Dagur - 28.11.1983, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 28. nóvember 1983
Ferðu oft í strætó?
Hulda Marvinsdóttir:
Aldrei, ég er á mínum eigin
bíl.
Jóhann Ingólfsson:
Ekki nema þegar ég er í höf-
uðborginni.
Jóhannes Jóhannesson:
Nei, ég geng það sem ég fer.
María Pétursdóttir:
Nei aldrei. Ég á stutt að fara í
vinnu, og svo er ágætt að
trimma.
Jóhann Hannesson:
Aldrei, ég fer á eigin bíl það
sem ég fer.
hjá KEA
eru alltaf til þeir menn, sem vilja
halda í það gamla, vegna þess að
það hafi reynst vel. Þeim vil ég
hins vegar benda á, að gamli T-
Fordinn reyndist einnig vel. En
það lætur sér enginn detta í hug,
að nota hann til daglegra þarfa
árið 1983.
Næstu daga verður opnuð ný
deild á annarri hæðinni, þar sem
við verðum með fatnað fyrir ungt
fólk á aldrinum 15 ára til
fimmtugs. Þá er í gangi núna af-
sláttartilboð til félagsmanna, sem
rækilega hefur verið auglýst í
bæjarblöðunum. Ýmislegt fleira
er á döfinni sem of snemmt er að
tíunda hér.“
Alfreð Almarsson er þrjátíu og
þriggja ára að aldri, kvæntur
Helgu Haraldsdóttur. Þau eiga
þriggja ára gamlan son, Almar.
Að lokum var Alfreð spurður um
áhugamál utan vinnunnar.
„Ég hef Iátið eitt „hobby“
nægja, enda er það tímafrekt.
Það er í músíkinni, ég hef spilað
í hljómsveitum síðan ég var 15-
16 ára. Núna er ég með hljóm-
sveit Finns Eydal og það er búið
að vera nóg að gera hjá okkur að
undanförnu. Núna fer í hönd
dauður tími, en síðan taka árs-
hátíðirnar og þorrablótin við og
þá verður ekki mikill tími aflögu
fyrir önnur hjáverk," sagði Al-
freð Almarsson í lok samtalsins.
Leiðréttíng
í viðtali Dags-ins við Magnús
Gauta í síðasta blaði féll niður
málsgrein. Þar átti að standa:
Eiginkona Magnúsar Gauta er
Hrefna G. Torfadóttir og eiga
þau tvær dætur, Gunnhildi
Lily og Hrafnhildi Ósk. Yið
biðjum hlutaðeigandi velvirð-
ingar á mistökunum.
— segir Alfreð Almarsson nýr vöruhússtjóri
„Þetta er fjölbreytt og skemmti-
legt starf; það er alltaf eitthvað
að gerast og mörg og ólík verk-
efni að glíma við,“ sagði Alfreð
Almarsson, nýskipaður vöru-
hússtjóri hjá Kaupfélagi Eyfirð-
inga, í samtali við Dag.
„í mér er blanda af Dalvíkingi
og Sandara," sagði Alfreð. „Fað-
ir minn, Almar Jónsson, er frá
Dalvík, en móðir mín, Guðrún
Danelíusdóttir er af Snæfellsnesi.
Uppeldið er líka svipuð blanda,
því ég er fæddur í Reykjavík, en
flutti kornabarn með foreldrum
mínum til Dalvíkur og ólst þar
upp til átta ára aldurs. Þá lá leið-
in til Hellissands, þar sem ég full-
orðnaðist."
- Kynntist þú verslun fyrst
þar?
„Já, ég byrjaði að vinna þar
hjá útibúi Kaupfélags Borgfirð-
inga þegar ég var 19 ára gamall.
Þá var Omar Arason útibússtjóri,
en stuttu síðar sótti hann um starf
hjá Loftleiðum. En það voru 70-
80 manns sem sóttu um tvær
stöður. Ómar var valinn á nám-
skeið og síðan var valið úr þeim
sem námskeiðinu luku. Það var
því ekki ljóst þegar Ómar fór
fyrst suður, hvort hann fengi
starfið eða ekki. En ég var gerður
að útiþússtjóra á meðan og í því
starfi var ég með hléum í tvö ár,
því Ómar kom ekki aftur. Síðan
lá leiðin í Samvinnuskólann og
eftir það var ég hjá KB í Borg-
arnesi í eitt ár.“
- Lá leiðin síðan norður?
„Já, mér bauðst staða við fata-
verksmiðjuna Heklu og því boði
tók ég og flutti aftur norður yfir
heiðar. Eg sé ekki eftir því.“
- Undanfarin ár hefur þú ver-
ið kaupmaður og rekið tísku-
vöruverslunina Chaplin. Hvernig
stóð á því að þú skiptir yfir og
gerðist vöruhússtjóri hjá KEA?
„Kaupmannsárin voru um
margt skemmtileg, en það er
bindandi og einhæft starf að vera
kaupmaður í lítilli verslun, jafn-
vel þó þú eigir hana sjálfur, því
venjulega er kaupmaðurinn eini
starfsmaðurinn. Én það var lær-
dómsríkt að kynnast öllum hlið-
um verslunarinnar. Ég var kaup-
maður, sendill, afgreiðslumaður
og lagermaður, svo eitthvað sé
nefnt. Ég var líka með puttann á
tékkheftinu og ef til vill var það
hvað lærdómsríkast fyrir mig sem
verslunarmann, því á fyrri vinnu-
stöðum hafði ég ekki þurft að
hafa áhyggjur af heftinu. En mér
fannst lítið um að vera til lengdar
og því var kærkomið að breyta
til.“
- Eru einhverjar nýjungar á
döfinni í Vöruhúsinu?
„Já, það er ýmislegt á döfinni,
sumt er að gerast á næstu dögum,
en annað er á langtímaáætlunum.
Verslunarhús sem þessi þurfa að
vera í stöðugri endurnýjun sam-
kvæmt kröfum neytandans og
þjóðfélagsvenjum. Húsið hefur
verið í svipuðu formi í 10 ár og
reynst vel sem slíkt, en það er
ekki þar með sagt að það eigi að
vera þannig endalaust. Vissulega
Alfreð Almarsson
bKattstjori svarar:
Gjaf ir eru skattskyldar
— séu þær sýnilega gefnar sem kaupauki
í tilefni af fyrirspurn í Degi 16.
þ.m. vil ég taka fram eftirfarandi:
Spurt er um hvort jólagjafir
frá fyrirtækjum til starfsmanna
sinna séu skattskyldar og hvernig
háttað sé greiðslu launatengdra
gjalda vegna slíkra gjafa.
Samkvæmt 1. mgr. 1. tl. A-liðs
7 gr. laga nr. 75/1981 um tekju-
skatt og eignarskatt eru gjafir
sem sýnilega eru gefnar sem
kaupauki taldar skattskyldar.
Slíkar gjafir ber að gefa upp með
launum. Þær eru frádráttarbærar
hjá gefanda eins og annar rekstr-
arkostnaður og greiðir hann af
þeim launatengd gjöld.
Ef hins vegar eru gefnir verð-
litlir munir myndi það ekki teljast
til skattskyldra tekna, þar sem
ekki yrði litið á slíkar gjafir sem
kaupauka. Af þeim greiðast ekki
launatengd gjöld og þær eru ekki
frádráttarbærar hjá gefanda.
Rétt þykir að taka fram að
þyki fyrirspyrjanda svar þetta
ekki nógu ýtarlegt er hónum
velkomið að líta við á skattstof-
unni og fá að kynna sér ákvæði
laga og reglugerðar um þetta
Að gefnu tilefni (Dagur 18.11.
blaðaviðtal) er rétt að athuga-
semd komi fram.
Trúarsamfélag sem afneitar
vissum grundvallarsannindum
kristindómsins, getur naumast
atriði.
Virðingarfyllst,
Hallur Sigurbjörnsson
skattstjóri.
talist kristið samfélag.
Það er ókristið.
Slíkt samfélag er meðal okkar.
Það nefnir sig votta Jehóva.
Reynir Valdimarsson.
Að gefnu tilefni