Dagur - 02.03.1984, Page 6
6 - DAGUR - 2. mars 1984
Tíu litlar diskódísir dönsuöu í 28 klukkustundir, í maraþon
diskókeppni í Dynheimum um síðust helgi. Pað voru alls 89
unglingar sem byrjuðu dansinn-þar af aðeins8strákar-og
eftir 28 tíma voru 10 stelpur eftir. Og dómnefndin átti satt
best að segja í basli við aö meta hver væri sigurvcgarinn. En
eftir að hafa fundað lengi, haldandi áhorfcndum og kepp-
endum í nagandi spennu, dreif dómarinn sig upp á svið og
tilkynnti sigurvegarann: Rannveig Ármannsdóttir. Að
launum hlaut hún bikar einn skínandi fagran.
En myndirnar segja mest um málið. - KGA
Rannveig Ármannsdóttir, sigurvegari ■ maraþon diskódanskeppni Dynheima
1984, hampar glæsilegum bikarnum. Myndir: KGA
Gripið í bók á meðan dansað er.
Plötusnúðarnir höfðu ■
snúast.
Það voru alls 89 unglingar sem hófu keppnina.
Vísmþáttur
Þátturinn hefst með þessari af-
burða snjöllu vísu eftir Pál
Helgason:
Hvergi má ég yndisyl
orðið lengur finna.
Ösku brunnir eru til
eldar vona minna.
Næsta vísa er einnig eftir Pál.
Hún var send Karli Ágústssyni
í Litla-Garði sextugum, af
vinnufélögum hans ásamt ein-
hverri glaðningu:
Pegar sál þín fer á flakk
til fegri heima og betri
óskum við að hest og hnakk
hljótir þú hjá Pétri.
Þá koma vísur sem Guðmundur
Stefánsson frá Hrafnhóli kvað í
hópferð um Sprengisand:
Hér er auðnin illa farín,
uppblástur um löndin þver.
Bjartan leit ég Bárðardalinn,
Bólstað, Mýrí og Víðiker.
Pessi fegurð segir sitt,
sýnir margt í töfraveldi,
landið mitt og landið þitt
laugað sól á júlí-kveldi.
Gleðilegt að gaf á ný
góða sýn til landsins.
Mosavinjar eru I
auðnum Sprengisandsins.
Húsfreyja Guðmundar var ekki
með í þessari för og var hann
mjög á það minntur. Hann kvað
af því tilefni:
Guðmundur á langt í land,
lífsins fjötrum sleginn.
Fjólulaus hann fer um sand
fjarska niðurdreginn.
Þessa kvöldvísu kvað Friðjón
Jónsson frá Hrauntanga á Öxar-
fjarðarheiði:
Pokuslátt um landið lágt
leiðir áttastrengur.
Svefninn máttinn sigrar brátt.
Sól í háttinn gengur.
Sigurbjörn K. Stefánsson bjó til
dauðadags í Reykjavík, en hug-
ur hans leitaði þráfalt til Ös-
landshlíðar við Skagafjörð, þar
vagga hans stóð:
Einn á báti árum tveim
á ævidjúpið róinn
kvölds og morgna hugsa heim
um Hlíðina mína og sjóinn.
Lífs við stjá er líður hjá
er líkn að fá að gleyma
hversu þrái sárt að sjá
sundin bláu heima.
Sigurbjörn kvað einhverju sinni
þá illviðri dundi á höfuðborg-
inni:
Austri á roki og rigningu ergjöfull,
rennblotnar skinn og flík.
Andskotans bölvaður illviðrisdjöfull
er þessi Reykjavík.
Sigurbjörn sá hvar tveir karlar
ræddust við og auðvitað voru
báðir klæddir gæruúlpum í ros-
anum. Hann kvað:
Blés um kempur kaldur blær,
kollanna blöktu hærur.
Höfðu í notkun tungur tvær
og tvennar sauðagærur.
Jón Bjarnason.