Dagur - 01.09.1971, Side 4

4

isft
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
SLIPPSTÖÐIN
SLIPPSTÖÐIN H.F. á Akureyri var
stofnuð af heiniamönnum og sýnir
saga hennar farsæla þróun. Eigendur
hennar nú eru Akureyrarbær, ríkis-
sjóður, Kaupfélag Eyfirðinga og aðr-
ir minni hluthafar.
Slippstöðin hefur smíðað mörg og
vönduð fiskiskip og síðan tvö strand-
ferðaskip, en við hana hefur nú ver-
ið samið um smíði tveggja stórra
skuttogara, annan eða báða fyrir Út-
gerðarfélag Akureyringa h.f.
Slippstöðin á Akureyri hefur full-
komnustu aðstöðu innlendra skipa-
smíðastöðva til stálskipasmíða. En
árin 1967 og 1968, er samdráttur
varð geigvænlegur í skipasmíðum og
skipaviðgerðum, hrakaði hag stöðv-
arinnar mjög, vegna verkefnaskorts.
Bær og ríki tiv'ggðu þá stöðinni nýj-
an starfsgrundvöll, er fróðir menn
töldu öruggan um nokkra framtíð.
Jafnframt gerði hið opinbera kröfu
til þess, að skipt væri um fram-
kvæmdastjóm fyrirtækisins og var
svo gert.
Nú er Slippstöðin aftur komin í
alvarleg fjárliagsvandræði og hefur
stjórn hennar farið fram á nokkra
milljónatugi í rekstur og f járfestingu
og er það mál óafgreitt. Fjármála-
ráðuneytið hefur látið fara fram at-
hugun á fyrirtækinu, og lét f jánnála-
ráðherra þess getið í viðtali við Dag
fyrir skömmu, að eftir þá athugun
sýndist sér, „að nokkuð víðtækrar
aðgerða sé þörf í Slippstöðinni“. Af
þessum ummælum ráðheiTans má
ráða, að stöðin sé ekki aðeins í þörf
fyrir aukið fjármagn, en fleira þurfi
endurskoðunar við, og eru þeir þætt-
ir mjög ræddir á Akureyri um þessar
mundir.
Ráðamenn Slippstöðvarinnar, Ak-
ureyrarbær og stjómvöld landsins,
þurfa að gera sér vel ljóst, að stál-
skipasmíðamar á Akureyri em orðn-
ar einn af meginþáttum atvinnulífs-
ins í kaupstaðnum, og að það myndi
hafa hin alvarlegustu áhrif á Akur-
eyri, svo og á öll landsbyggðarmál,
ef að stálskipaiðnaðurinn hér væri
sveltur til lengdar.
Hins vegar verða menn að gera sér
ljóst, að í hinni ungu atvinnugrein
hér á landi, stálskipasmíðum, mun
margskonar þekkingu og reynslu
vanta. Þá þekkingu þarf að flytja
inn í landið, ef með þarf og er það
engin minnkun, fremur en í öðrum
yngri greinum iðnaðar. □
Teigadalsjökli
SÍÐUSTU dagana í maímánuði
sl. tók fólk á bæjunum Melum
og Urðum í Svarfaðardal eftir
því að Teigaráin, sem kemur úr
samnefndri dalskoru, sem geng-
ur inn í suðurhlíð Svarfaðar-
dals innra, var orðin mjög mó-
rauð, eða öllu heldur rauðgul á
litin og jafnframt venju fremur
vatnsmikil.
Þegar farið var að grennslast
nánar eftir þessu kom í ljós, að
jökullinn í botni dalsins hafði
hlaupið. Var hann allur ferlega
sprunginn og sundurtættur, og
mun jafnframt hafa lengzt nokk
uð og hækkað framantil, en
lækkað innantil. Mikið er af
rauðleitum gjallleir í dalnum og
veldur hann litnum á ánni.
Þótt margir séu jöklar í Eyja
firði, er það ekki hversdagsleg-
ur atburður að þeir hlaupi, og
því var það að undirritaður
lagði þangað leið sína, þann 23.
júlí sl. Glöggt mátti kenna áhrif
þessa atburðar á Svarfaðardals-
ánni, sem var rauðlituð allt til
ósa, af vatninu úr Teigaránni,
og er það þó aðeins lítið brot af
vatnsmagni hennar. Ekið var að
bænum Melum, sem er skáhallt
fyrir neðan dalsmynnið, og
gengið þaðan upp í dalinn.
Vatnið í Teigaránni virtist vera
þykkt af leðjunni, sem það bar,
og fallega rauðgul. Einnig hafði
farvegurimi litazt meira eða
minna rauður. Meira að segja
höfðu nokkrar lindir, sem
spretta upp rétt fyrir neðan
dalsmynnið, fengið lit af ónni.
Var vatnið í þeim fölgult eða
gulgrátt, líkast því sem árvatn-
ið hefði verið síað.
DalsmynniÖ liggur í nálægt
600 m. hæð yfir sjó, en þaðan er
dalurinn fremur hallalítill, inn-
undir jökulinn, en vegalengdin
þangað er um 2 km. Austan
dalsins er Stóllinn, með hæsta
toppinum, Kerlingunni, sem er
1214 m. skv. korti. Að sunnan
er hamragarður mikill og þver-
hníptur, þvert fyrir botni dals-
ins, og er hæsti hluti hans 1282
m. hár, en að vestan er Teiga-
fjall, um 1000 m. hátt.
Jökullinn blasir við utan úr
dalsmynninu, hann fyllir dal-
botninn að mestu, er ærið digur
og bumbumikill. Sprungurnar
sjást greinilega héðan að utan
og jafnvel einstakir jakar. Þeg-
ar nær dregur, sést að fram úr
jökulkúpunni gengur tunga,
sem er ekkert nema jakahröngl,
blandað aur og grjóti. Ekki
vantar mikið á að tunga þessi
hafi fyllt upp gamalt jökulleg,
sem þarna er, líklega frá því um
1800, og hefur hún því augljós-
lega gengið töluvert fram. Eng-
ar mælingar eru til á þessum
jökli, en miðað við jökullegið
og loftljósmyndir frá 1955(?)
mætti áætla, að jökullinn hafi
lengzt allverulega, en sjálf-
ur er jökullinn vart meira en
1 km. á lengd.
Fremstu jakarnir í tungunni
eru að mestu úr nýsnjó (um
1—3 m. á þykkt), sem jökullinn
virðist hafa rifið upp á undan
sér. Sumstaðar hefur jökullinn
einnig gengið fram yfir nýsnjó-
inn. Ofantil í tungunni eru mun
gtærri jakar, af bláum jökulís,
oft meira eða minna blandaðir
möl og grjóti. Eru margir þeirra
á stærð við meðalhús, ferlega
samanhrúgaðir og turnaðir.
Margir jakanna eru greinilega
lagskiptir, og markast lögin af
.dökkum rákum, sem ætla má
að séu sumarmörkin. Má því
áætla aldur jakanna af þessum
lögum. Jakarnir í tungunni
voru samkvæmt þessu ekki
nema fárra ára gamlir, en hvert
árlag var um 1—2 m. á þykkt,
nokkuð misjafnt.
Því ofar sem dró í tungunni
virtust jakarnir eldri, en í
sprungum upp á jökulkúpunni
mátti greina allt að 20 lög, og
sást þó ekki til botns í þeim.
Allt bendir þetta til þess, að
jökullinn hafi verið staðnaður,
og ekki hreyft sig að ráði, enda
mun svo um flesta smájökla í
dalbotnum á þessum slóðum.
Má vera, að það sé einnig skýr-
ingin á því hvers vegna jökull-
inn hleypur svo skyndilega. Á
nær næstum yfir hann. Ofan
við þessa stóru gjá er um 100
m. breitt jökulstykki, sem er
lítið sprungið og virðist ekki
hafa haggazt neitt, en neðri gjár
barmurinn hefur greinilega sig-
ið og lækkað um nokkra metra,
mest austantil, en þar virðist
jökullinn hafa sigið niður á
stóru svæði, og svarar það
nokkurn veginn til upphækk-
unarinnar á stallinum og efnis-
ins í tung'unni.
Erfitt mun vera að komast að
gjánni, nema þá helzt vestan

Jökuiiínn margsprunginn.
undanförnum árum hlýtur jök-
ullinn að hafa þykknað veru-
lega, einkum efri hlutinn, sem
liggur í um 900—950 m. hæð.
Að því hlýtur að koma, að hann
standi ekki undir sér, og brotni
upp, líkt og hér virðist hafa
gerzt.
Fyrir ofan tunguna er mikil
jökulbunga. Þarna er um 100—
150 m. hár stallur í dalbotnin-
um, sem jökullinn hefur skriðið
fram yfir, en jafnframt hefur
hann hrúgazt upp á stallinum,
og hækkað um nokkra metra.
Þar eru sprungurnar mestar og
stærstu jakarnir. Ofan við stall-
inn er jökullinn að vísu mjög
sprunginn, en hefur ekki brotn-
að verulega upp. Flestar sprung
urnar liggja þvert yfir iökulinn,
þ. e. þvert á skriðstefnuna.
Vegna sprungnanna er jökull-
inn ófær yfirferðar, nema vön-
um jöklamönnum með sérstak-
an útbúnað, svo sem ísexi og
reipi. Ekki er heldur hægt að
komast inn með jöklinum að
austan, því þar ná gínandi
sprungurnar alveg upp í. þver-
hníptan hamravegginn. Efst á
jöklinum hefur myndazt heljar-
mikil þversprunga eða. gjá, sem
(Ljósm.: H. H.)
frá, með því að fara upp á Teiga
fjallið. Efri gjárbarmurinn var
víða þverhníptur og mátti þar
greinilega lesa um 20 árlög í
jökulveggnum, en líklegt þykir
mér að þau séu a. m. k. helm-
ingi fleiri.
Þannig er þá aðkoman í Teiga
dalnum í stórum dráttum.
Allt virðist benda til, að
hlaupið hafi gerzt skyndilega,
jafnvel á fáeinum mínutum, og
að líkindum aðfaranótt hins 28.
maí, enda telur fólkið á Melum,
að þá hafi áin verið orðin rauð-
lituð, en þess hafi ekki orðið
vart fyrr. Dagana 25.—27. maí
var töluverð úrkoma á þessum i
slóðum, en hiti hins vegar frem-
ur lágur. Þann 28. hlýnaði svo
skyndilega aftur. Úrkoma í niáí *
var allt að því þreföld miðað
við meðallag, en hiti hins vegar
í meðallagi.
Ekkert verulegt vatnsflóð
virðist hafa fylgt hlaupinu,
fram yfir það sem venjulegt má
telja í vorleysingum. Þó má sjá
merki um það í jöklinum, að
vatn hefur flóað út úr sprung-
um.
Ekki hafði Melafólk tekið eft-
ir neinum óvenjulegum hljóð-
um, um þetta leyti, og er það
eðlilegt ef hlaupið hefur. gerzt
á nóttu, en varla hefur það
gengið alveg hljóðlaust fýriri
sig; Þótt nú vaferu liðnir um
tveir mánuðir frá hlaupinu,
mátti samt heyra töluverða
skruðninga í jöklinum, dunur'
og dynki, ög alls kónar undar-
lega tónlist. Stafar það einkum
af því að steinar og jákar hrapa
í sprungur bg hólur, jafnóðum
og jökullinn bráðnar, en hver
sprúnga hefur 1sína ákveðnu
bylgjulengd og skapar því hver-
sitt sérstaka hljóð. Minnir það
eigi. alllítið á elekróniska tónlist:
nútímans.
Jökulhlaup eru sjaldgæf fyrir
bæri hér um slóðir. Þó eru sagn
ir um hlaup í Bægisárjökli árið
1801, og sagt var að þá hefði
Bægisárin verið jökullituð allt
sumarið. Halldór Hallgrímsson
á Melum mundi einnig eftir
hlaupi í Búrfellsjökli, sem er í
næsta dal fyrir vestan Teiga-
dalinn, og taldi hann það hafa
orðið á árunum 1912—13. Þá
hafði Búrfellsáin vaxið mjög,
og verið jökullituð í nokkurn
tíma.
Venjulega breytist náttúran
hægt, að okkar dómi. Þegar húri
tekur skyndilegum stakkaskipt-
um verður gjarnan uppi fótur.
og fit. Þó eru þær breytingar
ekkert merkilegri en þær sem
hægfara eru.
Helgi Hallgrímsson.
Aldeyjarfoss í stuðlabergsgljúfri.
(Ljósm.: Sig. Stef.)
Skessukelillinn við Aldeyjarfoss
Framhald af blaðsíðu 8.
úmhverfi hans. Hann fellur
frapqi af bjargbrún móti vestri.
Áustan lljótsins, Jítinn spöl fyr-
ir ofan fossinn er klettagil. Um
það hefur fljótið áður runnið,
fyrir hundruðum eða.þúsund-
um ára. Er klettagilið hrikalegt
mjög og fegurð þess æði stór-
brotin. Um það rennur nú berg-
vatnskvísl. Efst í gilinu eru
furðulegar bergmyndanir, frá
þeim tíma, er fljótið rann þar,
og þar er skessuketill einn,
fremur óvenjulegur, lóðréttur í
skáhöllu berginu. Ég hafði veitt
hringlaga opinu eftirtekt fyrir
löngu.: En í sumar fór ég að at-
huga þetta nánar. Opið eða
hringurinn er 80 sm. í þvermál,
en sjálfur var skessuketillinn
fnllur af sandi og leir. Það
leyndi sér ekki hvað hér hafði
gerzt því að opið var slípað inn-
an og mjög slétt. Hélt ég fyrst,
Framhaldsnám í almennri
UM skeið hefur verið um það
rætt meðal kennara á Hvann-
eyri og annarra, að þörf væri á
því að koma á fót búfræðinám-
skeiðum við bændaskólana.
Hlutverk þeirra gæti verið
tvenns konar:
í fyrsta lagi að lengja búfræði
námið frá því sem nú er, um
allt að því 1 vetur, og stuðla á
Fegurslu gölur bæjarins
VEGNA hagstæðrar veðráttu,
eru margar lóðir mjög falllegar
og vel hirtar víðs vegar um bæ-
inn. Breytt verður út af venju
á þessu ári, með því, að finna
tvær af fegurstu götunum.
Ásvegur og Alfabyggð urðu
fyrir valinu sem fegurstu götur
bæjarins. Skólagarðar Akureyr-
ar eru til fyrirmyndar, hvað við
kemur ræktun matjurta. Ungl-
ingar eru hvattir til þess, að
notfæra sér þá kennslu sem þar
er veitt varðandi ræktun hinna
ýmsu tegunda matjurta.
Fyrir tuttugu árum hlutu
eftirfarandi aðilar verðlaun fyr-
ir fallegar lóðir: Helgi Steinar
og frú, Ægisgötu 24, Kristján
Stefánsson og frú, Hríseyjar-
götu 10 og Haraldur Jónsson og
frú, Eyrarvegi 25 A.
Verl er að minnast þess, að
þessir aðilar hafa hirt garða
sína af alúð og gostgæfni sl.
tuttugu ár.
Á þess utímabili hefur Fegr-
unarfélagið veitt öðrum átta
verðlaun, sem hafa einnig hirt
garða sína með sóma.
Félagið vill benda á framtaks
semi Landsbankans, Útgerðar-
félags Akureyringa og Mennta-
' skólans í standsetningu lóða
sinna.
Félagið vill hvetja Akureyr-
inga til þess, að sameinast um
fegrun bæjarins. Akureyri hef-
ur haft forustu um áratugi, sem
mesti og fegursti bær landsins,
hvað viðkemur skrúðgarðyrkju.
Akureyringar verða að halda
því sæti og mega hvergi slaka á,
því að samkeppnin er orðin
mikil frá öðrum bæjarfélögum.
Fegrunarfélagið lagði blóm-
sveig að minnisvarða Sigurðar
Sigurðssonar búnaðarmála-
stjóra í tilefni af 100 ára fæð-
ingarafmæli hans, 5. ágúst.
Frá Fegrunarfélagi Ak.
þann hátt að því, að búfræö-
ingar verði betúr að sér.
í öðru lagi að veita eldri bú-
fræðingum, svó og bændum
yfirleitt, kost á því að auka
þekkingarforða sinn og fylgjast
með framförum' á sviði búfræð-
innar.
Mál þetta hefur verið rætt
við fyrrverandi og núverandi
landbúnaðarráðherra, þá Ingólf
Jónsson og Halldór E. Sigúrðs-
son, svo og ráðuneytisstjóra
Gunnlaug E. Briem. Hafa þeir
allir tekið máli þessu vel óg tjáð
sig því fylgjandi. Hefur land-
búnaðarráðuneytið ákveðið að
hafist verði handa í þessu efni
á Hvanneyri í vetur (1971—
1972) með takmarkaðan fjöldh
nemenda, ef þátttaka fæst. Nám
skeiðin verða 3 alls, og stándá
hvert þeirra í um það bil "6
vikur. Kennsla verður ókeypis.
Fyrirkomulag nárriskéiðanna
er hugsuð þannig:
Námskeið í jarðræktarfræðí,
er hefjist í byrjun nóvember. ‘
Námskeið í búfjárfræði, er
hefjist upp úr áramótum.
Námskeið í hútækni og bygg-
ingum, er hefjist í seinni hlufa
febrúarmánaðar.
Nemendur geta eftir vild tek-
ið þátt í einu námskeiðanna eða
fleiri, eftir því sem rúm leyfir.
Reynt verður að haga náminu
þannig, að það ‘verði sem mest
hagnýtt, en þó að mestu leyti
framhald af venjulegu búfræði-
námi.
Þeír búfræðingar (eða aðrir),
sem hafa hug á að sækja ofan-
greind námskeið, sendi umsókn
fyrir 20. sept. til undirritaðs,
.þar-sem ín. a. sé greint frá aldri
og irienntun.
Guðmundur Jónsson.
r
a
að þetta væri aðeins grunn skál.
Fór ég að hreinsa upp úr þessu
og kom þá í ljós, þegar í botn
var komið, að hér var um 2.4
metra djúpan skessuketil að
ræða, og heldur víðari í botn-
inn en efst. Það var raunar helli
rigningu 25. júlí að kenna eða
þakka, að ég rauk í að fara að
grafa skessuketilinn upp, því að
þá var ekki hægt að vinna að
heyskapnum, og var það meira
verk en ég hugði og hafði ég þó
hjálparmenn.
Mér lék mikil forvitni á að
sjá steina þá, er þetta verk
höfðu unnið, ásamt straumvatn-
inu. Og á gljáfægðum botnin-
um voru þeir, 12 að tölu og mis-
stórir. Þeir eru líka listaverk
að útliti og lögun, allmörg kíló
sá stærsti. Við hlið þessa furðu-
verks mótar fyrir annarri skól,
miklu stærri. Inn í hana er
gangur úr þeim skessukatli, er
frá segir hér að framan og mun
frost hafa sprengt vegginn á
milli, eftir að vatn hætti að
renna þar. Er hægt að skríða
þar í gegn, þegar hreinsað hefur
verið upp úr þeim stærri.
Þ. J.
HVERNIG eru unglingar inn-
.rættir, seiri leika sér að því að
rífa níður og eyðileggja það
sem fallegt þýkir? Blómstrandi
jurtir eru rifnar upp með rótum
og dréift um allt, perum og
fattningum stolið, bekkjum velt
úm koll og hent ofan í gos-
brunn, te.nglar eyðilagðir og
gfeinar brotnar,_____
Hvað liggur á bak við þennan
verknað? Bera unglingar ekk-
ert skynbragð á fegurð, snyrti-
mennsku og líf jurtarma? Hverj
úm er ufn að kenria?'
Svarið 'er auðvelt, því hverja
eiga UngÍingaTnir að taka sér til
fyrirmyndar aðra en þá full-
orðnu? Foreldrar, kennarar og
aðrir, Sem taka þátt í uppeldi
unglinga,- verða að ganga á und-
an í því, að virða og varðveita
allt það, er til fegurðar horfir.
J Oddgeir f>. Arnason.
Karófína Sigurbjörg Karlsd.
HÚSFREYJA, VESTARA-LANDI, ÖXARFIRÐI
Fædd 5. júní 1895. — Dáin 4. júlí 1970.
Kveðja frá eiginmanni, börnum og öðrum
vandamönnum.
Nú rökkurslæður reifa sund
og rikir þögn uni f jörðinn þinn
þá stirðnuð er þín milda mund,
er mýkti und og vermdi kinn.
En hvíldin er þeim miskunn mjúk,
sem mein og þjáning nístir fast
þú varðst að þreyja særð og sjúk
og sárar æ þinn f jötur baízt.
En heima á Landi hugur þinn
til hinzta dags æ bundinn var.
Nú Ijóð þér flytur Iækurimi
og litum bregða sóleyjar.
Því ykkar sambúð auðnu merkt
var alla stundu jöfn og söm,
til býlis þess, er batt svo sterkt
var brautin ávallt kær og töm.
Þú unnir kjarri, lyngi, lind
og litlum þrestí, er æfði söng,
og við þér brostí vegleg mynd,
er vorið gaf sín yndisföng.
Þú gekkst þinn veg af grandvarleik
og glóð á þínum armi brann
sem vermdi og kveiktí ljós á kvcik,
svo kaldur skuggi þoka vann.
Og nú ert þú með kærleik kvödd,
þér hvílu bj'ggð þín hefur veitt.
Þér Öxarfjarðar ómar rödd
sem unnir þú svo trúít og heitt.
J. Ó.
STEFANlA AUSTFJÖRÐ
MINNINGARORÐ
HVAR hefur brotnað skarð í
skjólvegg okkar? Hvað veldur
þessum óróa hugans og bresti í
öryggið? Ég veit það! Hvert á
nú að flýja með áhyggjur fjöl-
skyldunnar, vafamálin, gleði-
efnin? Vinkona okkar, næsti
granni, er horfin, vinkona, sem
allt skyldi og allt : vildi gott
gjöra. Stefanía „amma“, Stef-
anía Austfjörð, er dáin! Nú
verður ekki framar hlaupið til
hennar, að sjá hana og heyra
með hollráð og vinhlýju — svo
hýra og erna, þrátt fyrir háan
aldur og næsta erfitt æviskeið.
— Þess vegna verða okkur
sumardagarnir ekki eins bjartir
og gleðiríkir sem ella.
Oft höfum við setið við þitt
góða kaffiborð í litla eldhúsinu.
Þar hafði ég og notið frásagna
þinna frá liðinni ævi. Minnið
var trútt og frásögnin lipur,
skýr og hispurslaus.
Aðeins tveggja ára var Stef-
anía litla látin til vandalausra,
en var þó meira hjá móður
sinni, einstæðri vinnukonu.
Átta ára gömul var þó litla
stúlkan send til frænku sinnar
og átti að gæta yngra barns
hennar. En aðbúðin var ömur-
leg, hirðing engin og hún fékk
að sofa í druslum á bak við
kistu! En sú litla var snemma
ákveðin til bjargráða. Seglskúta
kom á fjörðinn og lagðist inn í
Krók. Stefanía litla kannaðist
vel við Larsen, norska skipstjór
ann. Hún laumaðist í rökkrinu
inn í Krók. Skipstjórinn tók
henni glaðlega og sagði: „Viltu
vera með?“ „Ef ég má,“ var
svarið. Og næsta morgun skil-
aði Larsen henni heim til móð-
urinnar í næsta firði. Móðirin
fagnaði henni nú ekki, en sá
skjótt, að ekki var vanþörf á
aðgerðum. En þær reyndust
ekki þrautalausar; hárið mikið
og flókið, kamburinn reif og
sleit, og steinolían brenndi, —
en lítil stúlka var ekki send
aftur í bráð.
Skólagangan varð einn dag-
ur, — þá komu upp „rauðir
hundar“ — allt búið, — en mik-
ið grátið næstu daga og vikur!
Blessuð litla Stefanía! Tíu ára
gömul ertu svo komin upp í
sveit og lærir að mjólka kýr,
strokka rjómann, búa til flat-
brauð og baka á glóð. Húsfreyj-
an er ljósmóðir, en lítil hús-
móðir, og þarna er þér ætlað að
- SMÁTT OG STÓRT
(Framhald af blaðsíðu 8).
kvæmdastjóri er Eyjólfur Sigur
jónsson. Systurfélag Fjánnagns
hefur einnig tekið á leigu Auðn
ir við Mývatn og ætlar í sam-
vinnu við bændur, að koma upp
klaki og fiskeldi.
HITABYLGJA
Leikíélag Reykjavíkur sýndi
„Hitabylgju“ á Akureyri á
sunnudagskvöldið, í Samkomu-
húsinu. Var troðfullt hús og
leiknum mjög vel tekið, sem
vænta máttí, og var Önnur sýn-
ing á mánudag og í gærkveldi.
Steindór Hjörleifsson er leik-
stjóri en leikendur sjö. Höfund-
ur Hitabylgju er Ted Willis,
sjónvarpsmaður og leikritahöf-
undur frá Tottenham. Leikur-
inn fjallar um hin miklu vanda-
mál í samskiptum fólks af ólík-
um kynþáttum.
Leikfélag Reykjavíkur hefur
jafnan hlotið ágæta aðsókn í
leikferðum sinum hingað norð-
ur.
taka við húsverkum og nat-
reiða aðra vikuna móti vaxinni
vinnukonu. Og stundum er eld.l
viðurinn svo slæmur, að eina
ráðið til þess að fá matinn soð •
inn, var að fara í fiárhús og ná
sér í fúinn raft úr ræfrinu!
Eina bótin að húsbóndinn er
þolinmóður og tillitssamur, og
heimilið ekki stórt.

Sem ung kona ertu með smá -
börn þín með þér í vinnu-
mennsku, en eiginmaðurinn :
sjó, í siglingum vítt um álfu *
og höf. Á sextugsaldri ertu mai. ■
ráðskona við byggingu Lauga-
skóla. Þá eru börnin uppkomir.
og gift, öll þrjú og eiginmaðui •
inn kominn að landi og vinnu ;
við smíðar við bygginguna. Þu
ert ein, með eldavél í lelegum
skúr og matreiðir fyrir stórar.
hóp manna og þjónar sumum.
líka. Þá — eins og oftar un .
ævina — var lítið sofið en ieng 1
unnið og af kappi.
Og það líður á ævina við mei i
læti og mótlæti, sonur og eigin-
maður hafa kvatt og hortið aii
sviðinu, en fjölskyldan stæhka..'
þó, jafnvel barna-barna-Darní ■
börn farin að hlaupa um og
kalla á Stefaníu ,.ömmu::. Og
,,amma“ er alltaf viðbúm aci
sinna þeim sem kalla — yngri
og eldri. Rokkurinn og p'rjói.-
arnir eru í notkun til siðusti
daga, ótal leystar og vettiingar,
mjúkir og litfagrir eru unnir og
stroknir af lúnum höndum, er.
með gleði og bæn, að þeír fa
yljað litlum fótum og kóldum
höndum, glatt barnshugam.
með fögrum litum. En nú er
rokkurinn þagnaður, prjónarm:-'
liggja og blómin í gluggunum
þínum eru hnípin.
Kæra vinkona, Stefanía
„amma“. Stutt var þín skóla-
ganga-----en námsbrautin þó
löng; lífið allt. En þar læröir þú
snemma þann sannleika, að li::
í friði við umhverfið: blómir..,
dýrin, börnin, fólkið, með kær-
leiksríkum vilja og fórnarhug
gefur lífsgildið mest. Þes-;
vegna urðu og vinirnir margh’
og margskonar. Ég þakka ai:
hjarta fyrir mig og' mína, og
veit, að þú munt áfram og hvar-
vetna í góðra vina hópi, meðal
blóma í Guðsfriði.
Skrifað í júlí 1971.
Jónas frá Brekknakovi.
ÞAKKARORÐ
HJÓNIN í Krossnesi í Árnes-
hreppi í Strandasýslu, Eyjóifu :
Valgeirsson og Sigurbjörg Ale>'
andersdóttir, hafa beðið Dag aö
flytja öllum, sem studdu þau
með gjöfum og' á annan hát;
vegna eldsvoða á heimili þeirrr,
kærar þakkir.
Þau hjón eru nú að byggja
hæ sinn að nýju og ætla aci
halda búskap áfram á jörðinnx.