Dagur - 16.12.1983, Blaðsíða 5

16. desember 1983 - DAGUR - 5
Til er dœmisaga sem allir hefðu gott af að
hugleiða og draga aflærdóma. Þar segirfrá
því að myrkrahöfðinginn hafi verið mjög
áhyggjufullur og engan veginn getað á heil-
um sér tekið. Tilefnið var það, að hver jól
missti hann tökin á þeim sem ánetjast höfðu
og með öllu virtist vonlaust að vinna nýja
einstaklinga. Menn sem fúsir höfðu verið til
alls kyns óhappaverka héldu að sér höndum
á hinni helgu hátíð hvernig sem í þeim var
róið. Þeir sem horið höfðu út óhróður og ill-
mœlgi og marga hæft með slíkum eiturörv-
um, sátu ýmist hljóðir eða höfðu algjörlega
breitt um tungutak. Einstaklingar, sem ein-
göngu höfðu hugsað um sjálfa sig, fundu allt
í einu hjá sér löngun til þess að leggja öðrum
lið. Því var líkast að enginn vildi valda með-
bræðrum og systrum sárum eða tárum. Þess
í stað kappkostuðu menn að bera gleði og
gæfu á annarra veg.
Myrkrahöfðinginn reif í hár sér og hugs-
aði lengi um það hvernig hann gæti eyðilagt
hin sönnu jól sem grundvölluðust á því að
þá átti Guð svo greiða leið til jarðarbarna í
barninu Jesú. Loks fann hann lausnina.
Hann snéri sér að jólaundirbúningnum æsti
og ærði fólk út í taumlaust kapphlaup og
þrotlaust annríki, sem þó var œrið fyrir. Af-
leiðingin varð sú að menn höfðu engan tíma
til þess að hugsa um Guð, sem vildi gista
heimili þeirra og hjörtu. Æ minna rúm varð
einnig fyrir frelsarann Jesúm Krist, sem Guð
sendi til þess að vera mönnum Ijós, líf og
leiðarstjarna. Eftir því sem áhrifin að ofan
minnkuðu átti hið illa léttari leik. Myrkur
getur grúft yfir þar sem allt er baðað skraut-
Ijósum, sem endurkastast af alls kyns punti
og prjáli.
Þannig er þessi dæmisaga endursögð. Ég
vil biðja þig, sem þessar línur lest að hug-
leiða efni hennar vel og gaumgæfilega. Ekki
er þar með sagt að hreingerningar, bakstur,
gjafir og svo ótal margt annað sem hugurinn
er bundinn við séu afhinu illa, því fer fjarri.
En ef þetta verður til þess að enginn tími
verður fyrir Guð, sem elskaði svo heiminn
að hann gaf son sinn eingetinn til þess að
hver sem á hann trúir glataðist ekki, heldur
hafi eilíft líf, þá er illa farið.
Það er mikill munur á því sem stundlegt er
og hinu eilífa. Stundargleði er oft svikul en
gleðin í Guði er varanleg og sönn. Verald-
legur auður er oft valtastur vina og kemur
stundum að minnstu gagni þegar mest á
reynir. Jafn slypp og snauð verðum við að
yfirgefa heim okkar eins og við komum inn
í hann. En fjársjóðurinn sem Guð gefur
okkur í Jesú Kristi, eyðist aldrei, hann auðg-
ar sífellt þann sem á móti tekur, hann getur
gert veika og vanmáttuga mikla, hann getur
opnað mönnum leið inn í dýrð himnanna
þegar öll heimsins gleðiljós eru að
daprast og deyja. Svo mikill munur var á
þessu tvennu í augum séra Matthíasar Joch-
umssonar að hann sagði:
Fyrir hálmstrá herrans jötu frá
hendi ég öllu; lofti, jörðu, sjá.
Mundu það, lesandi minn, að jóla
undirbúningur þinn á fyrst og fremst að
felast í því að þú greiðir Jesú Kristi veg
að hjarta þínu og bjóðir honum þar gist-
ingu. Hafðu það hugfast að frelsarinn er
ekki neinn fjarlœgur veruleiki, sem bíð-
ur þess eins að koma aftur til jarðarinn-
ar til þess að gera upp sakir við óguð-
lega. Jesús er lifandi og ætíð nálægur í
okkar heimi. Hann er jafn kær-
leiksríkur og forðum, hann finnur til
með öllum sem líða og vill bæta mann-
leg mein. Hann kýs ekkert fremur en að
vera með okkur og í okkur alla daga og
takast þar á við hin illu öfl, er heyja sí-
fellt stríð við hið góða sem Guð lagði
okkur í brjóst. Vœnlegasta leiðin til þess
að birti í lífi einstaklinga og í heiminum
er að undirbúa jól með Jesú og áfram-
haldandi líf með honum.
Þetta hafði danskur drengur gert. Er
land hans var hertekið í síðustu heims-
styrjöld var hann í guðfrœðideild. Trúr
frelsara sínum taldi hann sér skylt að
taka upp merki sannleikans og berjast
mót lýgi og kúgun. Fyrir það var hann
fangelsaður og dœmdur til dauða. í
kveðjubréfinu til foreldra sinna skrifaði
hann m.a. eftirfarandi: „Það er mín síð-
asta ósk að þið takið munaðarlaust
þýskt barn að ykkur í minn stað þegar
friður kemst á. Það er vilji Guðs að við
berjumst með honum gegn hinu illa, en
ekki síður ósk hans að við séum
samverkamenn hans í hinu góða. “
í dœmisögunni var myrkrahöfðingj-
anum mest í mun að upprœta heilög jól.
Það er illa gert að vilja taka frá blessun
sem á slíkri hátíð veitist þá mannanna
börnum. En gætum þess líka að týna
henni ekki í ytra umstangi og endalausri
eftirsókn í alls kyns óhóf ogfánýti. Biðj-
um því með skáldinu:
Ó, ger oss börn, og gefoss aftur jó/in,
hin glöðu jól, með helgri barnatrú;
um miðja nótt þá rennur signuð sólin;
ó, sólarherra, ásján til vorsnú!
Þín jólaljós, þó jarðnesk hverfi sólin,
í Jesú nafni skíni til vor nú.
Guð gefi þér kœri lesandi, heilög jól
með honum sem hann
sendir þér til frelsunar. á