
bær. Mánagarður er svo annað
félagsheimili í nágrenninu.
Hvernig leizt þér á staðinn?
Kauptúnið er mjög álitlegt.
Ég hefi hvergi komið, þar sem
atvinnu og efnahagsöryggi er
meira. Enginn held ég að sé rík
ur, en atvinna er þar meiri en
nóg, og því yrði tekið fengins
hendi, að þangað flytu 1—200
duglegir menn. Verkefnin eru
yfirfljótandi. Allt byggist þetta
á sjónum. Þeir eiga ný og góð
skip, sem leggja mikiim afla á
land.
Og þar er borguð uppbót á
fiskinn?
Já, það er ekki aðeins, að
greitt sé fyrir fiskinn við mót-
tóku, heldur er föstum við-
skiptavinum, sem leggja þar
upp að staðaldri, greidd uppbót
og hefur hún verið töluverð.
Frystihús kaupfélagsins þarf
víst ekki að kvarta, svo vel
gengur rekstur þess. Annað
frystihús er þar ekki á staðn-
um. Kaupfélagið er stærsti við-
skiptaaðilinn í Höfn og greiðir
götu margra, styrkir jafnvel
ungt fólk til náms. Kaupfélags-
stjórinn er Ásgrímur Halldórs-
son.
Og allt Framsóknarmenn?
Ég get ekki sagt ég heyrði
pólitík berast í tal. Já, hvað
ættu menn að vera annað en
Framsóknarmenn á þessum
f yrirmy ndarstað ? Geysimiklar
hafnarframkvæmdir eru á döf-
inni — alveg ný höfn. Þeir eru
búnir að byggja sína sérkenni-
legu kirkju og óvenjumyndar-
legt gistihús, sem mun eiga
mikil verkefni, þegar opnast
betur ferðamannaleiðir á þenn-
an fagra stað.
Hvemig er verzlunin?
Ég held að menn litu upp
hérna, ef þeir sæu hið myndar-
lega þriggja hæða hús kaup-
félagsins og kjörbúðimar þar.
Þetta er allt fyrsta flokks.
Mikið byggt?
Milli 20—30 hús í byggingu
nú og heil hverfi nýrra húsa
vitna um velmegunina. Og hús-
in eru ódýr, öll byggð í tíma-
vinnu upp á gamla móðinn.
F ramtíðar-ferðamannastað -
ur?
Þarna koma fjölmargir út-
lendingar, t. d. nú í sumar. Ég
hef trú á því, að þessi staður
verði fjölsóttur, svo sérkenni-
legt og undrafagurt er þarna í
nágrenninu, ekki sízt þegar
Skeiðará er brúuð. Það er mikil
bjartsýni tveggja fjölskyldna að
byggja glæsilegt hótel, sem ég
minntist á, en með bættum sam
göngum breytist margt. Það er
fyrirmyndar- og menningar-
bragur á þessu hóteli. Búið er
að steypa aðalgötuna og verið
er að undirbúa endurbætur á
raforkustöðinni og stækkun.
Er ekki herstöð á næsta leiti?
Jú, á Stokksnesi er radarstöð
Bandaríkjamanna með 160
manna starfslið. Þessir menn
eru algerlega einangraðir frá
þorpinu og árekstrar því engir.
Þeir eru ekki að flækjast um
og gera allt vitlaust, eins og
Jóhann Ögmundsson.
(Ljósm.: E. D.)
dvöl útlendinga stundum leiðh-
til. Elías Jónsson lögregluþjónn
sagði mér, að þessir útlending-
ar væru boðnir og búnir til
hjálpar, hvenær sem væri. Ég
fór með honum nokkrum sinn-
um til Stokksness og var tekið
af frábærri alúð. Hermennimir
búa að sínu, dvelja takmarkað-
an tíma, eru konulausir og und
ir sterkum aga.
Suðursveitin, Hornafjörður
og Lónið búa yfir mikilli nátt-
úrufegurð og andstæðurnar eru
svo miklar, að engu öðru er
líkt. Maður getur ekið upp að
skriðjökli og stigið svo að segja
úr bílnum og út á skriðjökul-
inn.
Komstu að nýju Jökulsár-
brúnni?
Já, og brúin er geysilegt mann
virki. Og þar sá ég eina 50—60
seli í lóninu, rétt við brúna. Ég
var í bíl með lögreglunni. Lög-
reglumaðurinn flautaði og sel-
irnir bara teygðu sig lengra upp
úr og létu ekki aðra undrun í
ljósi. Svo var sírenan sett á og
þá var nú buslugangur og boða
föll, þetta óhljóð líkaði þeim
ekki. Ég var hissa á því, að mér
sýndist vatnið renna upp í móti.
í reyndinni var þetta svo. Þarna
gætir nefnilega flóðs og fjöru.
Ofan við brúna eru 5—7 metra
háir ísjakar og standa í botni.
Þetta er um 100 metra lón, frá
skriðjöklinum að brúnni, og svo
sem aðrir 100 metrar fram í
Sjó. Vatnsmagnið er feikilega
mikið.
Hvað sýndist þér markverð-
ast á heimilum fólks?
Fólkið er alúðlegt og frjáls-
«KSxSxs>«xSxSx®KSxS><sxSxíxíx$xexS^^
Bagxjr
kemur næst út á laugardaginn,
9. desember.
legt í umgengni, yfirleitt mikið
reglufólk og traust. Af 7 konum
í sjónleiknum okkar reyktu að-
eins tvær og sama hlutfall er
hjá piltunum. Víns var aldrei
neytt. Heimili þessa fólks bera
auðvitað svip af fólkinu. Eitt er
þó e. t. v. sameiginlegt einkenni
og það eru skrautsteinarnir,
sem hvarvétna eru. En í þessum
landshluta er náma af hinum
fegurstu og furðulegustu stein-
tegundum, sumum að vísu vand
fundnum. Steinasafn tilheyrir
hverju heimili. Sumir steinarn-
ir eru svo furðulegir og marg-
brotin náttúrusmíð, að orð eru
alveg gagnslaus. Ég sá líka við
bæinn Hraunkot í Lóni, að heim
reiðin var skreytt fögrum stein
um. Við vorum þrír saman og
komum þarna eitt sinn heim.
Okkur var boðið inn en við
máttum ekki vera að því og
kvöddum. En það vildi svo til,
er við ætluðum að stytta okkur
leið, að við festum bílinn og
bóndinn dró hann upp. Var nú
ekki hafnað góðum mat. Það
var búið að leggja á borð fyrir
okkur. Systir bónda, dulrænum
gáfum gædd, sagði: Ég vissi að
þið mynduð koma aftur og
reyndust það orð að sönnu. Ég
varð undrandi en kunnugir
ferðafélagar mínir ekki. Þeir
þekktu til. Maður ekur fram
með klöppum, með ótal stöllum.
Á hverjum staili eða syllu hefur
verið komið fyrir þessum sér-
kennilegu bergtegundum. Bónd
inn þarna er einn af hinum
mestu steinasöfnurum. Þetta er
sérkennilegt og líka fallegt.
Höfn í Hornafirði hefur verið
endastöð þangað til í sumar, og
enginn hefur komizt með hægu
móti lengra austur. Nú er þetta
að breytast, t. d. með Jökulsár-
brúnni, og eflaust verða þær
ár, sem enn eru óbrúaðar, ekki
farartálmar um langa framtíð,
segir Jóhann Ogmundsson að
lokum og þökkum við svörin.
E. D.
Hjalti Haraldsson
fimmtugur
HJALTI HARALDSSON bóndi
í Ytra-Garðshorni í Svarfaðar-
dal er fimmtudagur í dag, 6.
desember. Hjalti er maður vin-
sæll og virtur í sinni sveit og
hefur verið oddviti sveitar-
stjórnar Svarfaðardalshi’epps
nú um nokkurra ára skeið. Á
síðari árum hefur hann tekið
þátt í stjórnmálum og er nú
fyrsti varaþingmaður Alþýðu-
bandalagsins hér í kjördæminu.
Dagur flytur Hjalta hammgju-
óskir sveitunga hans og tekur
undir þær. Sjálfur sendi ég
þakklátar kveðjur fyxir gömul
kynni og góð, ásamt heilla-
óskum. E. D.
Guðrún frá Lundi:
NATTMÁLASKIN.
Prentsmiðjan Leiftur h.f.
Reykjavík.
Um lángt árabil hefur Guð-
rún frá Lundi verið einn af
mikilvirkustu skáldsagnahöf-
undurn þjóðarinnar og flestum
öðrum vinsælli og meira lesin,
ef dæma má eftir skýrslum
bókasafna. Skáldsögur hennar
hafa komið út ár eftir ár í tuga-
tali, verið rifnar út og lesnar,
og enn eftir að hún er komin
um áttrætt leikur hún sér að
því að skrifa langar skáldsögur,
sem þjóðin tekur fengins hendi
og les sér til ánægju. Eitthvað
hlýtur sú kona að hafa til
brunns að 'bera, sem um áratugi
heldur óskiptri athygli svo mik
ils lesendahóps.
Þó að skömm sé frá að segja
hef ég ekki lesið nærri allar
skáldsögur Guðrúnar og því
ekki fylgzt sem skyldi með rit-
höfundarferli hennar. Þó las ég
Dalalíf á sínum tíma, og minnti
það mig nokkuð á Jón Trausta
góðrar minningar. Sú saga var
gripin úr íslenzku sveitalífi um
og eftir síðustu aldamót, þar
sem sjóndeildarhringurinn var
ekki víður og áhugamálin risu
ekki hátt. En persónulýsingar
voru allgóðar, enda þó söguefn-
in væru stundum smá. Þetta
var eins konar þverskurður af
hversdagslífi fólksins og auð-
séð, að skáldkonan hafði glöggt
auga fyrir misfellunum engu síð
ur en því, sem betur fór. Styrk-
ur hennar lá í frásagnargleð-
inni. Henni var létt um að setja
sig inn í hugsunarhátt þess
fólks, sem hún var að lýsa,
þekkti sveitabraginn eins og
hann víða var fyrir rúmlega
hálfri öld, þegar fátt var til
skemmtunar nema „draga í
spil“ eða rabba um náungann
yfir kaffibolla. Stíll hennar er
hvorki flókinn eða háfleygur.
Hann er án allra útúrdúra. Sag
an fellur áfram í breiðum og
lygnum straumi eins og venja
var um íslendingasögur, og les-
andinn sér þetta fyrir sér Ijós-
lifandi, og kannast við þetta
allt saman. Ef til vill er það ein
mitt meginástæðan fyrir því,
hvað Guðrún hefur oi'ðið vin-
sæl af alþýðu manna, sem kann
betur við að lesa um fólk, er
kunnuglega kemur fyrir sjónu,
cn persónur af öðrum hnöttum.
Og Guðrún hættir sér hvergi
út fyrir það, sem hún ræður við.
í þessari 22. skáldsögu henn-
ar: Náttmálaskin, er sögusviðið
enn þá nokkuð hið sama og við
fangsafnin áþekk og fyrr. Enn
þá er lýst dalalífi, þar sem smá-
þorp er önnur endastöðin, en
stórbýli í sveitinni hin. Hrólfur
á Bakka er harðhnjóskukarl,
síngjarn og smásálarlegur, og
kona hans engu betri. Þau
'hrekja frá sér dætur sínar
hverja af annarri, af því að þær
vilja ekki lúta valdi föðurins
um ástamál sín, og gömul kona,
sem unnið hefur á heimilinu fyr
ir sáralítið kaup, er hrakin það-
an og sögð til sveitar, þegar hún
er orðin uppgefin og örvasa.
Eldri dótturinni ofbýður
þessi harðneskja, tekur gömlu
konuna til sín og gerir vel til
hennar , eftir að hún sjálf hefur
kollhlaupið sig á fljótfærnislegu
ástarævitýri með snotrum
snápi, sem reyndist óhræsi.
Stúlkan kemst þó brátt í tæri
við almennilegan mann, sem
elskar hana, en er þá oi'ðin svo
tortrygg, að hún ætlar aldrei að
þora að eiga hann, eins og hana
langar þó til. Loks kemst hún
í góða höfn fyrir einstaka þolin-
mæði og mannkosti elskhugans.
Ástir yngri systurinnar eru
þó næstum því enn þá undar-
legri. Hún verður bálskotin í
elskhuga systur sinnar og reyn
ir jafnvel við hann, eftir að hún
sjálf hefur eignast barn með
geðslegum og góðum pilti, sem
henni þykir þó varla viðlits-
verður. Allt fer, þetta samt vel
á endanum, því að gamla kon-
an, Bergljót, erfir jörð og gefur
þeim.
Það sem vekur athygli um
þessa aldarfarslýsingu Guðrún-
ar í Lundi, er hversu óhrjálegt
það mannlíf er, sem hún lýsir.
Að undanteknum örfáum per-
áónum er fólkið í sveitinni og á
Mölinni smásálarlegt, illgjarnt
og ómannúðlegt. Það þvaðrar
og lýgur hvað upp á annað, og
er svo lítilsiglt að furðu gegnir.
Jafnvel ein aðalsöguhetjan í
bókinni, Jóhanna Ijósmóðir, þor
|| Séra BENJAMÍN ||
;; skrifar um
bækur
ir ekki að skrifa fyrir annan
mann utan á bréf til mannsins,
sem hún elskar í hjarta sínu,
vegna þess að hún óttast, að far
ið verði að slúðra um það í sveit
inrii, ef í-ithönd hennar þekkist
á bréfinu. Auðvitað er það tal-
inn stórglæpur, ef kona eign-
ast barn utan hjónabands, þótt
það þyki hins vegar ekki nema
sjálfsagt, að konur giftist til fjár
hvaða rudda sem er. Vinnu-
harka, peningagræðgi og nízka
yfirskyggir. allar mannúðartil-
finningar fólksins, og orðbragð
þess er heldur trassalegt og
hæverskulaust. Nornitt Ráða,
sem er eins konar Setta í Bolla-
görðum eða Leitis-Gróa, spillir
öllu með málæði sínu og ill-
kvittni og ber róg og getsakir
manna á meðal, en er hunangs-
sæt í hina röndina. —
Skáldkonan virðist líta held-
ur kaldrænum augum á sögu-
persónur sínar og lýsir þröng-
sýninni og vesaldóminum með
sterkum litum. Og kannske er
mönnum stundum mestur
greiði ger með því að sýna þeim
framan í sig með góðum spegli*
Þetta hefur Guðrún frá Lundi
gert í skáldsögum sínum. Og ef
við könnumst við vor eigin
andlit í skuggsjá hennar, mætti
það til vamaðar verða. Þá hefði
skáldkonan ekki erfiðað til
einskis.
Hafi hún þökk fyrir sitt
undramikla ævistarf.
Hannes J. Magnússon:
MANNLÍF í DEIGL-
UNNI. — 1966.
Þetta er ein bezta bókin, sem
ég hef lesið nýlega um skóla-
mál og alls konar vandamál upp
eldisins, og vil ég eindregið
hvetja sem flesta eldri og yngri
til að lesa hana með athygli.
Þarna er hver hugvekjan ann-
arri betri eftir einn af reynd-
ustu og ágætustu skólamönn-
um þjóðarinnar, og má hezlt
bera þessa bók sáman við Skóla
ræður séra Magnúsar Helga-
sonar, sem vinsælar urðu og
mikið lesnar fyrir um það bil
þriðjungi aldar.
Ekki er unnt að velja betri
bók til að 'gefa vini sínum um
jólin, og ekki mundi þetta sízt
vera hollur lestur ungum for-
eldrum, sem löngun hafa til að
gefa barni sínu sem bezt vegar-
nesti fyrir lífið, og fylgja því á
leið með góðri handleiðslu og
fyrirbænum. Hannes J. Magnús
son hefur gefið þjóð sinni ljóm-
andi góða bók, sem á það skilið
að verða lengi lesin.
Guðmundur Jónsson:
SONUR KOTBÓNDANS
Leiftur . Reykjavík 1967
Guðmundur Jónsson er einn
af beztu skemmtisöguhöfund-
um, sem nú eru uppi á íslandi.
Honum er létt til máls og at-
burðarásin er slík, að lesandinn
getur skellt upp úr á hverri
blaðsíðu, og er það einhver
munur en þurfa að pæla gegn-
um einhverjar þrautleiðinlegar
vangaveltur. Einkum er Guð-
mundur hugvitssamur, þegar
um það er að ræða að láta mey
kynnast manni. Ef til dæmis er
um lækni að ræða, fótbrotna
þær rétt við húsdyrnar hjá hon
um og eru dregnar inn til við-
gerðar og verður af hjónabandi.
í annan stað er fótur tekinn af
manni og trúlofast hann hjúkr-
unarkonunni. Stundum hvolfir
skipi og eru hjúin þá tekin sjó-
vot, berháttuð ofan í rúm og
breiddar yfir tvær æðardúns-
sængur. Út af þeim fæðist skáld
kona. Yfirleitt er ástarlífið fjör-
ugt í skáldverkum Guðmundar,
sem sízt ber að lasta, enda
draga konurnar sig lítt í hlé.
Sonur kotbóndans er reyndar
miklu fremur tvær sögur en
ein, það er að segja önnur sag-
an er innan í hinni eins og ger-
ist og gengur í Þúsund og einni
nótt. Seínni sagan, sem allt í
einu upphefst áður en hinni ei-
lokið, fjallar um Hagakónginn
og Hagadísina og er hún engu
síður skemmtileg, en sú fyrri.
Allt er þetta • mannskapsfólk og
bráðskemmtilegt, sem er meira
en sagt verður um sumt fólk í
skáldsögum. Flestir eru for-
framaðir í Kaupmannahöfn upp
á gamla móðinn. Sögurnar enda
alltaf vel, þó að mennirnir verði
að ganga gegnum miklar þreng
ingar. Engum leiðist, sem les
skáldsögur Guðmundar Jóns-
sonar.
(Framhald af blaðsíðu 1).
ráði. Með skírskotun til þessa
lagði minnililutinn til, að mál-
ið í heild og þar með talin til-
laga meirihlutamanna um end-
urskoðanda, yrði tekin af dag-
skrá. Þessi frávísunartillaga,
sem flutt var af Jóhanni Her-
mannssyni, var svohljóðandi:
Með tilvísun til þess, að árs-
reikningar bæjarsjóðs og fyrir-
tækja hans eru hér lagðir fram
samkvæmt samþykkt bæjarráðs
frá 30. okt. sl. en hins vegar
fylgir þeim, dagsett 17. nóv. sl.
frá 5 af 9 aðalmönnum bæjar-
stjómar — þar sem lagt er til,
að bæjarstjóm samþykki, að
fenginn skuli löggiltur endur-
skoðandi til að endurskoða
reikninga bæjarsjóðs og fyrir-
tækja hans fýrir árið 1966, en
tveir af flutningsmönnum til-
lögunnar mynda meirihluta
bæjarráðs. Samkvæmt sam-
þykkt Húsavíkurkaupstaðar er
það eitt af verkefnum bæjar-
ráðs að sjá um að ársreikning-
amir séu samdir og samkvæmt
51. gr. sömu samþykktar er það
lagt í vald bæjarráðs, hvort
viðurkenndum endurskoðanda
er falið að framkvæma verkið
hverju sinni. Það verður því
ekki séð, að reikningarnir séu
lagðir fram eins og meirihluti
bæjarráðs og bæjarsjómar vill
láta ganga frá þeim, og virðist
Sigiir þinn er sigur
minn
Landkynningarspjald
F. I. klýtur íieiðurs-
verðlaun á sýningu
Ó L A F U R TRÝGGVASON,
kunnur Akureyringur fyrir
huglækningar og ritstörf um
dulræn efni, sendir nú á jóla-
bókamarkaðinn fjórðu bók sína,
skáldsöguna SIGUR ÞINN ER
SIGUR MI'NN. Útgefandi er
Skuggsjá, Hafnarfirði.
Fyrri bækur Ólafs — Hug-
lækningar, Tveggja heima sýn
og Hugsað upphátt — allar um
trúmál og dulfræði, hlutu góð-
ar viðtökur, enda gagnmerk
hugsjónarit á úrvalsmáli.
Ólafur Tryggvason.
Nú býður þessi ágæti hugsuð
ur okkur Norðlendingum upp á
skáldsögu. Hvað kemur til? Ég
opna forvitinn hina nýju bók,
blaða dálítið í henni og les hana
svo í einum fleng. Höfundur
hefur valið sér samtalsformið —
örðugasta stílháttinn, og tekst
oft vel. Þetta er ástarsaga í þess
orðs beztu merkingu. Hörð bar-
átta með sigrum og ósigrum,
óhamingju og hamingju.
Ófreskjan, illvætturin, sem við
er að etja, er hinn miskunnar-
lausi svikari, Bakkus. Mótvæg-
ið er hinn fómandi kærleikur
og takmarkalaus trú á siguy
hins góða.
Eins og vænta mátti er hér
um ritsmíð að ræða, sem er
fram komin af innri þörf höf-
undar til að hjálpa, varða veg-
inn til sannrar‘harttingju, forða
frá spillingu. Hver getur valið
sér göfugra verkefni? -
Lágkúruleg framsetning og
ógeðslegt efnisval.margra hinna
nýrri skáldsagnahöfunda hefur
án efa orðið hugsjónamanttin-
um Ólafi Tryg'gyasyni hvatning
til að ráðast í skáldsagnagerð,
til mótvægis þeirri andlegu
örbirgð, sem víða blagir við.
Slík viðleitni verður seint' full-
þökkuð.
Heilshugar óska ég höfundin-
um til hamingju með fyrsta
9káldsögu sína og vona, að hún
hljóti verðugar viðtökur hjá
þjóðinni. Enginn skilji orð min
svo, að ég telji söguna galla-
laust verk, en kostimir eru svo
yfirgnæfandi, að á þá ber að
leggja áherzlu. Samtölin hefðu
sums staðar þurft að vera
styttri og orðaValið alþýðlegfa.
Menn talast ekki yfirleitt við í
spakmælum og orðskviðum. En
eftirtektarvert er það og
skemmtilegt á vissan hátt, hve
þessi lítt skólalærði höfundur á
létt með að orða hugsanir sínar
á listrænan hátt.
Ég rek ekki söguþráðinn og
nefni ekki persónur. Hvort
tveggja er mjög sniðfast og.eftir
minnilegt. Mörg atriði virðast
ljóslifandi eftir lestur bókarinn
ar. Slíkt talar sterku máli um
kosti bókar. Efnið er í senn
snörp brýning til atlögu við
einn hatramasta ógæfuvald ís-
lenzkra fjölskyldna — og dýrð-
aróður um kærleikann, sem
fórnar öllu, og sigrar að lokum.
SIGUR ÞINN ER SIGUR
MINN er tilvalin jólagjöf.
Jóhannes Óli Sæmundsson.
Á UNDANFÖRNUM árum hef
ir Flugfélag íslands látið búa
til mörg auglýsingaspjöld
(placards) til kynningar á nátt-
úrufegurð íslands og á landinu
sem ferðamannalandi. Mun
óhætt að fullyrða, að þessi þátt-
ur í landkynningarstarfsemi
félagsins hafi reynzt hinn far-
sælasti.
Nýlega var í Turin á ítalíu
haldin alþjóðleg samkeppni og
sýning á auglýsingaspjöldum og
voru 200 spjöld valin til keppn-
innar víðsvegar að úr heimin-
um. í keppninni hlaut auglýs-
ingaspjald Flugfélags íslands
með mynd af Dynjanda í Arnar
firði heiðursverðlaun. Myndina
af Dynjanda, sem spjaldið var
gert eftir, tók Jón Þórðarson,
en prentun þess var innt a£
hendi í Kassagerð Reykjavíkur.
SKOTFÆRI SUÐUR
í GÆR var allgott bílfæri frá
Akureyri til Reykjavíkur, „skot
færi að kalla“ að því er einn
bílstjóri tjáði blaðinu. Frá Vege
gerðinni var þó farið upp á
Öxnadalsheiði í gærmorgun til
að athuga veginn og veita að--
stoð ef með xyrfti.
Til Húsavíkur var og vel færi
og í fyrrakvöld var Múlaveguj.’
enn opinn en talinn þungfær :!
gær. Snjór er lítill en kóf víða
í gær, sem olli töfum á bíla-
leiðum. Q
Úrslit í Haustmóti
Skákfélags Akureyrar
Meistaraflokkur:
1.—3. Halldór Jónsson, Júlíus
Bogason og Björn Sigurjónsson
(frá Kópavogi) 6 vinninga hver.
4. Kristinn Jónsson 5V2 v. 5. Jó-
rstjórnarfundur haldinn á Húsavík
ekki tímabært að taka þá til
umræðu og legg ég því til, að
málið verði tekið af dagskrá og
tekið fyrir næsta mál.
Tillaga Jóhanns var sam-
þykkt með 7 ^tkvæðum. Þá
gerðist það furðulega, að fo.r-
seti bæjarstjórnar, Guðmundur.
Hákonarson, ber undir atkvæði
endurskoðunartillögu meiri-
hlutamanna, sem búið var að
vísa frá, samkvæmt 'framan-
sögðu og sinnti ekki mótmæl-
um bæjarstjóra, né ábending-
um minnihlutamaima um fund-
arsköp. í 'þessu efni fór Guð-
mundur að vilja fyrsta flutn-
ingsmanns endurskoðunartil-
lögurinar, Ásgeirs Kristjánsson
ar, en neitaði bæjarstjóra, Bii-ni
Friðfinnssjmi, um orðið, áður
Á LAUGARDAGINN var mið-
stjórnarfundur Alþýðubanda-
lagsins haldinn í Reykjavík.
Kom þá í ljós, samkvæmt fregn
um að sunnan, að kommunistar
með Lúðvík í ibroddi fylkingar
höfðu ætlað sér ríflegan. liluta
í nefndalvjöri. Eftir að meiri-
hlutavaldinu hafði þannig verið
beitt afdráttarlaust, gengu
en hann bar tillöguna undir at-
kvæði. Tillaga Ásgeirs o. fl. var
svo samþykkt með 5 atkvæðum
flutningsmanna.
Bæjarstjóri stóð þá uþp „og
gaf yfirlýsingu þess . efnis,' að
hann væri búinn að ganga frá
reikningunum 1966 eins og
hann ætlaði sér og myndi ekki
hafa frumkvæði urn að fá lög-
giltan endurskoðanda til að yfir
fara þá. Ekki varð annað skilið
af orðum hans, eri að hantt ætl-
þykkt meirihlutamanna að
engu.
Málsmeðferð forseta. hefur
verið kærð til félagsmálaráðu-
neytisins og bíða menn úrskurð
ar þess með nokkurri efth--
væntingu. □
Hannibal og .Bjöm Jónsson af
fundi í mótmælaskyni og fylgdi
þeim yfir tuttugu manns. Eft-
ir þetta leystist miðstjórnar-
fundurinn upp að nokkru, en
stjómmálaályktun var þó sam-
þykkt og lesin í útvarp.
Viðsjár miklar eru nú sem
oft áður innan þessai-a undar-
legu samtaká. Q
hann Snorrason 41/-) v. — Kepp-
endur í meistaraflokki voru 103
og var mjög góð þátttaka.
Keppendur í I. flokki voru 5.
Úrslit urðu þessi:
1.—2. Marinó Tryggvason og
Stfeán Ragnarsson með 3 vinn-
inga. Þeir Marinó og Stefán
tefla einvígi um réttindi í meist
araflokki. Q
- SKÍÐALYFTAN
(Framhald af blaðsíðu 8).
mann Sigtryggsson með gull-
merki ÍSÍ fyrir góð störf og var
það makleg viðurkenning.
Skíðamenn fóru nú blysför í
fjallinu og flugeldum var skot-
ið. En áður en hófi í Skiðahótel
inu lauk, kvöddu alþingismenn
imir Ingvar Gíslason, Gísli Guð
mundsson og Stefán Valgeirs-
son sér hljóðs og ávörpuðu við-
stadda rneð ámaðaróskum 1 til-
efni af hinni fyrstu stóla-skíða-
lyftu landsmanna.
Laugardagurinn 2. desember
1967 mun verða talinn merkux*
dagur í sögu íþróttamála á Ak-
ureyri. Vonandi fylgir hamingja
þeim framkvæmdum í Hlíðar-
fjalli, sem þar hafa verið gerðar
fyrir æsku bæjarins. Q
Ókyrrð í Alþýðubandalaginu
aði sér að hafa umrædda- sam- tækifæri heiðraði hann Her-