Dagur - 04.02.1983, Blaðsíða 5

Yiðtölin og myndirnar hér á síðunni eru unnin af
tveim nemendum Gagnfræðaskóla Akureyrar sem
hér hafa verið í starfskynningu, þeim Sigurði Krist-
inssyni og Snorra Bragasyni.
akureyrskar hljónisveitir,
sem fluttu frumsamið efni,
afar fáséðar. Þó svo að
þessi þróun hafí þokast í
rétta átt má segja að hún sé
ekki svipur hjá sjón saman-
borið við það sem gerist í
Reykjavík. Því má kannski
um kenna aðstöðuleysi til
æfínga og tónleikahalds.
Æílun mín er sú að spjalla
aðeins við hljómsveitar-
meðlimi þeirra hljómsveita
sem mest hafa látið að sér
kveða nú síðasta ár. Þess
skal getið að meðlimir
Bara-flokksins sáu sér ekki
fært að koma í viðal.
rokk.“ „Ekki heavy,“ skaut Jón
Haukur inn í.
- Er hljómplata á döfínni.
„Nei, engin hljómplata. Við
höfum lítið sem ekkert hugsað um
svoleiðis framkvæmdir," sagði
Jón Haukur mér. „Hins vegar
erum við sífellt haldandi tónleika
víðsvegar um land og til að ítreka
það verðum við í Bifröst Sauðár-
króki á föstudagskvöldið 4. þessa
mánaðar og jafnvel á ísafirði
seinna í mánuðinum.“
Loks báðu þeir félagar mig að
koma því á framfæri að það sem
vantaði í tónlistarlíf Akureyringa
væri þátttaka almennings, bæði til
að mæta og hvetja. Þótti þeim
undarlegt að jafnframt því að
aldrei hefðu verið fleiri hljóm-
sveitir og meiri gróska í tónlistar-
lífi bæjarins, hefði almenningur
sjaldan og aldrei sýnt minni áhuga
á þátttöku.
Áður en ég kvaddi spurði ég þá,
eins og hina, hvort þeir hefðu
skipt á barni. Urðu þeir undrandi
og þögnin sem myndaðist varð
mjög vandræðaleg um tíma.
Færðist svo bros yfir mannskap-
inn og svöruðu þeir nær einróma:
„Jú, að sjálfsögðu.“ Þegar ég var
á leiðinni út kallaði Þráinn til mín:
„Það má segja að þetta sé tóm-
stundagamanið mitt. Ég er þaul-
vanur.
samtals," sagði Jónas mér, en
hann sá um svörin ailan tímann.
Er ég spurði hvernig tónlist þeir
spiluðu hugsaði hann sig um
nokkra stund áður en hann sagð-
ist ekki vilja skýra hana neitt
sérstakt, en ég mætti kalla þetta
nýbylgjurokk, ef ég vildi kalla
hana eitthvað.
- Er hljómplata í bígerð?
„Nei, það stendur ekkert svo-
leiðis til og hefur aldrei gert. í
rauninni stendur alls ekkert til hjá
okkur á næstunni, engir tónleik-
ar, ekkert.“
Þegar ég spurði þá hvort þeim
fyndist eitthvað vanta í tónlistarlíf
Akureyringa, sagðist hann ekki
vita það svona í fljótu bragði, það
þyrfti að hugsa miklu nánar út í
svoleiðis áður en eitthvað væri
fullyrt.
Loks spurði ég hvort þeir hefðu
skipt á barni. Þessa spurningu
voru þeir allir lengi að melta og
sögðu síðan hver af öðrum: „Oj
nei, og við ætlum ekkert að prófa
neitt svoleiðis.“
Áfárásar- H
ferii og af-
leiðmgum þess
Eins og hinir gleggri meðal les-
enda munu hafa orðið varir við,
fylgja aukinni þátttöku okkar
mörlanda í heimsmenningunni
ýmsar aukaverkanir sem ekki
eru allar jafn hollar viðkvæmri
þjóðarsál. Það er t.d. deginum
ljósara að ofbeldis- og árásarat-
ferli hverskonar fer sívaxandi og
er illt til þess að vita að nú er svo
langt gengið að íslendingar eru
jafnvel farnir að slást ófullir í
stað þess, sem þjóðlegra er, að
drekka sig ofurölvi fyrst.
Og á þessu nærast blöðin,
stundum er jafnvel sagt að þau
velti sér upp úr ósómanum. Þau
elta uppi hvert það glóðarauga
og sprungna vör sem á fellur og
slá þessu upp á forsíðu, jafnvel
með rauðu letri. Ekkert missætti
má kyrrt liggja (ekki einu sinni
Missættið Mikla í Miðgarði, sem
þó fékk ekki rautt letur) og ekk-
ert tækifæri látið ónotað til þess
að harnpa hinum lægstu kennd-
um sem með mannskepnunni
hrærast. Er þá komið að sjálfum
kjarna málsins: Hafa blöðin það
vísindalega innsæi sem þarf til
þess að fjalla um þessi mál? Sjá
þau þetta í þjóðfélagslegu sam-
hengi? Ég held bara ekki. Ná-
kvæmlega ekkert í umfjöllun
blaðanna ber þess vott að svo sé.
Gallinn er nefnilega sá að þau
hafa ekki kynnt sér það sem
skiptir máli, nefnilega árásar-
feríið sjálft. Vísindi nútímans
eru nefnilega á einu máli um
þetta: Það er árásarferlið sem
skiptir máli,hvernig árásin
hefst, rís og hnígur svo að
lokum. Kúrvan verður að sjálf-
sögðu ærið misjöfn eftir því
hvaða þjóðfélagslegu kraftar
eru hér að verki. En látum oss
nú rannsaka þetta fyrirbæri
nánar:
Nýverið sló í brýnu milli eldri
konu í innkaupaferð og þriggja
pilta. Frásögn blaðsins af þess-
um atburði var eitthvað á þessa
leið: „Ráðist á konu í miðbæn-
um:“ „Sl.fimmtudag varð kona
um sextugt fyrir aðkasti þriggja
pilta í miðbæ Akureyrar. Þetta
átti sér stað um kl. 16.15 og var
konan á gangi eftir Skipagötu
þegar piltarnir komu aðvífandi,
skelltu henni í götuna, spörkuðu
í hana meðan hún lá og veittu
henni nokkra áverka. Þá gerðu
þeir tilraun til þess að taka veski
konunnar, sem í var á þriðja
hundruð krónur og eitt sjúkra-
samlagsskírteini. Einnig stálu
þeir af henni gleraugunum og
stórskemmdu fágætan hatt sem
hún bar á höfðinu. Piltarnir
náðust af lögreglunni og eru nú í
yfirheyrslu. Konan ber sýnilega
áverka eftir árásina, en líður þó
sæmilega eftir atvikum.“
Svona hlóðar það sumsé, frá-
sögnin höfð eftir lögreglunni og
eiginmanni konunnar sem varð
áhorfandi af þessum átökum.
En ljóst er að ekki eru öll kurl
komin til grafar með þessu, þótt
fávísir blaðamenn hafi kannski
haldið að svo væri. Blaðið gefur
nefnilega ákaflega ófullkomna
mynd af sjálfu árásarferlinu,
ekki síst vegna þess að það
kynnir sér málið ekki nema frá
einni hlið, þ.e. hlið hins s.k.
fórnarlambs. En nú vill það okk-
ur til happs að HÁKI hefur ný-
lega borist bréf frá samtökum
sem m.a. hafa á stefnuskrá sinni
að rétta hlut þeirra sem eiga um
sárt að binda eftir að hafa fengið
negatíva krítíkk í blöðunum
eins og það heitir. Þetta bréf
kemur nú í fyrsta sinni fyrir al-
mennings sjónir og bið ég les-
endur að hyggja vel að sjálfu
árásarferlinu og bera saman við
frétt blaðsins hér að framan. Má
þá öllum vera ljóst hve Ijóslega
henni er kippt úr öllu þjóðfé-
lagslegu samhengi.
„Vegna fréttar í blaði yðar í
síðustu viku viljum við lýsa
furðu okkar á því að svo virt
fréttablað skuli leyfa sér jafn
óvönduð vinnubrögð f við-
kvæmu deilumáli sem þessu og
hafa ekki samband við báða
hagsmunaaðila áður en fréttin er
birt. Við þekkjum þessa pilta
sem þarna er rætt um og vitum
að þeir eru svolítið glettnir, en
meina allt í góðu. Við höfum
rætt við þá og heyrt þeirra sögu
sem er nú ansi frábrugðin því
sem fram kemur í frétt ykkar.
Þetta vildi þannig til að þeir voru
á gangi í miðbænum þessir ungu
menn, voru reyndar nýbúnir að
fá útborgað og voru að hjálpast
að við að taka út einn aumingja í
sameiningu, svona rétt til þess
að vökva lífsblómið. Sem þeir
ganga framhjá kerlingunni
þarna á gangstéttinni dettur ein-
um þeirra í hug að stjaka við
henni til þess að athuga hvort
hún héldi jafnvæginu, það var
nefnilega dálítið hált. Og það
var ekki að sökum að spyrja:
Kerlingin hafði greinilega farið
algerlega vanbúin út í ófærðina
og hlunkaðist náttúrulega í jörð-
ina. Og ekki nóg með það; hún
fór nú að ausa yfir strákagreyin
þeim voðalegustu svívirðingum
sem þeir höfðu nokkru sinni
heyrt á sinni lífsfæddri æfi. Tóku
þeir þessu samt með stillingu og
ætluðu bara að ganga burtu, en
þá datt einum þeirra í hug að
taka af kerlingunni gleraugun,
enda ekkert gleraugnaveður
þarna eins og á stóð. Lét hann í
leiðinni flakka nokkrar athuga-
semdir um útlit konunnar, enda
ekki vanþörf á að henni væri sagt
til syndanna í því efni. Mann-
eskjan versnaði nú bara við
þetta og henti hatti sínum í pilt-
inn svo stórsá á honum. í ofaná-
lag hótaði hún að láta bónda
sinn taka í lurginn á þeim en
hann hafði staðið álengdar og
fylgst með þessum atburði. I
þessum svifum koma svo verðir
laganna og taka strákana fasta
eins og þarna væri um einhverja
glæpamenn að ræða. Voru þeir
síðan fluttir upp á lögreglustöð,
einn þeirra særður eftir hattinn
og ekki sleppt út fyrr en var orð-
ið uppselt í Sjallann. Okkur
finnst þessi framkoma lögregl-
unnar og blaðsins til háborinnar
skammar og viljum bera fram
þrjár spurningar til þessarra að-
ila í þessu sambandi:
1. Er hægt að taka menn fasta
fyrir að rekast óvart á f ólk?
2. Má ekki segja að gamni sínu
að sumir séu ófríðir?
3. Er forsvaranlegt að fólk
gangi laust sem hótar ungum
piltum með manni sínum?
Svar óskast hið fyrsta, sent til:
SÁROSULL (samtök áhuga-
manna um rétta og sanna upp-
lýsingu af lögreglu og líkams-
meiðingum.)“
4. febrúar 1983 - DAGUR - 5