Dagur - 18.11.1983, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 18. nóvember 1983
Þríhjólakappaksturinn var óhemju spennandi.
Dönsk nekt
í Sjallanum
Einhver sú djarfasta sýning sem
fyrir augu manna norðanlands
hefur borið, var í Sjallanum í
gærkvöld. Þar tróðu dönsku
nektardansmeyjarnar Bettina og
Dorte upp og léku listir sínar
fyrir viðstadda.
Ekki dugði þeim nektarskját-
um að koma fram einu sinni. Sei,
sei nei. Þær komu fram þrisvar og
framkvæmdu ýmsar kúnstir sem
ýmsum finnst að séu betur
geymdar í svefnherbergjum eða
álíka vistarverum. Þær Bettina
og Dorte sem þekktar eru úr
ýmsum vafasömum karlrembu-
svínablöðum, hafa að undan-
förnu gert það gott í Glæsibæ í
Reykjavík suður, en ekki var
annað að sjá en að norðlenskur
karlpeningur kynni vel-að meta
þessa „tertubotna". Lesendur
geta svo dæmt sjálfir um sköpu-
lag þessara frændsystra okkar á
meðfylgjandi myndum KGA.
Fjör í
Herra og ungfrú Dynheimar taka
nokkur Ijúf dansspor.
Myndir: KGA.
Dynheímum
Áhorfendur hvetja stóra mann-
inn á litla hjólinu. Það er 15 ára
náungi á þríhjóli. Ekki svo að
skilja að hann sé genginn í
barndóm, heldur er þríhjóls-
reið keppnisgrein á stór-
skemmtikvöldi sem var í Dyn-
heimum um síðustu helgi.
Auk þess sem keppt var á
þríhjóli, brutu unglingarnir
heilasellurnar á spurningum.
Málið var að vita hvað öll lögin
heita. Sem og hver leikur af
fingrum fram.
Létt verk og löðurmannlegt.
Að sjálfsögðu komu fleiri
keppnisgreinar upp úr dúrnum.
Að vera eða vera ekki - ja,
það er nú það. Að mér læðist
sá grunur að Sjeikspír hefði
orðið órótt undir sinni grænu
torfu (var hann ekki jarðaður?)
hefði hann heyrt í þeim Rómeó
og Júlíu sem tróðu upp í Dyn-
heimum. Eitthvað var orðaræða
þeirra úr samhengi við það sem
sá gamli ritaði þeim í munn hér
úti í Englandi fyrir hundruðum
ára.
Sic transit . . .
Eða hvað? Spurning um þró-
un málsins - ha.
Endapunktur: Herra Dyn-
heimar kosinn Sigurður Sig-
urðsson og ungfrú Dynheimar
Þóra Stefánsdóttir. Þau tóku sig
vel út á dansgólfinu, samt dáld-
ið feimin enda er maður ekki á
hverjum degi aðalnúmerið á
svæðinu.
Ekki spyr ég að því - eru ekki
allir í stuði? - KGA.
Dúfna-
dáðír
Dúfur eru duglegar og óút-
reiknanlegar. Það sanna eftir-
farandi dæmi.
Kirkjunnar maður á Englandi
fóðraði tvær dúfur sem höfðu
hreiðrað um sig á loftbitum í
kirkjunni, með brauði og viskíi.
Dúfurnar gerðu sér gott af krás-
unum og rétt í þann mund sem
sunnudagsmessan hófst, þá
gerðu þær „loftárás" á kirkju-
gesti. Dauðadrukknar, tóku
þær tvöfalda dýfu og klessu-
keyrðu í kirkjugólfið að hætti
japanskra sjálfsmorðssveitar-
manna.
Dúfur eru líka þau dýr á um-
ræddum eyjum sem hafa unnið
til flestra heiðursmerkja. Af 53
dýrum sem fengu Victorúi-
krossinn á stríðsárunum, var
31 dúfa. Aðeins einn kottur
fékk medalíu og má því segja
að verstu féndur dúfnanna hafi
þar farið halloka.
Fríkki Frákast.
Toggi Troðari.
Varið ykkur á ,, Villidýrunum6 4
Þeir eru nefndir „Villidýrin“. Brjálaðasta og grimmasta körfuboltalið
sem uppi hefur verið. Sagt er að þeir „éti“ andstæðingana í orðsins
fyllstu merkingu og enginn hefur sigrað þá ennþá enda enginn þorað
að keppa við „Villidýrin“ ennþá.
Þetta magnaða körfuboltalið sem hér um ræðir er ekki Harlem
Globetrotters, og ekki lið Hrafna-Flóka.
Liðið er nefnilega skipað dýrum úr dýragarðinum í Basel í Sviss og þar
fara æfingar einnig fram. Kannski er von um að lið Basel og lið Sædýra-
safnsins í Hafnarfirði leiði einhvern tíma saman hesta sína, en þá er
jafn víst að það verði hrossakjöt í matinn.
Meðfylgjandi myndir eru af Togga „troðara", Frikka „frákasti" og
Balla „Blökkumannavíti".
Kollhnís
Þannig fer fyrir þeim sem leggja
bílunum á tvöfaldri akreina-
línu, segir í myndatextanum
sem við fengum með þessari
mynd. Að sjálfsögðu er það
ekki rétt því jafn hrikalegar
refsingar hafa hvergi verið tekn-
ar upp ennþá en myndin er tek-
in í Ohio í Bandaríkjunum. Þar
opnaðist gatan fyrir framan
einn ökuþórinn og vitaskuld
stakkst kagginn beint á grillið
ofan í holuna. Ástæðu þessarar
skyndilegu opnunar má rekja til
flóða. Enginn meiddist og nú
mun vera búið að gera við göt-
una.