Dagur - 16.01.1984, Síða 8

8 - DAGUR -16. janúar 1984
IDNADARDEILD SAMBANDSINS IÐNADARDEILD SAMBANDSINS IÐNAÐARDEILD SAMBANDSINS IÐNAÐARDEILD
Myndir: hs,
Forsvarsmenn iðnaðardeildar Sambandsins héldu fund með blaðamönnum þar sem útflutningsvörur skinnadeildar og ullardeildar voru kynntar.
11 i ‘mfik ■ f! - % | V ^SSIf - ~ *
i \1 \j m '-'ð- /
Áætlar að auka útflutn
ing um 40 af hundraði
og skirmavörum á þessu ári
— á ullar-
Á fímmtudag í síðustu viku
hélt iðnaðardeild Sambandsins
veglega kynningu á fram-
leiðsluvörum sínum í Átthaga-
sal Hótel Sögu. Einkum voru
kynntar vörur sem fara til út-
flutnings og að loknum blaða-
mannafundi var tískusýning,
þar sem hver gkesiflíkin á fæt-
ur annarri var sýnd. Fjöldi
gesta kom í hófíð sem haldið
var og fylgdist með sýning-
unni. Þeirra á meðal var land-
búnaðarráðherra, Jón Helga-
son.
Hjörtur Eiríksson, fram-
kvæmdastjóri iðnaðardeildar hélt
erindi við þetta tækifæri og sagði
þá m.a.:
„Það er okkur hjá iðnaðardeild
Sambandsins mikið ánægjuefni
að fá að bjóða ykkur öll velkom-
in hingað í dag. Tilefnið er að við
viljum kynna ykkur sýnishorn af
ullar- og skinnavörum, sem
boðnar verða á erlendum rnörk-
uðum á þessu ári í nafni iðnaðar-
deildar Sambandsins.
Það er mikilvægt fyrir okkur að
vel takist til í sölunni og það er
ennfremur mikilvægt á landsvísu,
þar sem iðnaðardeildin hefur um
árabil átt 43-45% alls útflutnings
landsmanna í ullar- og skinnavör-
um.
Á einum stað segir: „Maðurinn
einn er ei nema hálfur, með öðr-
um er hann meira en hann
sjálfur". Þetta er okkur kannski
Ijósara í samvinnuhreyfingunni
en ýmsum öðrum, þvt það er
samstillta átakið sem veltir bjarg-
inu. En því nefni ég þetta, að all-
ir sem hér eru gestir í dag stuðla
á einn eða annan hátt með störf-
um sínum að því að efla tslensk-
an iðnað og útflutning. Við erum
þakklátir fyrir skilning, velvilja
og samstarf við svo marga, að
ekki verður reynt upp að telja, en
sem engu að síður verður seint
fullþakkað.
Við ákváðum að vera hér ein-
göngu með sýnishorn af útflutn-
ingsvörum úr ull og skinnum.
Ekki vegna þess að við höfum
ekki áhuga á framleiðslunni fyrir
heimamarkað. Sú framleiðsla er
bæði mikil og vegur þungt hjá
iðnaðardeildinni. Það er fram-
leiðsla sem er gjaldeyrissparandi
og veitir mörg atvinnutækifæri.
Hins vegar var það mat okkar að
það yrði of viðamikið að taka
fyrir allar okkar framleiðsluvörur
og svo hitt, að útflutning okkar
landsmanna þarf sérstaklega að
efla, ekki síst eins og nú er ástatt
í okkar efnahagsmálum.
Heildarsala iðnaðardeildar var
að upphæð 1130 milljónir króna
árið 1983 og eru þá sameignarfyr-
irtæki okkar meðtalin, útflutn-
ingur nam samtals 386 milljónum
króna og þar af nam ullar- og
skinnavöruútflutningurinn 358
milljónum. Gamalt máltæki
segir: „Þeir fiska sem róa“. Þetta
máltæki á ekki við í dag í hefð-
bundnum skilningi. Þeir eru ekki
margir fiskarnir sem sjómenn við
Eyjafjörð hafa aflað, þrátt fyrir
marga róðra nú í vetur. Sömu
sögu er að segja víðast hvar ann-
ars staðar um landið. Það þarf að
gera út í stærri stíl á önnur mið.
Útflutningur ullar- og skinna-
vara hefur verið verulegur
undanfarin ár og enn eru vaxt-
armöguleikar fyrir hendi. Þá
þurfum við að nýta okkur eins og
frekast er kostur. Sérstaklega eru
vaxtarmöguleikar í skinnaiðnaði
miklir, miðað við að auka fullnýt-
ingu hráefnis sem til fellur hér
innanlands. Til gamans má geta
þess að hálfunnið lambsskinn,
eins og lambsskinn hafa verið
flutt út að langmestu leyti undan-
farin ár, gefur af sér í dag um 6
dollara. Hins vegar, ef það skinn
er fullsútað hér heima og notað í
mokkaflík, þá fimmfaldast það í
verði og þessi mikla verðmæta-
aukning skilar sér svo til öll til
þjóðarbúsins. Erlendur kostn-
aður er sáralítill.
Hér er því til mikils að vinna.
Þegar á sl. ári var byrjað á stórá-
taki á þessu sviði og ætlun okkar
er að auka fullnýtingu skinnanna
verulega meira á þessu ári. Við
áætlum að að auka okkar útflutn-
ing á ullar- og skinnavörum á
þessu ári um 40 af hundraði. Er
þá reiknað með að erlendur
gjaldeyrir hækki um 18-20%
milli ára. Þar með er útflutningur
á þessum vöruflokkum okkar
kominn yfir hálfan milljarð
króna, sem skila sér að 95
hundraðshlutum beint til samfé-
lagsins, þar sem erlendur kostn-
aður er jafn lítill og raun ber
vitni. Að vísu er þá fjármagns-
kostnaður reiknaður sem inn-
lendur kostnaður, sem kannski er
ekki rétt í öllum tilfellum.
Forsendur þess að okkur takist
að standa við það átak sem unnið
er að á erlendum mörkuðum, eru
að ríkisstjórninni takist að halda
sínu markmiði og koma verð-
bólgunni niður í eðlilegt horf,
svipað og er hjá okkar nágranna-
þjóðum. Fari verðbólgan aftur af
stað með öllum þeim fjármagns-
vandræðum og vaxtafargani og
annarri óáran sem verðbólgunni
fylgir, þá missum við það tæki-
færi sem nú er framundan og það
má ekki ske. Þetta vita allir sem
standa í eða þekkja til reksturs.
Mistök í stjórn efnahagsmála
okkar myndu nú hafa geigvæn-
legar afleiðingar fyrir þjóðarbú-
ið. Þá vil ég einnig benda á það,
að þrátt fyrir batnandi rekstrar-
grundvöll iðnaðarins í landinu er
ekki þar með sagt að hann geti
tekið á sig og greitt strax upp
syndir verðbólguáranna. Þessari
hugmynd hefur okkur fundist
vilja bregða fyrir.
Það þarf nú að snúa vörn í
öfluga sókn, nýta þá möguleika
sem vitað er um og kanna með
tilliti til breytts rekstrargrund-
vallar nýjar framleiðslugreinar.
Athuga hvar við getum aukið
okkar útflutning og fylgja þeim
athugunum eftir. En þetta verður
ekki gert án fjármagns. Útflutn-
ingur héðan frá Islandi á sér ekki
stað að sjálfu sér. Við erum langt
frá erlendum mörkuðum og verð-
um að fylgjast vel með hvað þar
gerist. Sölustarfsemi er dýr og
þjálfaðir markaðsmenn eru fáir.
Það þarf að gera átak í að efla
upp lið vaskra manna til að taka
að sér sölustarfsemi á erlendri
grund. það þarf að auglýsa og
kynna okkar vörur með öllum til-
tækum ráðum. Þessu verða yfir-
völd að gera sér grein fyrir og að
þrátt fyrir erfiða fjárhagsstöðu
þjóðarbúsins þarf að auka fjár-
veitingu, auka fjármagnið til iðn-
aðarins, þannig að hann verður í
stakk búinn til að taka að sér
stóraukin verkefni. Þjóðin þarf á
því að halda og það fjármagn á
að skila arði, sem er að sjálf-
sögðu meginforsendan.
Ég vil að lokum segja þetta.
Það er ósk og von allra lands-
manna að sjávarútvegurinn kom-
ist sem allra fyrst úr þeirri lægð
sem hann er nú í, verði ein aðal-
uppsprettan að atvinnuöryggi og
velmegun í landinu. Hins vegar
má það aldrei ske í framtíðinni,
eins og of oft hefur átt sér stað í
fortíðinni, að á velgengistímum
sjávarútvegs verði rekstrargrund-
velli annarra atvinnuvega kippt
burtu. Það verður að stýra þjóð-
arskútunni þannig að litið sé til
allra átta og allir atvinnuvegir
hafi sömu rekstrarskilyrði og geti
þar með skapað sem best viður-
væri fyrir fólkið í landinu.“
Hjörtur Eiríksson flutti crindi í hófi sem haldið var að loknum blaðamanna-
fundinum.