Dagur - 04.03.1983, Blaðsíða 8

UR EINUIANNAÐ
Snjólaug Bragadóttir
Húrra fyrir
gufuradíoiiiu
?
Síðan ég man eftir mér, eða að
minnsta kosti síðan ég komst til
nokkurs vits, hef ég hlustað
mikið á útvarpið og yfirleitt ver-.
ið sæmilega ánægð með dag-
skrána. Núna í vetur hefur hún
verið aldeilis frábær, eins og
börnin segja um aila skapaða
hluti. Hver þátturinn öðrum
fróðlegri og skemmtilegri rekur
annan og það ailan heila daginn
á stundum, svo maður gefur sér
varla tíma til að hlaupa út í búð
án þess að missa af einhverju
merkilegu.
Þar sem ég hef tvö fasttengd
tæki áheimilinuogeittfæranlegt,
auk þess í bílnum hlusta ég í
baðinu og uppi í rúmi þangað til
ég sofna, en ég sofna þó aldrei út
frá dagskránni, enda rafhlöður
orðnar dýrar. Allt of langt yrði
að telja upp alla þá þætti sem eru
á dagskrá heillar viku og ég vil
helst ekki missa af en af þeim
föstu ætla ég bara að minnast á
nokkra: Kvöldgesti, íslenskt
mál og daglegt mál, lystaukann,
sjóndeildarhringinn, það var
og . . . í dægurlandi - nei, eins
og ég var að segja yrði þetta allt
of langt.
Framhaldssögur eru allmarg-
ar í gangi og misjafnar, eins og
gengur. Nú eins og er finnst mér
einna best miðdegissagan Veg-
urinn að brúnni, eftir Stefán
Jónsson. Hún er líka svo vel les-
in en því miður spillast bæði
framhaldssögur og aðrir upp-
lestrar æði oft af því að lesturinn
er mjög svoóáheyrileguraðekki
sé meira sagt stundum. Útvarps-
sagan, sú eina sem kallast Jdví
nafni ennþá, Sonur himins og
jarðar, er orðin ansi löng og leið-
inleg og nú er komin fornaldar-
þula eftir Cicero á kvöldsögu-
staðinn þar sem Ævar R. Kvar-
an er því miður hættur með
kynlega kvisti sína.
Það er bókstaflega sama hvað
hann Ævar er að lesa maður
hlustar alltaf og mikið gladdist
mitt gamla hjarta við að heyra
aftur kveðjuna hans: Verið þið
sæl að sinni. Vonandi kemur
Ævar aftur bráðlega. Pá er Frið-
rik Páll hættur með sunnudags-
þætti sína, Út og suður, og er
eftirsjá að þeim. Annars hefði ég
helst viljað hafa garðyrkjuþætt-
ina áfram á þeim tíma en ekki
verður á allt kosið.
Eitt er það sem mér finnst
hafa farið aftur í dagskránni:
leikritin. Hér áður fyrr voru þau
bæði lengri og betri, tveggja
tíma verk voru iðulega á
dagskrá. Nú má maður þakka
fyrir hálftíma og stundum eru
þau svo mikil endemis þvæla að
maður botnar hvorki upp né
niður, vantar jafnvel bæði upp-
haf og endi á þráðinn, ef hann er
þá einhver. Undanfarið hafa
leikritin líka virst á einhverjum
hrakningi um dagskrána eins og
þau eigi sér þar ekki samastað.
Þrátt fyrir aragrúa af töluðum
þáttum hefur tónlistin mikið
rúm ennþá og þá sú af léttara
taginu og er vel að minnkaður
skuli hafa verið skammturinn af
þeirri þungu, sígildu. Fólk við
dagleg störf vill ekki hlusta á
þess konar tónlist. Unnendur
sígildrar tónlistar eiga flestir góð
hljómflutningstæki og setjast
niður við þau utan amsturs dags-
ins og slaka á.
Þættirnir við Pollinn og
kvöldstrengir eru stórgóðir að
öllum hinum ólöstuðum og auð-
vitað hiusta ég líka á syrpurnar
og óskalagaþættina. Nýtt tísku-
fyrirbæri í þáttagerð leiðist mér,
það að slíta talaða þætti í sundur
með tónlist sem kemur málinu
hreint ekkert við. Þetta er þó
frekar á undanhaldi upp á síð-
kastið. Hins vegar er allt í lagi að
hafa tónlist í þáttunum þegar
hún tengist hinu talaða efni.
Fleira er hægt að nefna í sam-
bandi við útvarpið en dag-
skrána. Fyrst og fremst er það
Útvarp Akureyri, RÚVAK,
sem er alveg hræðileg skamm-
stöfun. Nú, við erum búin að fá
steríó hingað norður, þó æði
finnist mér skilyrðin misjöfn en
það getur svo sem verið að
kenna loftnetinu mínu. Hvern-
ig var það annars var ekki verið
að leita að nýyrði fyrir „steríó"?
Af þeim orðum sem ég hef heyrt
líst mér best á „tvírás".
Stúdíó er líka vandræðaorð
og einhverntíma heyrði ég
„hljómkví" eða „kví“ nefnt til
að leysa það af hólmi. Mér datt
það í hug í hvert sinn sem ég
heyrði norðanstefið leikið:
Móðir mín í kví, kví!
Fyrst verið er að tala um orð
KA TIR KRAKKAR
FORNIOG FELAGAR
LALLILIRFA
orðið
mér
þá er best að minnast á
„hljóðvarp“. Alveg er
ómögulegt að tileinka mér það
og svo er víst um fleiri. Er ekki
útvarpið gott og gilt orð? Öðru
hverju heyrir maður meira að
segja talað um „gamla gufu-
radíóið" sem mér finnst meira
að segja betra en hljóðvarp.
Tæknin er komin á hvert
heimili svo fáir þurfa að velja
milli útvarpsins og sjónvarpsins.
Flest heimili eiga kassettutæki
og þá er bara að taka upp úr út-
varpinu meðan horft er á sjón-
varpið og hlusta svo á spóluna á
eftir. Þetta gerði ég árum saman
en síðan ég fékk vídeó geri ég
ýmist að taka upp úr sjónvarp-
inu meðan ég hlusta á útvarpið
eða öfugt. A sunnudagskvöld-
um er í útvarpinu eins konar
framhaldssaga, alveg bráð-
skemmtileg, um kynni ungs, ís-
lensks námsmanns af Kína síðan
hann var þar við nám í nokkur
ár. Af því missi ég helst aldrei
þrátt fyrir Agöthu Christie sem
er í einstöku uppáhaldi hjá mér
fyrir persónusköpun sína.
Að lokum vil ég taka undir
svo að segja hvert einasta orð
sem Baldvin Þ. Kristjánsson
sagði í þætti sínum um daginn og
veginn síðasta dag febrúarmán-
aðar um hundasundið í stjórn-
málum á íslandi, betl og sníkjur
forráðamanna, höfðingjaferðir
til útlanda, þegar það hálfa væri
nóg og svo framvegis. Ég segi
líka eins og hann að það er best
að tala ekki of mikið um þetta
maður verður svo reiður innan í
sér að hætt er við að stóru og
Ijótu orðin brjótist út.
Gamlaú]]
ndir
Hér í Helgar-Degi munu á næstunni birtast myndir úr ljós-
myndaplötusafni Hallgríms Einarssonar og sona hans sem nú er
unnið að „copyeringu" á.
Allar þessar myndir eru ónafngreindar í safninu og viljum við
heita á Akureyringa og aðra þá sem telja sig þekkja myndirnar
að klippa þær úr blaðinu og senda, ásamt nöfnum, til Minja-
safnsins á Akureyri, Aðalstræti 58, eða láta frá sér heyra með
öðrum hætti.
Þá viljum við benda á að „album“ með myndum úr safninu
liggur frammi í Amtsbókasafninu hér í bæ. Væri vel þegið ef
bæjarbúar, einkum þeir eldri, vildu líta þar inn og sjá hvort þeir
þekkja þessar myndir og ef svo væri að skrifa nöfnin í „blokkir"
sem þar munu einnig verða. Minjasafnið á Akureyri.
Myndin er af:

,.8 r: l?AGUR -n4. roare1983