Dagur - 25.01.1983, Blaðsíða 7

anefndar Verkmenntaskólans á Akur-
ilastjóra Iðnskólans, lykla að nýja hús-
Myndir: H.Sv.
bjartsýni og dugnað. Við vildum
áreiðanlega allir gera meira og á
skemmri tíma en rétt er að gera
sér grein fyrir því að í mörg horn
er að líta og því er mikilvægt að
nýta vel það fjármagn sem fæst og
sjálfsagt verða áfangarnir orðnir
margir áður en sigri er náð.“
Síðan sagði Aðalgeir:
„Vegna þráláts misskilnings tel
ég rétt að nefna það að Verk-
menntaskólinn á Akureyri verður
sameinaður skóli framhaldsdeilda
Gagnfræðaskólans, Húsmæðra-
s'kólans og Iðnskólans. Skólinn
mun þannig taka að sér alla starf-
semi þessara skóla á framhalds-
skólastigi sem í gangi er og von-
andi bera gæfu til að auka hana
bæði að umfangi og fjölbreytni.
Ef Verkmenntaskólinn verður
stofnaður í vor, eins og stefnt er
nú að, munu nemendur hans
verða um 500 á næsta skólaári og
mun skólinn, ef guð lofar, eflast í
þróttmikla kennslumiðstöð í
verkmenntun, kenndar verða
brautir sem leiða til starfsréttinda
en jafnframt eiga nemendur kost
á námi sem veitir þeim aðgang að
námi á háskólastigi.
Einhver spyr karmski af hverju
Verkmenntaskóli. Ekki er neitt
svar við því. Hér er fyrirhugaður
700 nemenda skóli sem hefur
vegna þessarar stærðar möguleika
á að bjóða upp á fullkominn að-
búnað fyrir nemendur og
kennara, hér á ég við mötuneyti,
bókasafn, lestraraðstöðu, tækja-
búnað og félagslíf. Ég vil ekki
segja að stærðin sé að öllu leyti
kostur en þeir sem hafa staðið í
því að reka litla skóla vita að allur
félagslegur aðbúnaður nemenda
verður þar af skornum skammti.
Aftur á móti tel ég að ekki eigi að
sækjast eftir því að skólar verði
mikið stærri en þetta. F>að er von
mín og trú að þeir tveir skólar á
framhaldsskólastigi sem hér
munu starfa, Menntaskólinn og
Verkmenntaskólinn, munu sem
bræður standa saman og verða
færir um að veita það nám og
þroskavænleg störf sem gagnast
muni norðlenskri æsku og þjóð-
inni til heilla.“
Þegar hxst var í læknum fór hann upp undlr þar sem maðurinn stendur og sjást verksummerkin á snjónum. Myndir: H.Sv.
Smálækur varð að skaðræðis-
fljóti og drekkti um 50 grísum í
Svínabúinu Lóni við Akureyri
á laugardag. Hlaup kom í
lækinn, sem flóði yfir brú og
tún og inn í svínahúsið, þar sem
vatnið varð um mittishátt. Ná-
grannar komu eigendum til
hjálpar, en erfiðlega gekk að fá
aðstoð annarra og höfðu hjónin
Benny Jensen og Jónína Guð-
jónsdóttir orð á því við blaða-
mann á laugardag, þegar hann
ræddi við þau og kannaði
verksummerki flóðsins.
Þau sögðust hafa reynt að ná
sambandi við bæjarverkstjóra í
þeirri von um að fá einhverja að-
stoð bæjarstarfsmanna og jafnvel
tæki til að hleypa læknum fram og
dýpka farveg hans. Ekki náðist í
verkstjórann og var þá haft sam-
band við lögregluna, sem hvorki
gat gefið neinar upplýsingar né
veitt aðstoð. Sama var að segja
um slökkviliðið.
Því stóð fólkið nær berskjaldað
í þessum óförum, nema hvað
starfsmenn Norðurverks brugðu
skjótt við og komu með gröfu á
staðinn til að dýpka lækjarfarveg-
inn, þegar haft var samband við
þá og annað hafði brugðist. Um
átta manns, nágrannar eigenda
búsins, brugðust skjótt við til
hjálpar, að reyna að bjarga því
sem bjargað varð.
Þá má segja að upplýsingaþjón-
usta símans hafi brugðist, þvf þeg-
ar Jónína hringdi í 03 og bað um
að sér yrði gefið upp eitthvert
símanúmer í blokk við Keilusíðu,
til þess að ná sambandi við son
þeirra sem þar býr en hefur ekki
síma, var því svarað til að Keilu-
síða fyndist hreint ekki í tölvu
símans. Sem kunnugt er fer nú öll
upplýsingaþjónusta símans fram í
gegn um stöðina í Reykjavík og
telja margir að langt sé frá að hægt
sé að fá sömu þjónustu og þegar
starfsmenn viðkomandi sím-
stöðva höfðu þessa upplýsinga-
þjónustu með höndum.
Óvíst er reyndar hvort aðstoð
frá ofangreindum opinberum
aðilum hefði komið í veg fyrir
tjónið sem varð, þó brugðist hefði
verið öðruvísi við, því flóðið mun
hafa komið all skyndilega. Hins
vegar fannst þeim sem hlut áttu að
máli tómlæti þeirra sem leitað var
til meira en góðu hófi gegndi.
Lónslækurinn, sem venjulega lætur lítið yfir sér, flóði yfir brúna þegar mest var í honum,
Bræðumir Erik og Albert Jensen
unnu við að reyna að bjarga grísun-
um í vatnsflaumnum í vatnsfiaumn-
um ásamt föður þeirra og nágrönn-
um. Vatnið náði upp í mitti þegar
mest var.
Gyltumar róuðust tiltölulega fljótt,
en gera má ráð fyrir veikindum og
alls kyns afföllum í kjölfar vatnsins
og kuldans. Kettlingnum litla, sem
þama hlýjar sér, tókst að bjarga sér
undan vatnselgnum.
25. janúar 1983 - DAGUR - 7