Dagur - 20.06.1984, Síða 2

2 - DAGUR — 20. júní1984
Þurvaldur Egilsson:
Já, kannski í Vaglaskóg með
mömmu og pabba.
Þurvaldur Þorvaldsson:
Ég fer í Vaglaskóg og líka
suður til Reykjavíkur.
Helga María Snorradóttir:
Já, ég fer suður til Reykjavík-
ur og verð hjá frænku minni í
viku.
Ólöf Jóhannsdóttir:
Ég fer sennilega suður til
Reykjavíkur og verð þar í
viku. Ég er að fara í brúðkaup
^angað.
Inga Rut Hansen:
Ég fer til Spánar í ágúst og
hlakka svolítið til, því þetta er
í fyrsta skipti sem ég fer til út-
landa.
„Skrifa fyrir
þá skjálfhentu
C£
Brynhildur
Halldórsdóttir
hreppstjóri í
Þórshafnar-
hreppi
spjallar við
Dag
Hreppstjóri í Þórshafnar-
hreppi er Brynhildur Halldórs-
dóttir á Syðra-Lóni og hefur
hún gegnt starfinu frá því 1980.
Aður hafði maður hennar ver-
ið hreppstjóri allar götur frá
1944, svo embættið hefur verið
lengi innan fjölskyldunnar. Er
blaðamenn Dags bar að garði
á Syðra-Lóni var Brynhildur
að koma af silungsveiðum og
tjáði okkur jafnframt að þau
hefðu drepið mink daginn
áður. Hreppstjórinn hefur nóg
að sýsla.
- í hverju er starf hreppstjóra
fólgið?
„Það er ýmislegt, hann inn-
heimtir opinber gjöld fyrir sýslu-
mann og er lögskráningarstjóri,
skráir alla báta, gefur út vottorð
og er skattstjóri, ég tek hér við
skattframtölum. Sumir koma
bara til aö láta mig hringja fyrir
sig t.d. í sýslumann og svo skrifa
ég fyrir þá sem eru skjálfhentir.
Þannig að það er eitt og annað
sem kemur upp á og eins gott að
vera við, mikið af fólkinu er
teppt í vinnu alla daga og mætir
hjá mér á sunnudagsmorgnum
þegar ég er enn á sloppnum.“
- Hvernig er ástand mála í
hreppnum?
„Það er ekkert slæmt ástand
hér um slóðir. Atvinnumálin
standa vel, það er nóg að gera í
frystihúsinu, en hins vegar er því
ekki að neita að fjölbreyttara at-
vinnulíf væri æskilegt. Við höfum
rafmagns- og trésmíðaverkstæði
og svo er hér verslun nokkuð
stór. Annars er fiskurinn það sem
allt snýst um. Eldri konur þola
t.d. illa að vinna langan vinnudag
í fiski. Hér var starfrækt sauma-
stofa, en hún fór á hausinn. Sölu-
horfur eru allar miklu betri núna
en var og það ætti ekki að standa
í veginum fyrir því að hún yrði
endurvakin. Tækin eru til hér á
staðnum en á þeim hvíla mikil
veð, ætli það sé ekki höfuðástæða
þess að ekki er farið af stað aftur.
Hér er töluvert byggt, en þó er
skortur á húsnæði. Það er mikil
eftirspurn eftir leiguhúsnæði, það
kemur hér mikið af fólki sem vill
hafa uppgrip um tíma og fara svo
aftur. Það er eins og fólk vilji
ekki setjast að fyrir fullt og fast.“
- Þú ert hér með bú, eða
hvað?
„Ég leigði nú kýrnar mínar í
fyrrahaust, því það var að drepa
mig að flytja mjólkina inn á
Þórshöfn. Það eru þrjú kúabú
hér í nágrenninu, svo það hefði
orðið vandræðaástand ef ég hefði
lógað kúnum, það er ekki nógu
gott að mjólkurskortur hefði orð-
ið í þorpinu. Ég hef talsverðan
reka, en ekki komið honum í
verð ennþá. Svo er hér gott
varpland, það lítur út fyrir metár
í ár. Ja, ef hrafninn lætur kollurn-
ar í friði. Það eru líklega um
2.000 hreiður hjá mér núna, en
um 300 eru ónýt eftir hrafninn.
Hann gerir dálítið strik í reikn-
inginn. Þá setti ég niður rófur í
vor, sáði í IV2 hektara og það
spáir góðu með uppskeru. Ég
segist ætla að fá 20 tonn og læt
það fylgja með að ég stend alltaf
við það sem ég segi!“
- Þú ert bjartsýn?
„Ég er bjartsýn á sumarið og er
yfirleitt alltaf bjartsýn. Þó að allt
hafi gengið á afturfótunum, þá
hef ég aldrei gefist upp. Einu
sinni átti ég ekki árar í bátinn
minn og var að tala um að hætta
þessu bara. Þá kom maður og
færði mér þessar líka fínu,
norsku árar úr límtré, það má
nota þær fyrir stofustáss og lét
það fylgja með að hann vildi ekki
að Brynhildur legði árar í bát.“
- Og húsið alltáf fullt af fólki?
„Já, já, það.er mikið af fólki
hér. Ég kalla heimilið flótta-
mannabúðir, núna búa læknis-
hjónin hjá mér, íþróttaþjálfari og
kennari. Maðurinn minn átti 11
systkini og þau heimsækja okkur
mikið og svo er ég með það sem
kallað er gisting í heimahúsi og er
víst ólögleg fyrir vikið. Það koma
hingað stundum vinnuflokkar
frá Rarik og hafa þá búið hér og
ég hef selt þeim mat. Fólk er
voðalega fegið að fá mat. Svo á
ég þrjú börn, stúlku sem verið
hefur við nám í Reykjavík, en er
hér núna, 17 ára son og 15 ára
þroskahefta dóttur. Þannig að
þú sérð að ég get alltaf fundið
mér eitthvað að gera og langar að
gera miklu meira en ég geri og
get mögulega komið í verk.“
Við blaðamenn Dags gátum
ómögulega tafið þennan hressi-
lega hreppstjóra öllu lengur, því
það var greinilega nóg að gera.
mþþ
Brynhildur Halldórsdóttir
Að bjarga brókum
ferðamanna
Laufey Tryggvadóttir skrifar:
Eitt er það mál er virðist hafa
dottið út úr kerfinu en er engu að
síður það mikilvægt að athygli
skal á því vakin ekki síst nú er
ferðamannastraumurinn er að
hefjast, er þar um að ræða bæði
innlenda og erlenda gesti, jafnvel
bæjarfólk. Þetta fólk er til bæjar-
ins kemur þarf vitaskuld á salern-
isaðstöðu að halda, en svo virðist
sem það sé vandfundinn sá staður
hér í bæ. Við í Amaró höfum í
það minnsta orðið þess áþreifan-
lega vör að hann er vandfundinn
þessi staður fyrir þessar sjáif-
sögðu þarfir fólksins - gildir það
um bæði erlenda og innlenda
gesti, bæði af skemmtiferða-
skipum svo og aðra, sem oft eru í
nauðum staddir.
Við í Amaró erum að verða
hálfopinber staður til að liðsinna
fólki er þannig stendur á. Nú er
það svo að umgengni um salerni
er mjög misjöfn og lítt bjóðandi
starfsfólkinu að deila þessum
stöðum með fólki úr öllum
áttum. Því vil ég benda bæjarfé-
laginu, ferðskrifstofum, ferða-
málaráði og þeim öðrum á, er
mál þetta kann að heyra undir,
að taka það til meðferðar sem
allra fyrst, áður en ferðamanna-
vertíðin byrjar fyrir alvöru og
gera alvöru úr að leysa það með
skjótum hætti.
Við í Amaró höfum ekki hugs-
að okkur að bjarga brókum
manna öllu lengur.