Dagur - 19.04.1983, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 100 Á MÁNUÐI - LAUSASÖLUVERÐ 12 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: EIRÍKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON,
ÓLAFUR JÓHANNSSON (SAUÐÁRKRÓKI) OG
ÞORKELL BJÖRNSSON (HÚSAVlK)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Tvær leiðir
Ef marka má skoðanakannanir sem birtar hafa
verið undanfarið er ljóst að baráttan í komandi
kosningum stendur milli Framsóknarflokksins
og Sjálfstæðisflokksins. Framsóknarflokkur-
inn hefur einn flokka lagt spilin á borðið varð-
andi lausnir á þeim efnahagsvanda sem nú er
við að etja. Aðrir flokkar eru með meira og
minna óljósar og loðnar hugmyndir. Alþýðu-
flokkurinn boðar aðrar leiðir sem enginn veit
hverjar eru. Alþýðubandalagið boðar einhvers
konar brotareikning með teljurum og nefnur-
um en engar skýringar á því hvað eigi að vera
fyrir ofan eða neðan strikið. Bandalag jafnað-
armanna er óánægjuframboð rómantískra
hægrikrata sem telja sig yfir það hafna að fjalla
um efnahagsmál og efnahagsmálastefna
Kvennalistanna hefur ekki komið fram ennþá,
enda er hún ekki til. Sjálfstæðisflokkurinn þor-
ir ekki að nefna leiftursóknina á nafn en þegar
talsmenn flokksins nota orðin að draga úr
verðbólgunni í einu vetfangi, eins og það er
orðað, ættu allir að vita hvar fiskur liggur undir
steini. Kjósendur höfnuðu vetfangsleið Sjálf-
stæðisflokksins á sínum tíma. Þá hét hún
reyndar leiftursókn. Ennþá er boðuð sama leið
þó nafngiftin sé önnur.
Það ætti ekki að dyljast neinum að aðalmál
þessara kosninga eru efnahagsmálin. Um það
er kosið hvort tekið verði með festu á þessum
málum og leiðir til að ná verðbólgunni niður
lögfestar, ef ekki vill betur, eða hvort lífskjara-
skerðingarstefna Sjálfstæðisflokksins, með
hóflegu atvinnuleysi og óraunhæfum gylliboð-
um, verður ofan á að loknum kosningunum.
Það er einnig kosið um það hvort jafnrétti
verði komið á milli landshluta, hvort byggða-
jafnvægisstefna Framsóknarflokksins fær það
brautargengi að dugi til að knýja aðra flokka til
samstarfs um hana. Það er mikilvægt fyrir
kjósendur út um allt land að átta sig á þessu.
Framsóknarmenn vilja framför landsins alls,
ekki bara höfuðborgarsvæðisins. Landsmenn
alhr verða að sýna þeim flokkum sem allt sitt
eiga undir fjöldafylgi á takmörkuðu svæði að
þeir vilja jafnrétti í þessu landi, ekki bara jafn-
an kosningarétt, heldur jöfnuð á öllum öðrum
. sviðum.
Þetta skilja íbúar landsbyggðarinnar og að
óreyndu verður því ekki trúað að íbúar suð-
vesturhornsins vilji meðbræðrum sínum í
strjálbýlinu að búa við órétt, t.d. hrikalegan
húshitunarkostnað, minni möguleika til
menntunar og fjölbreyttra starfa og langtum
lakari heilsugæslu.
íbúar höfuðborgarsvæðisins ættu að sýna
réttlætiskennd sína í verki og styðja þá kröfu
landsbyggðarinnar, þar sem þeir eiga margir
hverjir uppruna sinn, að jöfnuður ríki meðal
fólks hvar sem það býr með því að kjósa Fram-
sóknarflokkinn.
Ingvar Gíslason:
Framtíð
Akureyrar
byggist á
vexti iðnaðar
Umræður í blöðum um stóla-
kaupin í Verkmenntaskólann
minna okkur á þá stöðu, sem
framleiðsluiðnaðurinn er í hér á
landi, ekki síst á Akureyri, við
ríkjandi fríverslunaraðstæður
og skyldur samkvæmt fríversl-
unarsamningum. Á þeim 13
árum, sem liðin eru síðan þessir
samningar voru gerðir (EFTA-
samningar), hafa orðið miklar
breytingar á aðstöðu íslensks
smíðaiðnaðar, hann hefur lent í
hörkusamkeppni við erlenda
framleiðslu án þess að vera
nægilega vel og skipulega búinn
undir að mæta þessari sam-
keppni.
Það hefur farið í vöxt að ein-
staklingar, fyrirtæki og opinber-
ar stofnanir hafi keypt erlenda
smíðaframleiðslu, t.d. húsgögn
og jafnvel innréttingar, í stað
innlendrar. Þessi ráðgerðú kaup
Verkmenntaskólans á dönskum
stólum er ekkert einsdæmi held-
ur einskonar „siður" sem er að
komast á. Óþarfi sýnist að festa
frekari kaup á erlendum hús-
gögnum til skólans.
Hvað er mögulegt?
Það verður að vinna að því að
þessi „siður“, sem ég kalla svo
verði ekki rótfastur, hann má
ekki verða að sjálfsögðum hlut.
Efling íslensks iðnaðar er eitt af
brýnustu málum íslensku þjóð-
arinnar. Framtíð íslendinga er
að verulegu leyti bundin við það
að iðnaður geti vaxið. Þar kem-
ur ekki síst til greina margs kon-
ar trésmíðaiðnaður. Ég held
m.a. að húsgagnaiðnaður ætti að
hafa mikla möguleika á íslandi,
bankamála orðið til þess að gera
hlut smærri iðnaðar og ýmissa
annarra atvinnufyrirtækja minni
en æskilegt er.
Á þessu þarf að verða stefnu-
breyting. Það er ekki tillaga mín
Ingvar Gíslason
að hætta við rannsóknir varð-
andi orkuiðnað, en það er brýn
nauðsyn að efla aðra möguleika
í framleiðsluiðnaði, og þar ætti
trésmíðaiðnaður og málmiðn-
aður að vera í fremstu röð.
Möguleikar á þessu sviði eru að
mestu ókannaðir. Hins vegar
eru þeir hvorki minni né óálit-
legri, ef rétt er á haldið, en þeir
kostir sem einkum eru nú taldir í
boði og umræður eru helst látnar
snúast um. Sú mikla sóun á verk-
kunnáttu akureyrskra smiða,
sem viðgengist hefur t.d. varð-
andi húsgagnaframleiðslu, er
alvarlee veila í iðnaðarmálum
okkar síðustu 10-12 ár. Hvers
vegna var ekki hægt að ná er-
lendum samböndum um fjár-
útvegun og skipulagningu hús-
gagnaiðnaðar til útflutnings?
Það er einfaldlega vegna þess að
forystumenn í iðnaðarmálum og
ráðamenn í viðskipta- og banka-
málum hafa ekki haft trú á því
né greitt fyrir því máli.
Stacco-stóllinn
Þó er það svo að hugkvæmir
framtaksmenn hafa brotið af sér
viðjar úrtölumanna í þessum
efnum, eins og sést á dæmi Pét-
urs Lútherssónar húsgagnaarki-
tekts og forráðamanna Stálhús-
gagnagerðarinnar Steina hf. í
Reykjavík, sem framleiðir
Staccostólinn og selur með góð-
um árangri innanlands og utan.
Staccostóllinn er bólstraður með
Gefjunaráklæði. Þessi íslenski
stóll er viðurkennd úrvalshönn-
un á alþjóðavettvangi. Hér er
aðeins um eina gerð stóls að
ræðá. Geta ekki boðist fleiri
möguleikar í þessum iðnaði?
Akureyri er mesti iðnaðarbær
landsins. Bærinn á frægð sína og
gengi að mestu leyti að þakka
iðnaðarstarfsemi. Iðnverka-
menn er fjölmennasta starfsstétt
bæjarins og skapar hér ómetan-
leg verðmæti. Fjölbreytni iðnað-
ar er hér ótrúlega mikil, og iðn-
aðurinn sýnir það að hann stend-
ur föstum fótum í bæjarlífinu.
Hins vegar er ekki nógu vel að
iðnaðinum búið. Starfsskilyrði
hans eru ekki nógu örugg.
Framtíð Akureyrar
Þrátt fyrir allt er ég bjartsýnn
fyrir hönd framleiðsluiðnaðar-
ins. Ég byggi bjartsýni mína á
því að hvergi er eins gott iðn-
verkafólk eins og hér og iðn-
menntun á háu stigi. Þessa rót-
grónu iðnmenningu þarf að not-
færa miklu betur. Jarðvegurinn,
fólkið og kunnáttan er fyrir
hendi, atvinnutækin eru svo
sannarlega til staðar og ágætir
forystumenn í iðnaðarmálum.
Allt þetta þarf að njóta sín. Þá
þarf ekki að kvíða framtíð Ak-
ureyrar.
Ingvar Gíslason.
Óþarfi sýnist að festa frekari kaup á erlendum húsgögnum til skólans.
en þeir sem ráðið hafa iðnað-
armálum eða mest um þau talað,
hafa horft framhjá þessum
möguleikum og lagt meiri
áherslu á aðra iðnaðarkosti. Af
hálfu áhrifamanna í atvinnulffi
og viðskipta- og bankamálum,
svo og iðnaðarforystunnar, hef-
ur mest áhersla verið lögð á
orkufrekan iðnað (stóriðju) og
öra uppbyggingu raforkuvirkj-
ana. Að mínum dómi hefur
þessi mikla áhersla áhrifamestu
valdamanna á sviði viðskipta og
Það hefur farið í vöxt að einstaklingar, fyrir-
tæki og opinberar stofnanir hafí keypt er-
lenda smíðaframleiðslu, t.d. húsgögn og jafn-
vel innréttingar, í stað innlendrar. Þessi ráð-
gerðu kaup Verkmenntaskólans á dönskum
stólum er ekkert einsdæmi heldur einskonar
„siður“ sem er að komast á. Óþarfí sýnist að
festa frekari kaup á erlendum húsgögnum til
skólans.
'4- ÐAGUR—19, april 1983