Dagur - 06.07.1983, Qupperneq 1
MIKIÐ
ÚRVAL AF
SKARTGRIPA-
SKRÍNUM
GULLSMIÐIR
SIGTRYGGUR & PÉTUR
AKUREYRI
66. árgangur
Akureyri, miðvikudagur 6. júlí 1983
73. tölublað
„Það kemur ekki til greina að
við förum úr íbúðinni nema við
verðum borin. Mér þykir það
fáránlegt að á sama tíma og
hér á landi er bannað að henda
út dýrum, skuli það látið átölu-
laust að fjölskyldum sé fleygt
út á götuna,“ sagði Ólafur
Rafn Jónsson í samtali við
Dag. Samkvæmt dómi Hæsta-
réttar frá 25. mars á hann að
vera á brott úr íbúð sinni með
fjölskyldu sína á laugardaginn.
„Lögmaður minn í Belgíu
hugðist kæra þetta mál til mann-
réttindanefndar íslands, en þá
kom í ljós að slík nefnd er ekki til
hér á íandi. Lögmaðurinn varð
því að snúa sér til nefndar í
Strassborg með þetta mál. Það er
ljóst að hér á landi eru dýr betur
vernduð en menn,“ sagði Ólafur
Rafn.
Ólafi Rafni var gert að mæta
fyrir dómara í gærmorgun út af
kæru Grímu Guðmundsdóttur á
hendur honum þar sem hún sakar
hann um að hafa valdið skemmd-
um á húsnæði hennar. Lítið varð
þó úr málafærslun, það eð lög-
maður stefnanda mætti ekki á
staðinn.
„VIÐ BERJUMST“
segir Gunnar Ragnars, framkvæmdastjóri Slippstöðvarinnar,
vegna ákvörðunar ríkisstjórnarinnar um stöðvun nýsmíða
„Bóndi sem ekki fær að
heyja verður að skera sauði
sína. Því er líkt farið með
okkur; ef við fáum ekki
verkefni verðum við að segja
upp starfsmönnum,“ sagði
Gunnar Ragnars, fram-
kvæmdastjóri Slippstöðvar-
innar aðspurður um þá
ákvörðum ríkisstjórnarinn-
ar, að stöðva nýsmíði fiski-
skipa til bolfískveiða. Þar
með stöðvast nýsmíði sem
verið var að hefjast handa
við í Slippstöðinni.
„Við fengum heimild í fyrra til
að smíða tvo báta og höfum bréf
upp á það. Þeirri ákvörðun tel ég
að sé ekki hægt að breyta, frekar
en kaupunum á bátunum frá
Póllandi.
En það er enginn uppgjafar-
tónn í okkur. Ég trúi því ekki
fyrr en ég tek á því, að ríkis-
stjórninni sé alvara. Skipasmíða-
iðnaðurinn hefur sannað til-
verurétt sinn, það sýndu tilboðin
í Útgerðarfélagstogarann best.
Við munum því berjast fyrir lífi
stöðvarinnar,“ sagði Gunnar
Ragnars í lok samtalsins.
Tiskuhonnun
skurmgar
opna
Morgunverk.
Mynd. KGA
„Mér finnst það ótrúlegt
skammsýni sem þarna ræður
ferðinni," sagði Gunnar. „Það er
talað um að ekki megi velta
vanda skipasmíðastöðvanna yfir
sjávarútveginn. Ég sé nú ekki
annað en það verði mun stærri
vandi fyrir þjóðfélagið. ef það á
að ganga að skipaiðnaðinum
dauðum, frekar en að leyfa ör-
fáum bátum að bætast í skipa-
stólinn á næstu árum. Það má
vera að skipakostur okkar sé of
stór rétt sem stendur. En vertíð-
arbátarnir svokölluðu eru orðnir
18-19 ára að meðaltali og togar-
arnir 10-11 ára gamlir. Afkasta-
geta íslensku stöðvanna er svo
iítil að skipastóll okkar minnkar
um 25-30% á næstu 5-6 árum,
jafnvel þótt við fáum að halda
áfram. Það verður að endurnýja
veiðiskip okkar jafnt og þétt. Sé
það ekki gert kemur endurnýjun-
arþörfin í gusum, þannig að er-
lendar skipasmíðastöðvar fá obb-
an af verkefninu,“ sagði Gunnar.
Hjá Slippstöðinni er nýhafin
smíði á fiskibát í raðsmíðaverk-
efni en smíði annars er vel á veg
komin. hann er seldur til Eski-
fjarðar, en komi samþykkt ríkis-
stjórnarinnar til framkvæmda,
stöðvast smíði þess fyrrnefnda.
„Förum
ekki út
nema
borin“
-segir ÓlafurRafn
Jónsson
Hvemig ætlar
iðnþróunar-
nefndin að leysa
vandann?
- bls. 8-9
Dýralæknir við
heilbrigðis-
eftirlit
- bls. 2
Stóriðja vænleg
„Að mínum dómi verður ekki
vel séð fyrir atvinnumálum á
Eyjafjarðarsvæðinu nema við
komum þar upp stóriðju. Hún
er að vísu ekki mannfrek, stór-
iðja er orkufrek en ekki
mannfrek, en hún mundi
skjóta fótum undir aðrar grein-
ar sem mundu áreiðanlega sjá
vel fyrir nægri atvinnu.“
Þetta hafði Sverrir Hermanns-
son, iðnaðarráðherra, að segja
um hugsanlega stóriðju á Eyja-
fjarðarsvæðinu í tengslum við
nýútkomna skýrslu nefndar sem
fjallaði um iðnþróun á Eyjafjarð-
arsvæðinu og grannt er fjallað um
á bls. 8-9 í blaðinu í dag.
„Ég er langt kominn með að
lesa skýrsluna,“ sagði Sverrir.
„Þetta er mikið verk og greini-
lega vandað. Efnið kemur mér
svo sem ekki á óvart því ég er
nokkuð kunnugur málefnum
Eyjafjarðar og Akureyrar frá
því ég var í Framkvæmdastofnun.
Það er ljóst að það verður að
halda vel á spöðunum á Eyja-
fjarðarsvæðinu ef þar á að skapa
1700-2000 ný tækifæri fram að
1990.
Auðvitað verður að hlúa að
þeim greinum sem fyrir eru, t.d.
með frekari úrvinnslu fisk- og
landbúnaðarafurða. En vel verð-
ur ekki fyrir þessu séð nema með
stóriðju. Og ég fagna því að þessi
nefnd, einróma, slær á þá strengi
að það sé vænlegur kostur. Menn
eru sammála um að það sé ál-
bræðsla sem kemur helst til
greina. Spurningin er hvort við
getum séð fyrir nægjanlegri orku
og getum við fengið það verð sem
við þurfum fyrir hana. Það er líka
eftir að gera fullnaðarkönnun á
staðháttum og mengunarhættu
sem er ekkert svipað vandamál
og var. Ég geri mér grein fyrir
þeirri andstöðu sem stóriðja átti
einu sinni að mæta á Eyjafjarðar-
svæðinu og hún kann að vera ein-
hver enn en ég held að viðhorfin
hafi breyst mikið.“
Mannlíf
á Melunum
- bls. 4