Dagur - 04.06.1984, Blaðsíða 4

4-DAGUR-4. júní 1984
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SI'MI:. 24222
ÁSKRIFT KR. 150 Á MÁNUÐI -
LAUSASÖLUVERÐ 22 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI:
GÍSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN:
EIRÍKUR ST. EIRÍKSSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI: 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
„Verkin unnin af
íslenskum höndum“
Nýting íslendinga á fiskimiðunum hefur ekki
verið bundin við veiðar og vinnslu sjávarafla.
Samhliða rekstri útgerðar og fiskvinnslu-
stöðva hefur hér á landi starfað iðnaður sem
framleitt hefur og haldið við framleiðslutækj-
um og búnaði af margs konar tagi fyrir sjávar-
útveginn. Fyrir veiðar og vinnslu er afar mikil-
vægt að iðnaðurinn sem þjónar þessum
greinum sé sem öflugastur og samkeppnis-
hæfur. Á sama hátt skiptir miklu fyrir þær iðn-
greinar sem byggja afkomu sína á sjávarút-
veginum að hann standi styrkum fótum.
Þannig eru í raun hagsmunir sjávarútvegs og
iðngreina á borð við skipaiðnað samtvinnaðir
og nánast óaðskiljanlegir.
Á framangreind atriði var minnst í ályktun •
Félags dráttarbrauta- og skipasmiðja sem
haldinn var nýlega, en staða skipasmíða-
stöðvanna varðandi verkefni í nánustu fram-
tíð er mjög slæm. Sjávarútvegurinn hefur
gegnt lykilhlutverki í gjaldeyrirsöflun íslend-
inga og því er brýnt að þessi mikilvægi at-
vinnuvegur sé jafnan svo búinn að hann geti
haldið stöðu sinni á erlendum mörkuðum og
bætt hana. Eitt af lykilatriðunum til að
tryggja það er að fiskiskipastóll íslendinga
sé jafnan sem hagkvæmastur í rekstri og
svari að öllu leyti öllum nútímakröfum, sem til
fiskiskipa eru gerðar. Mikill taprekstur út-
gerðarfyrirtækja á undanförnum árum hefur
komið í veg fyrir eðlilega endurnýjun
fiskiskipaflotans og þar með hamlað gegn
því að aukinni hagræðingu og hagkvæmni við
veiðar og meðferð aflans um borð hafi verið
náð. Það er forsenda afkomu og viðgangs út-
gerðar og skipaiðnaðar að efnahagsmálum
sé hagað á þann veg að eðlilega rekin útgerð
geti endurnýjað skipakost sinn og staðið við
skuldbindingar sem rekstri fylgja.
í ályktun aðalfundar Félags dráttarbrauta-
og skipasmiðja segir: „Endurnýjunarþörf ís-
lenska fiskiskipastólsins er nú þegar mikil og
fer hraðvaxandi með ári hverju. Á hinn bóg-
inn er fullljóst að efnahagslegt svigrúm til
mikillar endurnýjunar fiskiskipa er takmarkað
um þessar mundir. Því er afar mikilvægt að
það svigrúm, sem þó er fyrir hendi til nýsmíða
og viðhalds á flotanum, sé að fullu nýtt og að
verkin séu unnin af íslenskum höndum. Þeg-
ar endurnýjun fiskiskipastólsins verður ekki
lengur umflúin verða íslenskar skipasmíða-
stöðvar að vera í stakk búnar til að takast á
við það stórkostlega verkefni. Fullljóst er að
það er hagfelldari kostur að sjá stöðvunum
fyrir nokkrum verkefnum til að tryggja áfram-
haldandi starfrækslu þeirra, heldur en að
reyna að byggja þessi fyrirtæki upp aftur,
þegar enn ein endurnýjunarbylga fiskiskipa
tekur að rísa.“
Minningarorð:
Brynjar Valdimarsson, læknir
F. 19. júní 1930 - D. 26. maí 1984.
Brynjar Valdimarsson, yfirlæknir
Kristnesspítala, er allur. Hann
lést í svefni aðfaranótt 26. maí sl.
Varð bráðkvaddur. Hann hafði í
nokkuð mörg ár búið við skerta
líkamsheilsu, en andlátið kom
þó óvænt og án nokkurrar við-
vörunar. Við sem umgengumst
hann daglega höfum einmitt haft
á orði að undanförnu, á þessu
óvenju góða og hlýja norðlenska
vori hve létt og bjart var yfir
Brynjari síðustu vikurnar. Alveg
sérstaklega heilsaði hann komu
farfuglanna og fagnaði hverju
nýju lífi jafnt í dýra- sem jurta-
ríkinu. Honum bættist meira að
segja eitt barnabarn og varð það
eins og til að kóróna sköpunar-
verk þessa vors. Eftir á að hyggja
sýnist næstum allt hafa lagst á eitt
með að nesta Brynjar sem best
til sinnar hinstu hvíldar og mestu
ferðar. Við hinir verðum nú um
hríð að sjá um styttri vegalengd-
irnar án hans og annast okkar
gönguferðir sjálfir.
Brynjar var fæddur á Akureyri
19. júní 1930, ólst upp þar og í
Eyjafirði. Foreldrar hans voru
Valdimar Antonsson og Áslaug
Jóhannsdóttir, eyfirskir stofnar
af traustari gerð. Leið Brynjars
lá síðan gegnum Menntaskólann
á Akureyri og Háskóla íslands.
Eftir læknisfræðinám og tilskilinn
tíma á öðrum sjúkrahúsum hóf
hann aðalævistarf sitt að Krist-
nesi 1962 og starfaði þar óslitið
síðan utan eitt ár á Borgarspítala
1975. Hann kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Dagbjörtu Em-
ilsdóttur 1956 og eignuðust þau 2
börn, Guðmund Hrafn og Ás-
laugu Herdísi. Brynjar lét sér
mjög annt um velferð sinna nán-
ustu og var góður faðir barna
sinna jafnt sem barna eiginkon-
unnar af fyrra hjónabandi. Ein-
stök greiðasemi hans kom víða
að góðu gagni í byggðarlaginu
eins og mögrum er kunnugt en
verður ekki rakið nánar hér.
Það er ekki hægt að kveðja
Brynjar án þess að fara nokkrum
orðum um Kristnesspítala. Fram-
tíðarhlutverk spítalans er í at-
hugun hjá stjórnvöldum og línur
að skýrast hægt og hægt. Sú
biðstaða sem nú er uppi er þegar
orðin of löng og erfið. Það er von
mín og var óskadraumur Brynj-
ars fyrir hönd þessarar stofnunar
að vegur hennar og virðing verði
aukin og þjónustuhlutverkið eflt
í framtíðinni þó að illa líti út í bili
vegna samdráttar ríkisútgjalda.
Róðurinn kann að verða þungur
en með samvinnu komast jafnvel
hin erfiðustu mál í höfn. Öll
ósamstaða hvar og hvernig sem
hún birtist var Brynjari sérstakur
þyrnir í augum. Hann á það inni
hjá okkur sem nú tökum upp
þræðina, að hvergi verði slakað
á um samstöðu og ekkert látið
liggja laust í böndum sem snertir
starfsemi spítalans í bráð og
lengd.
Vandamönnum, skyldmennum
og vinum hins látna votta ég
dýpstu samúð mína.
Að lokum: Vertu nú sæll, kæri
vinur, félagi og starfsbróðir.
Margs er að minnast og verður
farið nánar í það síðar, þegar
tími gefst. Þú varst alltaf öðl-
ingur.
Brynjólfur Ingvarsson.
Á björtum vormorgni dró
skyndilega ský fyrir sólu er mér
barst fregnin um lát míns ágæta
vinar Brynjars Valdimarssonar,
yfirlæknis í Kristnesi, sem lést í
svefni aðfaranótt 26. maí síðast-
liðins tæplega 54 ára að aldri.
Allt frá bernskudögum
höfðum við þekkst, er við
lærðum sund í Hrafnagilslauginni
hjá Jónasi frá Brekknakoti, en
vináttuböndin voru þó fyrst hnýtt
á okkar menntaskóla- og há-
skólaárum, þar sem við nutum
saman óteljandi gleði- og
ánægjustunda. Við völdum okk-
ur viðfangsefni hvor á sínu sviði,
og eðlilega fækkaði nokkuð sam-
verustundum þegar námi lauk og
hvor um sig þurfti að sinna sinni
atvinnu og stofnaði sitt heimili.
Áfram ríkti þó einlæg vinátta
okkar í milli og var það ekki síst
að þakka sérstöku trygglyndi
Brynjars. Þar var alltaf sama
ljúfa viðmótinu að mæta, þegar
við hittumst.
Brynjar Valdimarsson var
fæddur á Akureyri hinn 19. júní
1930 sonur hjónanna Áslaugar
Jóhannsdóttur frá Garðsá í Öng-
ulsstaðahreppi og Valdimars
Antonssonar frá Finnastöðum í
Hrafnagilshreppi, sem bæði eru
látin.
Á þessum tíma voru þau hjón
búsett á Akureyri en skömmu
síðar tóku þau á leigu jörðina
Espihól eða Stórhól eins og hún
er að jafnaði nefnd í Eyjafirði.
Þar bjuggu þau myndarbúi um
árabil, en fluttu síðar að Litla-
Hvammi í sömu sveit og loks
aftur til Akureyrar árið 1945.
Brynjar var alinn upp á miklu
menningarheimili, þar sem oft
var margt manna í heimili og
unnið af dugnaði og alúð að bú-
störfunum.
Hann var næstelstur fjögurra
systkina. Elstur var Aðalsteinn
sem lést 1979, en yngri eru syst-
kinin Ragnheiður og Anton,
bæði búsett á Akureyri.
Að loknu barnaskólanámi í
Hrafnagilshreppi hóf Brynjar
nám við Menntaskólann á Ákur-
eyri og lauk þaðan stúdentsprófi
vorið 1950. Um haustið innritað-
ist hann í Læknadeild Háskóla ís-
lands og útskrifaðist þaðan árið
1961.
Á námsárum sínum vann
Brynjar að sumrinu við ýmiskon-
Mjög mikill fjöldi fólks fylgdist
með skemmtiatriðum sjó-
mannadagsins á Akureyri í
gær. Keppt var í ýmsum grein-
um íþrótta og beindist athygli
manna einkum að róðrinum
eins og oft áður.
í kvennaflokki sigraði lið frá
Kjötiðnaðarstöð KEA. Skipverj-
ar af Stakfellinu ÞH urðu hlut-
skarpastir í keppni skipshafna og
af landmönnum urðu tækjamenn
ar verkamannavinnu sem bauðst,
m.a. vann hann nokkur sumur í
síldarverksmiðju á Raufarhöfn
og þar kynntist hann lífsförunaut
sínum Dagbjörtu Emilsdóttur
frá Akureyri. Þau giftu sig 14.
júní 1956.
Börn þeirra eru Guðmundur
Hrafn, verslunarmaður á Akur-
eyri, og Áslaug Herdís, sjúkraliði
í Ólafsfirði. Þau eru bæði gift.
Eldri börnum Dagbjartar var
Brynjar sem góður faðir.
Að loknu námi í Reykjavík
hélt Brynjar aftur norður í átt-
hagana, þar sem hann undi sér
ætíð best í faðmi eyfirskra fjalla.
Fyrst í stað bjó fjölskyldan á Ak-
ureyri en flytur árið 1964 að
Kristnesi, en hann hafði þá fyrir
nokkru verið ráðinn aðstoðar-
læknir við Kristneshæli. Þar starf-
aði hann alla tíð síðan utan
nokkra mánuði, sem hann dvaldi
og starfaði í Reykjavík. Oft á
þessu tímabili gegndi hann starfi
yfirlæknis í forföllum, en frá síð-
ustu áramótum var hann ráðinn
yfirlæknir Kristnesspítala.
Brynjar var maður fremur stór
vexti, feitlaginn, svipfagur með
dökkt, liðað hár, sem nokkuð var
farið að grána. Hann gat verið
fastur fýrir, þegar hann þurfti að
verja sitt mál, en var mikill geð-
prýðismaður og ljúfmenni í allri
umgengni, ræðinn og skemmti-
legur. Það var gott að vera í ná-
vist hans. Oft leitaði ég til hans ef
mér lá eitthvað við og hlaut ætíð
einstaklega góðar móttökur á
heimili þeirra hjóna.
Brynjar var mikill dýravinur og
náttúruunnandi og hafði yndi af
ferðalögum. Hann iðkaði mikið
gönguferðir og var þá oft einn á
ferð með Snata vini sínum.
Hann var bókelskur og víðles-
inn og átti mikið safn góðra
bóka, en einkum hygg ég að hann
hafi haft ánægju af fagurbók-
menntum og setti sig ekki úr færi
að kynna sér ný skáldrit, sem á
markaðinn komu.
Brynjar var einstaklega barn-
góður og börnin hans og heimili
voru honum fyrir öllu. Litla dótt-
urdóttirin var augasteinn afa síns
og margar gleðistundir áttu þau
saman. I síðasta sinn er við áttum
tal saman í síma í fyrri hluta
maímánaðar sagði hann mér að
nú hefði hann einnig eignast Iitla
sonardóttur og gleðin í rödd hans
leyndi sér ekki.
Mér er mikill söknuður í huga
við fráfall vinar míns Brynjars
Valdimarssonar en þakklátur fyr-
ir að hafa fengið að njóta vináttu
og samvista við svo góðan dreng.
Við Sigrún og fjölskyldan öll
vottum Dagbjörtu, börnunum og
öðrum ástvinum Brynjars inni-
lega samúð og biðjum Guð að
blessa þau í sorg þeirra.
Valgarður Baldvinsson.
Útgerðarfélagsins fremstir.
I stakkasundi sigraði Kristján
Vilhelmsson vélstjóri og hlaut
hann Atlastöngina sem er farand-
gripur.
Tvær kempur hlutu heiðurs-
merki Sjómannadagsins, þeir
Ingvi Árnason og Ragnar Árna-
son. Sverrir Leósson formaður
útvegsbænda á Norðurlandi flutti
ávarp við sundlaugina og Arn-
grímur Brynjólfsson stýrimaður
einnig.
Sjómannadagurinn á Akureyri:
Góð þátttaka
í hátíðahöldunum