Dagur - 25.06.1984, Blaðsíða 8
8 - DAGUR - 25. júní 1984
Séð yfír vinnusal hraðfrystihússins.
Allt á bull-
andi uppleið
Það var allt á útopnu er blaða-
menn Dags litu inn í Hrað-
frystihús Þórshafnar. Stakfell-
ið, sem er togari heimamanna,
var nýkomið af veiðum með
ágætis afla. Við leituðum
verkstjórann uppi, en hann
reyndist vera Hilmar Þór
Hilmarsson, Bakkfirðingur að
ætt og uppruna og báðum
hann að segja okkur helstu tíð-
indi af fiski og mönnum.
„Við kvörtum ekki, það er gott
hljóð í mönnum hér um slóðir.
Það eru milli 110 og 120 manns á
launaskrá hjá frystihúsinu núna
og það er alveg ágætt. Inni í sal
starfa um 50-60 konur við snyrt-
íngu og pökkun, síðan eru véla-
og tækjamenn og eitthvað af fólki
vinnur úti en þar erum við með
dálitla saltfiskvinnslu."
- Eitthvað af aðkomufólki?
„Eitthvað er um það, þó frem-
ur lítið. Heimamenn eru hér í
miklum meirihluta. Eilítið af fólki
kemur innan úr Þistilfirði, annars
er það lítið eins og ég segi.“
- Ef við víkjum að verkstjór-
anum og starfssviði hans?
„Verkstjóri ræður yfir húsinu
og sér um að allt gangi nokkurn
veginn eðlilega fyrir sig.“
Blaðamenn urðu varir við það,
að á meðan þeir spjölluðu við
Hilmar kom fjöldi manns og
spurði ráða við hinum ýmsu
vandamálum og Hilmar leysti úr
þeim af röggsemi.
- Hvað með menntun yfir-
manna í frystihúsum?
„Ég er fisktæknir frá Fisk-
vinnsluskólanum í Hafnarfirði og
við erum hér þrír með þá
menntun, allir innan við þrítugt
og þú mátt geta þess að samvinna
er mjög góð. Það skiptir mjög
miklu máli svo hlutirnir geti
gengið fljótt og vel fyrir sig.
Við höfum keypt mikið af nýj-
um tækjum sem bæta nýtinguna
og auka gæðin. Fyrir rúmu ári
fengum við lausfrysti, en hann
virkar þannig að flökin eru sett á
band og þau fara í gegnum þar til
gert tæki og koma frosin út. Á
sama tíma fengum við formflök-
unarvél, en í hana er öll blokkin
sett. Hún þjappar saman í
formflök, eða borgara og þau
koma einnig frosin úr vinnslu.
Þetta er selt á Bandaríkjamarkað
og líkar vel. Við erum fjórða hús-
ið á landinu sem kaupir þessar
vélar, þeir fyrir sunnan fengu
svona vélar fyrir skömmu og þá
rankaði sjónvarpið við sér og
kynnti þessa nýjung. Þetta er allt-
af svona, allt nýtt og gott kemur
frá Reykjavík. Þeir vita ekkert
hvað er að gerast úti á lands-
byggðinni. Hvað um það, við
erum búnir að tölvuvæða allt
húsið, höfum komið fyrir tölvu-
vogum þar sem allur fiskur er
vigtaður og með því að gefa tölv-
unni ákveðnar skipanir þá getum
við séð á tölvuskjá allt sem er að
gerast í húsinu, hversu mörg
kíló við höfum unnið á ákveðn-
um tíma og hvernig meðalnýting
er o.s.fijv. Ég bind miklar vonir
við tölvuvæðinguna hér í frysti-
húsinu.“
- Hér er bónuskerfi við lýði.
Er það vinsælt?
„Æi, ég veit það nú ekki. Ég
held fólki finnist það fá lítið frá
degi til dags, en það yrði ekki
ánægt ef hann yrði aflagður. Það
er hins vegar vitað mál, að bón-
usinn er ekki besta leiðin, hann
er streituvaldandi og leiðinlegur.
Dagvinnukaupið er allt of lágt og
einhvern veginn varð að umbuna
fólkinu, því þetta er erfið vinna
og einhæf. Síðan má deila um
hvaða leiðir eru bestar til að hafa
ánægt starfsfólk.“
- Svona áður en við yfirgefum
svæðið, hvað með framtíðina?
„Það eru bjartar framtíðar-
horfur, ég get ekki sagt annað.
Það er allt á bunandi uppleið. At-
vinnuástandið hefur batnað til
muna eftir að við fengum Stak-
fellið, á síðasta ári var mikil
vinna þrátt fyrir að bátaafli dræg-
ist saman. Kvótinn kom mjög illa
niður á bátunum, samt sem áður
gekk vel hjá okkur og við getum
þakkað það togaranum. Höfuð-
orsök þess hversu vel við stöndum
að vígi er sú að við erum ekki með
útgerðina á herðunum, aðrir sjá
um þá hlið málsins og það hefur
reynst mjög vel.“ mþþ
Hilmar Þór Hilmarsson glaðbeittur I „bjútíboxinu“.
Snorri Bergsson hinn 73 ára gamli flakari.