Dagur - 20.07.1983, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 120 Á MÁNUÐI - UUSASÚLUVERÐ 15 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
FRÉTTASTJÓRI: GlSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN: EIRlKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON,
ÓLAFUR JÓHANNSSON (SAUÐÁRKRÓKI) OG
ÞORKELL BJÖRNSSON (HÚSAVlK)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: HAFDlS FREYJA RÓGNVALDSDÓTTIR
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Félagsleg réttindi
almennings
má ekki skerða
Lánasjóður íslenskra námsmanna hefur verið
til umræðu að undanförnu vegna yfirvofandi
fjárhagserfiðleika sjóðsins. Skýringar á fjár-
hagsvanda Lánasjóðsins eru augljósar. Eink-
um er hér á ferð óhagstæð verðlagsþróun,
þ.e. mikil verðbólga, sem ekki er í neinu sam-
ræmi við fjárhagsáætlun sjóðsins, eins og hún
var gerð í sambandi við afgreiðslu síðustu
fjárlaga.
Lánasjóður íslenskra námsmanna gegnir
mikilvægu hlutverki sem félagslegt réttinda-
mál fólksins í landinu. Hann jafnar aðstöðu til
náms milli efnafólksins og láglaunafólksins
og er ekki síst kjarabót fyrir fólkið á lands-
byggðinni, þaðan sem nemendur verða að
sækja nám um langan veg, t.d. í ýmsa sér-
skóla í Reykjavík. Tilvera Lánasjóðsins snertir
því hagsmuni ótrúlega margra fjölskyldna í
landinu, og það myndi hafa ófyrirsjáanlegar
afleiðingar fyrir afkomu fólks, ef hans nyti
ekki við.
Þrátt fyrir þessa staðreynd er alið á hleypi-
dómum gagnvart Lánasjóði og honum fundið
flest til foráttu þegar þröngsýni og þekking-
arleysi er látið ráða umræðum um málefni
hans. Talað er um að peningum sé „ausið" í
námsmenn og lánin séu ekki endurgreidd.
Hvort tveggja er rangt. Lán eru veitt eftir
ströngum reglum og þau ber að endurgreiða
með verðtryggingu eins og tíðkast um öll lán
hér á landi.
Hitt er annað mál að þjóðin á í efnahagserf-
iðleikum og glímir við peningasamdrátt, sem
hugsanlega getur snert Lánasjóð íslenskra
námsmanna með einum eða öðrum hætti. En
ef svo þarf að fara að Lánasjóður þurfi að
draga saman seglin þá verður sá samdráttur
að vera í samræmi við almennar aðgerðir í
efnahagsmálum og hliðstæðan samdrátt ann-
arra félagslegra stofnana, en ekki sem duttl-
ungaráðstöfun misviturra ráðamanna, byggð
á hleypidómum og þröngsýni í félags- og
menningarmálum.
Almenningur hefur tekið á sig launaskerð-
ingu möglunarlítið. Það væri óráð og ranglæti
að ætla að skerða kjör fólksins með því að ráð-
ast á tryggingakerfið og námsaðstoðina og
önnur félagsleg réttindi almennings ofan á
beina launaskerðingu. Það heitir að höggva í
sama knérunn.
I.G.
„Það er ferlega
kalt í sjónum“
- segja ungir bryggjuveiðimenn á Ólafsfirði
Þeim þykur það eflaust sjáif-
sagt að hlaupa á bryggjukant-
inum, sitja þar og dingla fótun-
um fram af bryggjunni rétt eins
og krökkum í öðrum bæjum,
sem ekki hafa eins mikið
saman við sjóinn að sælda,
þykir sjálfsagt að vera í leik úti
á túni.
Já, þeir fóru léttilega við allan
leik á bryggjunni í Ólafsfirði
bræðurnir sem kallaðir eru Matti,
Sæsi og Döttli, en þeir voru að
veiða silung í höfninni er blaða-
mann bar þar að. Pað skal segjast
eins og er að blaðamanni þótti
alveg nóg um hversu frjálslega
þeir snáðar umgengust höfnina,
cnda kom það á daginn er blaða-
maður fór að spjalla við þá
bræður að Sæsi, sem er sá yngsti
af bræðrunum, hafði dottið tvisv-
ar í sjóinn og bróðir hans, Döttli,
þrisvar. Þeim fannst lítið til þess
koma að hafa farið fram af
bryggjunni „en samt var ferlega
kalt“ eins og þeir sögðu.
murn~<ti mmi .i f,'>
Sæsi meö stöngina og Döttli fylgist með.
Þeir bræður voru að eltast við
silung sem annað slagið lét sjá sig
innan um brak og óhreinindi sem
flaut í höfninni. Peir skiptust á að
nota stöngina sem þeir voru með,
aö vísu var þetta stöngin hans
Sæsa en hinir bræðurnir höfðu
skilið sínar eftir heima, því var
ekki um annað en skiptast á þeg-
ar von var til að krækja í þann
stóra.
„Það er svo erfitt að ná sumum
þeirra,“ sagði Matti, „þeir eru
svo snöggir að koma sér undan.“
- Hvað hafið þið veitt mikið í
sumar?
„Við erum búnir að fá svona
Döttli og Matti með fyrsta silung dagsins.
200,“ sagði Sæsi, en þá gripu
bræður hans fram í og sögðu að
þeir hefðu fengið um 200 silunga
í fyrr en þeir væru búnir að fá
svona 60-70 í sumar. „Æi já, það
var í fyrra,“ sagði Sæsi, „en við
erum ekki búnir að fá neinn í
morgun.“
Þeir voru varla búnir að sleppa
orðinu er einn lítill silungstittur
beit á hjá þeim og það var ekkert
verið að tvínóna við hlutina því
þeir bræður sviptu fiskinum upp
á bryggju og þar var hann af-
greiddur á fagmannlegan hátt og
síðan var byrjað á nýjan leik.
En hvað hafa þeir bræður feng-
ið stærstan fiskinn? „Við höfum
fengið einn sem var eitt kíló, það
er sá stærsti sem við höfum
fengið,“ sögðu þeir. Mestan hluta
aflans sögðust þeir gefa kettinum
en svolítið sögðust þeir borða
sjálfir og líka létu þeir reykja
hluta hans. En hvað ætla þeir
bræður að gera þegar þeir verða
stórir.
„Auðvitað verðum við
sjómenn,“ sögðu þessir skemmti-
legu bræður frá Ólafsfirði, Matti,
Sæsi og Döttli.
Kveðja
frá
Grímsey
Grímsey 19. júní 1983.
Kæru vinir!
Þaö var okkur ómetanlegur
styrkur við fráfall og jarðar-
för litla drengsins okkar,
Konráðs, að finna þá hlýju
sem til okkar stóð, frá ykkur
öllum, nær sem fjær. Við
þökkum af alhug.
Stjórnendum, flugmönnum
og öðru starfsliði Flugfélags
Norðurlands þökkum við
sérstaklega fyrir aila hjálp-
semina nú sem fyrr.
Guð blessi ykkur öll.
Sigrún, Gylfi og börnin.
Hulda og Þorlákur.
Stella og Gunnar.
4 - DAGUR - 20. júlí 1983