Dagur - 07.11.1983, Blaðsíða 2

Notarðu mikið
vídeó?
Árni Helgason:
Of vitundarútfletjandi fyrir
minn smekk.
Steingrímur Birgisson:
Nei, það er betra að lúra á sitt
græna eyra,
Þórarinn Stefánsson:
Nei, það lamar sköpunargáf-
una.
Jóna Hrönn Bolladóttir:
Nei, það er menningarsnautt
og fyrir neðan mína virðingu.
„Astandið langverst
á Eyiafjarðarsvæðinu“
— Rætt við Marinó Jónsson formann Meistarafélags byggingamanna
Það hefur ekki farið framhjá neinum að fyrirtæki í ýmsum iðn-
greinum, sérstaklega þó byggingariðnaði, hafa átt mjög erfitt
uppdráttar að undanförnu. Byggingarframkvæmdir einstaklinga
og hins opinbera hafa dregist mjög mikið saman, ekki síst á þessu
ári og afleiðingin er m.a. sú að fjöldi iðnaðar- og verkamanna
hafa misst atvinnuna. Sumir hafa fundið sér önnur störf, aðrir eru
enn atvinnulausir og enn aðrir hafa einfaldlega flutt á brott. Þetta
mikla vandamál var m.a. til umræðu á fundi sem iðnrekendur á
Akureyri áttu með bæjarráði á dögunum en þann fund sátu fyrir
hönd iðnrekenda: Bjarni Sigurjónsson (bifreiðaiðnaðurinn), Ing-
ólfur Jónsson (byggingariðnaðurinn), Ingvi Rafn Jónsson (raf-
lagnaiðnaðurinn), Marinó Jónsson (byggingariðnaðurinn), Sig-
tryggur Þorbjarnarson (raflagnaiðnaðurinn), Torfi Guðmunds-
son (járnsmíðaiðnaðurinn) og Tryggvi Pálsson (byggingariðn-
aðurinn). Dagur ræddi við einn þessara manna, Marinó Jónsson
og var hann spurður að því hvers vegna iðnrekendur hefðu óskað
eftir þessum fundi með bæjarráði og hverjar niðurstöður fundar-
ins hefðu orðið.
- Við óskuðum eftir þessum
fundi með bæjarráði einfaldlega
til þess að skýra stöðu mála eins
og hún er í dag. Það hefur orðið
gífurlegur samdráttur í bygging-
ariðnaði og fleiri iðngreinum og
í dag er ástandið hvergi eins
slæmt og enmitt hér á Eyjafjarð-
arsvæðinu. Hvergi annars staðar
á landinu hefur samdrátturinn
orðið jafn hrikalegur og hér og
það er okkar skoðun að ef ekki
hefði komið til minnkandi verð-
bólga og um leið heilbrigðari
rekstrargrundvöllur, þá hefðu
mörg fyrirtæki í byggingariðnaði
og skyldum greinum hér á Akur-
eyri, fyrir löngu verið komin á
nauðungaruppboð. Stjórnendur
fyrirtækjanna hefðu ekki séð sér
annað fært en að láta sjóðina
bjóða fyrirtækin upp, en nú eygj-
um við sem sagt von um leið og
verðbólgan minnkar, en við þurf-
um hjálp til að komast yfir verstu
erfiðleikana sem skapast hafa
vegna samdráttarins.
til þess að standa vörð um
atvinnufyrirtæki um land allt og
við sjáum ekki betur en að nú
verði ríkið að taka sig á ef það á
að standa við stóru orðin.
- Hvaða hugmyndir viðruðuð
þið á fundinum?
- Hvað varðar bæjarfélagið,
þá vörpuðum við þeirri hugmynd
fram að Akureyrarbær lánaði
iðnfyrirtækjum byggingarleyfis-
gjald og gjöld til veitustofnana,
afborgunarlaus fyrsta árið, til
einhverra ára. Með þessu móti
væri hugsanlegt að fá ný fyrirtæki
og nýja atvinnumöguleika í
bæinn. Við komum einnig með
hugmynd um að framkvæmda-
sjóður Akureyrar yrði efldur og
að kannað yrði hvort möguleikar
væru á að stofna hér sérstakan
iðnþróunarsjóð á Eyjafjarðar-
svæðinu. Þessar hugmyndir hefur
bæjarráð nú til athugunar og við
munum fylgjast náið með fram-
gangi mála á næstunni.
- Hvernig er staðan nú í ein-
stökum greinum byggingariðnað-
ar?
- Hún er vægast sagt mjög
slæm. Ég get nefnt sem dæmi að
í ár hafa verið hafnar fram-
kvæmdir við 22 íbúðir í bænum
en þegar best lét árið 1978 voru
íbúðirnar 242 talsins. Meðaltal sl.
þriggja ára er 56.7 íbúðir en með-
altalið 1970-1980 er 167 íbúðir á
ári. Á þessu má sjá að.stöðugt
hefur sigið á ógæfuhliðina og nú
er svo komið að samdráttur í
mannafla hjá byggingarverktök-
um sl. þrjú ár er um 30%. Ég get
nefnt eitt einstakt dæmi um
samdrátt en það er hjá pípulagn-
ingamönnum. Þeim hefur fækkað
um 37% á rúmum tveim árum. 13
pípulagningamenn hafa hætt
störfum í bænum og þar af eru
fjórir fluttir á brott. Og ég veit
ekki betur en að þrír til viðbótar
hætti störfum á næstunni og þá er
samdrátturinn orðinn 46%. Hjá
járniðnaðarmönnum er sam-
drátturinn á milli 25 og 30% og
langmestur hluti þessa samdrátt-
ar hefur orðið á þessu ári. Sömu
tölur er hægt að nefna hjá raf-
virkjum en þar hafa á einu ári 19
menn þurft að leita sér að annarri
vinnu. Það segir sig því sjálft að
ástandið er mjög dökkt en ekki
óyfirstíganlegt ef aðstoð og fyrir-
greiðsla fæst í tíma, sagði
Marinó Jónsson.
- Hvaða svör fenguð þið frá
bæjarráði?
- Við fengum engin svör, enda
vorum við ekki að heimta nein
svör á stundinni. Við skýrðum
einfaldlega frá ástandinu og viðr-
uðum hugmyndir okkar um úr-
bætur en það er auðvitað ekki að-
eins bæjarráð sem þarf að taka
afstöðu til þessara mála. Það eru
líka bankarnir, sjóðirnir og ríkis-
valdið. Því hefur verið lýst yfir af
hálfu ríkisvaldsins að nauðsyn sé Marinó Jónsson með heimilisköttinn Pontu.
Mynd: KGA.
Leikarar, látið leikhús-
gestum eftir bílastæðin
Leikhúsgestur hringdi:
Ég fór í gamla Samkomuhúsið
okkar um síðustu helgi til að
sjá My fair Lady. Það var stór-
kostleg skemmtun, sem ég
þakka hér með fyrir. Ég hélt
satt best að segja að svona lag-
að væri ekki framkvæmanlegt
í þessu litla húsi, en þarna
sannast enn máltækið; að allt
sé hægt ef viljinn er fyrir hendi.
Það var gaman að sjá Arnar
hér aftur á sviði og Ragnheiður
Steindórsdóttir er ógleymanleg
í hlutverki blóma-
sölustúlkunnar. Sömu sögu er
að segja um Þráinn Karlsson.
Hann er stórkostlegur og er ég
handviss um það, að hafi þessi
Alfred Doolittle einhvern
tíma verið til, þá var hann eins
og Þráinn skapar hann á sviði
Samkomuhússins. En þó ég
nefni þessi nöfn þá var sýningin
fyrst og fremst sigur heildar-
innar, því leikgleðin skein úr
hverju andliti.
Að lokum langar mig til að
benda leikurum og starfsmönn-
um sýningarinnar á smágvægi-
legt atriði, sem hægt er að lag-
færa. Ég var með fyrstu gestun-
um í Samkomuhúsið þetta
kvöld, en þrátt fyrir það voru
öll bestu bílastæðin upptekin.
Við nánari athugun kom í ljós
að þar stóðu bílar leikara og
annarra starfsmanna við sýn-
inguna. Mér finnst það sjálf-
sögð kurteisi við sýningagesti,
að þeir noti önnur bílastæði
fjær leikhúsinu, t.d. við Dyn-
heima.
2 - DAGUR - ?. nóvember 1983