Dagur - 22.07.1983, Blaðsíða 7

tndinn
bæ“
- Varstu flugveik?
„Já, mér var svolítið flökurt á
meðan vélin var að hækka sig og
einnig á meðan hún var að lækka
til lendingar. Pess á milli leið mér
ágætlega.“
- Er þetta það eina sem þú
hefur ferðast út fyrir heima-
byggðina?
„Nei, ekki segi ég það nú. Einu
sinni fórum við nokkuð margar
konur alla leið til Mývatns. Mig
minnir að það hafi verið 1952 og
sennilega hefur það verið Kaup-
félagið sem bauð okkur.“
- Fannst þér fallegt við
Mývatn?
„Þar er einkennilegt landslag,
en ekki sérstaklega fagurt fannst
mér. Pað fallegasta sem ég sá í
þeirri ferð var sólsetrið í Skaga-
firði á heimleiðinni. Pað er fal-
legt að sjá glitrandi kvöldsólina
úti í hafsauga við Drangey. Slíka
sjón sé ég oft hér en maður verð-
ur að vaka til þess.“
- Hefur þér ekki orðið mis-
dægurt síðan þú komst heim af
sjúkrahúsinu eftir mjaðmaupp-
skurðinn?
„Það getur ekki heitið. Ég hef
fengið kvef sem snöggvast og
annað smávægilegt. En það er
ekki orð á því gerandi.“
- Hvernig dreifir þú huganum
í frístundum?
„Ég hlusta mikið á útvarp og
les talsvert."
- En hefur þú ekki sjónvarp?
„Nei, ég hef ekki haft áhuga á
því. Ég hef heldur ekki verið góð
í augunum þannig að ég þreytist
fljótt við lestur. Ég fór raunar til
augnlæknis á Akureyri um
daginn, til hans Ragnars Sigurðs-
sonar. Hann lét mig hafa nýja
dropa og ég er nú ekki frá því að
ég sé heldur skárri. Svo lét hann
mig hafa sterkari gleraugu til að
lesa með. Pað eru tárakirtlarnir
sem eru að angra mig, aðallega í
öðru auganu, það rennur stund-
um stanslaust úr því. Ragnari
leist ekki á að skera mig upp við
þessu. Hann taldi vafasamt að
það borgaði sig.“
Fólk talar
hvert
upp í annað
- Hvernig finnst þér útvarpsdag-
skráin?
„Hún er misjöfn; mætti vera
betri. Útvarpsdagskráin var
miklu betri hér áður fyrr. Nú eru
ekki eins góðir menn við útvarpið
og voru áður. Menn verða að lesa
það skýrt og vel að maður hafi
not af því. Ég vil hafa meira af
fræðandi efni. Það er of mikið af
samtölum, þar sem fólk talar
hvað upp í annað oft á tíðum."
- Hvað með blöðin?
„Ég dró mikið úr lestri í vetur
vegna augnanna en það er margt
ágætt í þeim. Þau eru misjöfn
eins og gengur. Ég les það sem ég
hef áhuga á, en rifrildi og
skammir leiöast mér. Svoleiðis
blaðaskrif les ég ekki."
- Úr því að við erum að tala
um blöð. Ertu pólitísk?
„Ég hef mínar skoðanir en ég
er ekki að troða þeim upp á aðra.
Ég kaus í vor og ég hef alltaf
neytt atkvæðisréttar míns.“
- Hefur þú þá alltaf kosið
sama flokkinn?
„Svo til.“
- Hvaða flokk?
„Heldur þú að ég fari að segja
þér það. Ég þarf svo sem ekki að
spyrja hvað þú kýst, blaðamaður
hjá Degi," sagði Pálína og hló
við.
- Pað er nú samt ekki sjálfgef-
ið að ég sé framsóknarmaður. Öll
alvöru blöð eru hætt að ráða
blaðamenn eftir pólitískum lit,
sagði ég.
„Nú, þú færð þá að hafa þína
stjórnmálaskoðun út af fyrir þig.
Það er mesti munur. Nú er Fram-
sókn og Sjálfstæðið komið
saman, það hlýtur að vera full-
komið heimili þar sem þessir
flokkar búa saman. Vonandi
koma þeir einhverju góðu í
verk,“ sagði Pálína.
- Nú eru flestir Skagfirðingar
Framsóknarmenn.
„Ekki allir,“ sagði Pálína og
hló enn. Hún hafði greinilega
gaman af forvitni minni um póli-
tíkina.
- Nei, það er rétt, en margir
þeirra?
„Já, allt of margir,“ sagði Pál-
ína.
- Þar hafði ég það. Framsókn-
arflokkurinn útilokaður. Hvar
átti ég að bera niður næst? Best
að prófa Sjálfstæðið. - Pálína,
nú lifir þú mjög sjálfstæðu lífi,
laumaði ég út úr mér.
„Já, já, og það líkar mér vel.“
- Þú ættir þá vel heima í Sjálf-
stæðisflokknum.
„Mikil ósköp og skammast mín
ekki fyrir að eiga þar heima. Það
er svo langur vegur frá því. En
nú skulum við fá okkur kaffi,“
sagði Pálína og stóð upp.
Blessaður
notaðu
brauðið
Eftir skamma stund kom Pálína
með kaffi og brauð á diski. Við
fengum okkur kaffi og ég gerði
brauðinu skil.
„Blessaður borðaðu meira.
Reyndu að nota brauðið," sagði
Pálína.
- Ég hef nú ekki gott af því,
þetta hleðst allt framan á mig,
sagði ég, um leið og ég klappaði
á belginn.
„Ekki get ég nú séð það, en
það er rétt, sumir fitna. Það eru
einkennileg ósköp hvað sumt
fólk getur hlaðið utan á sig. Það
er sem ég segi, fólk hreyfir sig
ekki nóg.“
- Hvernig gengur þér með
heyskap?
„Ég hef nú látið heyja fyrir mig
undanfarin ár en hér áður fyrr
heyjaði ég allt sjálf með hestum
og hestavélum. Ég á svo sem
dráttarvél, sem ég var byrjuð að
nota áður en ég fór á sjúkrahús-
ið, en síðan hef ég ekki notað
hana. Ég held að nábúar mínir
hafi haldið að ég dræpi mig á vél-
inni. Þess vegna hef ég ekki vilj-
að gera þeim það á móti skapi að
nota hana. En ég á vélina enn og
það er ekki að vita nema ég noti
hana í sumar. Blessaður fáðu þér
meira brauð."
- Er Skarðsá aldrei einangr-
aður bær á vetrum?
„Nei, það getur ekki heitið, en
það er ekki langt síðan ég þurfti
að flytja allt hingað hcim á
klökkum. Ég stóð meira að segja
sjálf fyrir því að ryðja vcg hér inn
að Fjalli, sem er næsti bær hér
fyrir innan, þannig að ég gæti
komist þá leið með kerru. Síðan
flutti ég áburð og annað sem búið
þurfti með að Fjalli. Loks flutti
ég varninginn þaðan heim í
hestakerru.
Vegagerðin tók sig til og ætlaði
að leggja veg hér um mýrina. Þar
voru grafnir hringskurðir sem
margar skepnur hafa síðan farið
í. Ég hef ekki orðið vör við að
þær hafi verði bættar. En það
varð ekkert úr vegagerðinni þar.
Þess í stað var lagður allt að þvt'
sjálfgerður vegur hér um melana,
eins og ég vildi alltaf. En vega-
gerðarmenn máttu ekki heyra á
það minnst lengi vel. Það var
ekki fyrr en um 1980 sem ég fékk
veg alla leið heim í hlað.
En nú læt ég aðra flytja fyrir
mig björg í bú og heyja túnin.
Það er ekki verra að vinna hjá
mér, heldur en að sækja vinnu á
Krókinn eins og sumir gera."
S Hér er gott
að vera
Bærinn hennar Pálínu er orðinn
þreytulegur, enda er hann byggð-
ur 1850-60, að sögn gömlu kon-
unnar. í baðstofunni er moldar-
gólf að hluta og í loftinu er að
hluta til ekki annað en reftið og
torfið. En Pálína unir glöð við
sitt. Ég spurði hana hvort ekki
væri stundum kalt í bænum að
vetrum?
„Jú, það kemur fyrir, en ég hef
hérna rafmagnsofn til að ylja mér
við. Rafmagnið er það besta sem
maður hefur fengið. Það kom
1960.“
- Þú ert með síma.
„Já, ég er búin að fá sjálfvirkan
síma. Gallinn við hann er sá að
línan er ekki að öllu leyti komin
í jörð. Hún er enn að hluta til á
lofti. Það er ekki nógu gott því
línurnar vilja þvælast saman og
slitna. Þessu vil ég láta breyta,
því síminn er mikið öryggistæki.“
- Þú hefur ekki hugsað þér að
fara á elliheimili?
„Nei, hér er gott að vera, og
héðan fer ég ekki fyrr en alla
leið. Það getur svo sem komið
fyrir að ég þurfi að hafa við-
komu á sjúkrahúsi en það kemur
lfka fyrir fólk á elliheimilum.
Mér líður vel og getur ekki liðið
betur annars staðar."
- Ert þú þá á móti elliheimil-
urn sem slíkum?
„Nei, nei, þau eru svo sem
ágæt fyrir þá sem þangað vilja
fara. En þaö þarf að vera meira
um íbúðir, þannig að fólk geti
verið út af fyrir sig. Maður þarf
að halda sjálfstæði sínu á meöan
stætt er. Ég vil vera sjálf minn
húsbóndi þannig að ég geti geng-
ið út og inn eins og ég sjálf vil."
® Ekki þægilegt
að grípa upp
eiginmenn?
- Þú hefur aldrei látið þér dctta
í hug að krækja þér í eiginmann?
„Þú sérö það nú," og nú var
Pálínu skemmt. „Það er nú ekki
þægilegt að grípa upp eiginmenn.
Mér fannst gott að vera ein og
tíminn leið si svona. Hafi ein-
hverjir ýjað að ráðahag, þá fengu
þeir skýr svör.“
- Ef þú ættir að endurtaka lífs-
hlaupið, myndirðu þá fara sömu
leiðir?
„Það er nú ekki víst. Það er
ekki að vita nema maður prófi
nýjar leiðir; maður lærir jú af
reynslunni. Tímarnir eru líka
breyttir og tækifærin önnur.
Frjálsræðið er meira og vinnan
minni."
- En höfum við gengið til
góðs?
„Já, það tel ég tvímælalaust.
Viö höfum þroskast og menntun-
armöguleikar eru ólíkir því sem
var. En fólk þarf að hugsa um
þessa hluti og meta hvað það hef-
ur það gott. Unga fólkið þarf að
láta það sjást að það hafi lært
eitthvað,“ sagði Pálína og lagði
áherslu á síðustu orðin.
Mál að kveðja
Mér fannst við hæfi að hafa þessi
vísdómsorð Pált'nu fyrir lokaorð
samtalsins. Ég sýndi því á mér
fararsnið. Pálína gekk með mér
út. - Ætli menn hafi almenn ver-
ið minni hér áður fyrr, sagði ég
um leið og ég beigði mig til að
komast fram göngin. „Nei, það
voru til jafn stórir menn - ef ekki
hærri,“ svaraði Pálína og kímdi.
Við stöldruðum úti á hlaðinu
og nutum veðurblíðunnar.
Hvutti, sem gegnir nafninu
Glaumur, lék á als oddi. Af og
til hljóp hann upp með ánni og
gelti að straumkastinu.
- Hvað sér hann í ánni? spurði
ég-
„Ekkert, hann er bara að reka
hana niður túnið,“ svaraði Pálína
sposk á svip.
Þar með kvaddi ég þessa heið-
urskonu. Hún hvarf inn í gamla
bæinn sinn, en ég til nútímans.
☆
Myndir og texti:
Gísli Sigurgeirsson
22. júlí 1983 - DAGUR - 7