Dagur - 06.01.1984, Blaðsíða 9
6. janúar 1984 - DAGUR - 9
„Ég glími við
stærúfnvðitovmúhn"
í lcssalnum á efri hæðinni
sáum við önnum kafna mann-
eskju. Reyndist þar vera ung-
ur lyfjafræðinemi úr Háskól-
anum, Ingibjörg Arnarsdóttir.
Við máttum til með að trufla
hana aðeins.
- Ert þú að búa til formúlur
fyrir hóstamixtúru?
„Nei, því miður, ég er nú
ekki komin svo langt í náminu
ennþá. Ég glími hér við stæró-
fræðiformúlur. Prófin eru
núna eftir hclgina; ég kem hér
á hverjum degi og reyni að
undirbúa niig sem best fyrir
þau. Ég hef reynt að korna
hingað sem oftast í jóiafríinu,
því hér í lessalnum eru allir að
læra og ég hef því meira að-
hald viö lesturinn."
- Er ekki leiðinlegt að eyða
jólafríinu í lærdóm?
„Jú, þetta er bölvað fyrir-
komulag að hafa prófin í
janúar. Öli jólin fara í stress
og lestur. Þú mátt taka það
fram að janúar er versti mán-
uður ársins.
Ingibjörg Arnarsdóttir.
Safnið skiptist í tvær deildir,
útlánadeild og lestrarsal, en þar
reynum við að hafa ró og næði.
Niðri er hins vegar líf og fjör og
þar reka margir inn nefið. Margir
leggja þó leið sína hingað upp til
okkar í ýmsum erindagjörðum.
Pað er töluvert lesið af erlendum
blöðum, við höfum orðið varir
við að fólk á sér sín uppáhalds-
blöð og ef þessi blöð hafa af ein-
hverjum ástæðum ekki borist,
þá lætur það í sér heyra.“
- Upp á hvað býður safnið
gestum sínum?
„Hér er ýmis gamall fróðleik-
ur, svo sem kirkjubækur, en
mikið af þeim er til á filmum nú-
orðið. Svo eru hér til manntöl og
dagblöðin öll innbundin, svo eitt-
hvað sé nefnt. Við erum einnig í
tengslum við Blindrabókasafnið
í Reykjavík og fáum þaðan kassa
með stuttu millibili. Það er talu-
vert mikið notað. Á efri hæð eru
bækur ætlaðar til lesturs á
staðnum, en niðri geta gestir
fengið allar almennar bækur lán-
aðar heim.“
- Hvernig er aðsóknin að safn-
inu?
„Við erum mjög ánægðir með
aðsóknina. Útlán á sl. ári voru
um 150 þúsund bindi sem er
aukning frá síðasta ári. Það hefur
verið aukning á milli ára, nema
hvað hún var óveruleg ’82. Hins
vegar er athyglisvert að samdrátt-
ur hefur orðið í útlánum til skipa.
Kennum við videóinu þar um.
Videóvæðing í bænum virðist
hins vegar ekki hafa áhrif á að-
sóknina, né heldur hinar miklu
vegalengdir sem orðnar eru. Það
þykir okkur athyglisvert og það
sannar að Akureyringar sem og
nærsveitarmenn eru bókelskír,
eins og íslendingar hafa löngum
verið taldir."
- Hvað er svo á döfinni hjá
ykkur núna?
„Það eru hin árlegu bókakaup
eftir vertíðina um jólin. Það fer
töluverður tími í að ákveða
hversu mörg eintök á að kaupa.
Annars megið þið geta þess að
lokum, að oft hverfa bækur frá
okkur gjörsamlega. Fólk virðist
missa þær ofan í tösku hjá sér.
Þætti okkur vænt um að sá siður
yrði aflagður."
„Hún vihli
alls ekki
spítalarónian ‘ ‘
- Rætt við
HólmMði
Andersdóttur,
umsjónarmann
á lestrarsal
„Ætli mesti tíminn fari ekki í
að finna bækur fyrir mennt-
skælingana, en þeir vinna hér
mikið af ritgerðum. Flestir sem
hingað koma vita ekkert hvað
þeir þurfa að nota af heimild-
um. Kennarar mættu að skað-
lausu koma oftar hingað og
kynna sér hvað safnið hefur
upp á að bjóða. Það myndi
létta á öllum. Við fáum ekki
krónu frá ríkinu fyrir þessa
miklu vinnu sem við bætum á
okkur, en það gæti lagast, því
í vetur var ráðinn bókasafns-
fræðingur við Menntaskólann.
Svo mælti Hólmfríður Anders-
dóttir, umsjónarmaður á lestrar-
sal, er við inntum hana eftir því í
hvað mestur tími hennar færi.
„Annars líkar mér þetta starf í
alla staði vel. Skólakrakkarnir
geta verið alveg dásamlegir, t.d.
þegar þeir koma og biðja um
brúnu bókina sem þeir voru að
lesa í gær eða bækurnar tvær um
Surtsey. Og ef ég man ekki alveg
hvaða tilteknu bækur um er ræða
geta þau brugðist hin verstu við.
Það ættu allir að hafa fyrir reglu
að rita nákvæma heimildaskrá,
en við höfum unnið mikið starf
við að safna heimildaskrám frá
því fólki sem hér vinnur. Þær eru
til í möppum sem allir geta kom-
ist í.
Starfið er mjög fjölbreytt, það
eru hinir ótrúlegustu hlutir sem
koma upp á hverjum degi. Stund-
um hringir fólk og biður mig um
að finna afabróður sinn, sem
fæddist undir Eyjafjöllum 1901!
Og þá verður maður að grípa til
kirkjubóka og ættfræðiskjala.
Oft er hringt og við beðin að taka
til bækur fyrir fólk út í bæ. Kona
ein hringdi um daginn og var hún
að leggjast inn á sjúkrahús. Hún
bað um bókapakka og einu upp-
lýsingarnar sem ég fékk voru þær
að hún vildi ekki spítalarómana,"
sagði Hólmfríður í lok samtalsins
og brosti blítt, því eins og þeir
vita sem leið sína leggja á lestr-
arsalinn, þá er Hólmfríður kona
lipur mjög og létt í lund.
Hólmfríður Andersdóttir.