Dagur - 04.07.1984, Page 8

8-DAGUR-4. júlí 1984
Mývatnssveit:
Mikið um
ferðamenn
Ferðamálafélag Mývatnssveil-
ar var stofnað sl. haust og var
fyrsta verk þess að gefa út
myndarlegan bækling með
ölíum helstu upplýsingum um
Mývatnssveit. Þar er t.d. listi
yfir áhugaverða staði en þeir
eru ansi margir, eins og kunn-
ugir vita, en fyrir hina er ekki
þekkja til er þetta góður leið-
arvísir um sveitina. Þá eru
einnig upplýsingar um gisting-
ar og skoðunarferðir frá Mý-
vatnssveit sem og allar al-
mennar upplýsingar um þá
þjónustu er boðið er uppá.
Bæklingurinn er gefinn út á ís-
lensku og ensku.
Arnaldur Bjarnason sveitar-
stjóri í Mývatnssveit sagði að
Ferðamálaráðið hefði uppi ýmis
áform, t.d. að standa að merking-
Nætursala
Úrval af heitum smáréttum,
öl, gos og sælgæti.
Opið fimmtudaga -
sunnudaga
frá kl. 23.30.

HOTEL AKUREYRI,
sími 22525.
n Guðrún Sigurðardóttir
T frá Torfufelli
Fædd 2. desember 1911 - Dáin 3. júní 1984
Kveðja
um sem í ýmsu væri ábótavant.
Sagði hann að mikið hefði verið
um ferðamenn í Mývatnssveit að
undanförnu, en ferðamanna-
straumurinn nær þó ekki hámarki
fyrr en upp úr mánaðamótum.
Aðal ferðamannahóparnir koma
á ákveðnum tíma og hefur tíðar-
farið lítið að segja þar um.
Stærstu hóparnir koma yfir há-
lendið og sagði Arnaldur slæmt
hversu seint þeir væru á ferðinni,
en það stendur í beinu sambandi
við að vegir þar yfir eru opnaðir
mjög seint að sumrinu. Ef vegir
væru í þokkalegu ástandi taldi
Arnaldur að þessar hópferðir
gætu hafist fyrr og þá myndi
ferðamannastraumurinn dreifast
meira yfir sumarið. Sagði liann
að reynt hefði verið að ýta á
ráðamenn að gera eitthvað fyrir
vcginn og var ekki tekið illa í
það.
Einnig taldi hann til bóta ef
vcgurinn milli Norðurlands og
Norðausturlands yrði stórbættur,
því mikið af fólki kemur þá leið-
ina, t.d. þeir sem ferðast með
Norröna, en þeim vegi hefur ver-
ið lítill sómi sýndur. Unnið er að
því að bæta aðstöðu á tjaldsvæði
í Reykjahlíð, en það er aðaltjald-
svæðið í Mývatnssveit.
Að lokum vildi Arnaldur geta
þess að „mývargamál" væru í
góðu lagi, en það hefur töluvert
verið fjallað um þau mál í blöð-
um undanfarið og á fremur nei-
kvæðan hátt. Það væri látið sem
allt væri í logandi í mývargi,
slyppi varla nokkur maður heill
úr viðureign sinni við varginn.
Hið sanna í málinu er að vargur-
inn er skæður í 2-3 daga en logn-
ast síðan útaf og það er alls ekki
ástæða til að halda að ævinlega
sé mývargur í Mývatnssveit.
mþþ.
Bjartur og hlýr stígur hann fram
í minningunni dagurinn, sem ég
fyrst sá þá konu sem þessi kveðja
er helguð. Og með líkum blæ
fannst mér hver sá dagur vera,
sem unað var í návist hennar,
notið vináttu hennar og velgjörða
sannra, næms og djúpstæðs lífs-
skilnings, trúarstyrks og fjöl-
þættra dulargáfna.
Mörg og mikil urðu samskipti
okkar í gegnum tíðina, - og öll á
þann veg, að þau skópu hátíð í
huga mér og báru birtu og yl. Því
er svo, að þegar helgar klukkur
hafa með hljómi sínum kunn-
gjört að Guðrún Sigurðardóttir
sé horfin til himna, þá verður hún
heit og djúp þökk okkar vina
hennar fyrir líf hennar og starf.
Þökkin til höfundar lífsins fyrir
þá gjöf, sem hann gaf okkur í
henni. Og sú þökk fylgir henni
inn í heiðríkjuna handan hafsins,
sem heimana skilur.
Það var á fögru vori, sem fund-
um okkar Guðrúnar bar fyrst
saman, hún var þá fyrir skömmu
gift Guðbjarti Snæbjörnssyni,
ungum sæfara, vestfirskum - ætt-
uðum frá Patreksfirði. Hann
hafði þá öðlast bæði vélstjóra- og
skipstjórnarréttindi á báta, gjörði
sjómennskuna að lífsstarfi sínu,
og naut í því trausts og vinsælda.
Kunnastur var Guðbjartur sem
skipstjóri á flóabátnum Drang.
Um borð leið drjúgur hluti ævi-
dags hans. Guðrún skildi vel líf
og starf sjómannsins, hættur þær
og þrekraunir, sem hann átti við
að etja, það sem krafist var að
hann leggði fram en einnig það
sem hann fékk notið á góðum
stundum. Á sjómannadeginum
hafði Guðrún miklar mætur. Hún
leit á hann sem sannan hátíðisdag
til heiðurs þeim, sem hann var
helgaður. Því var við hæfi og
táknrænt að vissu leyti, að hún
skildi á þeim degi, fögrum og
mildum, kveðja þetta líf á tímans
sviði.
En Guðrún unni einnig fegurð
og hreinleika fjallabyggðar, og
átti þar traustar rætur. Hún fædd-
ist til fjalla frammi, að Torfufelli
í Eyjafirði og átti þar árdegi sinn-
ar ævi. Hún var yngst af sjö syst-
kinum, barna þeirra Sigurðar
Sigurðssonar frá Leyningi og Sig-
rúnar Sigurðardóttur frá Gilsá,
sæmdarhjóna, sem bjuggu með
myndarbrag í Torfufelli og skópu
þar menningarríkt heimili. Gott
var veganestið, sem þau Torfu-
fellssystkini - en af þeim náðu að-
eins fimm fullorðinsaldri - hlutu
úr foreldrahúsum og hafa þess
sést rík merki í lífi þeirra. Af
þessum glæsilega systkinahópi
eru nú aðeins þær Kristbjörg og
Laufey eftir á lífi - báðar búsett-
ar á Akureyri.
Það var þann 21. september
árið 1937 sem þau Guðrún Sig-
urðardóttir og Guðbjartur Snæ-
björnsson gengu í hjónaband og
stofnuðu sitt heimili í húsnæði
sem þau tóku á leigu. Þurftu þau
fyrstu árin að skipta yfir eins og
gengur og standa í erli flutninga.
En árið 1942 eignuðust þau fast-
an samastað, þegar þau byggðu
húsið að Holtagötu 6, þar sem
þau síðan áttu heima til æviloka.
Þar bjuggu þau sér gott og fal-
legt heimili og þar uxu upp við
mikið ástríki, vonir og traust
börnin þeirra fjögur, Sigurður,
nú búsettur í Garðabæ, Sólveig,
Snæbjörn og Jósef sem öll eiga
sín heimili á Akureyri. Hjá þeim
hjónum dvaldist alllengi fóstur-
bróðir og frændi Guðrúnar, Ing-
ólfur Júlíusson og einnig Sigrún
móðir hennar.
Gestkvæmt mjög var í Holta-
götu 6 alla stund og öllum tekið
með rausnarlund og hlýju hinnar
sönnu gestrisni. Við arinn þess
heimilis hlaut öllum að vera
hlýtt. Þótt þau Guðrún og Guð-
bjartur væru alin upp við ólíkar
aðstæður í ólíku umhverfi og
Smáauglýsingaþjónusta Dags
Þaö skal tekið fram vegna hinna
fjölmörgu sem notfæra sér
smáauglýsingar Dags að ef
endurtaka á auglýsinguna strax
í næsta blaði eða næstu viku
bætast aðeins 40 kr. við verð fyr-
ir eina birtingu. Verð smáauglýs-
ingar er nú 220 kr., miðað við
staðgreiðslu eða ef greiðslan
er send í pósti, en 280 kr. ef ekki
er staðgreitt. Ef þessi nýja þjón-
usta er notuð þá kostar auglýs-
ingin nú 260 kr. birt tvisvar.
Tilboð þetta miðast eingöngu við staðgreiðslu.
þeim væri á sinn veg háttað hvoru
um ýmislegt, stóðu þau fast sam-
an á göngu sinni um æviveg og
voru tengd sterkum böndum
trausts og ástúðar. Því varð stórt
hið auða rúm, þegar Guðbjartur
var kallaður að heiman í sína
hinstu siglingu. En hann lést um
aldur fram þann 18. nóvember
1967.
Þá djúpstæðu reynslu bar
Guðrún, sem hverja aðra er
henni mætti, með frábærri hóf-
stillingu og í öruggri trú á endur-
fundi í fegri heimi. - Henni var
manna kunnugast um þá dag-
renningu. Hún efaðist enga stund
um skinið að baki skýja. Því
auðnaðist henni líka að verða
sálusorgari svo margra sem til
hennar leituðu í þungum nauð-
um, að hún fékk gefið í samræmi
við þá vissu. Hér komu og til
mannkostir hennar, sem viðmót
hennar og framkoma öll vitnaði
um.
Löngum var svo, að á stundum
sorgar og sárrar reynslu fannst
mér Guðrún stærst, þá lýsti skær-
ast af gulli sálar hennar. Djúp al-
vara og lotningin fyrir lífinu og
höfundi þess var vígður þáttur í
eðli hennar. En hún átti einnig
gnægðir hreinnar gleði. Geislarn-
ir frá henni birtust í svip hennar
og viðmóti. Og aftur og aftur
kemur fram í huga minn
minningin um fyrstu samfundi
okkar Guðrúnar sem fyrr getur. -
Minningin þegar hún tók á móti
mér á nýstofnuðu heimili þeirra
hjóna - ung og falleg húsfreyja
með bros á vörum, vor í svip og
sólmánaðargeislana leikandi sér
í gullnu hárinu. Sú mynd hennar
er mótuð í vitund mér og máist
ei, þótt margt kunni að hyljast
móðu. Svo kom hádegisins hiti,
þungi og önn, og síðan kvöldið,
hverju forsælan fylgdi. En þrátt
fyrir ölduföll áranna, margþætta
reynslu, heilsubrest árum saman
og þunga sjúkdómsþraut að
kvöldi hélt Guðrún æðruleysi
sínu og innri reisn og hinn bjarti
strengur gleðinnar ómaði í sál
hennar - löngum. Með því gaf
hún fordæmi sem vert er að
muna.
Sú kærleiksþjónusta sem
Guðrún frá Torfufelli veitti sjúk-
um og særðum, fyrir tilstyrk fjöl-
þættra og merkra dularhæfileika
sinna, mótaði líf hennar fastar og
dýpra en allt annað, gjörði hana
kunna víða, færði henni fjölda
vina og velunnara og orkar því að
lýsir af minningu hennar í vitund
hvers sem fékk notið þess að hún
hafði hlotið þessa náðargjöf.
Gjöfin sú gjörði líf Guðrúnar
litríkt. Hún veitti henni ótaldar
auðnu- og unaðsstundir, en skóp
einnig sársauka og reyndi til hins
ítrasta á þrek og fórnarvilja og
olli jafnfram þrotlausri önn, -
sem aldrei var vikist undan.
Dýrt var það dagsverk sem
húsfreyjan í Holtagötu 6 innti af
höndum. Ljóst er að líf hennar
og starf var strengur á hörpu,
sem stillt var og hrærð Guði til
dýrðar. Vegabréf hennar inn í
víðernið þar sem vorið ríkir um
eilífð alla er fögru letri skráð.
Það verður bjart yfir morgun-
sárinu eins og minningunni, sem
vermir hug og veitir tru á töfra-
mátt hins góða.
Jórunn Ólafsdóttir,
frá Sörlastöðum.