Dagur - 01.02.1984, Síða 7
1. febrúar 1984 - DAGUR - 7
Ljósmóðurtöskur og nauðsynleg áhöld,
Kristján með saumavélina góðu,
Viðtal og myndir:
ESE/gk
Söfnunarárátta
Á meðan á spjalli okkar hefur
staðið höfum við Gylfi notað tím-
ann og litið í kringum okur og
hvert sem litið er sjást merki
söfnunaráráttu Kristjáns Ólafs-
sonar. Á einum stað standa
bjórflöskur í röð og auðvitað hef-
ur ekki tappinn á einni einustu
flösku verið hreyfður. Kristján
gefur þær skýringar á þessu
flöskusafni að þetta sé nú ekki
eiginlegt safn, heldur finnist hon-
um jafn gott að stilla flöskunum
þarna upp eins og að drekka úr
þeim og sjá svo á eftir þeim í
glatkistuna.
- Eru þetta ekki frímerkja-
bækur þarna í skápnum? spyr ég
og Kristján játar að svo sé.
- Við erum átta saman í smá
frímerkjaklúbbi hér á Dalvík og
hittumst hálfsmánaðarlega og
berum saman bækur okkar. Þetta
er meira svona til gamans gert og
svo erum við allir í Frímerkjafé-
lagi Akureyrar.
- Þú safnar þá auðvitað Les-
bókum Tímans og Morgunblaðs-
ins?
- Lesbókum Tímans safna ég
en ekki Morgunblaðsins. Svo
safna ég einnig Degi - á hann
meira að segja innbundinn því ég
hef svolítið verið að sýsla við að
binda inn sjálfur.
Nú getur Gylfi ekki stillt sig
lengur og spyr hvar hann geymi
myntsafnið.
- Ég safna ekki mynt. Það
væri of mikið af því góða en þó á
ég nokkra seðla hérna, segir
Kristján og dregur frrm þykka
bók.... - ESE.
Vantar safnahús
Við tökum okkur nú smá hvíld
frá því að skoða safnið og tyllum
okkur niður um stund með Krist-
jáni. Talið berst að minjasöfnum
og Kristján segir það bagalegt að
ekkert opinbert minjasafn skuli
vera á Dalvík.
- Þetta húsnæði hér hjá mér er
orðið alltof lítið og það er ljóst að
ef það verður byggt safnahús hér
þá fara allir þessir munir þangað
umsvifalaust. Ég ætla ekki að
liggja á þeim, segir Kristján.
Þrátt fyrir að þröngt sé orðið
um minjasafn Kristjáns útibús-
stjóra þarna í kjallaranum
þá er hann ekki úrkula vonar um
að úr því geti ræst fljótlega. í
gamansömum tón segir hann
okkur frá því að enn séu tveir
synir þeirra hjóna heima en þeg-
ar þeir fljúgi úr hreiðrinu þá
vænkist hagur minjasafnsins
nokkuð.
En hvernig gengur að fá muni
í safnið?
- Ég hef öll spjót úti en mér er
djöfullega við að biðja fólk um
að gefa mér hluti. Á meðan þetta
er ekki opinbert safn þá er erfitt
að standa í því að sníkja af fólki.
En ég er viss um að það er mikið
af gömlum ómetanlegum gripum
víðs vegar á heimilum á Dalvík
og í Svarfaðardal og ég er jafn
viss um að margir þeirra liggja
undir skemmdum. Þessir munir
væru auðvitað best komnir í ör-
uggri geymslu og ég get fullvissað
fólk um að þessir munir fara ekki
héðan úr plássinu þó ég flytji eða
drepist.