Dagur - 22.03.1983, Blaðsíða 7

** 'ab ná af mér skóflunni
Nú reyndi skrattinn
Fimmtudaginn 10.
mars 1983 var veður
hið fegursta, mikið
frost en bjart til fjalla,
greip mann þá fiðring-
ur mikill að komast á
snjósleða inn á hálendi,
enda ekki margir dagar
gefist til slíks í veiur
sökum umhleypinga.
Hringt var á veðurstof-
una og lofaði hún góðu
veðri næstu tvo daga
svo það var ekki eftir
neinu að bíða með að
koma sér af stað.
Ákveðið var að fara vestur á
Öxnadalsheiði og þaðan inn
Kaldbaksdal. Ferðin gekk vel þó
mikil lausamjöll væri í dalbotn-
inum. Ferðafélagarnir þeir
Bjarki Tryggvason, Jón Bjarna-
son og Villi Ágústar voru allir í
besta skapi, enda hefur það allt
að segja að létt sé yfir mann-
skapnum í svona ferðum. Hald-
ið var inn Nýjabæjarfjall, sóttist
ferðin vel og eftir tvo tíma vor-
- Þeir Kristján oj> Villi eru
þauireyndir vélsleðagarpar
sem mikið hafa ferðast um Itá-
lendift saman. Bjarki og Jón,
verslunarmenn í Cesar voru
hinsvegar í sinni fyrstn alvoru-
ferd. „I'eir fengu svo sannar-
lega eldskírnina og voru
heppnir aft sleppa lilandi".
sagði Kristján.
um við komnir í Landakot ca. 50
km. leið. Þar stoppuðum við og
fengum okkur vel að drekka af
heitu kaffi og brauði. Síðan
hreinsuðum við snjó úr kofanum
sem hafði pískrað inn um smá
rifur, augljóst var að engir menn
höfðu komið þar í vetur.
Gist í Laugafelli
Síðan ákváðum við að halda í
Laugafell og gista þar. Komið
var í Laugafell um kl. 7.30 e.h.
og stuttu eftir komuna þangað
fór að hvessa að sunnan og bætti
alltaf í vindinn um nóttina. Um
morguninn var leiðinda veður,
skyggni lítið og hvasst. Höfðum
við samband við Gufunes og
báðum um veðurspá fyrir
Norðurland. Þaðan fengum við
Kristján við sleðann sinn.
þær upplýsingar að veður væri
betra norðan við okkur og að
það væri best fyrir okkur að
harsla okkur af stað sem fyrst
því veður ætti eftir að versna á
Norðurlandi þegar kæmi fram á
daginn. Og af stað var haldið.
Þegar við höfðum ekið skamma
hríð eftir stikum er liggja í Eyja-
fjörð var veður orðið svo slæmt
að ekki var hægt að fylgja þeim
lengur. Þá var að taka upp átta-
vitann og taka kompásstefnu á
botn Eyjafjarðar og reyna að
fylgja henni með hjálp vindsins.
Þetta gekk mjög vel og höfum
við aldrei hitt eins nákvæmlega á
ákveðinn blett og í þetta skipti
og eftir tveggja tíma ferð frá
Laugafelli vorum við komnir að
möstrunum þar sem gamla
veðurathugunarstöðin var, inn
af Eyjafirði.
En nú voru góð ráð dýr því við
vissum að erfitt yrði að koma
sleðunum niður eftir þessum
dal, en ekki þýddi annað en að
reyna, veðrið var orðið svo vont
að ekkert vit var í því að reyna
að komast í Þormóðsstaðadal,
en hann er mjög góður að kom-
ast eftir á snjósleðum.
„Ég heyrði öskur í
félögum mínum“
Er við höfðum farið ca. 4 km.
niður dalinn komum við að
hraunsnefi og hagar þannig til að
ekki var hægt að komast lengra á
sleðunum. Hlíðin er mjög brött
og áin opin fyrir neðan. Því
gengum við eftir snarbrattri
hlíðinni til að skoða aðstæður,
ég gekk á undan en félagar mínir
hafa verið um það bil 10 metrum
á eftir mér þegar allt í einu heyr-
ast drunur og snjóflóð kemur á
fleygiferð niður hlíðina. Ég
færi það versta sem hægt er að
fá.
Kl. var um eitt e.h. þegar við
lögðum af stað frá sleðunum.
Við höfðum band milli okkar og
fór Villi fyrstur með skófluna
góðu, sem kom sér vel að hafa,
því víða þurfti að höggva spor í
gamla snjófönn á snarbröttum
hlíðum. Jón gekk næstur, síðan
Bjarki og ég rak lestina, enda
elstur og þyngstur til gangs.
Göngufæri var afleitt, hnédjúp-
ur snjór og víða þurftum við að
skríða þar sem dýpst var. Allir
vorum við í snjósleðagöllum
sem eru nú ekki þægilegir að
ganga í, bæði heitir og þungir.
Auk þess vorum við með mat-
föng næg, ef til kæmi að við
þyrftum að grafa okkur í fönn
um nóttina. Voru menn að von-
um orðnir mjög þreyttir og
sveittir á göngunni, sumir gátu
farið úr göllunum en aðrir voru
ekki í nógu skjólgóðu undir til
að hægt væri að notast við það
eingöngu í svo slæmu veðri.
Þreyttir en ánægðir
Ferðin var erfið en áfram var
gengið með smáhvíldum og
menn fengu sér heita súpu til
hressingar. Það voru þreyttir en
ánægðir ferðalangar sem komu
að Hólsgerði í Eyjafirði kl. 6
e.h. eftir fimm klukkustunda
ferð í erfiðu færi og vil ég þakka
því ágæta fólki sem þar býr allar
þær góðu viðtökur sem við
fengum. Gott var að leggja sig
eftir kaffið meðan beðið var eftir
bíl úr bænum að sækja okkur.
Síðan er eftir að ná vélsleðum
og öllu dóti til byggða og verður
það gert strax og veður leyfir.
Bjarki Tryggvason.
Jón Bjarnason.
Þeir Villi og K.G. hafa ferðast mikið saman og oft hefur verið gaman eins og sjá má.
heyri öskur í félögum mínum,
sný mér við og sé þá að snjór
gusast yfir þá, en eftir stutta ««
stund rísa þeir upp úr snjóflóð-
inu og hrista sig. Villi heldur á *§.
skóflunni sinni og segir: „Nú :
reyndi Skrattinn að ná af mér
skóflunni, en ég er ákveðinn í að
halda henni, ef við þurfum að
grafa okkur í fönn“.
Eftir að við höfðum jafnað
okkur eftir þessa skelfingu og
sáum að þetta hefði getað farið
miklu verr, þar sem áin var opin
og hefðu þeir hæglega getað lent
ofan í henni með hörmulegum
afleiðingum. Þá var ákveðið að
reyna að ganga þessa 16 km. til
næsta bæjar þó ekki væri útlitið
gott, blindbylur var og göngu- . . .
° Fjormennmgamir gistu í Laugafelli.
6 - DAGUR - 22. mars 1983
í sumar munum við í fyrsta sinn fljúga reglulegt áœtlunarflug írá
Akureyri til útlanda, - og auðvitað til Kaupmannahafnar. Kaup-
mannahöín heíur um aldaraðir verið fyrsti áíangastaður íslend-
inga á leiðinni út í hinn stóra heim. Borgin sjálf og nágrenni
hennar er heillandi fyrir unga sem aldna og ef siefnt er á
íjarlœgari lönd er Kaupmannahöfn ákjósanlegur áfangastaður
því þaðan liggja „flugleiðir" til allra átta.
Áœtlun: Alla íimmtudaga
írá 16. júní til 1. september
Brottíör frá Akureyri er kl. 17.50.
FLUGLEIDIR
Gott fólkhjá traustu félagi
Nánari upplýsingar fást hjá söluskrifstofum okkar, umboðsmönnum og ferðaskrifstofum.
22. mars 1983 - DAGUR - 7