Dagur - 21.01.1983, Blaðsíða 5
/ skíðalandi Húsvúcinga
Fáir staðir á landinu státa af
eins góðri aðstöðu til skíða-
iðkunar og Húsavík.
Húsavíkurfjall sem er 417
metrar yfir sjávarmáli, að
sögn landafræðinnar gömlu,
er auðugt af góðum brekkum
sem eru vel til þess fallnar að
renna sér á skíðum. Áhugi
bæjarbúa hefur aukist stór-
lega á skíðaíþróttinni á
undanförnum árum. Margt
hefur líka verið gert af hálfu
bæjaryfirvalda til þess að
mæta þessum aukna áhuga
fólks á þessari göfugu íþrótt.
Núna eru 4 togbrautir í fjall-
inu. í Skálamel eru tvær, önn-
ur 300 metra löng hin 400
metrar. í svokölluðum
„Stöllum“ er togbraut á milli
500 og 600 metrar.
Systumar Sæunn Helga og Guðný Bjömsdætur drekka kakóið sitt og hlýja
sér í skúmum. Myndir: Þ.B.
VÍSNAÞÁTTUR
Jón Bjamason
Ekki
kenna
meinin
Nú ég skil það vcl, sem ég vissi
ekki fyrr,
en vísindin eru að sanna:
Að árásargjömustu aparnir
urðu forfeður manna.
mér.
• •
Óli Halldórsson orti svo til
æskuvinkonu sinnar. Við getum
sagt eftir hryggbrot:
Ekki kenna meinin mín
mér að forðast vítin.
Hugurinn leitarheim til þín,
hann ersvona skrýtinn.
Eftir febrúarsamningana 1974,
orti ÓIi Halldórsson á Gunnars-
stöðum svo:
Sami maður spáir svo viðvíkj-
andi stjórnarskránni nýju:
Það á að auka þinglið frítt.
Þrengjast fer á stalli.
Þar næst byggja þinghús nýtt
á þjóðarskuldafjalli.
Um efnahagsástand þjóðarinnar
hefur Jón Jónasson, Hrauni
Öxnadal, þetta að segja:
Efnahags er öngþveitið
algjört, því ermiður.
Allt er að síga út á hlið,
aftur á bak og niður.
Og enn kveður Jón í Hrauni:
Eigi er burðug æviskrá,
eða minnisvarðinn,
þeirra er ráðast aðeins á
allra lægsta garðinn.
Næstu vísu kveðst Óli hafa ort er
hann lenti í slæmum félagsskap:
Þess eru dæmi mörg, sem má
marka afgögnum skýrum,
að það er feigð að flækjast hjá
flokki af villidýrum.
Þá kemur vísa sem Óli kvað er
hann hélt til smölunar árla
morguns í haustveðri svo blíðu
sem frekast gefst:
Þó að svíði ennþá und,
aftur bætt mér getur
þessi milda morgunstund
marga kalda vetur.
Haustvísa í öðrum tón: Einnig
eftir Óla á Gunnarsstöðum.
Fjúka laufog fölna strá.
Fossins hljóðnar ómur.
Hærri tónum herðirá
haustsins kuldarómur.
Næstu vísu orti umsjármaður
þáttarins er hann heyrði og sá
sjónvarpsfréttir utan úr hinum
stóra heimi:
Er á kröfum engin stans.
- Öfugt fleytan skríður. -
Ágirndin til andskotans
íslendingum ríður.
„Hvað er sannleikur?" var eitt
sinn spurt. Jóni þykir sem hann
sé nú sagður á ýmsa vegu:
Á Alþingi, sem allsstaðar
- er það mikill bagi -
að sannleikann þeir segja þar
sinn með hverju lagi.
Fyrir nokkrum árum hættu blöð-
in að koma út um skeið. Blaða-
verkfall var það víst kallað. Þá
orti Jón í Hrauni:
Blöðin síðan fóru flatt
fækkar okkar kynnum.
Ég er farinn að segja satt
svona stökusinnum.
í lok þáttarins birti ég hring-
hendu eftir Kristján Benedikts-
son, málarameistara. Hann þyk-
ist víst bráðum orðinn gamall:
Ungir völdin eignast skjótt.
Aldinn höldur bíður.
Tímans öldur falla fljótt.
Fast að kvöldi líður.
Jón Bjarnason.
Allar eru þessar brautir í
meiru og minna sambandi hver
við aðra og þeir allra duglegustu
geta komist með fjórðu tog-
brautinni alla leið upp á topp.
Það telst ekki til meiriháttar
framkvæmda að fara á skíði.
Þótt margir noti bíla sína til þess
að fara á í fjallið, er það mjög
algengt að fólk spenni á sig skíð-
in heima hjá sér og renni sér svo
og gangi á þeim upp á fjall.
Sl. sunnudag skrapp blaða-
maður Dags í heimsókn í Skála-
melinn. Þrátt fyrir kulda og tölu-
verða gjólu voru allmargir
komnir á skíði um hádegi og þá
tvo tíma sem ég staldraði þar við
var stöðugt að bætast við fólk í
þann hóp. Fólkið var á öllum
aldri, sá yngsti varla meira en
tveggja ára og sá elsti trúlega á
sjötugs aldri. Þótt skíðaaðstað-
an frá nátturunnar hálfu sé stór-
kostleg þarna í Melunum, verð-
ur það sama ekki sagt um að-
stöðu þá sem starfsmönnum tog-
brautanna er boðið upp á. Ein-
hver var að tala um að „Flug-
stöðvarmannvirkin" á Aðaldals-
flugvelli væru hreint ekki til þess
fallin að hrópa húrra fyrir, en
samt sem áður eru þau nú eins
og hátíð hjá þessum ósköpum.
Hússkrifli það sem notast er við
er „sjálfsagt uppundir 10 fer-
metrar“, eins og einn viðmæl-
andi minn komst að orði. Þar
inni sat Páll Ríkharðsson lyftu-
stjóri og hafði nóg að gera. Fólk
var að koma til þess að kaupa sér
aðgang að togbrautinni. Sumir
keyptu sér kort sem gildir frá
áramótum og út maí, og kostar
kr. 1300 fyrirfullorðna, 600 fyrir
10 til 15 ára og 300 fyrir 6 til 9
ára, aðrir létu sér nægja að
kaupa kort til dagsins. en slík
kort kosta 10% af hinum kort-
unum.
Páll lyftustjóri var að vonum
ekkert of hress með skúrinn
sinn. Því þrátt fyrir að hann væri
hitaður upp kæmu krakkar
Á leið upp í togbrautinni.
mikið þangað inn til að hlýja sér
sem eðlilegt og sjálfsagt væri, en
við alla þessa umgengni vildi yl-
Páll Ríkharðsson lyftustjóri.
urinn oft rjúka út um dyrnar.
Það var gaman að fylgjast með
skiðafólkinu bruna niður brekk-
una og hreint ótrúlæegt að sjá
sum smábörnin hvað þau voru
lipur.
Alltaf hef ég blóðöfundað
fólk sem getur steypt sér í ótal
hlykkjum niður snarbrattar
brekkurnar og stöðvað sig á
punktinum. Etir að hafa lufsast
um skíðasvæðið í um tvo tíma
var blaðamanni orðið kalt og nef
hans rautt og þrútið. Það var því
ekki um annað að gera en að
pilla sig heim. Áður en ég yfirgaf
svæðið kíkti ég inn í skúrinn til
Páls. Ég taldi 25 krakka sem
komin voru inn til þess að orna
sér. Var einhver að tala um að
gamla máltækið „Þröngt mega
sáttir sitja“ sé ekki í fullu gildi
enn?
Þ.B.
Eignist og
lesið
aldarsögu
elsta
kaupfélagsins
Stórbrotin baráttusaga sem
endurspeglar á margan hátt hugsjónir
og starf allra samvinnufélaga i
landinu i heila öld.
ALLT...
21 .janúar.1983 - DAGUR - 5