Dagur - 26.08.1983, Blaðsíða 3

Stanslaus sókn
f sefnni hálfleik
— en aðeins jafntefli hjá KA
KA-menn urðu að sætta sig við
jafntefli í fyrrakvöld við Fram
hér á Akureyri, er liðin léku í 2.
deildinni. Urslitin urðu 2:2.
Það var fyrst og fremst mjög
slakri byrjun KA-manna að
kenna að ekki náðist sigur í
þessum leik, en Fram komst 2:0
yfir eftir tuttugu mín.
Steinn Guðjónsson komst
framhjá Donna við endamörkin,
sendi fastan bolta fyrir markið og
þar kom Erlingur Kristjánsson
aðvífandi. Frá honum fór boltinn
í markið. Aðeins voru liðnar átta
mín. af leiknum er markið kom.
Eftir að Steinn hafði brennt af í
dauðafæri skoraði Fram sitt ann-
að mark.
Friðfinnur átti þá sendingu til
baka, á miðjum sínum vallar-
helmingi, Kristinn Jónsson náði
boltanum, óð inn í teig og skaut á
markið. Boltinn fór í stöng, rúll-
aði út í teiginn til Halldórs Ara-
sonar, sem skaut auðveldlega í
markið.
Hvort lið um sig fékk eitt gott
færi það sem eftir var hálfleiks,
Halldór Ara hjá Fram og Hinrik
hjá KA. Er líða tók á hálfleikinn
lifnaði yfir KA-liðinu, en þó léku
þeir alls ekki eins og þeir eiga að
geta.
Ekki veit ég hvað KA-menn
fengu að heyra í leikhléinu - en
hvað sem það var, þá verkaði það
eins og vítamínsprauta á þá. Þeir
áttu allan seinni hálfleikinn, sóttu
nær látlaust, og Framarar náðu
aðeins einu sinni að ógna marki
þeirra.
Þrátt fyrir mikla pressu tókst
KA ekki að skapa sér færi upphafs
mínútur hálfleiksins. Á 62. mín.
náðu þeir svo að minnka muninn.
Hinrik óð upp miðjuna og gaf inn
í teig á Donna. Frá honum fékk
Steingrímur Birgisson boltann yst
í teignum, aðeins til hliðar og
skaut strax á markið. Þrátt fyrir
að Guðmundur væri kominn
niður tímanlega náði hann ekki
að verja skot Steina - staðan orð-
in 1:2.
KA-menn héldu sem fyrr uppi
mikilli pressu að Fram markinu
og sleppti dómarinn einni ef ekki
tveimur vítaspyrnum á Fram.
Fyrst er skotið var bylmingsskoti
í hönd Hafþórs Sveinjónssonar og
síðar er Jóhann Jakobsson féll í
teignum. Ekkert skal þó fullyrt
um síðarnefnda atvikið.
Jóhann jafnaði svo á 80. mín.
Stefán Ólafsson, sem kom inná í
hálfleik fyrir Ásbjörn, sendi fyrir
markið, Guðmundur markvörður
hafði hendur á boltanum en náði
ekki að slá hann lengra en út á
markteiginn til Donna. Hann
hugsaði sig ekki lengi um,
þrumuskot reið af, og boltinn
hafnaði upp undir þaknetinu.
Glæsilegt mark.
Donni var besti maður KA í
þessum leik, glæsilegar sendingar
hans komu andstæðingunum í
opna skjöldu enn sem fyrr.
KA-menn hefðu átt að geta
skorað fleiri mörk í seinni hálf-
leiknum, en í þeim fyrri voru þeir
reyndar heppnir að vera ekki bún-
ir að fá fleiri á sig. Vörnin þá óör-
ugg - en hún batnaði eftir hlé.
Dómari var Hjálmar Baldurs-
son. Hann hlýtur að hafa verið
með höfuðverk. Eitthvað var
a.m.k. að, því dómar hans voru
flestir furðulegir. Áhorfendur
voru 740.
Þrumuskot frá Ásbirni, en eins og stundum kemur fyrir, rataði boltinn ekki í netið - því miður, myndu einhverjir segja.
Mynd: KGA.
„Við förum upp“
— sagði Erlingur Kristj ánsson, miövörður KA
„Við komumst bara ekki í gang
strax, dekkuðum ekki nógu vel
upp. En svo þegar þeir voru
komnir 2:0 yflr og drógu sig
aftar, fórum við loks að
berjast,“ sagði Erlingur Krist-
jánsson, miðvörður KA, eftir
leikinn við Fram.
„Við eigum eftir að leika við
Einherja á heimavelli og síðan við
Njarðvík úti og það verða örugg-
lega hvort tveggja mjög erfiðir
leikir. Ég hef trú á að úrslitin í
deildinni gætu ráðist á markahlut-
falli í lokin.
En við gefum að sjálfsögðu
ekkert eftir. Við förum upp,“
sagði Erlingur.
JónBiamason
.hlotnast stundum ylur af
annarra manna konum
Dísa bað Þorbjörn Krisinsson
um vísu:
Fyrir ótal árum mér
undi best hjá Dísu.
Eins og stendur ann ég þér.
Eigðu þessa vísu.
Hverja þína ósk sem er
áttu jafnan vísa.
Mér er ljúft að þakka þér
þennan vetur Dísa.
Viltu hlýju veita mér?
Viltu kuldann spara?
Viltu alltaf vera hér?
Viltu nokkuð fara?
Eftirfarandi er tekið upp úr
bréfi frá Pétri í Laxárnesi:
„Einu sinni kom ég inn á hótel
með fáeinum kunningjum
mínum. Sá einn þeirra að kom-
in var ný afgreiðslustúlka í sal-
inn og leist honum konan girni-
leg. Sögðum við honum að
skemmsta leiðin að hjarta kon-
unnar væri að færa henni vísu.
Hann taldi sig ekki geta gert
vísu. Sagðist ég þá geta bætt úr
því, ef hann vildi þá lofa að færa
stúlkunni vísuna án þess að lesa
hana. Hann féllst á það, ef vís-
an væri ekki ljót. Því lofaði ég
auðvitað. Fékk hann vísu á
blaði og fór með hana til stúlk-
unnar:
Pig ég snót ei þekki hót
en þar má bót á vinna
mætti ég skjóta minni rót
á milli fóta þinna.
Ekki vissum við gerla hvað
þeim fór fleira á milli, en fljótt
kom drengur aftur til okkar að
borðinu." Næsta vísa er eftir
Sigtrygg Símonarson og þarf
ekki skýringar við:
Peim sem ásýnd glæsta gaf
gæfan, fremur vonum
hlotnast stundum ylur af
annarra manna konum.
Þessa vísu nefnir Sigtryggur
„Elli“:
Lífs er fjör og fegurð þver
og flest vill gleði banna
er gott að una og ylja sér
við elda minninganna.
Þetta segir Sigtryggur um þá ár-
áttu fjölmiðla að þyrla sem mest
upp hinum verri tíðindum, oft
að óþörfu:
Mengun eitrar mannlífs svið,
merkar dyggðir þverra.
Ókindurnar una við
illt að gera - að verra.
Benedikt Ingimarsson hefur
þetta að segja í dag:
Andann það allvel styrkir
að yrkja vísur í flokkum.
- En annað hvað maður yrkir,
eða hleypir af stokkum.
Þá yrkir Benedikt um ástina:
Pó að ennþá margt sé mér
mjög í hug á reiki
skil ég samt að ástin er
ímyndunarveiki.
Og svo yrkir hann um hjóna-
bandið:
/ sambúð hjóna er sátt og hóf
og sanngirnina að kanna.
Sambúð hjóna er sífellt próf
á sálargöfgi manna.
Umsjónarmanni þáttarins eru
skyndilega alvörumál á tungu.
Biður hann gott fólk afsökunar.
Fyrr á öldum guð með glans
gerði mann úr apa.
Víst er allt í hendi hans
sem hamast enn að skapa.
Hér bjó pínd og þústuð þjóð
en þegar léttust sporin
hún varð eins og hrossastóð
í haganum á vorin.
Setur oft að öldnum geig
undir haustsins fjalli.
Lát ei drottinn vorsins veig
verða henni að falli.
Þættinum lýkur með vísu eftir
sama höfund um brest í tíðar-
andanum:
Pann ég undrast ólánsbrest
annars góðra manna
hversu margir finna frest
á framkvæmd loforðanna.
26; ágúst 1983 - ÐAGUR - 3