Dagur - 04.05.1984, Blaðsíða 6

'C „ p! iOAf! — jf-m >.
6-DAGUR-4. maí 1984
, JSkilja menn lífið
nokkum tíma?“
í gær frumsýndi Leikfélag
Menntaskólans á Akureyri
leikritiö Bæinn okkar, eft-
ir bandaríska höfundinn
Thornton Wilder. Af því
tilefni króaði tíðindamað-
ur Dags af út í horni tvær
aðalsprauturnar í upp-
færslunni, þær Árdísi Sig-
mundsdóttur formann
leikfélagsins, og Jónu
Hrönn Bolladóttur sem fer
með aðalhlutverkið í
leikritinu. Ég byrjaði á að
spyrja Árdísi út í starf
leikfélagsins.
„Það var leiklistarnámskeið hjá
okkur á fyrri önninni í vetur,
Ragnheiður Steindórsdóttir var
kennari. Við höfðum mjög gott
af því og lærðum mikið,
framsögn, leikræna tjáningu,
tókum öndunaræfingar og leik-
Iistarsögu. Þetta er í þriðja sinn
sem slíkt námskeið er haldið í
skólanum."
- Hversu margir taka þátt í
þessari sýningu?
„Það eru 27 manns í allt, úr
öllum bekkjum skólans. Við
byrjuðum samlestur um miðjan
febrúar og höfum síðan unnið
hörðum höndum við uppfærsluna
og lítið annað gert. Ég hef aldrei
farið jafn lítið út að skemmta
mér og á meðan á þessu hefur
staðið. Það er bara betra, maður
gerir þá ekkert alvarlegt af sér á
meðan.“
- Ykkur finnst þið ekki fórna
of miklu fyrir leiklistina?
Árdís: „Alls ekki - þetta hefur
verið mjög gaman og ég hef lært
alveg óskaplega margt á þessu.“
Jóna: „Þetta er mitt líf og yndi,
ég elska leikhús. Ég væri alveg til
með að pipra ef ég fengi að vinna
í leikhúsi."
- Nú er þetta töluverður hóp-
ur fólks, hvernig hefur sambúðin
gengið?
Jóna: „Ég myndi líkja því við
sambúð hjóna með mörg börn á
öllum þroskaskeiðum.“
Árdís: „Stundum fíla ég mig
eins og grýlu hérna - þegar ég er
að rífast. Ég er að reyna, ásamt
fleirum, að halda uppi svolitlum
aga á fólkinu."
Jóna: „Við komum í leikhúsið
til að leika, við gerðum okkur
eiginlega ekki grein fyrir öllum
þessum smáatriðum sem óneitan-
lega fylgja því að setja upp leikrit
- kannski skortir okkur skipu-
lagsgáfu."
Árdís: „En þetta hefur allt
blessast og dæmið gengið upp.“
Jóna: „Fólkið er svo jákvætt
fyrir því að það sé gagnrýnt og að
því sé stjórnað, það er þess vegna
sem þetta hefur tekist."
- Hvernig hefur ykkur lynt við
Jónas Jónasson leikstjóra?
Árdís: „Vel.“
Jóna: „Hann er eins og faðir
vor.“
Árdís: „Það er kannski svoiítið
Jóna Hrönn og Árdís: Fátt betra en leikhús.
Spjallað við Árdísi Sigmundsdóttur
og Jónu Hrönn Bolladóttur um
Bæinn okkar og fleira
skrýtið að hafa leikstjóra sem er
þetta mikið eldri en við, en hans
besti kostur er sá að hann talar
við okkur eins og maður við
mann, tekur okkur sem jafningja
sína.“
Jóna: „Jónas hefur verið skóli
út af fyrir sig.“
- Hverfum út í aðra sálma, er
þetta skemmtilegt leikrit?
Árdís: „Þetta er virkilega fal-
legt og sjarmerandi leikrit."
Jóna: „Það byggist ekki á
spennu, heldur fegurð og tilfinn-
ingu . . .“
- Svipað og Húsið á sléttunni?
Jóna: „Nei.“
Árdís: „Alls ekki.“
Jóna: „Þetta er um öll þessi
smáatriði lífsins, atriði sem við
nennum oft ekki að veita athygli
en eru þó svo mikilvæg. Persónur
leiksins uppgötva þegar þær eru
komnar yfirum að þær voru alltaf
að leita að einhverju sem alls
ekki er til og gáfu sér aldrei tíma
til þess að njóta þess sem þær
höfðu. Eins og ein aðalpersónan
segir: Skilja nokkrir menn lífið
nokkurn tíma, meðan þeir lifa
því - hverja einustu mínútu?“
- Hvernig hefur ykkur gengið
að fíla ykkur sem leikara?
Árdís: „Sem frekar mikilli
kvenréttindakonu gekk mér
framan af dálítið erfiðlega að
túlka konu sem lifir eingöngu fyr-
ir manninn sinn og börnin
sín . . . Ég átti svolítið bágt með
að átta mig á þessu sístemi sem
réð ríkjum á þessum tíma þegar
leikritið gerist, rétt upp úr alda-
mótunum. En ég held mér hafi
tekist að aga sjálfa mig nóg til að
hlutverkið gangi upp. Og þegar
ég fór að líta í kringum mig fór ég
að sjá margar eldri konur sem
féllu nákvæmlega inn í þessa
persónu - þá fór þetta allt að
koma.“
- Jóna, þú hefur stórt hlutverk
og segir margt . . .
Jóna: „Já, ég er með afskap-
legar langlokur, og þær segja
margt. Þegar ég var loks búin að
læra textann hafði ég svo gaman
af því að fara með hann að ég fór
að treina mér hann, flutti hann
allt of hægt. En leikstjórinn tók
mig fyrir of hægan akstur og ég
spýtti í. Eiginlega er ég ekki með
í leikritinu, því ég leik sögumann
sem tilheyrir nútímanum. Hann
tekur að vísu að sér þrjú smáhlut-
verk.“
- Náðirðu tökum á persón-
unni?
„Ég er í leggöngunum. En ég
vona að ég fæðist um helgina.
Málið er að ég fór í þetta hlut-
verk á miðjum æfingatímanum
og ég er rétt búin að ná tökum á
því,“
- Heillar leiklistin í framtíð-
inni?
Árdís: „Ekki mig. Ég hef mjög
gaman af leikhúsi og ég gæti
hugsað mér að starfa við allt sem
því viðkemur, nema leikinn, það
er svo gífurleg samkeppni milli
leikara. En ég virkilega elska
leikhús.“
Jóna: „Að mörgu leyti snýst
lífið hjá mér um athygli og
gaman, þannig að ég hefði ekkert
á móti því að verða leikari ef ég
kæmist áfram. Næsta vetur ætla
ég á leiklistarbraut í norskum
lýðháskóla og ég ætla að láta það
nám skera úr um hvað verður.“
Bærinn okkar verður sýndur í
kvöld, annað kvöld og á sunnu-
dagskvöldið. Skyldi þetta vera
gott leikrit? Ólafur Torfason seg-
ir okkur allt um það. - KGA.
Texti og mynd: K.G.A.