Dagur - 27.06.1983, Blaðsíða 2

Ert þú einhvern tíma
hrædd(ur) við að fara fyrir
Óiafsfjarðarmúlann?
(Spurt á Ólafsfirði)
Sigríður Jónsdóttir:
„Nei, aldri, mér finnst hann
ekkert óttalegur. Við erum
vön honum Ólafsfirðingar."
Víðir Bjömsson:
„Nei, en ég vil helst ekki þurfa
að fara hann þegar ástandið er
slæmt eins og oft er á vet-
urna.“
Kristinn Ásmundsson:
„Þegar snjóþungt er á veturna
fer ég ekki Múlann nema ég
nauðsynlega þurfi þess.“
ÍHPk
Halldóra Gottlibsdóttir:
„Aldrei, en ég fer hann aldrei
nema þegar gott er vcður.“
Bjöm Steinar Sveinsson:
„Já, ég er það, t.d. þegar
ástandið er eins og það er
núna. Ég hef festst í snjóflóði
aarna uppi.“
5 J i la 3 BB ■HEI
el kl <i al IVf Bí 1
- rætt við Þórodd Þóroddsson,
jarðfræðing hjá Náttúrugripasafninu
„Ég hef aldrei viljað kalla mig
Reykvíking þó ég sé borinn og
barnfæddur í Reykjavík. Þeg-
ar ég var yngri var ég mikið í
sveit í Mývatnssveit og Þing-
eyingurinn er ákaflega sterkur
í mér.“ Þóroddur Þóroddsson,
jarðfræðingur, hefur nú verið
fastráðinn hjá Náttúrugripa-
safninu en þar hefur hann ver-
ið lausráðinn síðustu tvö ár.
„Ég sinni hér aðallega útseld-
um verkefnum á sviði umhverfis-
mála, náttúrufarskönnunum,
ýmsum eftirlitsstörfum á vegum
náttúruverndarráðs í sambandi
við vega- og mannvirkjagerð í
Eyjafjarðar- og Þingeyjarsýslum
Eiginlega má segja að ég hafi tek'-
ið við þessum störfum af Helga
Hallgrímssyni."
Þóroddur lauk jarðfræðinámi
við Háskólann árið_1975 og starf-
aði það sumar hjá Náttúrufræði-
stofnun íslands en síðan hjá
Orkustofnun á svonefndri jarð-
könnunardeild þangað til hann
kom til Náttúrugripasafnsins
1981. „Ég fór reyndar til Svíþjóð-
ar veturinn ’76-’77 og las vatna-
fræði í Uppsala, aðallega með
hliðsjón af neysluvatni, mengun
og því um líku, kynnti mér
grunnvatnsvandamál í sambandi
við skólp og sorp.“
- Fáum við Akureyringar á
einhvern hátt að njóta góðs af
því námi þínu?
„Þetta mál er náttúrlega alltaf
í umræðu. En til að taka sorpmái
hér föstum tökum þá þýðir ekk-
ert að vera sífellt að gera ein-
hverjar ályktanir hér og þar eða
að einhver einn maður sé að
leggja eitthvað til, heldur þarf að
skipa samstarfsnefnd innan
bæjarins sem myndi gefa ákveð-
inn grundvöll til að vinna eftir.
Það er margt sem þarf að skoða í
þessu sambandi, ekki aðeins
náttúrusjónarmið, heldur einnig
landrými og flutningaleiðir m.a.“
- Én hvað rak þig til að fara að
læra jarðfræði?
„Ja, ég hef alltaf haft mikinn
áhuga á umhverfinu - ég er nú
Mývetningur í annan fótinn, var
þar í sveit og vinnu í fjöldamörg
ár þannig að það hafði mikil áhrif
á mig. Eins var það hitt að þar
voru margir jarðfræðingar og
aðrir vísindamenn á ferðinni og
maður varð fyrir áhrifum af þess-
um mönnum þegar ég var að
vinna í grennd við þá. Síðan var
það kennari minn, Guttormur
Sigurbjarnarson, sem kveikti í
mér og reyndar vakti hann áhug-
ann hjá mörgum okkar sem,
vorum þarna saman í Mennta-
skólanum í Hamrahlíð."
- Hvernig leggjast í þig þau
störf sem þú ert að sinna og kem-
ur til með að takast á við?
„Mér líst ágætlega á þetta.
Þetta er býsna fjölbreytt verkefni
og það er í rauninni talsverð
ábyrgð sem maður tekur á sig. Ég
geri tillögur til náttúruverndar-
ráðs, bæði um minniháttar og
stærri framkvæmdir. Og maður
er ekki alltaf rólegur í maganum
út af því. Megin gallinn við þetta
starf er líklega sá að allar vett-
vangsskoðanir og önnur stærri
verkefni fáum við á okkur yfir
sumarið. Og flestir aðilar vilja fá
skýrslu sem fyrst þannig að það
er á okkur nokkur pressa. Svo er
það líka að þegar við gerum okk-
ar fjárhagáætlun fyrir árið þá vit-
um við ekki alltaf hversu mikil
verkefnin verða yfir sumarið. En
það er óhætt að segja að þau eru
alltaf næg.“
- Hefurðu hug á einhverju
sérstöku umfram annað?
„Það væri þá helst að vinna
meira fyrir safnið sjálft, sinna
þeim gripum sem hér eru og því
um líkt. Mér þykir almenningur
ekki notfæra sér safnið nógu
mikið. Það er ákaflega takmark-
aður tilgangur í því að safna hlut-
um og geyma ef enginn hefur hug
á að skoða þá. Það er allt of lítið
um að skólar notfæri sér þá að-
stöðu sem hér er, bæði bókasafn-
ið og sýningarsalinn. Hér er
geysilegt gagnasafn hvað viðkem-
ur náttúrufræði. Hingað kemur
frekar fátt fólk miðað við hvað
þetta er í raun og veru gott safn.“
Þóroddur Þóroddsson:
nógu mikið.“
„Mér þykir almenningur ekki notfæra sér safnið
Mynd: KGA.
... En til hvers að setja lög?
Til lesenda Dags, þó aðallega
hundaeigenda.
Samkvæmt upplýsingum lögregl-
unnar er hundahald bannað hér í
bænum, en hægt er þó að fá leyfi
fyrir hunda og þurfa þá eigendur
þeirra að hlýða tilsettum Iögum,
greiða af þeim tilskylið gjald, láta
hreinsa þá reglulega o.s.frv.
Þessir hundar sem fá þessa
undanþágu eiga að bera merki
með númeri í hálsól sinni. En
hvað um alla hina ómerktu? Hafa
ekki yfirvöld bæjarins leyfi til að
lóga þeim hvar og hvenær sem
er? En það er annað mál.
Enginn hundur má ganga laus
hvort sem hann er merktur eða
ekki. En hvað höfum við orðið
vör við undanfarna daga, urmull
af lausum hundum, stórum sem
smáum, merktum sem ómerkt-
um. Þetta er alls ekki leyfilegt og
gengur alls ekki lengur.
Við búum á Brekkunni og hér
yfir lóðina hjá okkur fara á milli 6
og 10 lausir hundar á dag og
margar ferðir koma sömu hund-
arnir, þeir eru mígandi og skít-
andi um alla lóð. Flestir eru þess-
ir hundar af stærri gerðinni og
fullorðin manneskja á fullt í fangi
með að hemja svona stóra
skepnu. En hvað um börnin sem
eru saklaus úti að leika sér, ekki
ráða þau neitt við þessa stóru
hunda sem eru miklu stærri en
þau sjálf.
Ekki þekkjum við neitt þessa
flækingshunda, skyldu þeir vera
góðir eða vondir. En hvað ætlar
eigandinn að gera í málinu ef
hundurinn hans bítur barnið
mitt? Þá er það að sjálfsögðu allt
mér að kenna, eða hvað? Hvað
segja aðrir foreldrar? Gaman
væri að þeir létu álit sitt í ljós á
þessu máli.
Ef barnið mitt yrði bitið af
hundi og ég léti nú lóga honum
að eigandanum forspurðum, það
væri nú annað mál, sennilega ætti
ég ekki sjö dagana sæla þyrfti
trúlega að greiða honum skaða-
bætur, en gæti hann bætt mér
barnið? Eða barninu bitið? Að
ég tali nú ekki um ef hundurinn
bæri með sér hundaæði sem eng-
inn veit um ef hundurinn er ekki
leyfilegur, ekki hreinsaður reglu-
lega o.s.frv. Hver veit hvað hann
ber með sér. Sem betur fer er
þetta ekki algengt hér, en hvað
vitum við, allt er til og því meira
sem farið er á bak við lög Iands-
ins er meiri hætta, svo sem með
óleyfilegum innflutningi hunda
og eru til í sögunni dæmi þess,
t.d. hvað var ekki með skjaid-
bökurnar sem fluttar voru inn í
leyfisleysi.
Já, þetta er þjóðfélagið sem
við byggjum. Enginn þarf orðið
að bera neina ábyrgð á nokkru,
alveg sama hversu alvarlegt það
er og ef eitthvað fer úrskeiðis í
þjóðfélaginu þá er auðvitað að
kenna stjórnmálamönnunum um
mistökin, eða hvað?
Við ætlum saklausum börnun-
um okkar að erfa þetta land sem
við erum að reyna að byggja upp,
en það er svo furðulegt að það
virðast alltof fáir skilja það, að
fyrir einn þorskhaus fæst ekki
Benz í sléttum skiptum, en hvað
getum við, ekkert mál, við fáum
bara lán fyrir mismuninum, ekki
satt? Og erfingjar okkar sitja svo
í allri súpunni.
Nei, nú er nóg komið, hvernig
væri nú að taka tillit til nágrann-
ans meira en gert er, ekki standa
bara saman þegar náttúruöflin
eða annað sem við ráðum ekkert
við dynur yfir okkur.
Það er hægt að gera mikla bót
í þessu máli hundanna á mjög
auðveldan hátt. Hafðu hundinn
þinn aldrei lausan. Taki þeir til
sín sem eiga.
3921-0770.
P.S.
Tekið skal fram að undirritaður
er enginn hundahatari, en til
hvers að setja lög?
2-DAGUR- 27. júní;1983