Dagur - 06.01.1984, Side 8
8-DAGUR-6. janúar 1984
Páll Sigurðsson
„Aðsóknin fer ettk veðrí“
- Spjallað
við Hörð
Jóhannsson
bókavörð
/ útlánadeildinni
„Ja, ætli það megi ekki segja
að kvenfólk og krakkar sæki
útlánasafnið mest, en hvað
veldur veit ég ekki, sagði
Hörður Jóhannsson er við for-
vitnuðumst um lífið niðri í út-
Iánsal.
Pað er mest að gera hjá okkur
á mánudögum og föstudögum og
þá frekar seinnipartinn, fólk er
að koma úr vinnunni og kemur
þá við hjá okkur að ná sér í eitt-
hvað að lesa. Á föstudögum
kemur fólkið að ná sér í bækur til
helgarinnar og skilar þeim svo á
mánudögum. Það fer mikið eftir
veðri hvað útlánin eru mikil, sér-
staklega á sumrin, ef útlit er fyrir
rigningu um helgi, þá fyllist allt af
fólki. Á veturna er það sérstak-
lega færðin sem skiptir máli um
fjölda gesta.
Það fer. töluverður tími hjá
okkur í að taka til bækur í kassa
fyrir skip, elliheimilið og lögreglu-
stöðina. Við þurfum oftast sjálf
að velja hvað fer í kassana og þá
er aðalatriðið að láta ekki sömu
bækurnar tvisvar í röð. En við
skrifum allt niður og reynum að
hafa þetta sem fjölbreyttast. Það
eru sérstaklega sjómennirnir sem
ekki vilja velja sjálfir."
Að lokum inntum við Hörð
eftir því hvaða bók væri vinsælust
hjá þeim núna. Reyndist það
vera „Skrifað í skýin“, sem auk
þess var metsölubókin í ár. Þenn-
an dag lágu fyrir 25 pantanir í
þessa bók.
Ingi Þór.
Niðri í horninu á lesstofu
barna sat íngi Þór, 10 ára
strákur.
- Hvað ert þú að lesa?
„Ég er að lesa „Hermenn
gula skuggans“. Það er spenn-
andi bók með Bob Moran, en
annars finnst mér nú Frank og
Jóa bækurnar skemmtilegri.
En ég er búin að iesa þær
flestar.“
- Kemurðu hingað oft ?
,.Já, ég kem nokkuð oft. Éo
á heima hérna ofar í Brekku-
götunni og því stutt að fara.
Ég sit oft hér og les svolítið í
bókunum sem ég ætla að fá
mér, því hér er svo rólcgt, en
fer svo heim og klára bækurn-
ar. Annars er ég í Oddeyrar-
skólanum og þar er bókasafn.
Þar hef ég líka oft verið og les-
ið mikið aí bókum, en hér er
meira af hasarbókum og mér
finnst þær skemmtilegastar.“
í einum klefa uppi á lestrarsal
bókasafnsins situr Páil Sig-
urðsson flestum stundum og
ilettir í gömlum blöðum. Það
hefur hann gert síðan í fyrra-
vetur. Þeir sem oft leggja leið
sína á efri hæðina hafa eflaust
velt þvf fyrir sér, hvað maður-
inn sé að grúska. Við kíktum
inn til Páls rétt sem snöggvast
og hann leiddi okkur í allan
sannleikann um starf sitt.
„Ég er hér að vinna
Skagfirðinga. fcg tletti i gegn-
um öll hlöð frá 1910 eða um
það bil ogleita aðminningar-
og afmælisgreinum um Skag-
firðinga. Síðan koma aðrir og
vinna upp úr þessu æviskrá
Skagfirðinga. Ég yinn undir-
búningsvinnuna. í fyrravetur
þegar ég byrjaði, þá fletti ég í
gegnum Siglufjarðarblöðin,
því margir Skagfirðingar flutt-
ust til Siglufjarðar. Síðan tók
lendingaþátt Tímans og núna
er ég að fletta í Morgunblað-
- En Páll, ert þí
Skagfirðingur?
„Reyndar er ég fæddur
Svarfdælingur, en fluttist ung-
ur í Skagafjörðinn og ólst upp
í Fljótunum. Á Akureyri hef
ég búið sl. 20 ár og starfaði ég
hjá KEA. Nú er ég hættur aö
vinna og tekinn til við þetta
grúsk mitt hér á safninu.Eg sit
við þetta svona 4-5 tíma á dag
og má vinna þetta á eins löng-
um tíma og ég vil.“
- Hvernig er að vinna hér?
„Mér líkar vel að vinna á
safninu. Hér er elskulegt og
lipurt starfsfólk og mjög gott
næði. Gæti ekki betra verið.“
Hörður Jóhannsson.
Lárus Zophoníasson.
Er blaðasnápar Dags fengu það
verkefni að hitta að máli Lárus
Zophoníasson bókavörð var
ekki laust við að smá kvíða setti
að, því margan daginn hafa
undirritaðar setið á safninu við
ýmis störf og ekki alltaf þótt
hinar prúðustu á svæðinu. Hef-
ur þá komið til kasta Lárusar að
þagga niður í viðkomandi. Þeg-
ar til kom reyndist þessi ótti
ástæðulaus, því Lárus er hið
mesta Ijúfmenni og skemmtileg-
ur í viðræðum. Hann byrjaði á
að segja okkur frá sögu safnsins.
„Þetta er elsta stofnun bæjar-
ins; safnið tók til starfa árið 1827.
Grímur Jónsson amtmaður setti
það á stofn og náði starfsemin
yfir allt norður- og austuramtið,
eða frá Hrútafirði og suður í
Hornafjörð. 1904 leggjast ömtin
niður og er þá safnið í reiðileysi,
en Akureyrarbæ er síðan boðið
að yfirtaka safnið með þeim skil-
yrðum, að byggja yfir það gott
eldtraust hús. Við það var staðið
60 árum síðar er þetta hús var
byggt sem við nú erum í.