Dagur - 27.01.1984, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 27. janúar 1984
Mwa

„Eg er nú varla farinn
að átta mig á þessu enn,
því ég er svo nýtekinn
við, en það er eins gott
að ég standi mig í stykk-
inu, því sveitungar mín-
ir eru góðu vanir frá
fyrri oddvitum. Það á
ekkisíst við um forvera
minn, Hörð Garðarsson
á Rifkelsstöðum, sem
skilar góðu búi. Það er
vandi að taka við af slík-
um mönnum. “
Ég er kominn í heimsókn til
Birgis Þórðarsonar, bónda, leik-
ara og bókasafnara með meiru.
Hann tók við oddvitastarfi í Öng-
ulsstaðahreppi um áramótin, af
Herði Garðarssyni, sem lét af
embætti að eigin ósk. Birgir býr
á Öngulsstöðum 2, ásamt Katr-
ínu Sigurgeirsdóttur móður sinni
og Sigurhelgu systur sinni.
Það fer vel á því að oddviti
Öngulsstaðahrepps sitji á Öng-
ulsstöðum, sem var ein stór jörð
hér fyrr á árum og þótti búsæld-
arleg, ekki síst vegna víðáttumik-
illa engja á fitjunum með Eyja-
fjarðárá. Sést það best á því, að
nú ber jörðin fimm býli; Onguls-
staði 1, 2 og 3 ásamt Staðarhóli
og Bjargi.
í byrjun aidarinnar bjuggu Jón
Jónatansson og Jónína Stefáns-
dóttir á helmingi Öngulsstaða, en
á hinum helmingnum bjó Sigur-
geir Sigurðsson, kallaður „Ey-
firðingur" til aðgreiningar frá al-
nafna sínum „Þingeyingi“, og
síðari kona hans, Helga Hall-
dórsdóttir. Þessar tvær fjölskyld-
ur bjuggu í sitt hvorum endanum
á gamla bænum, sem enn stendur
á Öngulsstöðum. Þar voru oft
tugir manns í heimili. Jón og Jón-
ína voru barnlaus, en Þórður
Jónatansson, faðir Birgis, ólst
upp hjá þeim frá tveggja ára
aldri, en hann var frá Þórðarstöð-
um í Fnjóskadal. Og hann þurfti
ekki langt eftir konuefninu, því
hann sótti Katrínu dóttur Sigur-
geirs og Helgu yfir í hinn endann
á bænum. Þau tóku síðan við
helmingi Öngulsstaða, af Jóni og
Jónínu, og nú er Birgir sonur
þeirra tekinn við búsforráðum.
Hinn helmingur jarðarinnar
skiptist á milli sona Sigurgeirs og
Helgu, þeirra Kristins, Halldórs
og Garðars. Þeir bræður eru allir
látnir, en afkomendurnir halda
uppi merkinu.
Stór ættbogi er kominn út frá
Sigurgeiri og Helgu á Önguls-
stöðum. Þar við bætast afkom-
endur Sigurgeirs frá fyrra hjóna-
bandi, en með fyrri konu sinni
átti hann Sigurð á Syðra-Hóli og
Sigurlínu, sem gift var Jóni
Tómassyni og bjuggu þau lengst af
á Akureyri. Afkomendur þeirra
hafa löngum verið nefndir
„Tommarar" meðal gróinna Ak-
ureyringa. Og nú eiga afkomend-
ur Sigurgeirs á Öngulsstöðum
meirihluta í hreppsnefnd sveitar-
innar; þau Emelíu Baldursdóttur
Sigurðssonar á Syðra-Hóli, Sig-
urgeir Garðarsson á Staðarhóli
og Birgi.
Hvaðan er nafnið
komið?
En þetta átti nú bara að vera
stuttur útúrdúr, en mér tókst að
gera hann langan, eins og mér
einum er lagið. Ég spurði Birgi
fyrst hvernig nafnið á bænum;
Öngulsstaðir, væri til komið.
„Ég hef alltaf staðið í þeirri
meiningu, að bærinn sé nefndur
eftir frumbyggjanum, sem hafi
þá heitið Öngull, og þeirri kenn-
ingu var alltaf haldið að mér í
foreldrahúsum. Enda finnst mér
sú skýring mun sennilegri heldur
en náttúrunafnakenningin, sem ég j
hef heyrt hafða eftir Þórhalli
Vilmundarsyni. Samkvæmt henni
á nafnið að vera dregið af bæjar-
læknum, sem hlykkjast í mörgum
krókum hér um landareignina,
rétt eins og öngull. En þessi lækur
er svo lítið áberandi hér í um-
hverfinu, að ég hef enga trú á
því að bærinn hafi verið nefndur
eftir honum.“
- Er þetta fornt höfuðból?
„Ég veit það nú ekki fyrir víst
og það er ekki nema í Sturlungu,
sem ég hef séð Öngulsstaða getið
í fornum sögum. Þá bjó hér
maður að nafni Pétur, en ekki
man ég fyrir víst hvaða sögur eru
sagðar af honum í þessari merku
bók.“
- Nú eru hér 5 jarðir, þar sem
áður var ein. Er ekkert þröngt
um ykkur?
„Ékki segi ég það nú, nema
hvað landrýmið er að verða lítið
til ræktunar. En hér erum við
ekki hver fyrir öðrum, því það
hefur alla tíð verið samvinna á
milli íbúanna og samkomulag
gott.“
- Það er myndarlega búið í
Öngulsstaðatorfunni, því á Öng-
ulsstaðabúunum þrem og Staðar-
hóli eru á þriðja hundrað naut-
gripir, þar af um 160 mjólkandi
kýr. Ég spurði Birgi næst um af-
komu bænda.
„Afkoma er nokkuð misjöfn.
Þeir sem byggðu upp á fyrri árum
verðbólgunnar og luku því áður
en verðtryggðu lánin komu til
sögunnar, þeir standa vel, eru
með mikla framleiðslu og litlar
skuldir. En þeir sem hafa verið í
framkvæmdum á síðustu árum
standa mun ver, sumir hverjir
mjög illa.“
Ætlaði ekki að
verða bóndi
- Birgir hefur alla tíð búið á
Öngulsstöðum, að slepptum
tveim vetrum, sem hann eyddi í
Menntaskólanum á Akureyri.
Hann var í síðasta árganginum
sem þaðan tók gagnfræðapróf, en
síðan tók búskapurinn við. Ég
spurði hann hvort hann hafi alltaf
ætlað að verða bóndi?
„Nei, eiginlega ætlaði ég mér
það aldrei, þetta kom meira
svona af sjálfu sér. Sannleikurinn
er nú sá, að búskapurinn hefur
aldrei verið mitt aðaláhugamál.
Ég er með þeim ósköpum
gerður, að ég hef haft mjög mörg
áhugamál um ævina, þannig að
ég hef ekki haft tíma til að ein-
beita mér að neinu sérstöku."
- Hvaða áhugamál hafa tekið
mestan tíma?
„Ég hef starfað mikið að félags-
málum og einhvern veginn hefur
það æxlast svo, að ég hef lent í
stjórnum flestra þeirra félaga
sem ég hef komið nálægt. Raunar
byrjaði ég seint, því ég var kom-
inn um tvítugt þegar ég fór fyrst
á fund hjá ungmennafélaginu. En
ég fylltist skelfingu, því áður en
27. janúar 1984- DAGUR-9
fundurinn var úti var búið að
kjósa mig í stjórn. Eftir það var
stíflan brostin.
Ég hef einnig alltaf haft mikinn
áhuga fyrir bókum, en ég fór ekki
að safna þeim af neinni alvöru
fyrr en um þrítugt. í bókasafnið
hefur farið mikill tími.“
- Já Birgir á gott bókasafn,
sem telur um 3.000 bindi í bandi
og annað eins er óbundið í
geymslu. Ég spurði hann nánar
um safnið, um elstu bækurnar og
hverju hann safnaði.
„Flestar elstu bækurnar eru
komnar úr bókasafni afa míns,
Jónatans Þórðarsonar, fræði-
manns á Þórðarstöðum í
Fnjóskadal. Hann átti mjög gott
safn; ég efast um að það hafi ver-
ið margir einstaklingar hér á
landi í þá tíð, sem áttu eins gott
bókasafn. En það dreifðist dálít-
ið eftir hans dag og nú eru víða til
bækur með stimpli hans, bæði á
söfnum og í einkaeign. Elsta
bókin sem ég á er frá 1671, en
hún er ekki heil. Það er
„Rímtal“, nokkurs konar alman-
ak í litlu broti, prentað á Hólum.
Ég hygg að það séu ekki til mörg
eintök af þessari bók. Svo á ég
hérna mun yngri bók, annála
Björns á Skarðsá í Skagafirði,
sem prentaðir voru í Hrappsey
1774. Ég las þá bók sem ungling-
ur og hafði gaman af. Hún er
með gotnesku letri, sem virðist
tyrfið í fyrstu, en það venst.
Ég legg einna mesta áherslu á
að safna tímaritum og bókum
sem fjalla um sögu landsins. Ég
hef til dæmis enga áherslu lagt á
að safna skáldritum, hvorki sög-
um né ljóðum, þó ég eigi nú dá-
lítið af slíku. Maður slær nú ekki
hendinni á móti góðri bók, þó
hún sé ef til vill ekki í þeim flokki
sem maður leggur mesta áherslu
á. En ævisögur og sögulegur
fróðleikur eru í öndvegi og ég
kaupi yfirleitt ekki bækur, nema
ég hafi áhuga á að lesa þær, þó ég
komist stundum ekki yfir það allt
saman.“
Bókalesturinn hefur
verið stefnulaus
Birgir gat sér gott orð í spurn-
ingakeppni útvarpsins í fyrravet-
ur og í haust var hann í sigurliði
Öngulsstaðahrepps í spurninga-
keppni UMSE. Ég spurði hann
hvort hann ætti kunnáttu sína
bókasafninu að þakka.
„Já, eflaust eitthvað, en bóka-
lestur minn hefur verið stefnu-
laus. Ég hef víða komið við, lesið
hrafl hér og þar, en hvergi er ég
vel að mér, svo heitið geti.“
- Næst spurði ég Birgi um
leiklistina, en hann hefur lengi
verið einn helsti leikari í Önguls-
staðahreppi.
„Já, það var nú alveg óvart að
ég lenti inn í leiklistina. Þá átti ég
að vera hvíslari á leiksýningu hér
í sveitinni, en fyrir tilviljun lenti
ég í litlu hlutverki. Hvorki mér
né öðrum datt í hug að það yrði
neitt meira, en samt sem áður hef
ég verið viðloðandi leikfélagið
síðan.“
- Eitthvert hlutverk öðrum
minnisstæðara?
„Það æxlaðist nú oftast þannig,
að ég var látinn leika einhverja
karla, sem hægt var að hlæja að.
Hins vegar langaði mig alltaf til
að leika alvarlegri persónur, sem
væru svolítið líkari sjálfum mér.
Ég held að það sé að mörgu leyti
meiri vandi að gera það. Auðvit-
að voru margir þessir kallar ljúfir
og skemmtilegir, en samt held ég
að afinn í Hitabylgju frá í fyrra
sé eftirminnilegastur - og ég held
það sé ekki eingöngu vegna þess
að það er síðasta hlutverkið.
Hitabylgja er gott leikrit og afinn
var svolítið sér á parti; mér
fannst hann hafa nokkuð til síns
máls.“
- Hvað gaf leiklistin þér?
„Það er nú erfitt að svara því
til hlítar, en starfið með leikfé-
laginu okkar er það félagsstarf
sem ég hefði síst viljað fara á mis
við. Það var nú þannig með mig
sem ungling, að ég var afskaplega
feiminn og átti jafnvel erfitt með
að fara á mannamót, og feimnin
hrjáir mig nú jafnvel enn. En
leiklistin hefur hjálpað mér mikið
til að komast yfir hana, því í'
leiklistinni kynnist maður fólkinu
nánar en í annarri félagsstarf-
semi. það er líka ákaflega nota-
leg tilfinning, að vera á sviðinu
og finna að maður nær til áhorf-
enda. En félagsskapurinn er fyrir
mestu og það hefur alltaf verið
góður andi í leikhópnum okkar.“
Mikið að gera í
hreppsnefndinni
- Birgir var fyrst kosinn í
hreppsnefnd Öngulsstaðahrepps
1974 og síðan hefur hann verið
endurkosinn í tvígang. Hingað til
hafa ekki verið listakosningar við
hreppsnefndarkjör í hreppnum.
Þess í stað eru allir kjörgengir
hreppsbúar í kjöri. Auk þeirra
sem áður hafa verið nefndir eru
Kristján Hannesson í Kaupangi
og Benjamín Baldursson á Ytri-
Tjörnum í núverandi hrepps-
nefnd.
„Það hefur nú æxlast þannig til,
síðan ég kom í hreppsnefnd, að
ýmis stór mál hafa verið þar á
döfinni. Þeirra stærst er hitaveit-
an, sem nú er komin í nær allan
hreppinn og einnig má nefna veg-
inn og brúna yfir Eyjafjarðará
hjá Laugalandi. Framundan er
átak í vegamálum, því þjóðveg-
urinn um hreppinn er víða illa
upp byggður og snjóþungur.
Sömu sögu er að segja um marg-
ar heimreiðar, sem margar hverj-
ar eru brattar og erfiðar, sérstak-
lega yfir veturinn. Þar við bætast
skólamálin. Vð keyptum hluta
Eyjafjarðarsýslu og Dalvíkur-
bæjar í Húsmæðraskólanum á
Laugalandi í haust og fluttum
hluta grunnskólans þangað. Á
næstu árum þarf að leggja mikla
vinnu og peninga í húsið, sem
hefur verið vanhirt um árabil og
er auk þess ekki byggt fyrir
barnakennslu. En þegar því er
lokið verðum við komnir með
mjög gott skólahúsnæði.“
- Talandi um skólamál, hafa
börn í Öngulsstaðahreppi sömu
möguleika til grunnmenntunar
og jafnaldrar þeirra í kaupstöð-
um?
„Já, skyldunámið hér er sam-
bærilegt, nema hvað aðstaða til
íþróttakennslu er mjög takmörk-
uð, þar sem hér er ekkert íþrótta-
hús. Það kemur ef til vill síðar
niður á börnunum, þegar þau
koma í aðra skóla. En þetta
stendur til bóta því áætlað er að
byggja íþróttahús við Hrafnagils-
skóla, sem mun þjóna þeim fjór-
um hreppum sem að þeim skóla
standa."
- Nú standa hér tvö félags-
heimili hvort á móti öðru, Frey-
vangur og Laugaborg. Hefði
ekki mátt byggja þau þannig, að
þau gætu nýst til íþróttakennslu?
„Jú, ég hef alltaf verið á þeirri
skoðun og er raunar undrandi á
því að það skyldi ekki hafa verið
gert í upphafi, því það hefði ekki
verið svo mikill kostnaðarauki.
Nýja félagsheimilið ídalir í Aðal-
dal er dæmi um þetta, því það er
hvort tveggja í senn, félagsheim-
ili og íþróttahús, og fer vel á því.
Enda er það litlum sveitarfélög-
um ofviða, að reka bæði félags-
heimili og íþróttahús."
- Er ásókn frá þéttbýlisfólki,
t.d. Akureyringum, að flytja til
ykkar?
„Já, ekki get ég neitað því og
þetta veldur okkur dálitlum
áhyggjum. Þetta getur orðið til
þess að spenna upp verð á
jörðum, sem kemur sér eðlilega
vel fyrir þann sem ætlar að selja,
en ekki þann sem vill kaupa og
hefja búskap á jörðinni, ég tala
nú ekki um ef líka þarf að byggja
hana upp. Þess vegna óttumst við
að jarðir kunni að verða keyptar
til annars en búskapar, vegna
nálægðarinnar við Akureyri.
Það er líka ásókn í lóðarparta
út úr jörðum fyrir byggingar. Það
getur verið í lagi að leyfa slíkt að
vissu marki. Við höfum litið
þetta heldur óhýru auga, nema
þar sem um er að ræða börn
ábúenda, sem vilja byggja á jörð-
inni, jafnvel þó þau sæki vinnu til
Akureyrar. En slíkar áætlanir
geta breyst og þá geta skapast
vandamál, þegar búið er að
sneiða af jörðum undir einbýlis-
hús.“
- Þið hafið ekki hug á að
skipuleggja þéttbýliskjarna?
„Nei ég held að það sé ekki
áhugi fyrir slíku hjá okkur eins
og er. Þó vel að merkja, ef til
kæmi þéttbýli tengt einhverri
atvinnusköpun í hreppnum, þá
teldi ég það vera til bóta. En að
fara að skipuleggja þéttbýli, t.d.
næst Akureyri, bara fyrir fólk
sem ætlar að sækja vinnu í
bænum, finnst mér ekki ráðlegt.
Þó getur komið upp sú staða, að
við komumst ekki hjá því að taka
það mál til endurskoðunar."
Framsóknarmenn í
meirihluta
- Nú buðu Katrín og Sigurhelga
upp á kaffi og dýrindis meðlæti,
sem ég þakka þeim enn og aftur
fyrir, en þegar við Birgir höfðum
komið okkur fyrir í bókaherbergi
hans aftur, þá sneri ég talinu að
pólitík. Gat um traust fylgi Fram-
sóknarflokksins meðal bænda og
spurði sem svo, hvort það væri
eðlilegast fyrir bændur að styðja
þann flokk.
„Ég held nú að pólitík blandist
ekki hér inn í hreppsnefndar-
kosningar og hafi ekki gert það til
fjölda ára,“ sagði Birgir. „Hins
vegar reikna ég með að fram-
sóknarmenn séu í meirihluta
meðal bænda. Sjálfur er ég ekki
framsóknarmaður, heldur sjálf-
stæðismaður, og ég tel að þessir
tveir flokkar henti bændum best,
því að þeir láta sér landbúnað og
sveitir landsins miklu skipta, að
minnsta kosti ákveðin öfl innan
beggja flokkanna og stefnumunur-
inn er ekki svo ýkja mikill. En
þó ég sé sjálfstæðismaður er ég
dyggur samvinnumaður og þar
með kaupfélagsmaður. Hins veg-
ar er ég ósáttur við tengsl þessara
hreyfinga við Framsóknarflokk-
inn, því mér finnst margir líta á
þetta sem einn og sama hlutinn,
sem er alls ekki í raun. Og ég get
líka sagt það, að þó ég sé sjálf-
stæðismaður, þá er ég ekki alltaf
sáttur við ákvarðanir flokksfor-
ystunnar og það fer fjarri því að
hennar stefna sé hinn eini og rétti
sannleikur. Það er líka allt of
áberandi hjá þingmönnum, að
þeir telja sig vera þingmenn
flokksins, en ekki þjóðarinnar.
Það koma upp svo margvísleg
mál á Alþingi, að það er beinlínis
óeðlilegt að allir þingmenn hjá
stórum flokki séu alltaf á sama
máli. Þó að það sé sjálfsagt að
hver flokkur marki sína heildar-
stefnu, þá finnst mér rangt að
þingmenn bindi sig alfarið á þann
klafa. Mér finnst það allt of
sjaldgæft, að þingmenn láti sínar
eigin skoðanir heyrast og taki
ákvarðanir í samræmi við þær.
Ég held að það yrði farsælla, ef
þeir létu oftar eigin sannfæringu
ráða og stundum finnst mér þeir
ekki taka þingmennskuna nógu
alvarlega. En ég vil taka það
skýrt fram, úr því að við erum
komnir út í þessa sálma, að pólit-
ískar ákvarðanir hafa aldrei verið
teknar í hreppsnefnd Önguls-
staðahrepps svo ég muni til og
samstarfið þar er einstaklega
gott. Það er mikils virði fyrir
oddvitann," sagði Birgir Þórðar-
son, oddviti á Öngulsstöðum, í
lok samtalsins. Og þar með setj-
um við amen á eftir efninu.
- GS.
„Mál tíl
komið að
standa upp(í
— segir Hörður Garðarsson
eftir 14 ára setu í hreppsnefnd
„Það er gott að vera tyrrver-
andi oddviti, miklu betra en
ég þorði að vona. Sumir
halda að mér leiðist, en ég
bef ekki fundið fyrir því
ennþií,“ sagði Hörður Garð-
arsson, fyrrverandi oddviti /
Öngulsstaðahreppi. Hörður
sér nú um kartöfluafgreiðsl-
una bjá KEA, en hann býr á
Rifkelsstöðum, þó dóttir
hans og tengdasonur hafi nú
tekið við búskapnum heima
fyrir. Ég spurði Hörð fyrst
um ástæður þess að hann
sagði afsér oddvitastörfum.
„Ég held ég fari nú ekki að tí-
unda það í blaðaviðtali, það er í
tísku núna að segja sem minnst.
Það liggja ýmsar ástæður á bak
við þesa ákvörðun mína, en ég fór
með friði og spekt. Ein ástæðan
var sú, að eftir að ég kom í þetta
starf hjá Kaupfélaginu, þá er von-
laust að sinna oddvitastarfinu eins
og þurfti. Það var hægt að sinna
því með því að látast vera við
búskap, eins og ég gerði, og geta
alltaf hlaupið burtu með því að
koma öllu yfir á konuna.“
- Hvað kemur til ad þú sxkír í
bæinn, á sama tíma og adrirsækja
ísveitina?
„Ég er nú ekki fluttur ( bæinn
og ég hef enga ákvörðun tekið um
að gera það. Ég veit ekki nema ég
haldi í þá kosti, að vinna í bænum
en búa t sveit. Er það ekki það
sem menn sækjast eftir?“
- Hvað varst þú búinn að vera
oddviti lengi?
„Það var ekki orð á gerandi. Eitt
kjörtímabil og það sem liðið var
af þessu, eitthvað á sjötta ár.“
- Lengur varstu búinn að vera
í hreppsnefnd?
„Já, ætli setan þar hafi ekki ver-
ið komin í 13-14 ár, þannig að
það var nú mál til komið fyrir mig
að standa upp.“
- Birgir sagði i viðtali við mig,
að andrúmsloftið væri gott í
hreppsnefndinni. Ertu sammála
þvi?
„Já“ sagði Hörður með áherslu,
„ég er sammála því og þau ágrein-
ingsmál sem ég gat um áðan voru
ekki endilega hreppsnefndar-
mál.“
- Blandast pólitik inn íhrepps-
nefndarmál?
„Nei, ekki í minni tíð, enda
finnst mér hún ekki eiga heima
þar, þó sumir segi að allt sé póli-
tík. Við höfum fýrst og fremst ver-
ið hreppsbúar og svo kemur cf til
vill einhver pólitík þar á eftir.“
- En þú ert framsóknarmaður ?
„Ég veit það ekki, eins og
Framsóknarflokkurinn er rekinn
núna, undir stjórn Steingríms
Hermannssonar, þá legg ég ekk-
ert upp úr því. Þetta er að verða
hreinn íhaldsflokkur vinur minn.
Og Reykjavíkurvaldið er þar alls-
ráðandi, það þekkjum við. Ég hef
alltaf verið á lausum kili (pólitík,
en því er ekki að lcyna, að síðustu
atburðir, t.d. varðandi Stefán
Valgeirsson og fleiri mál sem ég
hef kynnsí, hafa ekki orðið til að
festa mig (Framsóknarflokknum,
ekki vitund.“
- Er illa farið með lr~ J"‘"—*
armenri?
„Akkúrat, þar kemur þú
mitt með það sem mér finnst. fcg
held ég megi segja að ég sé lands-
byggðarmaður og <
mönnum sem ntér
best í ístaðinu í
þegar Framsóknai
ur staðið sig þar í styl
fylgt honum, Ég er
armaður fyrst og
er ekki heilagt fyrir mér að heita
framsóknarmaður utan eða innan
klæða.“
- Hvaða mál eru þér minnis-
stæðust frá oddvitaárunum?
„Ætli það séu ckki ein þrjú
mál, sem mér finnst standa upp
úr. Fyrst vil ég nefna undirskríft
samninga við Hitaveitu Akureyr-
ar, en það var nú eitt af mínum
fyrstu verkum sem oddviti og því
minnisstæðara en annað. Og svo
„Miðbrautin", vegurinn og brúin
yfir fjörðinn hjá Laugalandi, það
var afskaplega ánægjulegt að geta
þokað því máli áfram. Að síðustu
nefni ég lagningu sjálfvirks síma
um þann hluta hreppsins sern eftir
var.“
- Það er stundum talað um að
rótt $6 að
innan Akureyrar.
þér.
og hljóti að ko'ma. Þessi gamla
hreppapólitík cr því iniður ríkj-
andi, en hún á ekki að vera það.
Þetta er tóm vitleysa. Landfræði-
lega liggja þessir hreppar mjög vel
til að vera ein heild, og ég heid að
það sé nauðsynlegt að samcina
þá sem fyrsl. Að þyí hlýtur að
koma, en ég veit ekki hvcnær.
Menn verða að horfa raunhæft á
þessi mál, cn ekki með tilfinn-
ingasemi,“ sagði Hörður Garðars-
son í lok samtalsins. - GS.