Dagur - 16.05.1983, Blaðsíða 6

Sunnudagsmorgunn, almanakið
sýnir 15. maí 1983. Það er að
vísu í hrópandi andstöðu við
það sem augað sér þegar horft
er út um gluggann. Alhvít jörð,
þoka og súld. Ætlar veturinn
aldrei að víkja fyrir sumri og
sól? Jú, sennilega er veðrið
betra en það var í gær, a.m.k.
sýnir Celsíusinn nokkrar plús-
gráður.
Ég gríp myndavélina og geng
út í snjóinn. Fáir eru á ferli utan
einstaka barn á kafi í einhverj-
um snjóskaflinum. Þau hafa
greinilega klæðst því sem hendi
var næst og læðst síðan út í
snjóinn. Pabbi og mamma lúra
trúlega enn á sínu græna. Aður
en varir er ég kominn niður
fyrir „Bakka“ þar sem eitthvert
líf er að finna allan sólarhring-
inn. Fuglinn er hávær og slæst
um lifrina sem karlarnir í Fisk-
iðjusamlaginu henda til þeirra.
Petta er barátta um líf og
dauða. Þessu lífsgæðakapp-
hlaupi fylgir ærandi garg og há-
vaði þegar slegist er um ætið.
Hrm
w Annað áríð í röð
sem grásleppan
bregst
Helgi Héðins er að sýsla við
grásleppunetin sín. Hann segir
að aflinn sé lítill. „Þetta er ann-
að árið í röð sem grásleppan
bregst. Það væri ekki standandi
í þessu ef eitthvað væri að fá af
öðrum fiski,“ sagði Helgi. Sem
dæmi um léleg aflabrögð sagði
hann að síðustu fimm dagar
hefðu gefið 79 grásleppur í 17
net eða minna en eitt stykki í
netið.
Helgi sýnir mér krabba sem
komið hafði í eitt netið. Krabb-
inn var alsettur hvössum gödd-
um og kannaðist Helgi ekki við
að hafa séð svona kvikindi
áður. Hann sýnir mér aðra
krabbategund, gaddalausa, sem
algeng er og oft kemur í netin.
Sú tegund veldur oft miklum
usla og með sínum hvössu grip-
töngum klippir hann netin
hreinlega í sundur.
9 Spekingsleg orð
féllu um
hinn látna
En það eru fleiri á ferli þarna á
bryggjunni. Einar í frystihús-
inu, Jódi í Kirkjubæ, Helgi í
Grafarbakka og frú Jóhanna
eru nú komin og umræðurnar
færast „á hærra plan“. Grafar-
bakkahjónin eru komin til að
sjá risavaxinn biöðrusel sem
lokið hafði lífshlaupi sínu í net-
um eins bátsins. Brátt myndaði
hópurinn hring um þessa risa-
skepnu sem lá þarna á bryggj-
unni, ófríður vel. Mörg heim-
spekileg orð féllu um hinn látna
og auðheyrt var að ýmislegt
vissu karlarnir um lifnaðarhætti
sela, enda hafa þeir stundað
sjóinn mestallt sitt líf.
„Ætli hann sé ekki ein 700-
1000 kg?“ „Jú, ég get vel trúað
því, hann er óvenju stór.“ Helgi
Héðins sem veitt hefur marga
seli um dagana hafði orð á því
að einhvern tíma hefði spikið af
honum þessum þótt brúklegt
sem viðbit. „Já,“ segir nafni
hans úr Grafarbakka með al-
vöruþunga í röddinni, „það er
nú liðin tíð. Ekki þýðir að
minnsta kosti að bjóða ungu
fólki upp á spik nú til dags. Nei,
nú er það prins póló og kók sem
blífur.“
Hér er Helgi Héðinsson með krabbann ógurlega.
Helgi Bjama og Jósteinn Finnbogason vora hressir að vanda.
9 Með ólíkindum
hva selurínn
getur étið
af netafíski
Jódi í Kirkjubæ sagði að þetta
væri ljót skepna sem minnti sig
á kunna persónu úr pólitíkinni
sem hann nafngreindi. Brátt
hefjast fróðlegar umræður um
lifnaðarhætti sela og það mikla
tjón sem hann vinnur árlega á
fiskistofninum. Fram kom í
máli þeirra að það væri með
ólíkindum hve mikið selurinn
gæti étið af netafiski. Oft kæmi
það fyrir að hluti aflans væri
meira og minna skemmdur
vegna þess að selurinn hefði
komist í hann. Selurinn byrjar
á því að klippa magann af og
éta lifrina. Þá fannst þeim og
merkilegt hve mikið af blöðru-
og vöðuselskópum hefði komið
í net Húsavíkurbáta að undan-
förnu. Þar sem þessar tegundir
eru sagðar kæpa langt norður í
íshafi er það merkilega löng
vegalengd sem kóparnir þurfa
að synda.
™ Enda báöir á
heimavelli
Eftir allnokkrar umræður og
margar hringferðir um líkið á
bryggjunni leysist hópurinn
upp. Helgi Héðins fór með
krabbann sinn skrýtna upp í
verbúð. Hann ætlaði að þurrka
hann og eiga. Grafarbakka-
hjónin héldu áfram úttekt
sinni á menningunni. Ég veit
ekki hvað varð um hina tvo.
Trúlega hafa þeir tölt þarna um
enn um sinn, enda báðir á
„heimavelli". Sjálfur rölti ég
heim á leið, allmikið fróðari um
lifnaðarhætti sela.
Dagsmyndir: Þ.B.
Blöðruselurinn, sem minnti Jóda í Kirkjubæ á kunna persónu úr pólitík-
inm.