Dagur - 21.10.1983, Blaðsíða 5

Menntskælingar á ferðalagi:
k. <
Hressir gaurar. Takið eftir Baldri með hattinn.
Menntskælingar urðum oft að
leggja hömlur á hegðun vora af
tillitssemi við nágrannana.
Ekki er vert að telja frekar upp
hér hvað við gerðum fleira þarna
á Grikklandinu, því það yrði
bæði langt mál - og kannski of
persónulegt. Eldsnemma morg-
uns 27. sept. yfirgáfum við hótel-
in okkar þrjú og héldum á flug-
völlinn. Næst lá leiðin til
Hollands.
Síðla nætur, aðfaranótt þriðju-
dags 13. september síðastlið-
inn tóku vekjaraklukkur að
hringja víða um Reykjavík og
nágrenni. Það voru ekki hinir
heiðarlegu sunnlensku borgar-
ar sem rifu sig upp á svo
ókristilegum tíma heldur hóp-
ur skólafólks. Þetta fólk sem
Menntaskóli Akureyrar hefur
haft í varðveislu sinni undan-
farna þrjá vetur, ætlaði brott
af Fróni til að eyða sumartekj-
unum og næstu þremur vikum
erlendis. Áætlunin var, tvær
vikur á grískri sólarströnd og
ein vika í Hollandi.
Syfjuð, með ferðatöskur mætt-
um við á Keflavíkurflugvöll kl. 6
þennan morgun. Fórum eina
hringferð um fríhöfnina og
reyndum að vera hress. ísland
kyssti okkur bless með sunn-
lensku roki þegar við gengum
upp í flugvélina og brátt hvarf
föðurlandið undir skýin.
Grikkland
Síðla dags, 13. sept. lentum við
á Ólympic flugvellinum við
Aþenu. Alin upp við óbíða veðr-
áttu heimahaganna og klædd
nokkurn veginn miðað við ís-
lenskar aðstæður, gripum við
andann á lofti þegar á móti okkur
tók rúmlega 30 stiga hiti og sól.
Frá flugvellinum var haldið til
Vouliagmeni þar sem dvelja átti
næstu tvær vikur. Einhverra
hluta vegna hafði viðkomandi
ferðaskrifstofa áætlað að mun
færri myndu fara í þessa ferð en
reiknað var með. Sú áætlun
reyndist röng en kostaði það að
blístruðu eða þöndu bílflauturn-
ar. Sumir buðu upp á mat og/eða
drykk - og eflaust fleira ef þær
hefðu kært sig um. Þeir voru
glápandi plága á stöndinni og víst
er að myndir af þessum íslenska
kvennahóp liggjandi á strönd-
inni, prýða nú fjölskyldualbúm
og einkasöfn grískra karla. - Nú
ganga þessar sömu stúlkur um
götur Akureyrarbæjar og enginn
tekur eftir þeim.
Flest kvöld söfnuðumst við
saman á einum stað og eftir
„slíkar“ samkomur voru diskó-
tekin í nágrenninu könnuð og
sumir litu lauslega á næturlífið í
Aþenu. Einn af okkur barðist í
eina kvöldstund gegn vopnuðum
hóp manna og notaðist við bif-
reið til að skýla sér gegn kúlna-
hríðinni. - Daginn eftir uppgötv-
aði hann að bardaginn var
ímyndun, en í tilefni af atburðin-
um gáfu bekkjarfélagar hans
honum viðurnefnið „skæruliða-
foringinn“.
Ein stúlka átti athygli allra
þeirra sem til sáu þegar hún á
sjóskíðum dróst áfram að mestu
neðan sjávarmáls í u.þ:b. >/2 klst.
Önnur sem einnig var byrjandi í
greininni sló svo í gegn fyrir góð-
an stíl, að henni var boðið að
koma aftur eftir ár og kenna list-
ina.
Þau sem áttu við kvef að stríða
supu á óblönduðu Ouzo (þjóðar-
drykkur Grikkja) í staðinn fyrir
hóstasaft, enda bragðið mjög
svipað. Bati lét þó á sér standa.
Þarna í Vouliagmeni ganga
Grikkir snemma til náða og eftir
miðnætti líða þeir enga röskun á
ró sinni. Þetta olli því að vér
Borgin er tilvalin fyrir þá sem eru
með fatadellu, enda léttist pyngj-
an og farangurinn þyngdist á
stuttum tíma. Þetta er sérstæð og
fjölskrúðug borg en tíminn leyfði
ekki að við sæjum nema lítið af
því sem hún hefur upp á að
bjóða. í Amsterdam er myrk ver-
öld en við sáum aðeins framhlið
hennar og töldum það sem felst
á bak við betur óséð í þetta
skiptið.
Farin að þrá matinn hennar
mömmu og rúmið heima, héldum
við heim til íslands mánudaginn
Sumir voru alltaf „í formi“.
skipta varð hópnum niður á þrjú
hótel. Þetta fyrirkomulag orsak-
aði bæði smávegis óánægju og
vonbrigði, sem við reyndum þó
að láta ekki spilla neinu.
Tímanum á Grikklandi eydd-
um við að mestu á ströndinni og
hefðum unnið þann sess að vera
hvítust allra á staðnum ef keppt
hefði verið um þann titil. Einnig
var farið eftir því sem áhugi og
fjárhagur bauð upp á, til nokk-
urra þeirra staða þar sem Grikkir
frömdu stórvirki sín til forna.
Verslunarferðir til Aþenu urðu
líka margar.
Sjaldan eða aldrei fyrr hefur
kvenfólkið í þessum hóp búið við
jafn mikla athygli karlþjóðarinn-
ar. Grískir karlmenn góndu á
þær, snéru sér við úti á götu,
í sumarhúsunum
í Eemhof
Eftir stutta dvöl í Eemhof kom-
umst við að því að ef við værum
ellilífeyrisþegar eða fjölskyldu-
fólk með börn þá hefði staðurinn
verið paradís. Þarna var mjög
friðsælt og fólk virtist koma
þangað til að vera í ró og næði -
enda ekkert annað hægt að gera
þarna.
En þó að staðurinn samsvaraði
ekki alveg okkar lífsmáta þá átt-
um við þrjá rólega daga þarna og
nutum þess eftir Grikklandsver-
una að vera komin aftur í vest-
ræna menningu og sjálfsögð þæg-
indi. Það helsta sem við fundum
okkur að gera var að horfa á
video, borða sælgæti og gefa
öndunum matarleifar. Veislu-
höld að íslendinga sið voru ekki
æskileg þarna því gestir staðarins
ganga snemma til náða og eina
diskótekið þarna lokar kl. 12 á
miðn etti. Það var því allt sem
stuðl .ði að því að við vorum út-
hvíl og endurnærð þegar við
korÁim til Amsterdam.
Amsterdam
Ljósmyndir: H.E.
3. okt. Meðferðis höfðum við til
samans mörg hundruð kíló af far-
angri í löglegri vigt og u.þ.b. 200
kíló í yfirvigt. Þarna voru á ferð-
inni ferðatöskur með fólk í orðs-
ins fyllstu merkingu.
Það var gott að vera að koma
heim og þegar við flugum yfir „ís-
landið" okkar sungum við ætt-
jarðarlög til heiðurs föðurland-
inu. ísland tók vel á móti okkur
og móttökunefndin var rigning.
Til Akureyrar mættum við og
tókum við þeim heiðursessi að
vera í efsta bekk Menntaskóla
\kureyrar. Flestir urðu fyrir
vonbrigðum með okkur þegar við
komum norður því við vorum
ekkert brún.
Til að líta eftir okkur fóru með
í förina þeir Tómas Ingi Olrich
og Þórir Haraldsson, og til að líta
eftir þeim fóru konur þeirra. Þeir
skildu báðir kennaragrímuna
eftir heima og reyndust ske nmti-
legir ferðafélagar. Kunnum við
þeim og konum þeirra bestu
þakkir fyrir góða samfylgd.
Unnur Karlsdóttir.
- Tómas Ingi, Nína, Una og Þórir.
Þar sátu stelpurnar í röðum
Myndin er tekin á þilfari í skemmtisiglingu.
21. október 1983 - DAGUR - 5