Dagur - 12.03.1984, Page 8
8 - DAGUR -12. mars 1984
Minning
Ý Hjörtur Fjeldsted
^ F. 8. des. 1930 - D. 4. mars 1984
Mig setti hljóðan og mér fannst
stórt tóm hafa myndast, er ég
frétti lát æskuvinar míns, Hjartar
Fjeldsted forstjóra á Akureyri.
Hann andaðist við sólris hinn 4.
mars, aðeins 53 ára. Lát hans átti
þó ekki að koma neinum, er
þekkti hann, á óvart, því sjúk-
dómur sá, er leiddi hann til
dauða, hafði þjáð hann árum og
áratugum saman.
A sjúkrahúsum þurfti hann að
dvelja oft á ári hin síðari ár,
stundum mjög sjúkur. En strax
og heim var komið hóf hann
vinnu sína á ný með sama áhuga
og krafti og ætíð áður, því atorka
var eðli hans.
Hjörtur Fjeldsted fæddist 8.
desember 1930. Móðir hans var
Ingv'eldur Hjartardóttir Fjeldsted
og faðir hans Gunnlaugur
Jónsson, nú látinn og voru þau
ógift. Móðir drengsins dvaldi er-
lendis öll hans æsku- og unglings-
ár og kom það í hlut afa hans og
ömmu, Hjartar Lárussonar
Fjeldsteds skipstjóra og útgerð-
armanns á Akureyri og Guðrún-
ar konu hans, að ala hann upp.
Varð drengurinn brátt auga-
steinn þeirra og eftirlæti. OII
bjuggu þau á Stóruvöllum, en
það hús stóð vestan Akureyrar-
kirkju og var kirkjan byggð á
lóð sem þau heiðurshjón
gáfu. Við Stóruvelli var Hjörtur
jafnan kenndur í vinahópi og
kallaður Lilli á Stóruvöllum.
Við Lilli á Stóruvöllum
gengum saman í barnaskóla og
gagnfræðaskóla og þá hófst sú
vinátta okkar, sem aldrei bar
hinn minnsta skugga á öll þau
ánægjulegu ár, sem við áttum
saman, sem börn og unglingar og
síðan sem fulltíða menn.
Við upphaf náms í Gagnfræða-
skólanum andaðist amma hans
og var það þeim nöfnum báðum
mikið áfall. Frem árum síðar
andaðist Hjörtur Fjeldsted eldri.
Varð það Lilla erfið lífsreynsla
því samband þeirra nafnanna
hafði verið einstaklega fagurt.
Hjörtur Fjeldsted eldri var ung-
um nafna sínum ekki aðeins
faðir, heldur einnig vinur og fé-
lagi.
Eftir lát gamla mannsins flutti
Lilli heim til mín og foreldra
minna og eitt gekk yfir báða
þangað til við stofnuðum okkar
eigin heimili þegar sá tími kom.
Á ég margar fagrar og skemmti-
legar minningar frá þeim árum.
Ekki völdum við sama lífsstarf-
ið, ég fór í iðnnám en Lilli í Stýri-
mannaskólann, lauk þaðan meira
stýrimannaprófi 1952 ogstundaði
sjóinn niörg næstu árin, sem há-
seti, stýrimaður, skipstjóri og út-
gerðarmaður. En milli skipa og
vertíða vann hann oftast við veið-
arfæragerð, en á því sviði aflaði
hann sér góðrar þekkingar.
Árið 1967 stofnaði hann fyrir-
tækið Skipaþjónustuna, sem er
umboðs- og heildsöluverslun,
sem annast hvers konar vinnslu
á vírum og tógum og alla fyrir-
greiðslu til skipa. Þar hygg ég að
Hjörtur Fjeldsted hafi verið .á
réttri hillu því hvers konar við-
skipti voru honum eðlileg og
mjög að skapi.
Hjörtur Fjeldsted forstjóri var
stór í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur og höfðingi að allri gerð.
Svo vandvirkur var hann, að
hann vildi ekkert láta frá sér fara
fyrr en hann gat ekki betur gert.
Fyrir augum þeirra, sem ekk-
ert þekktu hann, gat hann virst
kaldur, en það var brynja. Undir
henni sló heitt hjarta. Hann mátti
ekkert aumt sjá, án þess að reyna
að bæta úr því og sparaði þá
hvorki fé né fyrirhöfn.
Árið 1953 kvæntist Hjörtur
Fjeldsted eftirlifandi konu sinni,
Guðrúnu Randheiði Sigurðar-
dóttur frá Svalbarði í Glerár-
þorpi. Hafði hann oft á orði, að
sá dagur hefði verið sinn mesti
hamingjudagur. Peim varð
þriggja barna auðið. Pau eru:
Ingveldur, sem gift er og búsett í
Austurlöndum, Guðrún, sem er
húsmóðir á Akureyri og Hjörtur,
sem er við nám í Kaupmanna-
höfn og hefur stofnað eigið heim-
ili.
Þau Hjörtur Fjeldsted og
Guðrún kona hans byggðu sér
húsið Kringlumýri 6 skömmu eft-
ir giftinguna og bjuggu þar síðan.
Heimili þeirra var glæsilegt innan
dyra og utan, svo þar hallaðist
ekki á. Þangað var gott að koma
og þar var gott að vera. Hjörtur
kunni vel að gleðjast með
glöðum og var hrókur alls fagn-
aðar þegar það átti við.
Ég veit ég mæli fyrir munn
allra æskufélaganna, sem haldið
höfum hópinn fram á þennan
dag, er ég nú þakka ykk-
ur hjónum ótaldar ánægju- og
gleðistundir á heimili ykkar og
annars staðar. Heiða mín, ég og
konan mín sendum þér og börn-
um ykkar innilegar samúðar-
kveðjur. Við biðjum hinn hæsta
um leiðsögn og blessun, Lilla til
handa á hinum ókunnu leiðum.
Það var bjartur og fagur blær
yfir lífshlaupi hins látna.
Guðbrandur Sigurgeirsson.
Þann 4. mars sl. andaðist á
sjúkrahúsi Akureyrar okkar góði
vinur Hjörtur Fjeldsted, langt
um aldur fram, aðeins 53 ára.
Ekki ætlum við okkur að rekja
æviferil hans hér, en langar með
þessum fátæklegu orðum að
þakka fyrir þau ár sem við vorum
honum samferða.
Kynni okkar hófust fyrir rúm-
um 12 árum þegar við fluttum til
Akureyrar, hafa þau kynni ætíð
haldist síðan, og óhætt er að
segja að þar hafi aldrei fallið
skuggi á, því Hjörtur var sannur
vinur og félagi.
Hjörtur var giftur heiðurskon-
unni Guðrúnu R. Sigurðardótt-
ur, Heiðu, eins og hún ávallt er
kölluð meðal vina, og eignuðust
þau þrjú mannvænleg börn, Ing-
veldi, Guðrúnu og Hjört. Hafa
þau öll stofnað eigin heimili og
eru foreldrum sínum til sóma á
allan hátt. Barnabörnin eru tvö,
Guðrún 12 ára, sem verið hefur
sólargeisli afa og ömmu alla tíð,
og Hjörtur Þór á öðru ári sem
alltof stutt fékk að njóta hlýjunn-
ar hjá afa.
Hjörtur var alltaf reiðubúinn
að hjálpa öðrum og ætlaðist
aldrei til neins í staðinn. Við
minnumst þess með þakklæti þau
fjögur ár sem við bjuggum fjarri
og þurftum á því að halda að
dvelja í bænum, tóku þau öll
okkur opnum örmum eins og við
værum ein af fjölskyldunni. Nú
þegar leiðir skilja um sinn viljum
við færa Hirti þakkir okkar fyrir
alla tryggð hans og vináttu.
Heiðu, börnunum og aldraðri
móður hans sendum við okkar
bestu samúðarkveðjur. Megi
góður Guð styrkja ykkur í ykkar
miklu sorg.
Ása og Ásgrímur.
Karlmennska og æðruleysi eru
eðliskostir sem áður voru í há-
vegum hafðir og mættu enn met-
ast meir en verið hefur í tísku um
sinn. Því kemur mér þetta nú í
hug, að ég kveð hér þann mann,
sem ég hef þekkt einna æðru-
lausastan drengskaparmann um
dagana. Kynni okkar voru ekki
löng, en milli hans og föður míns
voru löng kynni og góð, þar sem
Hjörtur hóf með honum sinn
sjómennskuferil fyrir nærri fjöru-
tíu árum á skipum afa síns og
nafna. Framan af ævi stundaði
Hjörtur sjó - lengst af á togurum
Akureyringa. Hann var duglegur
og óvílsamur þar sem í öðru, sem
hann tók sér fyrir hendur. Eins
og títt er um atorkumenn og
framkvæmda langaði hann að
fást við sjálfstæðan rekstur og hóf
rekstur Skipaþjónustunnar fyrir
17 árum, sem hann átti síðan og
stýrði til dauðadags og hafði gert
að myndarlegu fyrirtæki. Það er
þeim mun meira afrek sem hann
gekk aldrei heill til skógar undan-
farin ár. Má segja að hann hafi
barist í návígi við dauðann nú um
nokkurra ára skeið. En honum
var margt betur gefið en vol og
víl.
Ég hitti hann á götu nokkrum
dögum fyrir andlát sitt - hressan
og glaðan að vanda - þótt hann
væri þá að koma úr erfiðri sjúk-
dómslegu. Hann var staðráðinn í
að standa meðan stætt væri, og
við höfðum uppi gamanmál um
að gera okkur glaða stund í næstu
viku með þessum venjulega for-
mála okkar - ef við verðum báðir
uppistandandi. Það er sálarbót
að slíkum mönnum. Nóg er um
sorta, víl og volæði í velferðinni
og þeim mun meiri hressing af
slíku fólki sem Hirti Fjeldsted,
sem aldrei lét erfiðleikana
smækka sig, en stóð af sér alla
sjói, nema þann sem hvern og
einn okkar ber að síðustu burt
héðan.
Hjörtur var dulur um sjálfan
sig og eigin hagi. Hann hafði
þann skemmtilega kost að þykja
flest merkilegra sem aðra henti
en sjálfan hann. Hann var fjöl-
fróður og greindur og hafði
merkilega víða komið við í
bókum, fljótur að nema og kom-
ast til botns í því, sem hann
fékkst við. Á umliðnum tíu árum
áttum við margt saman að sælda
í dagsins önn og á gleðistundum.
í mínum vinahópi er því skarð
fyrir skildi, en dauðinn er um-
skipti - slík var okkar beggja trú.
Sorg og söknuður Guðrúnar
Heiðu - konu hans - sonar og
dætra er mikil. Guð gefi þeim
styrk í sorg þeirra. Ég votta þeim
sem og öðrum aðstandendum
mína dýpstu samúð og bið vini
mínum Guðs blessunar í eilífð-
inni.
Bárður Halldórsson.
Bridgehátíð var haldin í Reykjavík um síðustu helgi. Var þar bæði tvímennings- og svcitakcppni. í tvímenningnum
spiluðu þeir Stefán Ragnarsson og Pétur Guðjónsson frá Brídgefélagi Akureyrar. Hér sjást þeir spila við Alan Cok-
in og Mark Molson, Bandaríkjamenn, sem voru í sveitinni sem sigraði í sveitakeppninni. Við borðshornið situr Soff-
■a Guðmundsdóttir. Ljósmynd: Arnór.
Sveit Páls efst
Nú er lokið tveimur umferðum
í fjögurra umferða sveitahrað-
keppni Bridgefélags Akureyr-
ar. Alls spila 18 sveitir. Þegar
keppnin er hálfnuð er staða
efstu sveita þessi:
Sveit stig
1. Páls Pálssonar 658
2. Harðar Steinbergssonar 650
3. Jóns Stefánssonar 646
4. Stefáns Ragnarssonar 621
5. Júlíusar Thorarensen 597
6. Stefáns Vilhjálmssonar 596
7. Kristjáns Guðjónssonar 590
8. Smára Garðarssonar 589
9. Halldórs Gestssonar 571
Meðalárangur er 576 stig. Þriðja
umferð verður spiluð nk. þriðju-
dagskvöld í Félagsborg kl. 19.30.
Leikklúbburinn Smásaga:
33
Þríleikur
um
pabba“
— Frumsýndur bráðlega
Leikklúbburinn Smásaga í
Reykjavík, skilgetið afkvæmi
unglingaleikhússins Sögu á
Akureyri, er eitt fárra starf-
andi áhugaleikhúsa á höfuð-
borgarsvæðinu og hið yngsta
þeirra. Leikklúbburinn er nú í
þann veginn að hefja æfíngar
á fyrsta verkefni sínu, en einn
féiaga klúbbsins, Helgi Már
Barðason, skrifar það í sam-
ráði við hópinn.
Verkið samanstendur af þrem-
ur sjálfstæðum svipmyndum eða
einþáttungum, sem saman hafa
hlotið nafnið „Þríleikur um
pabba“. Einþáttungarnir eru
ólíkir að efni að öðru leyti en því
að eins konar „rauði þráður“
þeirra er yrkisefnið: Faðir og
barn.
Þrír klúbbfélagar skipta með
sér leikstjórn svipmyndanna.
Einni er leikstýrt af höfundi, en
hinum tveimur stjórna þau Adolf
Ingi Erlingsson og Guðrún Guð-
mundsdóttir, sem bæði eru þaul-
kunnug starfsemi áhugaleikhúsa
fyrir ungt fólk. Allir klúbbfélag-
arnir leika í sýningunni og eru
þeir á aldrinum 15-24ra ára.
Frumsýning „Þríleiks um
pabba“ verður í Tónabæ síðari
hluta aprílmánaðar.
Súlur hf.
eiga
Súluna
í frétt í blaðinu á mánudaginn
var Sverrir Leósson sagður eig-
andi Súlunnar. Hið rétta er að
Súlur hf. eiga skipið, en aðaleig-
andi félagsins er Leó Sigurðsson,
útgerðarmaður. Sverrir Leósson
er hins vegar fulltrúi hjá útgerð-
arfyrirtækinu.