Dagur - 01.02.1984, Page 6

6 - DAGUR -1. febrúar 1984
„ÞAÐ ER
EITTÁ
HREINU...
Kristján Ólafsson,
útibússtjóri,
í minjasafni sínu.
Myndir: -gk.
Þeir sem við ræddum við á ferð okkar um Dalvík í fyrri viku voru
flestir á einu máli. Ef við vildum heimsækja merkilegan stað, þá
lá leiðin í Minjasafn Kristjáns Ólafssonar, útibússtjóra. Viö
áttum heldur bágt með að trúa því að einn maður hefði komið sér
upp minjasafni í kjallaranum en viðmælendur okkar höfðu ekki
farið með neitt fleipur. Það sannfærðumst við um þegar við litum
niður í kjallarann hjá Kristjáni. Það var eins og við hefðum tekið
okkur ferð rúm 100 ár aftur í tímann. Þarna voru hinir möguleg-
ustu og ómögulegustu hlutir, öllum haganlega komið fyrir og
safnið bar þess glögg merki að í það hafði verið lögð mikil vinna.
Orðið vinna er líka það orð sem lýsir þessu safni best. Það er
merk heimild um horfna búskaparhætti hér á landi og fyrir Dal-
víkinga og Svarfdælinga er það ómetanlegt...
- Það er eitt á hreinu, sagði
Kristján þegar hann sýndi okkur
safnið. - Hér er engu hent. Auð-
vitað er þetta árátta en þetta er
skemmtileg árátta og ég sé ekki
eftir þeim tíma sem ég eyði í
þetta tómstundagaman mitt. Að
vísu eru frístundirnar ekki marg-
ar vegna starfa minna hjá kaup-
félaginu og bæjarstjórnarmái-
anna en það er miklu betra að
stússa í þessu en gapa á sjónvarp-
ið.
620 skráðir munir
Að sögn Kristjáns Ólafssonar eru
nú um 620 munir skráðir í safn-
inu en auk þess á hann talsvert af
munum sem eftir á að flokka.
Elsti munurinn svo vitað sé með
öruggri vissu, er forláta vefstóll
frá Melum í Svarfaðardal, frá ár-
inu 1883 en stól þennan fékk
Kristján árið 1974. Hann á líka
spunavél frá sama heimili en
sökum stærðarinnar er hún
geymd í skúr við hlið íbúðarhúss-
ins.
- Þessir munir eru næstum all-
ir héðan frá Dalvík og úr Svarf-
aðardal og uppistaðan í safninu
er frá þrem eða fjórum bæjum
s.s. Ytra-Holti, Ytra-Hvarfi og
Melum, segir Kristján og bætir
því við að ekki sé nokkur leið
önnur fær en að skrásetja alla
muni. Annað væri ófært. Helm-
ingurinn af ánægjunni sé fólginn
í skrásetningunni.
Við spyrjum Kristján af hverju
hann hafi byrjað að safna þessum
munum og hann segir enga ein-
hlíta skýringu á því. Líklega sé
aðalástæðan söfnunaráhuginn og
það að hann hendi aldrei hlut.
- Ég átti nokkra gamia muni
sem ég hafði fengið úr hinni og
þessari áttinni en það mun svo
hafa verið í kringum 1972 að ég
byrjaði að safna fyrir alvöru.
Áhuginn jókst svo fljótlega og
það var ekki verra að ég fann að
það var afslappandi að fást við
þetta. Góð tilbreyting frá vinn-
unni og bæjarmálastússinu.
- Hvaða hlutur er merkileg-
astur í safninu?
- í mínum huga eru þetta allt
merkilegir hlutir og ég vil helst
ekki þurfa að gera upp á milli
þeirra. En það er hins vegar ljóst
að hér eru nokkrir mjög sérstæðir
gripir, s.s. þessi saumavél frá því
fyrir aldamót, segir Kristján og
sýnir okkur þennan kjörgrip.
- Nú hér eru einnig skemmti-
legir skautar, bæðir úr járni og
tré og hér er einnig fyrsta mið-
stöðvarvélin sem kom til Dalvík-
ur. Það var árið 1930 og þá komu
fimm vélar af þessari gerð. Eins
og þið sjáið þá er þessi stráheil en
hún fór í hús sem nefndist Agðir
hér í bæ.
Dagur heimsækir minja-
safn Kristjáns Ólafssonar
útibússtjóra á Dalvík
§§