Dagur - 19.03.1984, Blaðsíða 2
2 - DAGUR -19. mars 1984
Spurt fyrir landsleikinn á
föstudag:
Hverju spáirðu um
úrslit leiksins?
(Lokatölur: 22:27).
Örlygur ívarsson:
Paö veröur ekki mikill munur,
eitt til tvö mörk á annan hvorn
| Sigurður Þór Sigurðsson:
Rússar vinna, 20:21.
Guðjón Rúnarsson:
Rússar vinna með fimm marka
mun, svona 25 gegn 20.
Freydís Arngrímsdóttir:
Ég hugsa að Rússar vinni. Á
ég að nefna markatölu?
Skulum segia 20:27.
Hrefna Brynjólfsdóttir:
Það er alveg pottþétt að Rúss-
ar vinna, en ég vil engu spá um
markatölur.
„Ein dellan
tekur við
af annarri“
- segir Árni K. Friðriksson
Árni K. Friðriksson.
„Það má segja að ein dellan
taki við af annarri hjá manni,
á vcturna er það jazzinn og
svo tekur golfið við strax og
fært er á golfvöllinn á vorin,“
segir Árni K. Friðriksson sem
er í viðtali dagsins í dag. Árni
hefur um langt árabil starfað í
hljómsveitum á Akureyri og
var ekki nema 12 ára er hann
var sestur við trommurnar í
sinni fyrstu hljómsveit.
„Þetta var hljómsveit sem við
stofnuðum nokkrir strákar í
Gagganum,“ segir Árni. „Hún
hét því furðulega nafni „Space-
men“ og í henni voru auk mín
þeir Sævar Benediktsson, Gunn-
ar Ringsted, Kristján Guð-
mundsson og Jón Sigurðsson eða
„Nonni space“ eins og hann var
alltaf kallaður. Við urðum svo
frægir að spila opinberlega.
Eftir það lá leiðin í fleiri
hljómsveitir. Ég spilaði með
einni útgáfunni af Geislum en
minnisstæðust er veran í þeirri
merku hljómsveit sem hét
„Flakkarar". Við spiluðum ekki
mikið opinberlega, en æfðum
þeim mun meira og pældum mik-
ið í músíkinni eins og það heitir
víst í dag. Með mér þarna voru
þeir Egill Eðvaldsson, Grímur
Sigurðsson, Freysteinn Sigurðs-
son og Gunnar Ringsted. Ætli
það minnisstæðasta frá verunni í
„Flökkurunum" sé ekki er við
spiluðum á balli á Ólafsfirði og
Egill kom með þá fríkuðu hug-
mynd að við máluðum okkur
hvíta í framan með plastmáln-
ingu. Þetta þótti víst voðalega
sniðugt þá en maður hlær að
þessu í dag.
Síðan var höfð stutt viðkoma í
einhverjum unglingahljómsveit-
um sem ekki voru ýkja merkileg-
ar, en 17 ára byrjaði ég að spila
með Hljómsveit Ingimars Eydal
í Sjallanum og því merka liði
Finni Eydal, Bjarka Tryggvasyni,
Grími Sigurðssyni, Helenu og
Ingimar að sjálfsögðu. Pað er
óhætt að segja að það hafi verið
mikill skóli fyrir mig þótt kunn-
ingjum úr unglingahljómsveitun-
um þætti það ekki njög merkilegt
að ég væri að fara að spila svona
fjölbreytta tónlist eins og Ingimar
var með. Pað þótti víst ekki nógu
töff.
Ég var með Ingimar í rúmlega
fjögur ár og það var spilað um
hverja einustu helgi, mig minnir
að það hafi ekki fallið úr nema
ein helgi allan þennan tíma og
tvö sumrin var spilað 6 daga vik-
unnar í Sjallanum. Pegar ég hætti
með Ingimar kom stutt hvíld en
síðan fór ég í nýja hljómsveit
Gunnars Tryggvasonar sem lék í
Sjallanum. Áð því búnu pakkaði
ég saman trommusettinu, sendi
það suður í Garðabæ og gaf
frænda mínum það. Það átti sem
sagt að tryggja það að nú væri
maður hættur.“
- En þú ert samt ekki hættur?
„Nei ekki alveg. Þegar jazz-
leikarinn Paul Weeden kom
hingað 1982 og hélt hér námskeið
og jazzkynningu þá dreif maður
sig af stað og útkoman úr því
varð sú að jazzinn heltók mann.
Síðan hef ég verið virkur í Jazz-
klúbbi Akureyrar sem Edward
Fredriksen hefur manna mest
drifið hér upp og þar hef ég spil-
að í „big band“ og með nokkrum
öðrum kunningjum. Jazzinn gef-
ur manni eitthvað, afslöppun og
þess háttar.“
- Og golfbakterían kom svo til
sögunnar fyrir tveimur árum?
„Já þá villtist maður upp á
golfvöll og sér svo sannarlega
ekki eftir því. Ég vinn í Slipp-
stöðinni og þar er geysilegur
áhugi á golfi. Ég reikna með að
það séu hátt í 30 manns í Slipp-
stöðinni sem leika golf að stað-
aldri á sumrin og allan veturinn
er talað um golf. Nú telja sumir
dagana þar til hægt verður að
fara í golfið á fullri ferð, en við
nokkrir vinnufélagarnir teljum
hins vegar vikurnar þar til við
komumst til Portúgals í golf-
ferð sem farin verður í maí.
Svona er þetta, eitt tekur við af
öðru og með hækkandi sól er það
golfið sem á hug manns allan.
Petta er stórkostleg íþrótt, úti-
veran hressandi fyrir menn sem
vinna inni og félagsskapurinn
stórkostlegur," sagði Árni K.
Friðriksson að lokum. gk-.
Sinubrennur óvinsælar
í Öngulsstaðahreppi
Öngulsstaðahreppsbúi skrifar:
Þegar fer að vora hér frammi í
firði, taka nokkrir bændur sig til,
sérstaklega í suðurhluta hrepps-
ins og brenna sinu í tíma og
ótíma. Veldur þetta mikilli reyk-
mengun svo varla sést til sólar.
Má segja að ef hér kemur gott
veður, sunnangola og sólskin þá
sé það umsvifalaust eyðilagt með
feikna reykjarmekki.
Ég vil eindregið beina þeim til-
mælum til þessara ágætu manna
að þeir láti af þessum ósið og
leyfi okkur hinum sem hér búum
að njóta veðurblíðu á vorin í
hreinu, reyklausu lofti.
Bannað að halda
fundi á messutíma
Kona hringdi:
Hún sagði að sér fyndist það
óhæft hve mikið væri gert af því
að auglýsa alls kyns fundi á
messutíma og bað um að auglýs-
endum yrði bent á að það væri
viðtekin hefð að auglýsa ekki
fundi á messutíma þ.e. kl. 14 eða
14.30 á sunnudögum.
í framhaldi af þessu hafði blað-
ið samband við Þorleif Pálsson
hjá dómsmálaráðuneytinu og
fékk hjá honum eftirfarandi upp-
lýsingar úr lögum um helgihald
þjóðkirkjunnar en þau eru frá ár-
inu 1926 og eru í fullu gildi enn
þann dag í dag: „Almenna fundi
um veraldleg málefni má eigi
halda á helgidögum þjóðkirkj-
unnar fyrr en um nónbil.“ Enn-
fremur sagði hann að í lögunum
stæði að ef messað væri síðar en
um nónbil (þ.e. eftir kl. 15) þá
bæri að halda fundi sem bæri upp
á sama tíma og messu það fjarri
kirkju að eigi yrði af þeim truflun
við guðsþjónustuna.
Sem sagt allir þeir sem auglýsa
og halda fundi fyrir kl. 15 á
sunnudögum eða öðrum helgi-
dögum þjóðkirkjunnar eru lög-
brjótar samkv. lögum frá 1926!