Dagur - 12.02.1968, Side 46

Jón Haraldsson,
fyrrum bóndi á EinarsstöSum:
r
Avarp
til Framsóknarmanna
í Vaglaskógi 21. júlí 1941
Að fornum sið — við áning langrar leiðar —
skal líta yfir minjum hlaðna slóð.
í dag er bjart og glæst til hafs og heiðar
svo hjartað finnur örar streyma blóð.
Sem Heimdallur í Himinbjörgum forðum
við heyrum næstum, þegar túnið grær,
og líkt sem andi mildum móður-orðum:
„mundu að brosa, þegar vorið hlær“.
Ungir og gamlir eiga vorsins drauma.
Utþrá og farhneigð var oss gædd í blóð.
Eggjun og vonir vefur glæst í strauma
veðra og báru fagur-sungið ljóð;
því verða framsókn, frelsisþrá og gleði
fylgjendur hvar sem liggur okkar braut.
Trúin á landið, trú á þann sem réði
tilveru okkar hér við móður skaut.
Því skal í dag af djörfung fylkja liði
og drekka af lífsins veigum heilla skál.
Það hrópa á vora hjálp af hverju sviði
hálfunnin störf og óleyst vanda-mál.
Sveitir og bæir boðorð æðsta rakið,
bróðurhug tengið sterkan sóknarher.
Hvar sem í slíkri fylking fram þér sækið
fylgja mun sigur þeim, er merkið ber.
Vúdú-dauði
MEÐAL FRUMBYGGJA Astralíu ríkja
boð og bönn, sem þegnarnir verða að
fara eftir. Við sumum brotum liggur
dauðarefsing. En hvorki er hinn seki
skotinn né skorinn, heldur er „bent á
hann með beininu.“ Við þá athöfn bend-
ir særingalæknir á hinn seka með beini
og leiðir slíkt venjulega til dauða. Hinn
seki stirðnar upp, getur ekki hljóðað eða
talað, missir matarlist, er haldinn skelf-
ingu þar til hann verður rænulaus og
deyr síðan.
Læknar og sálfræðingar hafa rann-
sakað hvað eiginlega gerist er slíkar „af-
tökur“ fara fram, því dauðarefsingarnar
eru taldar staðreynd og að þeim sé full-
nægt með andlegri orku eða galdri.
Þetta hefur verið kallaður „vúdú-dauði.“
Bergmálið
INN A MILLI klettanna hljómar berg-
málið bezt og er þá eins og ósýnilegar
verur séu að herma eftir manni. Sumir
smalar voru hálf hræddir við bergmálið,
enda huldufólk á hvers manns vörum.
í kirkju einni á Sikiley var skrifta-
stóllinn nærri aðaldyrum. Þar sátu þeir,
sem skriftuðu og leystu frá skjóðunni
en skriftafaðirinn hlustaði á. En það
vakti furðu hve skriftamálin bárust fljótt
út frá þessum stað og hafa þau þó
ætíð verið hin helgustu leyndarmál.
Hin ýmsu leyndarmál voru þegar á
hvers manns vörum.
Við athugun kom i ljós, að bergmálið
gerði mönnum kleift að heyra hvert orð,
sem fram gekk af munni þess, er skrift-
aði í nærri 100 metra fjarlægð, og mörg
eyru voru fús að heyra.
Á sumum stöðum úti í náttúrunni er
bergmálið mikið og þrungið töfrum. En
í byggingum er það oft tæknilegt vanda-
mál, sem erfitt er að leysa.
46 DAGUR 50 ÁRA