Dagur - 14.01.1983, Blaðsíða 3
ALIT
Bjarni Guðleifsson
Mér skilst að mikill vandi steðji
nú að öllum útflutningsatvinnu-
vegum þjóðarinnar. Ál, skreið
og dilkakjöt eru allt hálfgerðar
vandræðaafurðir, sem þó koma
hver úr sinni atvinnugrein. Lík-
lega er sama hvað við framleið-
um, annaðhvort hrynur mark-
aðurinn eða við fáum of lágt
verð fyrir framleiðsluna. Eg
man ekki í svipinn eftir neinu
sem við getum framleitt með
hagnaði til bjargar gjaldeyris-
ástandinu.
Pó er ekki ólíklegt að
tína mætti til eitthvað sem hag-
kvæmt gæti verið að framleiða til
útflutnings en ósköp er ég
hræddur um að það yrði vesæld-
arlegt í dollurum talið í saman-
burði við þann varning sem inn
er fluttur, metinn í sama gjald-
eyri.
Mér er samt alveg óskiljanlegt
hvers vegna menn basla sífellt
við að upphugsa leiðir til öflunar
gjaldeyris, en sáralítið er talað
um leiðir til að spara gjaldeyri.
Ég fæ ekki skilið annað en að
sparaðir dollarar séu jafngildir
öfluðum dollurum. Hver og einn
sem á erfitt með að skilja þetta
ætti að líta á sitt eigið heimilis-
bókhald. Ef hann lifir um efni
fram er annaðhvort hægt að
bæta úr því með minni eyðslu
eða meiri tekjum. Hvers vegna
leggja stjórnvöld landsins ekki
jafnmikla áherslu á að draga úr
óþarfri gjaldeyriseyðslu eins og
að leita leiða til að afla enn meiri
gjaldeyris? Ég trúi því ekki að
við höfum samið svo af okkur að
við vegna þessara viðskipta-
samninga getum ekki lagt höml-
ur á heimskulega gjaldeyris-
eyðslu. Ég trúi því heldur ekki
að menn telji stjórnun heimsku-
legs innflutnings óæskilega haft-
astefnu og frelsisskerðingu og að
betra sé að ana út í skuldafenið í
nafni frelsisins. Landinu þarf
auðvitað að stjórna eins og
hverju öðru heimili og þá ekki
síst eyðslunni sem fer úr land-
inu.
Aukinn útflutningur iðnvarn-
ings, einkum afurða stóriðju-
vera, á líka að hindra ímyndað
atvinnuleysi hérlendis. Hömlur
á heimskulegan innflutning eru
einnig atvinnuskapandi vegna
þess að þá framleiðum við sjálfir
það sem við þurfum og er hús-
gagnaiðnaðurinn ferskt dæmi
um þetta. í nafni frjálshyggjunn-
ar skrifar Jónas DV-ritstjóri ný-
lega í forystugrein: „Fátt vitu-
legra er hægt að gera í efnahags-
málum en láta frjálsan innflutn-
ing skera hefðbundinn landbún-
að niður við trog.“
Sem betur fer stjórnar Jónas
ekki landinu og ef þetta er hans
besta úrræði þá er hætt við að sá
þjóðarbúskapur færi svipað og
hjá Hrafna-Flóka, er hann
gleymdi að heyja fyrir skepnur
sínar. En það er einmitt þessi
einfalda búmannsregla sem
landsfeðurnir hafa gleymt: Að
vera sjálfum sér nógur og leita
sem minnst til annarra. Pessu
hafa þeir gleymt í amstrinu við
að afla gjaldeyris vegna óþarfa
eyðslu.
Bæði almenningur og þeir
sem landinu stjórna þurfa að
gera sér grein fyrir því að hollur
er heimafenginn baggi, ekki
bara líkamlega hollur, heldur
einnig fjárhagslega.
Skilnaðurinn er um garð genginn, þú ert
orðin frjáls maður aftur. . .
Séra, værir þú þá fáanlegur til að annast
útför á mánudaginn?
Það er nógu slæmt að þurfa að skreppa á
barinn þótt maður þurfi ekki að gera það
í svona afleitu veðri. . .
Reyndu að hætta þessu sífellda
nöldri. . .
Þessi auglýsing
er um meiri peninqa
en þiq órar fyrir
HAPPDRÆTTl
HÁSKÓLA ÍSLANDS
HEFUR VINNINGINN
14. janúar 1983 - DAGUR - 3