Dagur - 04.07.1983, Blaðsíða 2

Hcfur hvarflað að þér ao|
flytjast alfarin(n) frá Akur-
leyri?
„Góður maður sagði eitt
sinn að það væri tími til
kominn að binda endi á
þessa einokun stöðunnar,
því við værum búnir að
vera í þessu starfi í rúm
60 ár, eða síðan 1922, og
átti þar við mig og föður
minn sem var rafveitu-
stjóri á undan mér.“
Rúnar Gylfason:
- Nei. Mér líkar vel hérna aöl
flestu leyti og ég held að hvergi |
á landinu sé betra að búa.
Það er Knútur Otterstedt, raf-
veitustjóri Akureyrar, sem hafði
þessa skemmtilegu sögu að segja
blaðamanni er hann settist niður
stutta stund á skrifstofu Knúts á
3. hæð í „ráðhúsinu“.
Sigfús Amórsson:
- Já, það hefur hvarflað aðl
mér. Bærinn mætti vera stærri
og ég tel eðlilegt að ungt fólk |
þreifi fyrir sér fyrir sunnan
komi þá aftur ef því líkar ekki I
þar. Eg hef reyndar búið um |
tíma, oftar en einu sinni, á öðr-
um stöðum en alltaf komið |
aftur.
Sigurjón Þorvaldsson:
- Já, það hefur hvarflað aðl
mér. Ég hefði þá flutt erlendis.
En eins og er vil ég hvergi ann-1
ars staðar vera en hér, svo fram-
arlega sem bærinn sofnar ekki. I
Ég held að hann sé á góðri leið |
með að verða svefnbær.
Að hafa lítinn
frið með skepnur
— Hundavinur segir hundinn sinn ekki hafa
frið fyrir börnum
Lesandi hringdi vegna greinar í
lesendahorni blaðsins sl. mánu-
dag og vildi koma fleiri skoðun-
um á framfæri varðandi þetta mál
þ.e.a.s. um hundahald í bænum.
Þessi lesandi sagðist sjálfur
hafa átt hund og ævinlega haft
hann í bandi er hann var hafður
úti. „En það var svo einkennilegt
að hundurinn fékk aldrei að vera
í friði fyrir börnum og unglingum
sem endalaust fóru inn í garðinn
til að atast í hundinum þar sem
hann var bundinn . . . Petta gekk
svo langt að þrátt fyrir óskir um
að börnin færu út úr garðinum og
létu hundinn í friði þá var búið að
gera hundinn svo æstan og óró-
legan að það þurfti að lóga
honum.
Því vill bréfritari fara þess á
Ieit við foreldra og forráðamenn
barna og unglinga að þeir kenndu
börnunum að vaða ekki inn í
garða hjá ókunnugu fólki til þess
að atast í hundum sem þar eru
bundnir.
Þessi lesandi hafði líka þá sögu
að segja af gamalli konu sem átti
hund sem hún hafði bundinn úti
í garði h]á sér en fékk lítinn frið
með hundinn fyrir börnum og
unglingum sem gerðu sér leik að
því að leysa hundinn og hafði
konan lítinn frið með skepnuna.
Lesandi vill taka fram þrátt
fyrir þær ábendingar sem fram
eru komnar að honum er ekki í
nöp við börn síður en svo, því
hann á fimm börn sjálfur.
lesandi 4501-0163
ættfróður maður en veit þó að
hún er af Arnarnesætt,“ segir
Knútur.
- Nú ert þú búinn að vera raf-
veitustjóri hér á Akureyri síðan
1963 og ert nú að taka við nýju
starfi.
- Já, ég hætti hér ekki síðar en
um áramót því þá fer ég til starfa
hjá Landsvirkjun og tek við starfi
svæðisstjóra fyrir Norður- og
Austurland. Það starf er fólgið í
eftirliti með byggðalínum á svæð-
inu svo og þeim virkjunum og
mannvirkjum sem eiga eftir að
rísa á þessu svæði.“
- Hvernig leggst nýja starfið í
þig?
„Það leggst vel í mig og ég
vona að það verði skemmtilegt,
það er allfrábrugðið því sem ég
hef unnið við hingað til og mun
yfirgripsmeira.“
- Áhugamál Knúts Otter-
stedt?
„Þau hafa aðallega snúist um
íþróttir þó ég hafi lítið tekið þátt
í þeim sjálfur. Ég er formaður
píróttaráðs og einnig formaður
IBA. Þetta tekur allt sinn tíma.
Svo var ég formaður KA um
fimm ára skeið og telst þar til
þaulsætnustu formanna. Þar
kynntist ég því hvað það er að
reka íþróttafélag, það er enginn
dans á rósum. Nú svo spila ég á
píanó, var nú píndur til þess af
móður minni þegar ég var um
fermingu.“
- Ertu góður píanóleikari?
„Ekki telst það nú. Ég er
brúklegur til heimilisnota en
móðir mín var góður píanóleikari
og spilaði m.a. á kvikmyndasýn-
ingum þegar þöglu myndirnar
voru sýndar hér á Akureyri. Svo
stundum við hjónin skíðagöngu
mikið og notum hvert tækifæri til
að fara út að ganga.“
- Hvernig var það fyrir ungt
fólk sem var búið að dvelja er-
lendis í mörg ár að koma til ís-
lands árið 1952?
„Það var nú ekki mjög bjart
yfir á þeim árum. Erfiðleikar í
landinu og allt annað en var í
Svíþjóð. Það hefði komið til
greina að dveljast um tíma ytra
en það var alltaf ákveðið að
koma heim. Konan mín vildi
flytjast hingað þrátt fyrir ýmsa
erfiðleika sem biðu þó ekki væri
annað en tungumálið. En þetta
blessaðist eins og allt annað enda
hefur maður verið svo heppinn
að hafa alltaf nóg að gera,“ sagði
Knútur Otterstedt að lokum.
- Þú komst ekki einsamall frá
Svíþjóð.
Faðir Knúts var Knut Otter-
stedt, sem var rafveitustjóri á
undan syninum. „Pabbi kom
hingað frá Svíþjóð í sambandi
við dreifikerfi rafmagns í bænum
og lagningu þess. Á þessum árum
var verið að byggja rafstöðina í
Glerá og fékk hann tilboð frá
fyrirtæki sem hann vann hjá í
Svíþjóð um að koma til íslands
og vinna við þetta verkefni. Og
hann fór ekki aftur til Svíþjóðar.
Hann var rafveitustjóri frá stofn-
un fyrirtækisins og fram til árs-
loka 1962, þá tók ég við,“ sagði
Knútur.
- Er algengt að sonur taki við
af föður hjá slíkum fyrirtækjum?
„Nei, það er nú ekki aígengt
hjá opinberum fyrirtækjum,“
segir Knútur. „Hins vegar var
þetta mjög eðlilegt í stöðunni
eins og hún var þá því ég var eini
tæknimenntaði starfsmaðurinn
hjá fyrirtækinu á þessum tíma.“
- Hvert sóttir þú þína
menntun?
„Ég tók allan venjulegan skóla
hér á Akureyri. Varð stúdent frá
Menntaskólanum 1946 og lærði
síðan rafmagnsverkfræði í
Gautaborg í Svíþjóð og kláraði
þar mitt nám 1950. Þá vann ég
hjá Rafveitu Gautaborgar í eitt
ár og kom síðan upp og hóf störf
hjá Rafveitu Akureyrar í septem-
ber 1951.

Margrét Guðmundsdóttir:
- Nei, aldrei. Þetta er góður
fjölskyldubær, hér er til dæmis
mjög gott að ala upp börn.
Benedikt Aðalsteinsson:
- Nei. Ég hef að vísu ekki búið
annars staðar en ég kann vel við
staðinn. Ég held reyndar að
ekki sé neinn stigsmunur á bæj-1
um á landinu.
einokunin
- Rætt við Knut Otterstedt
„Nei ég hafði með mér mína
konu sem er sænsk og ég kynnt-
ist úti á námsárunum. Hún heitir
Harriet Molin. Það eru því mikil
sænsk áhrif í kringum mig. Faðir
minn sænskur, konan mín einnig,
þannig að það er engin tilviljun
að ég fæ kaffi og kertaljós í rúmið
á afmælisdaginn minn, sem er 13.
desember, Lúsíudagurinn, en
hann er haldinn hátíðlegur í Sví-
þjóð eins og allir vita. En móðir
mín er íslensk og heitir Lena,
fædd hér á Akureyri. Ég er ekki
2 -DAGUR-4. júlí 1983