Dagur - 14.03.1984, Qupperneq 7

14. mars 1984 - DAGUR - 7
Kcppendur voru 50-60 talsins.
iSMOTIÐ
þeir hafi unnið frábært starf við
undirbúning og framkvæmd
mótsins. Þeir unnu sjálfir öll
gögn sem þurfti fyrir mótið,
brugðu sér svo í hlutverk hinna
fjölmörgu dómara sem þarf til
þess að reka jafn umfangsmikið
mót og hér var um að ræða, en
keppt var í boccia, lyftingum,
bogfimi og borðtennis.
Ollum sem tóku þátt í mótinu
bar saman um að framkvæmd
þess hefði verið Hængsmönnum
til mikils sóma og er óhætt að
taka undir þau orð. Keppendur
og fararstjórar kunnu líka vel að
meta móttökurnar og á þessu
móti sat keppnisgleðin í fyrir-
rúmi. Keppt var í flokkum
þroskaheftra og hreyfihamlaðra.
Við sögðum frá úrsiitum í hinum
ýmsu keppnisgreinum sl. mánudag
en hér fylgja nokkrar myndir
með úr keppninni í boccia. gk-.
Þakkir
- fyrir góða þjónustu
Fyrir nokkrum dögum, þegar ég er
aftur kominn á heimili mitt, eftir
stutta legu á sjúkrahúsinu, get ég
ekki látið hjá líða, að lýsa alveg
sérstöku þakklæti mínu, fyrir alla
þá sérlega góðu þjónustu sem ég, og
ég tel víst að, aðrir sjúklingar, sem
þar þurfa að dvelja, njóta hjá lækn-
unum, hjúkrunarfræðingunum,
sjúkraliðum og öðru starfsfólki sem
á deildunum vinnur. Að vísu er ég
ekki kunnugur þessari starfsemi,
nema á handlækningadeildinni, lyf-
læknisdeildinni, göngudeildinni og
röntgendeildinni, þ.e. þeim deildum
sem ég hefi legið og/eða notið starf-
semi frá, en mér er tjáð af kunnug-
um, sem ég er viss um að, er rétt, að
sama góða þjónustan er á öðrum
deildum sjúkrahússins, sem sé bækl-
unardeildinni, barnadeildinni og
kvensjúkdóma- og fæðingardeild-
inni. Það er geysilega mikið starf
sem allt starfsfólkið leggur á sig, til
að lækna og hlynna sem mest og
best að öllum þeim er þar dvelja, og
í mörgum tilfellum við hin erfiðustu
skilyrði. Og vil ég þá taka dæmi, og
nefna handlækningadeildina og
sjálfsagt líka bæklunardeildina, sem
þurfa að talsverðu leyti, að vinna
bæði á deildunum í sjúkrahúsinu og
svo á göngudeildinni, sem - því mið-
ur - er ennþá staðsett niður í bæ, og
mér finnst lítt skiljanlegt. En áður
en nýja álman við byggingu sjúkra-
húsið hófst, varð að taka leigupláss
í miðbænum svo að starfsemi þess-
arar deildar gæti hafist, sem var
knýjandi þar sem ekkert pláss var
fyrir hana á sjálfu sjúkrahúsinu, fyrr
en hin fyrirhugaða nýbygging kæm-
ist upp, en þar var henni að sjálf-
sögðu ætlað sérstakt pláss, ásamt
slysadeildinni. Þetta er mér vel
kunnugt um, því á þeim tíma átti ég
sæti í stjórn sjúkrahússins, og áður
en ég varð að hætta í henni, skv.
boðum þáverandi heilbrigðisráð-
herra, að tveir af fimm stjórnar-
mönnum skyldu víkja fyrir öðrum
tveimur frá starfsfólkinu, var endan-
lega gengið frá teikningum af þess-
ari nýju álmu við sjúkrahúsið, og
j ví er mér kunnugt um, hvar í ný-
byggingunni þessi starfsemi skyldi
vera - þ.e. göngu- og slysadeildin.
Ég varð því ekki lítið undrandi þeg-
ar byggingin var vel komin undir
þak, og byrjað að innrétta hana,
sem að vísu enn er ólokið að fullu,
að það fyrsta sem þar var innréttað,
var stærðar pláss fyrir skrífstofu
sjúkrahússins, sem er þar enn, og
satt að segja skil ég ekki slíkar ráð-
stafanir, þar sem ekki er nokkur
þörf á, að hafa aðalskrifstofu
sjúkrahússins þar á staðnum, og það
í stóru plássi sem tekið er frá mjög
áríðandi starfsemi sjúkrahússins,
enda mjög auðvelt að hafa hana
hvar sem er í bænum, og nóg af
skrifstofuplássi til leigu hér á Akur-
eyri.
Ef forstjórinn telur sig þurfa að
vera staðsettur í sjúkrahúsinu,
mætti sjálfsagt finna þar einhvers
staðar eitt herbergi handa honum, í
húsinu. Það hefur verið og er enn
mjög nauðsynlegt að hafa göngu-
deildina í sjálfu sjúkrahúsinu, það
býst ég við að allir þeir sem eitthvert
skynbragð hafa á þessum hlutum,
sjái, og það án umhugsunar. Það er
alveg víst, að mjög margir þeirra
sjúklinga sem liggja á sjúkrahúsinu,
þurfa að fara til áríðandi athugunar
á göngudeildina, og þurfa þeir þá að
klæða sig upp úr rúminu, og síðan er
þeim ekið í bæinn á leigubtlum og
að meðferð lokinni, ekið aftur upp
á sjúkrahúsið. Fyrir utan þau óþæg-
indi sem þetta veldur sjúklingunum,
svo og læknunum, er það alveg víst
að þetta kostar þó nokkuð fé, og sá
kostnaður dregur sig saman yfir
árið, sem sjúkrahúsið greiðir. Að
vísu þurfa fleiri að sækja göngu-
deildina, en þeir sjúklingar sem
liggja inni á sjúkrahúsinu, því þar
koma margir til eftirlits og athugun-
ar, sem ekki dvelja á sjúkrahúsinu,
en það er síst verra fyrir þá, að
þurfa að koma upp á sjúkrahúsið, til
þeirrar meðferðar sem þeir þarfnast
hverju sinni. Þá er hreint ekki lítið
sem lagt er á læknana, sem annast
þá starfsemi, sem fram fer á göngu-
deildinni, og ekki hægt að líkja því
saman við, hvað ntikið betra í alla
staði það væri ef þessi deild væri
staðsett í sjálfu sjúkrahúsinu. Fyrir
því skora ég nú á stjórn sjúkrahúss-
ins, að nú þegar verði skrifstofan
flutt, úr því plássi sem hún nú er í,
og göngudeildin fái strax það pláss,
sem henni var ætlað í hinni nýju við-
byggingu við sjúkrahúsið.
Þá vil ég taka undir það, sem for-
stjórinn sagði nýlega í blaðaviðtali,
að nauðsynlegt væri að gera við
gluggana í gömlu byggingunni. Já,
það voru sannarlega orð að sönnu,
sem ekki þolir neina bið. En svo að
segja öll sjúkraleguplássin eru í
þessari byggingu, og verða sjálfsagt
á næstu árum, þó ætlunin sé að
byggja nýja álmu og þegar búið að
teikna hana, en verði sami seina-
gangurinn með að koma henni upp
sem að koma hinni þegar byggðu
nýju álmu í full not, býst ég við að
langur tími, jafnvel áratugur eða
meira, líði þar til hún verður komin
upp. En gluggarnir í gömlu bygging-
unni halda hvorki vatni né vindi, og
ef svolítil gola er úti og stendur á
gluggana, eru það hreinustu vand-
ræði, og til að reyna forða því, að
stórvandræði hljótist af, hefur það
snjallræði verið tekið upp, a.m.k. á
nokkrum stofum, að þétta þá með
því að setja heftiplástur með rúðun-
um, svo að kaldur vindgusturinn
blási ekki beint á sjúklingana. Þetta
hefur gert þó nokkuð gagn, en varla
er það til frambúðar, og hreint ekki
til fyrirmyndar á einu af stærstu
sjúkrahúsum landsins. Þessir glugg-
ar eru líka jafn gamlir og sjúkrahús-
ið er, eða um 30 ára, og alla tíð ver-
ið mesta ólán, en á þeim tíma sem
það var byggt, var mjög svo
„móðins" að hafa slíka glugga í
öllum stærri byggingum sem byggð-
ar voru. Ég tel það ekki útilokað,
þar sem nú er nauðsyn á að spara
sem allra mest, a.m.k. í öllu því sem
tilheyrir rt'kinu, að hægt væri að
taka þessa viðgerð á gluggunum í
áföngum, en ekki allt á einu og
sama árinu, og byrja að sunnan og
austanverðu.
Það skal viðurkennt sem vel hefur
verið gert, og á ég þá við að malbik-
uð hafa verið öll bílastæðin og heim-
keyrslan frá Þórunnarstræti, þó er
það mín skoðun, að meira hefði ver-
ið aðkallandi að byrja á viðgerð
glugganna. En hver hefur sína
skoðun á málunu, og svo er um
þetta.
Ég hefi heyrt að væntanlegur sé
hingað á næstunni forstjóri ríkis-
spítalanna, og væri það hreint ekki
fráleitt, að sýna honum, hvað orðið
hefur að gera í sambandi við glugg-
ana, til að reyna að forða vand-
ræðum, svo og aðstöðuna með
göngudeildina.
Að loknum þessum hugleiðing-
um, sem að ofan greinir, endurtek
'ég áskorun mína á stjórn sjúkra-
hússins, að gera nú þegar ráðstafan-
ir til að flytja göngudeildina í
sjúkrahúsið og f það pláss sem henni
var í upphafi ætlað, svo og athugun
og viðgerð á gluggum í gömlu bygg-
ingunni, og þar fyrst, þar sem þörfin
er mest.
Að endingu endurtek ég einlægar
þakkir mínar, fyrir alla þá góðu
þjónustu, sem ég hefi orðið aðnjót-
andi á sjúkrahúsinu, þegar heilsa
mín hefur krafist þess, að vera undir
handleiðslu lækna og hjúkrunar-
fólks, og notið í fyllsta mæli sérlega
góðrar meðferðar, og það er mín
einlæga ósk, að þessu ágæta fólki sé
sköpuð öll þau bestu skilyrði, sem
hugsanleg eru, við sín frábæru störf,
við að styðja sjúka til sjálfsbjargar.
Akureyri, 28. febrúar 1984
Maríus Helgason.