Dagur - 14.12.1983, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 14. desember 1983
Ætlarðu i kirkju á
jólunum?
r
Ragnar Sverrisson:
Nei.
Finnur Marinósson:
Ég reikna ekki með því, en
þó er aldrei að vita.
Guðmundur Svansson:
Pað er ólíklegt.
Aðalsteinn Leifsson:
Ég efast um það.
Jón Heiðar Arnason:
Já, líklega fer ég í kirkju,
- segir hinn síhressi Steingrímur St. Th. Sigurðsson
„Ég segi nú stundum við
sjálfan mig, að ég hafi verið
að flýja bókmenntirnar þeg-
ar ég fór yfir í málverkið, af
því að mig vantaði sjálfsaga
til að setja saman bók,“
sagði Steingrímur Stefán
Thomas Sigurðsson, listmál-
ari og rithöfundur, í samtali
við Dag.
Steingrímur hefur nú sent frá
Sér bókina „Ellefu líf“, sem hefur
að geyma sögu um lífshlaup
Brynhildar Georgíu Björnsson-
Borger, sem hefur lifað við-
burðaríka ævi. En við skulum
láta Steingrím útskýra þetta með
sjálfsagann ögn betur.
„Það hefur ekki komið út bók
eftir mig síðan 1967. Pað er ekki
nóg að hafa gaman af að skrifa -
og kannski geta það að einhverju
leyti, því það þarf gífurlega
hörku til þess. Ég er 58 ára gam-
all - og tel mig ungan enn - mér
finnst ég vera jafn hress og ég var
fyrir 20 árum, þegar ég var fyrir
norðan! Og núna finnst mér ég
loksins vera búinn að témja mér
þann sjálfsaga, sem þarf til þess
að geta skrifað bók. Þess vegna
er ég búinn að plana eina bók á
ári næstu 12 árin, þar til ég verð
sjötugur. Auðvitað legg ég ekki
frá mér penslana, en ég ætla að
berjast við að setja saman bók.
Pað er steypuvinna og ég lít ekki
á það sem neitt „stæl-jobb“. Pað
eru svo margir sem feila á því;
halda það fínt og nægjanlegt í líf-
inu að hafa rithöfundarnafn.
Aðalatriðið er að skrifa eitthvað
sem líf er í.“
- Hvernig kom það til, að þú
skrifaðir þessa bók?
„Ég var í eigin hlutverki, var
búinn að fá þriggja mánaða rit-
höfundarlaun, þegar þessi gamla
kunningjakona mín að vestan
kom til landsins. Hún hafði fært
það í tal við mig fáum árum áður,
að við ynnum saman að þessum
æviminningum hennar og ég var
alltaf að hugsa um þetta annað
veifið. Hún hringdi síðan í mig í
sumar og ég'hugsaði mig um í
þrjá daga og þrjár nætur. Síðan
vatt ég mér yfir í þetta „Viðeyjar-
klaustur“; ég kalla það því nafni af
því Örlygur útgefandi minn er
frá Viðey. Og ég sé ekki eftir því,
en mikið fjandi getur verið erfitt
að fást við skriftir. Þá dugir ekki
það eitt, að vera fljótur að skrifa
á ritvél.
Eftir að ég var búinn að segja
já við sögupersónuna, þá fór ég
vestur og heimsótti gömlu stað-
ina hennar við ísafjarðardjúp,
þar sem hún var bóndi og sjó-
maður. Og þessi kona hefur átt
ellefu líf; það eru fimm hjóna-
bönd - og ég læt hana lýsa þeim
öllum, tveir sjóskaðar, tvær hat-
rammar loftárásir og tvær morð-
og nauðgunartilraunir. Summan
er ellefu. Og ég fékk inspirasjón
í titilinn í gegnum köttinn minn.
Ég er með kött; hann er mitt ást-
fóstur, mjög stór angóra-himal-
aja-fressari, ég er orðinn marg-
faldur afi!“
- Hvernig líður rithöfundi,
sem nýbúinn er að koma frá sér
bók?
„Ég hef svona sérkennilega til-
finningu inni í mér. Mér finnst ég
vera eins og bóndi eftir saman-
tekningu á heyi, eða sjómaður
sem er kominn í land. Ég er ekki
að hugsa um að halda upp á
þennan áfanga, en ég er með
góðan móral.
Ég var um tíma í Þýskalandi á
meðan ég var að skrifa bókina og
hafði gaman af; notaði tímann
líka fyrir sjálfan mig, skoðaði
söfn og sýningar og skrifaði dag-
bók um allt. Ég sagði við Örlyg
útgefanda minn, áð ef bókin
gengi illa, þá væri ég með söguna
á bak við söguna.“
- Verður það ef til vill efni
næstu bókar?
„Nei, nei, ég er með ákveðið
hugverk í smíðum, en ef til vill
kemur dagbókin seinna. Þetta
má samt ekki misskiljast. Mér
finnst ég hafa fengið vissa útrás.
Ég reyndi að virkja alla mína
galla, sem frægir eru, í þágu ein-
hvers ákveðins jákvæðs
hlutverks, sem var þessi bók.
Þess vegna finnst mér ákaflega
vænt um að hún reyndi svolítið á
manndóminn í mér. Ég met
mannmennskuna í einstaklingn-
um mest, kjarkinn, andlegt hug-
rekki og vissa reisn, ekki mont-
reisn, heldur þetta sem maður
finnur inni í sjálfum sér eins og
hamingjuna. Þess vegna er ég
hamingjusamur í dag, ekki sjálfs-
ánægður.
- Þú talar um að virkja gallana
til góðra verka; eru þeir ekki þar
með orðnir að kostum?
„Jú, það má vera, en ég má ekki
dæma um það sjálfur, því þá er
það of mikil sjálfhverfa. Ég er
nú pínulítið farinn að þroskasí
eftir alla hanteringuna,“ sagði
hinn lífsglaði humanismi, Stein-
grímur Sigurðsson, og hló dátt.
Steingrímur Stefán Thomas Sigurðsson.
Meingallað upplýsingarit um Akureyri:
Símanúmer
Hermanns Huijbens
er 22497
„Langþreyttur“ skrifar:
Upplýsingarit um Akureyri er án
efa þarft rit en þó eru á því stórir
gallar og er þá átt við meinlegar
prentvillur er slæddust inn í ritið
og illa gengur að uppræta þrátt
fyrir ítrekaðar auglýsingar þar að
lútandi í Á döfinni.
Til dæmis hefur slæðst villa inn
í símanúmer Hermanns nokkurs
Huijbens og hefur það valdið
miklu ónæði þess er á símanúm-
erið er skráð var á Hermann,
þrjár og upp í fimm símhringing-
ar á hinum ýmsu tímum kvölds er
ekkert óalgengt.
Nú er von þess er langþreyttur
er orðinn á eilífu símakvabbi að
Dagur reynist betur lesinn en Á
döfinni og þessu verði breytt hið
snarasta.