Dagur - 13.06.1984, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 13. júní 1984
Minning:
f Guðrún Sigurðardóttir
frá Torfufelli
Fædd 2. des. 1911 - Dáin 3. júní 1984
Sigurlína Guörún Siguröardóttir
frá Torfufelli lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri hinn 3.
júní s.l. sama mánaðardag og
móðir hennar fyrir 17 árum. I gær
var hún jarðsett í kirkjugarðinum
á Akureyri.
Daginn sem Guðrún lést skein
sól um allan Eyjafjörð og hann
bjóst sínu fegursta vorskrúði þeg-
ar þessi sérstæða dóttir hans lagði
upp í hinstu ferð sína, hér á jörð,
inn í bjartari og fegurri heim. Ég
var staddur á Akureyri þennan
dag og fékk fréttina ,um andlát
Guðrúnar rétt í þann mund er ég
var að búa mig til heimferðar um
kvöldið. Ég var einn á ferð og ók
hægt heimleiðis. Andlát Guðrún-
ar var stöðugt í huga mínum. Þó
komst ég ekki hjá því að taka eft-
ir fegurð sveitarinnar á þessu
indæla vorkvöldi. Öll tún voru fag-
urgræn og græni liturinn var sem
óðast að teygja sig upp eftir hlíð-
unum, en hið efra voru hlíðarnar
þó enn með fannir í öllum
giljum. Efst uppi voru fjöllin nær
alveg földuð hvítu. Eftir láglend-
inu liðaðist Eyjafjarðará bakka-
full og spegilslétt í kvöldkyrrð-
inni. Óvíða á landinu má sjá
meiri tign og fegurð í gróanda
vorsins, enda unni Guðrún alla
tíð sveitinni sinni og kenndi sig
jafnan við æskuheimili sitt, Torfu-
fell. Það gera þær Kristbjörg og
Laufey, systur hennar, líka og
munu gera það svo lengi sem þær
hafa aldur til. Eyjafjörður var -
og er - þeim öllum jafn kær.
Guðrún fæddist í Torfufelli 2.
desember 1911. Hún var yngst af
sjö systkinum, en aðeins 5 þeirra
náðu fullorðinsaldri. Jósef og
Lilja dóu úr barnaveiki í æsku.
Þau sem upp komust voru Indí-
ana húsfreyja í Ártúni og Jósef
bóndi í Torfufelli, sem bæði eru
látin fyrir nokkrum árum. Krist-
björg og Laufey, húsfreyjur á
Akureyri, eru tvær einar eftir á
lífi, eins og fram hefur komið.
Auk þessa systkinahóps ólst Ing-
ólfur Júlíusson, frændi þeirra,
einnig upp í Torfufelli eins og
einn af systkinunum, Hann er lát-
inn fyrir fáum árum.
Foreldrar Guðrúnar voru Sig-
urður Sigurðsson frá Leyningi og
Sigrún Sigurðardóttir frá Gilsá,
hin mestu sæmdarhjón sem
bjuggu ágætu búi í Torfufelli.
Hjá þeim ríkti reglusemi og
snyrtimennska úti sem inni. Sig-
urður í Torfufelli var gæddur dul-
rænum hæfileikum en reyndi sem
mest að halda þeim leyndum.
Yngsta dóttir hans virðist hafa
hlotið þessa hæfileika að erfðum
en hún kappkostaði ekki eins að
halda leynd yfir þeim. Eftir að
hún komst til fullorðinsára fór
hún að þroska þá í stað þess að
bæla þá niður. Éiginmaður henn-
ar mun heldur hafa hvatt hana í
þá átt og svo fór að lokum að hún
varð meðal þekktustu miðla
þessa lands.
Þegar Guðrún var lítil talaði
hún um ýmislegt sam bar fyrir
sjónir hennar en öðrum var
hulið. Fólk trúði henni ekki svo
hún hætti brátt að hafa orð á því
sem hún sá og átti þann heim
aðeins fyrir sig. Eitt af því sem
henni var gefið að sjá, var litir í
áru fólks. Hún taldi víst að allt
fólk sæi þessa liti en það mætti
bara ekki tala um þá einhverra
hluta vegna. Þá ályktun dró hún
af því að hún heyrði fólk aldrei
ræða um þessa liti sín á milli, hún
þagði þess vegna um þetta eins
og aðrir þar til hún var orðin 9
ára. Þá kom maður með svo
undarlega liti í áru sinni í Torfu-
fell að hún gat ekki orða bundist
og fór að tala um það við móður
sína. Mamma hennar skildi ekki
hvað hún var að tala um og þá
varð Guðrúnu fyrst Ijóst að al-
mennt sá fólk ekki þessa liti svo
hún talaði ekki frekar um þá
næstu árin.
Um tvítugt fékk Guðrún botn-
langabólgu og var skorin upp við
henni á Akureyri. Upp úr því
fékk hún blóðtappa í vinstri fót-
inn þaðan barst hann svo til
lungnanna og það hefur senni-
lega orðið henni til lífs í það sinn
að hann sprengdi æð í lunganu og
gekk upp úr henni ásamt miklu
blóði. Það má segja að Guðrún
gengi aldrei heil til skógar eftir
þetta. Einkum gerðist það á
seinni árum að hún háfði sífelldan
bjúg á vinstri fæti og oft komu sár
á hann sem voru yfirleitt sein að
gróa, aðallega eftir að hún fékk
sykursýki til viðbótar.
Svo gerðist það 9. janúar s.l.
að Guðrún fékk hjartaáfall. Af
því fékk hún varanlega hjarta-
skemmd en var þó leyft að fara af
sjúkrahúsinu eftir sjö vikur. Fyrst
var hún hjá Sólveigu dóttur sinni
en síðan fór hún heim í Holta-
götu 6 og þar annaðist Snæbjörn
sonur hennar hana uns hún fékk
annað áfall 24. maí og var aftur
flutt á sjúkrahús. Þar andaðist
hún eftir 10 daga legu.
Þótt Guðrún væri sjálf sjaldan
heil heilsu var það stór þáttur í
lífi hennar á seinni árum að
senda öðru vanheilu fólki lækn-
ingamátt sem leiddur var í gegn-
um hana frá æðri sviðum. Með
þeim hætti hlutu ýmsir bót meina
sinna og m.a. sá er þetta ritar. Á
hverju einasta kvöldi hugsaði
hún langan tíma til allra þeirra
þjáðu sem ti! hennar höfðu leitað
og þá skipti engu máli hvort sjúk-
dómurinn var andlegur eða lík-
amlegur. Hún gaf hverjum fyrir
sig ákveðinn tíma og þá áttu þeir
að vera í kyrrð og næði á meðan
svo lækningamátturinn ætti
greiða leið til þeirra. Stundum
fékk fólkið ekki næði á tilsettum
tíma og þá var gripið til þess ráðs
að safna orkunni í „silfurkúlu"
sem ósýnilegir hjálparmenn
komu með. Kúlan (eða kúlurnar
sem gátu orðið allt að 4-5 á sama
kvöldi) var síðan tengd við Guð-
rúnu með „silfurþræði" og síðan
var kúlan fjarlægð en Guðrún sá
þráðinn liggja burt frá sér í átt til
sjúklingsins. Svo var kúlan tæmd
þegar sjúklingurinn var kominn í
ró og þá slitnaði þráðurinn. Þá
var eins og kippt væri í Guðrúnu
og hún vaknaði jafnan við það ef
hún var þá sofnuð. Ekki taldi
Guðrún að þessi aðferð kæmi að
jafngóðum notum, en væri þó
mjög til bóta.
Ég get þessa þáttar í starfi
Guðrúnar sérstaklega, vegna
þess að fáir hafa heyrt um þessar
silfurkúlur og einnig vegna hins,
að þetta var orðinn stærsti þáttur-
inn í hinu dulræna starfi hennar.
Það fólk, sem telur sig hafa feng-
ið einhverja bót meina sinna með
aðstoð frá Guðrúnu, skiptir orðið
mörgum hundruðum og flestir
hafa sýnt henni verðugt þakklæti
sem fylgir henni út yfir gröf og
líkamsdauða. Það auðveldar
henni vafalaust að halda áfram
„leiðina til þroskans".
Auk þessa kvöldstarfs Guð-
rúnar var hún til viðtals hvenær
sem var ailan sólarhringinn.
Suma daga var hún með litlum
hléum í símanum frá morgni til
Fatalitur
og festir
Deka Batik.
Yfir 30 litir.
Opið laugardaga 10-12.
A-B búðin
Kaupangi sími 25020.
Krossar á leiði
Höfum til sölu vandaða, hvíta trékrossa.
Áritaðar plötur.
Sendum í póstkröfu. Pöntunarsími 96-41346.
Fjalar hf.
Húsavík.
kvölds og þegar mest lá við, t.d.
þegar slys höfðu orðið var hún
vakin að nóttu til til aðstoðar.
Aldrei taldi hún neitt af þessu
eftir, allt var sjálfsagt að gera fyr-
ir náungann meðan nokkur stund
var til handa honum. Það var
sáma hve þreytt og hve tímalítil
hún var, hún reyndi að sinna
öllum sem til hennar leituðu. Því
miður kom það fyrir að til Guð-
rúnar leitaði fólk sem var svo
hlaðið af sjálfselsku og heimtu-
frekju að það brást illa við ef
henni var ómögulegt að sinna
því strax. Þessi framkoma hafði
slæm áhrif á Guðrúnu en hún
fyrirgaf þessu fólki og sendi því
hlýjar hugsanir þrátt fyrir fram-
komu þess. Sem betur fer til-
heyrði þetta þó undantekning-
um. Svo var til fólk sem taldi
Guðrúnu óguðlega og var sann-
fært um að hún starfaði á vegum
hins illa til að afvegaleiða fólk.
Þetta fólk hafði ekki kynnt $ér
starf hennar og vildi ekki gera
það. Ef það hefði raunverulega
vitað hve mikið hún lagði á sig til
að létta samborgurum sínum
þeirra þrautastundir og hversu
heitra bæna hún bað fyrir þeim,
hefði því kannski skilist að hin
illu öfl gátu alls ekki staðið í
neinu sambandi við gerðir
hennar. Starf Guðrúnar var kær-
leiksstarf unnið af hreinni fórn-
fýsi. Hún tók aldrei þóknun fyrir
neitt af hjálparstörfum sínum,
enda þótt hún þyrfti oft að kosta
miklu til þeirra, einkum með
símtölum enda var símareikning-
ur hennar oft ótrúlega hár og
stundum erfitt að greiða hann.
Engum, sem til þekkir, blandast
heldur hugur um að veitingar þær
sem hún bar fyrir alla, sem heim-
sóttu hana í nauðum sínum, hafa
talsvert létt pyngju hennar, enda
fór það svo að fjárhagur hennar
varð fremur þröngur. Nokkrir
vinir hennar, sem vissu um fjár-
hagsvandræði hennar, voru alltaf
tilbúnir að hjálpa henni og hún
neitaði aldrei aðstoð, sem boðin
var fram af hreinum huga þegar
erfiðleikar steðjuðu að, þótt hún
væri ófáanleg til að taka við
greiðslum fyrir störf sín.
Guðrún dæmdi fólk aldrei.
Henni var raun að því að hlusta
á fólk kenna öðrum um allar sín-
ar ófarir. Henni var ljós sann-
leikurinn í orðum Krists, að mað-
ur verður sjálfur dæmdur með
þeim dómi sam maður fellir á
aðra. Hún vissi að með því voru
menn einungis að kalla fram sína
eigin ógæfu, en henni reyndist
erfitt að koma fólki í skilning um
það. Hún umbar bresti náungans
og sýndi öllum kærleika. Þetta er
í fáum orðum sagt lífsviðhorf og
lífsstefna Guðrúnar. Við hjónin
þekkjum þetta vel. Kona mín er
bróðurdóttir Guðrúnar og við
höfum verið heimagangar hjá
henni öll þessi ár. Hún var alltaf
fús til að ræða andleg mál við
okkur og við höfum mikið af
henni lært m.a. að skilja á réttan
hátt ýmislegt sem í Biblíunni
stendur.
Árið 1937 gekk Guðrún að
eiga Guðbjart Snæbjörnsson.
Hann var Vestfirðingur, nánar
tiltekið frá Patreksfirði. Guð-
bjartur hafði þá öðlast bæði vél-
stjóra- og skipstjórnarréttindi á
báta. Hann var lengst skipstjóri
á flóabátnum Drangi. Oft fannst
mönnum hann tefla í tvísýnu til
að halda áætlun, en kunnátta
hans og athyglisgáfa hjálpuðu
honum og komu í veg fyrir öll
stór áföll á hans siglingatíð.
Margir Ólafsfirðingar sögðu að
það væri engu skipi fært að leggja
í það sem Guðbjartur snéri frá á
Drangi.
Guðbjartur var fæddur 4. júlí
1908 og dáinn 18. nóvember 1967
eftir langvarandi veikindi. Þau
Guðrún eignuðust fjögur börn,
talin eftir aldri: Sigurður skip-
stjóri í Reykjavík, kvæntur Gyðu
Þorgeirsdóttur og eiga þau 5
börn. Sólveig húsfreyja á Akur-
eyri, gift Jóni Ellert Guðjónssyni
stýrimanni, sem nú er forstjóri á
Þórshamri. Þau eiga þrjú börn.
Snæbjörn, sem hefur stundað
sjó og fleiri störf. Hann er
ókvæntur heima á Akureyri. Jós-
ef gæslumaður á Geðdeild Fjórð-
ungssjúkrahússins. Hann er
kvæntur Hjördísi Agnarsdóttur
og eiga þau þrjú börn, það yngsta
fæddist daginn áður en Guðrún
dó.
Það er kannski táknrænt að
Guðrún skyldi kveðja jarðlífið á
sjómannadaginn. Hún var orðin
svo tengd sjómennskunni í gegn-
um mann sinn, syni og tengda-
son. Sjómaðurinn „hennar“ hef-
ur örugglega staðið á ströndinni
hinum megin og fagnað komu
hennar til fyrirheitna landsins.
Hún var loksins komin heim.
Börn Guðrúnar önnuðust
móður sína vel í veikindum
hennar. Þegar dró að leiðarlok-
um skiptust þau á um að sitja hjá
henni á daginn og Sigurður kom
t.d. fjórar ferðir sunnan úr
Reykjavík til að sitja hjá henni.
Daginn áður en Guðrún dó
sagði Sólveig dóttir hennar henni
að Steindór Pálmason vinur
þennar færi heim af sjúkrahúsinu
á morgun. Þá svaraði Guðrún:
„Já, það fara svo margir heim á
morgun."
Hún var ein af þeim sem þá fór
heim og hún hefur áreiðanlega
ekki villst af vegi, hún þekkti
orðið svo vel „leiðina heim.“
Angantýr H. Hjálmarsson
frá Villingadal.
verður opnuð til velða föstudaginn 15. júní nk.
Svæðaskipting og veiðitilhögun hin sama og sl.
sumar.
Sölu veiðileyfa annast Sportvörudeild KEA Akur-
eyri.
Við leyfum okkur að minna á mikilvægi þess fyrir
Veiðifélagið að veiðileyfiskortum sé skilað vel út-
fylltum að loknum veiðidegi. Greiðsla fyrir skil á
korti er kr. 60,-
Stjórn Veiðifélags Hörgár.