Dagur - 12.02.1968, Side 4

verða leyst, virðist þörtin augljós. Oianskráður óska-
listi er sprottinn at þeirri reynslu, sem íyrir hendi er
og hann er staðfesting á því mikilsverða hlutverki,
sem „heimablöð“ gegna í lífsbaráttu fólksins. Og þótt
rúm vikublaða sé takmarkað, er það staöreynd, að
þau eru jafnan rituð af meiri kunnugleika og skiln-
ingi á málefnum síns landshluta en önnur blöð, og
hafa oít úrslitaþýðingu í mörgum málum.
I sambandi við þróun hinna ýmsu framfaramála
hér á Akureyri vil ég nefna tvö dæmi. Tilraunir með
niðurlagningu síldar í smáum stíí höfðu staðið all-
lengi og veitt þeim dýrmæta reynslu, er að því stóðu.
En það vantaði átak til að koma upo verksmiðju í
þessari framleiðslugrein. Dagur birti þá hverja grein-
ina af annarri um málið, til að skýra nauðsyn á stuðn-
ingi samfélagsins.
Málið tók nýja stefnu og með stuðningi Alþingh
komst það i höfn. Á annað hundrað manns starfa
síðan langtímum saman við þessa framleiðslugrein á
Akureyri.
Dagur fékk á sínum tíma ýmsa menn úr skipa-
iðnaðinum og járniðnaöinum iil að segja opinberlcga
álit sitt á því, hvort mögulegt væri að koma upp stál-
skipasmíði á Akureyri. Svörin voru öll jákvæð. Um-
ræðurnar leiddu til vaxandi áhuga og síðar fram-
kvæmda.
Þetta eru staðreyndir, sem allir geta rannsakað,
og svipaða sögu geta önnur héraðs- og fjórðungs-
blöð eflaust sagt af sinni baráttu í ýmsum hagsmuna-
málum. Þá er þess líka að gæta, að oft leggjast blöo
ólíkra stjórnmálaskoðana á eitt og er áhrifaafl þeirra
þá mjög mikið.
Sagt er, að ekkert blað geti orðið gott, nema marg-
ir leggi hönd að. Þetta er auðvitað rétt og þyrfti úr
að bæta. En þá rekur maður sig þegar á þá köldu
staðreynd, sem fyrr er að vikið, fjármálahliðinni.
Þess vegna vinnst of sjaldan tími til þess, hér hjá
okkar blaði, að fullvinna það efni, sem tekið er til
meðferðar hverju sinni og er birt sem einskrifað hrá-
efni. Á þessu sviði og mörgum öðrum er breytinga
þörf, og í prentun blaða, sem er mjög dýr, eru riýj-
ungar á næsta leiti, sem e. t. v. auðvelda blaðaút-
gátuna.
Það eru nú liðin 17 ár síðan ég réðist í þjónustu
Dags og vann ég fyrstu fimm árin við auglýsingar og
afgreiðslu. Tilviljun ein réði þessari ráðningu. Hauk-
ur heitinn Snorrason var þá ritstjóri blaðsins. Mikla
mannkosti hans og óvenjulega blaðamannshæfileika
mat ég því betur, sem ég kynntist þeim meira. Við
vorum svo samverkamenn í íimm ár, eða þar til hann
tók við ritstjórn Tímans en ég tók við hans starfi
hér við Dag. Þessi ár voru mér ágætur skóli. Þá og
síðar kynntist ég einnig Ingimar Eydal, þeim vitra og
hógværa öldungi og Jóhanni Frimann, sem var eink-
ar gott að starfa með. En þessir menn, ásamt Jónasi
Þorbergssyni og raunar fleiri, sem ég kynntist ekki
og minnzt verður af öðrum, hötöu unnið sína stóru
sigra við blaðið. I þeirra höndum varð Dagur út-
breiddasta blað, sem út var gefið utan hötuðstaðar-
iris, gagnmerkt og vinsælt. Sá grundvöllur, sem þess-
ir menn lögðu svo farsællega, var traustur.
Það var í senn auðvelt og vandasamt að taka við
ritstjórn Dags þegar Haukur Snorrsson lét af því
starli. Auövelt var það vegna þess hversu fyrirrenn-
arar mínir höiðu búið í haginn. En vandasamt var
að fylla autt sæti þess manns, sem aí samtíð sinni var
talinn einhver fjölhæfasti og skarpasti blaðamaður
landsins. Þótt það tækist ekki nema að nokkru, má
geta þess, unnendum Dags til ánægju, að kaupend-
um hefur mjög fjölgað, grunnurinn er enn ósprung-
inn, hvað 'sém mönnum sýnist svo um það, sem ofan
á hefur veriö byggt.
Ymsar breytingar hafa orðið á Degi frá einum
tima til annars. Mitt fyrsta verk var að koma upp
eins traustu kerfi fréttamanna á Norðurlandi, og
kostur var á og hefur það gert blaðinu kleift að birta
meiri og almennari fréttir en áður. Og til þess að fá
ýmsa menn til liðs við blaðið og leggja því verulega
andlega næringu, valdi ég oft viðalsformið, og á þann
hátt hefur blaðið notið margra ágætra manna, sem
annars hefðu ekki látið til sín heyra. Hins vegar heí-
ur blaðið ekki séð sér fært að gera erlendum málum
nein veruleg skil, enda hafa þau innlendu kallað úr
öllum áttum og verið látin sitja fyrir.
Við þessi tímamót í sögu blaðsins sendi ég lesend-
um þess alúðarfyllstu þakkir fyrir ágæta samvinnu
og umburðarlyndi svo og blaðstjórn. Ennfremur
þakka ég samstarfsmönnum mínum við blaðið, eink-
um þeim Þorkeli Björnssyni og Jóni Samúelssyni af-
greiðslumönnum og gjaldkerum ágæta trútt sam-
starf. Þakklæti færi ég greinarhöfundum og viðmæl-
endum góðan stuðning, einnig þakka ég starf þeirra
í Prentverki Odds Björnssonar h.f., sem vinna að
prentun blaðsins og prentsmiðjustjórunum þeirra
hlut.
Að siðustu óska ég svo Norðlendingum þess, að
framfara- og menningarmál þeirra eigi jafnan trausta
málsvara hjá nórðlenzkum blöðum.
4 DAGUR 50 ÁRA